Yorken's

Konu: Yorken's Ptsi Ağus. 10, 2009 7:40 pm

Yer: Sure Light Bar
Kişiler: Wentworth Lincoln Wayne, Loranne Elizabeth Widmore
Kurgu:Birbirini sevmeyen 2 kişi Barda karşılaşır ve olaylar hiç tahmin etmiyeceğiniz şekilde gelişir

Konu: Geri: Yorken's Ptsi Ağus. 10, 2009 7:51 pm

Wentworth bakanlıktaki işlerini halletmişti. Gidip kafa dağıtmak istiyordu bir yerlerde. Ne zamandır ağzına bir gram bile içki almamıştı hem. Bu onu rahatlatacaktı. Bir bara gitmeyi tüm sıkıntısını, yorgunluğunu atmayı düşünüyordu. Evet, evet bunu yapacaktı. Kapının yanındaki askılıktan Cüppesini aldı. Koyu mavi ihtişamlı bir cüppeydi. Cüppesini hızlıca üzerine geçirdi ve odasından çıktı…

Aradan bir süre geçtikten sonra Sure Light Bar’ın kapısında belirmişti. Kendini beğenmiş bir tavırla içeri, yavaş yavaş yürüyerek içeri girdi. Gözüne ilk çarpan Loranne idi. Buna bir yandan sevinmişti. Aralarındaki soğukluğu giderebilecekti belki de. Ama Wentworth karakteri gereği fazla naz sevmiyor, ukalalıktan haz etmiyordu. İçinden “ Umarım iyi gününe denk gelmişimdir. Aramız iyice açılmasın “ diye geçirdi ve yönünü ona çevirmişti. Yavaş yavaş o tarafa doğru yürüyordu. Aklından bir şeyler geçirdiği mutlaktı…

Konu: Geri: Yorken's Ptsi Ağus. 10, 2009 8:07 pm

Son kadehi olmasını umduğu bardaktan, tadı enfes gelen sıvıyı da tükettikten sonra birkaç dakika duraksadı. Bugün gerektiğinden fazla yorulmuştu sanki ya da bunun acısını da çıkarıyorda olabilirdi. Cam kadehi, akustik bir görünüm için yaratılmış, tahta zemine bıraktıktan sonra kulakları biraz da olsun o bilidik mermer çınlamasını araşmıştı aslında. Düşüncelerine sakince gülümseyip, acaba dışardan izleyen birinin kendisini nasıl yorumladığını aklından geçirdi. Elbette bu cadının derdi ne demiştir diye mırıldandı. Havanın karardıkça soğuyan rüzgarı her kapı açıldığında içeri giriyordu ve bu soğukluk Loranne için nefret etmekten başka bir his taşıyamazdı elbette. Hışımla başını kapıya çevirirken, gelen kişiye içinden lanetler okumaya başlamıştı bile. Ama ne yazık ki düşünceleride gözleri gibi bir an için donuklaşmıştı. Ahh..Lanet olsun ki bu kişiyi tanıyordu. Ne tesadüf ama. Harika. Birkaç gün önce tüm soğukkanlılığını üzerinde kullandığı Wentworth Wayne şu an kendisine doğru geliyordu. Kesin, yine gelip bilmişlik taslayacak, diye düşündü Loranne. Bu gece herşeyin üstüne birde bu adamın hırs saçmalıklarını dinlemek mükemmel olacaktı elbette. Ne gün ama..

Konu: Geri: Yorken's Ptsi Ağus. 10, 2009 8:28 pm

Wentworth yürürken Loranne’nin zihninden ona hissettirmeden birkaç şey almaya çalışıyor, gayet dikkatli ve yavaş adımlarla ilerliyordu. Loranne ona o soğuk gözlerini dikmiş bakınıyordu. Wentworth’un amacı da zaten bu donuk, pervasız bakışları ortadan kaldırmaktı. Biraz yüzsüzlüğün zararı kimseye olmazdı. Loranne’nin oturduğu masaya geldi. Loranne’ye bakarak “ Merhaba Loranne, oturabilir miyim? ” dedi ve yapay bir gülümsemeyle Loranne’ye bakıyordu. Loranne biraz duraksadıktan sonra sol eliyle sandalyeyi işaret etti. Wentworth sandalyeye yavaşça oturdu. Servis yapan garson çocuk aç gözlü bir tilki edası ile ellerini sıvazlayarak Wentworth’a “ Ne içersiniz efendim? “ dedi. Wentworth çocuğa bakmadan “ Sek Vodka “ dedi. Çocuk mahcup bir şekilde “ Elimizde kalmadı efendim, üzgünüm. Başka ne verebilirim? “ dedi. Wentworth donuk bakışlarını Loranne’nin üzerinden çekerek çocuğa baktı ve yüksek bir şekilde “ Yarat o zaman. “ dedi. Garson “ Ama efendim… “ derken Wentworth “ Vodkamı getirmeden buraya bir daha gelme. “ diyerek çocuğu tersleyerek oradan uzaklaşmasına sebep oldu. Tekrar Loranne’ye dönerek “ Kusura bakma, vodkadan başka bir içecek sevmiyorum… Neyse sen nasılsın? “ dedi ve Loranne’nin asaletini izliyordu…

Konu: Geri: Yorken's Ptsi Ağus. 10, 2009 8:38 pm

Olamaz, bu muhabbet kesinlikle uzayacak, diye geçirdi içinde Loranne sıkıntıyla. Şu an tek ihtiyacı olan Wentworth'la bir masada oturup, nasıl olduğunu konuşmaktı. Ama bu kadar kaba olamazdı. Loranne, cevap vermeyecek kadar görgü kurallarını bilmeyen biri olarak yetiştirilmemişti ve artık refleks haline gelen hisleriyle karşılık verdi. Teşekkürler Wentworth. Sen de iyisindir umarım. Çok yapmacıktı şu an dudak kıvrımlarında oluşan gülümseme. Elbette yapmacıktı, onun bu ukala yüzüne karşı kahkaha atacak hali yoktu ya. Elinden geldiğince sevimli olmaya çalışıp, laf olsun diye birşeyler sordu. Bu saatte burada karşılaşmış olmamız ne hoş tesadüf. Seni buraya çeken nedir? Kuşkulu bakışları Wentwoerth'un yüzünün her santiminden dolaşırken yanlarına yaklaşan karaltıyla dikkati dağıldı. Biraz önce gereksiz yere azarladığı garson o lanet vodkayı nerden bulup getirmişti acaba? Ahh..yazık çok tırsmış olmalıki ne kadar çekingen davranıyordu. Loranne'in kafasında iyice şekillenmeye başlayan düşünceler Wentworth açısından hiçte olumlu değildi. Kollarını masnın üstüne dayayıp öne doğru eğildi ve sorusuna gelecek olan cevabı bekledi.

Konu: Geri: Yorken's Ptsi Ağus. 10, 2009 8:57 pm

Loranne Wentworth’un sorusuna cevabını vermişti. “ Teşekkürler Wentworth. Sen de iyisindir umarım. Bu saatte burada karşılaşmış olmamız ne hoş tesadüf. Seni buraya çeken nedir? “ Wentworth tam ağzını açacakken garson gelmişti “ Buyurun efendim vodkanız. “ . Wentworth garsona dönerek “ Teşekkür ederim bak zor değilmiş. Şimdi hanımefendinin içkisini de tazele. “ dedi ve Loranne’ye döndü. “ Aslında işlerim bugün biraz yoğundu. Yorgunluğumu atmak için bir, iki kadeh içeyim dedim. Gerçekten, garip bir tesadüf. “ dedi. Donuk bakışlarıyla “ Siz ne için buradaydınız? “ dedi ve Loranne’ye yapay bir gülümseme attı. Wentworth Loranne’nin yapmacık davranışlarına aldırmadan vodkasından bir yudum aldı ve yavaşça masaya bıraktı. Aklında bir şeyler planlıyor Loranne ile arasındaki buz dağlarını eritmeye çabalıyordu. Fakat nasıldı? Bir şekilde Loranne ile arasını düzeltmeliydi. Çünkü Hogwarts’a rahatça girip çıkmasını sağlayabilecek tek kişi oydu. Ayrıca güzel ve ihtişamlıydı. Ona bar çıkışı ufak bir dolaşma teklif etse ve açık açık aralarını düzeltmek istediğini söylese ne derdi acaba? Yok, yok saçma bir fikirdi, başka bir şeyler bulmalıydı. Bir yandan Loranne’nin cevabını bekliyor bir yandan da kendi kendine “ Hadi Wentworth. Çalıştır şu saksıyı hep böyle anlarda duraksıyorsun! “ diyordu.

Konu: Geri: Yorken's Ptsi Ağus. 10, 2009 10:00 pm

Resmen göz alıcılığını kullanıyordu ama bu Loranne için tabiki de önemsizdi. Bakışlarını onun yüzünde sabitleyip her zamanki tekdüze sesiyle yanıtladı. Burayı severim. Açıkçası Hogwarts dışında biryerlerde takılmak iyi oluyor. Okulun o bunaltıcı havasından nefret ediyorum. Bir an, sanki hesap veriyormuş gibi hissetse de söylediklerinin sadece bir cevap niteliğinde olduğunu düşündü. O kimdi ki ona hesap verecekti. Gösteriş manyağı. Fazla çekici olduğu kaçınılmazdı ama Loranne istediğini bu yolla elde etmeye çalışanlardan kesinlikle hiç haz etmezdi ve bu da onlardan biriydi işte. Tam bir çelişki karmaşası. Onun düşünceli yüzüne bakarken ister istemez aklından geçenleri merak etti Loranne. Zamanında zihinfend derslerine ilgi gösterseydi şimdi böyle sıkıntı çekmezdi elbette. Belli etmeden neler düşünebilecek olma olasılıklarını aklından geçirdi. Çok karmaşık birisi olduğu kesindi ama Loranne bu konuda kendisiyle yarışacak başka bir varlık tanımıyordu.

Konu: Geri: Yorken's Ptsi Ağus. 10, 2009 10:15 pm

“ Burayı severim. Açıkçası Hogwarts dışında bir yerlerde takılmak iyi oluyor. Okulun o bunaltıcı havasından nefret ediyorum. ” demişti. Hogwarts’a girmek daha Wentworth’a nasip olmamıştı. Bunu istiyordu gerçekten. “ Biliyor musun? Ben daha hiç Hogwarts’da bulunmadım. Ama en kısa zamanda geleceğim. Fakat Wentworth olarak değil. Bir sütlü çayınızı içerim artık. “ dedi ve gülümsedi. Bu gülümseme içtendi. Belki de zihnini okuyordu Loranne’nin. İçinden “ Loranne ile aramızdaki buzlar çabuk eriyeceğe benziyor. “ diyordu. Vodkasını eline aldı ve sonuna kadar içti. Arka fondaki müzik Wentworth’a anılarını hatırlatmıştı. Bu müzik daima hoşuna giderdi. Çekingen gözlerle Loranne’nin ihtişamını süzdü ve ona dedi ki “ Bu şarkıyı çok severim! Dans edelim mi? “ Wentworth’un beklide en kötü yaptığı şey lafı dolandırmadan direk karşısındakinin yüzüne söylemekti. Loranne birden Wentworth’a daha dikkatli baktı…

Konu: Geri: Yorken's Ptsi Ağus. 10, 2009 10:29 pm

Wentworth olarak değil de ne demekti? Loranne içinden çıkamadığı çelişkiyle daha fazla uğrasmaktansa önündeki kadehten bir yudum daha aldı. Yeterinde dolu olan kafasını birde bunun için yoramazdı. Başını yerden kaldırdığında Wentworth yine konuşmaya başlamıtı. Hiç susmaz mıydı bu adam? Bu şarkıyı çok severim! Dans edelim mi? Kısa sürelide olsa yaşadığı şaşkınlığı ustalıkla gizleyen Loranne, düşünebileceği en kısa zaman dilimi olan birkaç saniyede nasıl bir cevap vereceğine karar vermeye başladı. Beklemediği bir teklifti tabikide. Ahh..geri çevirmek tam bir kabalık olurdu ve bu Loranne için hayatında yaptığı birkaç hatadan biri arasında yerini alırdı galiba. Sakince gülümseyip başını onaylarcasına salladı. Wentworth kendine doğru gelirken hala bir tedirginlik hissediyordu. Berbat hisler ! Heryerde kendini belli ederdi zaten. Hafif bir baş dönmesiyle ayağa kalkıp, elini acele etmemeyi hiç düşünmeden belini kavrayan adamın omzuna koydu. Daha önce çoğu kez dans etmişti ve bu bir İngiliz-Fransız geleneğiydi. Yabancı olmadığı bir durumdaydı ama kesinlikle yabancı olduğu birinin kollarındaydı. Gerçekten de gereksiz bir geceydi.

Konu: Geri: Yorken's Ptsi Ağus. 10, 2009 10:51 pm

Loranne’nin teklifini kabul edişine hiç şaşırmamıştı Wentworth. Nazikçe Loranne’yi kollarının arasına almıştı ve onun dans stiline ayak uyduruyordu. Ayağına basmamak için dikkat ediyordu. Çünkü hamlamıştı. Loranne ise kuğu gibi süzülüyor tüm güzelliğiyle bulutların üzerinde gezinirmişçesine gayet rahat bir şekilde dans ediyordu. Wentworth için gayet güzel bir gündü. “ Claire şok geçirecek bunu duyduğunda. Keşke bu manzarayı görse. “ diye iç geçiriyordu. Donuk bakışların yerini dansın verdiği rahatlık ve şarkının insanın içine kattığı huzur almıştı. Wentworth yavaş yavaş gözlerini Loranne’nin ayaklarından çekip gözlerine bakmaya başlamıştı. Loranne gözlerini kaçırsa da o bakmaya devam ediyordu. Loranne’ye “ İkimizde birbirimizden hoşlanmadığımızı biliyoruz… Neden teklifimi kabul ettin Loranne? “ dedi. Loranne’nin vereceği cevap kesinlikle çelişkili ve tutarsızca olacaktı. Loranne’ne cevap vermekte gecikeceğe benziyordu fakat dans aynı şiirsel ihtişamı ve büyüleyici güzelliği ile devam ediyordu…

Konu: Geri: Yorken's Ptsi Ağus. 10, 2009 11:24 pm

Tekrar müziğin o ince tınılarının beyninde yankılanmasını hissetmek, Loranne'i biraz önce düşündüğü bütün aptalca fikirlerden koparıp almıştı. En basit müzikte bile sadece çok dikkat edlirse bulunabilecek gizli notalar vardı. Bunları yakalayıp, hissetmek inanlımaz derecede güzeldi. Gözleri Wentworth'un bakışlarından kurtulmak iste gibi yerde asılı kalmışken duruma konsantre olmak pekte kolay sayılmazdı. Biraz daha sabretmeyi deneyip, bu gece alışılmış hale gelen sesi tekrar duydu. İkimizde birbirimizden hoşlanmadığımızı biliyoruz… Neden teklifimi kabul ettin Loranne? İşte bu beklemediği bir başka soruydu. Derdi neydi bu adamın? Tüm gece genç cadıyı sorularıyla köşeye sıkıştırmaya çalışıyorsa yanlış kapıyı çaldığını bilmesi gerekecekti. Loranne biraz düşünüp bu beyninin uyuşmuş haliyle mantıklı bir cevap verebilmeyi denedi. Ama sesi bile farklı çıkıyordu ki bu imkansızdı. Bu kadar nazik bir teklifi geri çevirecek kadar düşüncesiz değilimdir Wentworth. Bilmiş bilmiş gülümserken artık açık açık gözlerinin içine bakan bakışlarına karşılık verdi. En az onun kadar inatçıydı.

Konu: Geri: Yorken's Ptsi Ağus. 10, 2009 11:42 pm

“ Bu kadar nazik bir teklifi geri çevirecek kadar düşüncesiz değilimdir Wentworth. ”. Wentworth’un tamda istediği cevap tam olarak da buydu. Gülümsedi. Loranne’nin sıcak nefesi Wentworth’un donuk yüzüne renk katıyordu. Bu nefes Wentworth’un iliklerine kadar işliyor, kendini ilk defa uçan bir kuş gibi özgür ve masum hissetmesine sebep oluyordu. Loranne’nin gözlerine bakıyor, şehvetine kapılmışçasına dans ediyordu. Her zaman su gibi akıp giden zaman gene oyununu yapıyordu. Şarkı son bulmak üzereydi. Wentworth’un beyninde hiç eksik olmayan düşünceler bu sefer bir kurt gibi aklını kemiriyordu. Aklından Loranne’yi dansın bitiminde öpmeyi düşünüyordu. Fazla vakti yoktu tepkisi ne olurdu, bir an önce karar vermeliydi. Kollarının arasındaki asil kadını öperse bir tokat mı yerdi acaba, yoksa karşılık mı alırdı? Şarkının son birkaç cümlesiydi. Buda Wentworth’u içinden çıkılmaz bir hale sokuyordu. Yavaşça Loranne’yi kendine doğru çekerek yakınlaştırdı. Neredeyse bir milim daha yakınlaşsa Loranne’nin o şehvetli, bir uyuşturucu etkisi yapacak dudaklarını dudaklarında hissedecekti. Artık olan olmuştu Loranne’nin dudaklarına yapıştı ve Loranne’yi sıkıca kavradı… İlk defa sonucunun ne olmadığı bir işe kalkışmıştı ve yapmıştı. Bunları umursamıyor sadece anın tadını çıkarma çabasıyla öpmeye devam ediyordu…

Konu: Geri: Yorken's Ptsi Ağus. 10, 2009 11:58 pm

Ne de olsa beklenilmeyen şeyler hep zevk verirdi. Genç cadı hala müziğin derinliklerinde dolaşırken, son melodilerini sanki byninde duymak yerine dudaklarında hissetmişti. Malodiler kadar güzel, an az müzik kadar dinlendiriciydi. Kendi notaları hala kulağında çınlıyordu ama son birkaç dakikadır içinde olduğu durumu yeni yeni farkettiği gibi müziğin bittiğinide nefessiz kalıp kendini geriye çektiğinde anlamıştı. Başı eskisinden daha kötü dönüyordu ama oyuncağı elinden alınmış bir çocuktaki burukluk hissi içine çökmüştü. Yanlış olabilirdi ama fazla önemsizdi. Gülümseyip boğuk fısıltısıyla mırıldandı. Bu, güzel dans ettiğim için bir hediye miydi? Cevap beklemeyecek kadar sabırsızdı. Tekrar eğilip Wentworth'u öptü. Uzun zaman sonra yaşadığı ender duyguların içinde olmalıydı ki hiç bitmesin istiyordu. Biterse, o küçük çocuğun burukluğu yerini korkuya bırakacaktı sanki. Kollarını istemsiz olsa da kaldırıp biraz önce ölmesi gerektiğini düşündüğü bu adamın boynuna doladı. Hiçbirşey farketmemişti ama güven, olmayınca yerini boşluğa bırakan bir kavramdı.

Konu: Geri: Yorken's Salı Ağus. 11, 2009 12:25 am

Wentworth kendini her şeyden soyutlamıştı, sadece karşısındaki güzellik tanrıçası ile ilgileniyordu. Bu anın ismini koyamıyor hayatında ilk defa böyle bir his yaşıyordu. Öpüşmeleri durmuş ve Loranne “ Bu, güzel dans ettiğim için bir hediye miydi? “ sorusunu muzipçe sorarak bu sefer Wentworth’u o öpmeye başlamıştı. Wentworth kendini ilk defa sıcak hissetti. Kendi gibi düşünen bir kadın kollarında daha ne isteyebilirdi ki? Bu anın büyüleyici mükemmelliğini kimsenin bozmasına izin veremezdi. Loranne ile öpüşürken bir yandan da sol eli ile Loranne’nin pürüzsüz ve güzel suratı ile o ipek gibi olan saçları arasında gezdiriyor, sağ eliyle de Loranne’yi kaybetmek istemezcesine kendine çekiyordu. Yeni doğmuş bir bebek gibiydi. İçinden “ Hayatımda yaşadığım en güzel his. “ diye geçiriyordu. Nefesi kesilmesine rağmen Loranne’yi bırakmamak için sınırlarını zorluyordu. Loranne durmuştu. İkisi de soluk soluğa kalmış yüzlerinde muzip ve çocukça gülümsemeyle birbirlerine bakıyordu. Wentworth Loranne’nin sorusuna şöyle cevap verdi “ Aslında oda var ama seni öpmemek için sebep bulamadım ve kendime engel olamadım. “. İkiside muzipçe yaramazlık yapmış bir çocuk edasıyla gülümsüyordu. Her şey çok güzeldi. Wentworth dayanamadı ve tekrar Loranne’nin ıslak dudaklarını dudaklarında hissetmesi için gereken hamleyi yaptı...

Konu: Geri: Yorken's Salı Ağus. 11, 2009 12:46 am

Güneşin yükselerek parlaması kadar yavaş ama o kadar da etkili ışıldamıştı içindeki mantık gücü. Yanlış yaptığının farkına yeni yeni varırken kolları çözülüp tekrar iki yanınjda eski halini aldı. Loranne geri çekilirken ne dediğinin az çok farkındaydı. Üzgünüm Wentworth. Üzüntü ya da pişmanlık gibi buna enzer hiçbirşey hissetmiyordu sadece aski soğukkanlılığını yeniden kazanmış gibiydi. Bu özelliği bir giysi gibi giyip çıkarılıyordu ya da. Gitmeliyim. Wentworth'ın yanından geçip, dersliğinden kalan parşömenleri eline aldı. Kapıya doğru adımlarken nedense içinden hiçte dönüp ne bıraktığına bakmak gelmiyordu. Dışarı çıktığında, yaz sıcağına inat eder gibi esen rüzgarla sessizce cisimlendi.

Konu: Geri: Yorken's Salı Ağus. 11, 2009 1:04 am

“ Üzgünüm Wentworth. Gitmeliyim. “ Loranne gitmişti artık. Wentworth kendi kendine “ Zaten bu hayatta tek anlamadığım şey kadınlar. Onları da anlarsam artık ikinci Merlin olabilirim “ dedi ve kendi kendine gülümsedi. Yerine geçerken garsonu gördü. Eliyle ona doğru gel işareti yaptı. Garson korkak bir şekilde Wentworth’un yanında belirdi. “ Buyurun efendim. “ “ Hanımefendinin içkisini neden getirmedin? “ diye bağırdı ve garsonun yüzüne yavaşça tokat attı. “ Efendim siz dans “ “Kes! Bundan sonra böyle bir şey yaparsan kendini ölü bil. Bunu başka zaman yapsaydın ölmüştün bile. Şimdi git bana 70cc bir tane açılmamış vodka getir. Sabaha güzel girmek istiyorum ve Rahatsız etme! “ diye adamın sözünü kesti. Gerçektende mutlu olmuştu. En yakın zamanda Loranne’yi bulmalıydı ve onu görmeliydi. Masasına oturdu. Ardından garson pısırık bir şekilde vodkasını getirdi. “ Yanında bir şey ister misiniz efendim? “ “ Gitmeni! “ “ Peki efendim. “ diyerek uzaklaştı. Wentworth içinden “ Ah şu kadınlar… “ diye geçirdi ve vodkasını içmeye başladı…

~Rp Bitmiştir~