Çarpışma

Konu: Çarpışma Salı Ağus. 11, 2009 11:11 am

Lois dalgın dalgın yürüyordu. Yine aklında geçmişini sürükleyerek geliyordu. Bir anda durdu. Adamın birine çarpmıştı: "Önüne baksana fıstık!" Lois adamın üslübunu hiç beğenmemişti. Çok ilkeldi o. Lois sert bir bakış attı. Adamın gözünün içine baktı ve kafasını çevirdi. Adam, Lois'in gizemli davranışlarından ürkmüş gibiydi.

Kafasında canlandırdığı geçmişi hep boş gelişen olaylarla doluydu. Ölüm yiyenlerle ilk karşılaştığı gün, Zümrüdüanka Yoldaşlığından ona gelen teklif... Lois bu teklifi itmişti. Ona kimse yardım edemeyecekti bu saatten sonra. Yine önüne bakmadan gidiyordu. Taa ki birine daha çarpana kadar...

Konu: Geri: Çarpışma Salı Ağus. 11, 2009 11:43 am

Hogsmeade'de bu civarlar hep böyle mi olmak zorundaydı? Kaba saba adamlar sanki köşelere tünemişti. Güzel bir bayan gördüler mi önlerine çıkmakta da pek de geciktikleri söylenemezdi. Açıkçası neden buralarda yürüdüğünü bile bilmiyordu. Çok güvendiği iç sesi sayesinde sanki bir mıknatıs gibi buraya çekilmişti. Hazır buralarda aptal gibi dolaşırken aptal düşüncelere dalabilirim, diye düşünmüştü biraz da. Yalnız kaldığı her anda, yürüdüğünde ya da müzik dinlerken yaptığı gibi. Herhalde onu aptalca düşünmekten arıtabilecek tek şey müzikti ancak şu an yapabileceği bir şey değildi müzik. Hor nota tanesi aklını başında alıyordu sanki, göz yaşlarıyla ıslattığı her söz ruhuna dalıyor, acıyan yarasını onu aptala çevirinceye kadar sıkıyordu.

Beyninde her nota ufak bir ezgiyle dolaşırken sadece ayaklarına bakıyordu. Ne geçen insanları ne de o kaba adamları görecek durumda değildi, ancak bir nedeni daha varsa o da göz yaşlarını saklayabilmekti. Vücuduna bir şeyin, bir kişinin çarptığını hissettiğinde birkaç adım geri sendelemek zorunda kaldı. Önünde dalgın bir şekilde özür dilemeye çalışan kızın güzelliğine dikilmişti gözleri. Her ne kadar bir bayan olsa da, güzel/yakışıklı onun için fark etmiyordu. Her insanın, nesnenin en güzel noktalarını ve ayrıntılarını incelemeye alışmıştı. Küçük ayrıntılar kafasında gezinirken önündeki sarışına gayet dostça “Selam!” demeyi başardı, iç sesinin buraya kadar onu çağırmasına neden olan şey de bu kız mıydı?

Konu: Geri: Çarpışma Salı Ağus. 11, 2009 12:04 pm

Lois ilk başta sinirlenmişti. Ama çarpan kişi kendisiydi ve bu yüzden çarptığı kişiye kızamazdı. Bir anda kızın ona doğru dostça gülümseyerek konuşmaya başladığını gördü: "Selam!"
Lois de gülümsedi ve sohbet etmeye başladılar: "Evet, merhaba. Çarptığım için kusura bakmayın biraz dalgındım. Aptal aptal yürüyordum işte. Sizi bir yerde şarkı söylerken gördüğüme yemin edebilirim." Lois'in aklına dank etti sonunda: "Merli'nin sakalı! Queen's grubunun kurucususunuz siz değil mi?" Kullandığı kelimelere kendisi de şaşıran Lois minik minik gülümsedi. Karşısındakine döndü. Cevabını bekliyordu.

Konu: Geri: Çarpışma Salı Ağus. 11, 2009 12:42 pm

"Evet, merhaba. Çarptığım için kusura bakmayın biraz dalgındım. Aptal aptal yürüyordum işte. Sizi bir yerde şarkı söylerken gördüğüme yemin edebilirim. Merli'nin sakalı! Queen's grubunun kurucususunuz siz değil mi?"

Bu sözler karşısında kahkasını bastırmaya çalıştı. Bu kadar tanınan bir grup olduklarını sanmıyordu ama ardından gelen şaşkınlık nidası onu bu düşünceden uzaklaştırıp bir gülme krizine doğru çekiyordu sanki. Kendini daha fazla tutamayarak kahkayı bastı. Ona dönüp bakanlara umursamadan bir kolu kızın omuznda yürümeye başladı. Kendisini kontrol altına alabildiğinde "Kusura bakma, evet oyum." diyebildi. Ardından da "Ben de seni bir yerden tanıyorum sanırım, hımm... Lois değil miydi? Tekrar kusura bakma şarkı yazmaktan müzik dinleyemem de pek fazla." Bu sefer yine kahkaha atmamak için eliyle dudaklarını bastırdı. Ne demişti ki böyle? Onun işi müzik değil miydi? Ahh, bana ne oluyor böyle, diye geçirmekten kendini alamadı. Lois'in ona baktığını fark ettiğinde "Tamam, saçmaladım, özür dilerim. Baştan başlamaya ne dersin?" dedi. Evet, şimdilik en doğru sözler buydu.

Konu: Geri: Çarpışma Salı Ağus. 11, 2009 1:33 pm

Kız gülmemek için kendini zor tutuyordu. En sonunda dayanamadı ve büyük bir kahkaha patlattı. Gülmesi geçtiğinde anca konuşabildi: "Kusura bakma, evet oyum." "Ben de seni bir yerden tanıyorum sanırım, hımm... Lois değil miydi? Tekrar kusura bakma şarkı yazmaktan müzik dinleyemem de pek fazla." Yine gülmesi gelmişti belli ki. Eliyle ağzını tutuyordu.
Lois kıza baktı. Kız bunu anladığında konuşmaya devam etti: "Tamam, saçmaladım, özür dilerim. Baştan başlamaya ne dersin?" Lois sırıttı, evet der gibi kafasını salladı: "Adım Lois, ama Elizabeth denmesini daha çok severim. Peki sen?"

Konu: Geri: Çarpışma Salı Ağus. 11, 2009 1:42 pm

Kızın kendisini tanıtmasının ardından sorusunu yanıtladı, "Peki o zaman Elizabeth, ben Adriana, genelde tam adımı söylerler ama ben Ell denmesini de severim." dedi. Fazla saçmalamamk için az konuşmayı tercih ediyordu. Ufak bir esinti daha yüzünü yalayıp geçtikten sonra "Ne arıyorsun burada?" diye sordu. Gerçekten, onu buraya iç sesi getirmiş olabilirdi -ne kadar saçma olsa da- ancak böylesine güzel bir kızın da iç sesi onu buraya kadar getirecek değildi ya. Elizabeth'in güzelim yüzünden sanki bir hüzün dalgası geçmişti. Kısa bir sessizlikten sonra bir cevap vermeye girişebildi.