Careen

Konu: Careen Salı Ağus. 11, 2009 5:31 pm

Rp tamamıyle bana ait olup eski olduğundan dolayı kanıt gösteremememi mazur görmenizi dilerim.

Gözlerinin buğulanmasına engel olamayarak yürüyordu küçük Lecta. Aklına büyükannesiyle yaşadıkları geldikçe bazen böyle duygusallaşır, yalnız kalma ihtiyacı duyardı. Annesi öldükten beri değişken kişiliğinin düzelme aşamalarını tekrar edip duruyordu hayatı. Babası ilgisini ondan eksik etmese de içinde hep bir anne özlemi vardı ve annesinin yerine büyükannesini koymayı denemişti. Babası büyükannesinden hoşlanmasa da onun yanına taşındığı zaman sesini çıkarmamıştı. Daha sonraları küçük kızın büyükanneden etkileneceğini anlayınca kızı yaşlı kadının yanından alabilmek için elinden gelen her şeyi yapmıştı. Başardığında ise Mstislava çoktan kendi kabuğuna çekilmişti. Üzerindeki Melankolik hava sadece yalnız olduğu zamanlar kendini fark ettirirdi. Arkadaşlarının yanında içinde her zaman heyecanlı, yaramaz ve şımarık hisler uyanırdı. Etrafı karıştırmayı ister, safkan olmayanlarla dalga geçmeye bayılırdı. Ama şimdi yanında arkadaşları yoktu. Ve başlayacağı okulda da olmayacaklardı. Onları yaz tatilinde görebilecek, diğer zamanlarda hep uzak olacaklardı. Acaba buna dayanabilecek miydi küçük kız? Onbir yaşında bir çocuğun yaşaması gerekenden fazla şeyler yaşasa da kendini arkadaşlarıyla aynı kaderi paylşıyormuş gibi hissediyordu. En azından öyle hissetmeye çalışıyordu. Göl kenarına vardığında durduğu tepede bir süre haraketsiz kalıp manzarayı seyretti. Bugün durgun olan göl masmavi ve çok güzel görünüyordu. Mstislava kendini bazen bu derin sulara bırakmak isterdi bir daha çıkmazcasına. İçindeki bu istek bir intihar girişimi isteği olmasa da onun karşı koymakta zorlandığı duygulardan biriydi. Annesinin kendini öldürdüğü evde bu gölün bir portresi vardı. Annesi öldüğünde resmin üzeri kanla kaplanmıştı. Lecta bu resmi hala saklıyordu, babasının bulması da imkansızdı. Eğer bulursa olacakları is düşünmek istemiyordu.

Ağır adımlarla tepeden aşağıya doğru inerken başını öne eğmişti. Şimdi uzun kızıl saçları gözlerinin önüne düşüp yüzünde bir gölge yapıyorlardı. İçindeki sıkıntı yavaşça dağılmaya başlamıştı. Üzerindeki bu havanın geçeceğini biliyordu zaten Lecta. Yine de dudaklarından Latince bir duanın dökülmesini engelleyememişti. * O Mater Luna, Regina nocias, adiuvo me nunc* Ayın tanrıçasından yardım isterken göle yaklaşmıştı. Adımlarını iyice yavaşlattıktan bir süre sonra durup çimenlerin üzerine çömeldi. Etrafındaki sessizlik onu derinden etkiliyordu. Göl kenarındaki birkaç kişi merakla gizemli küçük kıza bakarken küçük kızda aslında yavaşça onları süzüyordu. Aslında gölde o insanlar da olmasa Lecta için daha iyi olurdu. Bakışları yeniden göle odaklanırken düşünceleri arasından çıkan büyükannesi yerini öğrettiği Latince dualara bırakmıştı. Babası o dualara gerçek dışı dese de Mstislava inanıyordu. Büyükannesinin dediği gibi kendisi bir şey için seçilmişti, bir büyücüydü! Mugglerın basit yaşamını hiçe sayan büyünün güzellikleri arasında bir büyücü olarak doğmuştu Lecta. Safkanlar soylarının değerini bilmeseler de kendisi çok iyi biliyordu. Büyücülerden haberi olmayan o kadar çok insan vardı ki. Onlardan biri olmayı istemediğinden kendini büyükannesinin de dediği gibi seçilmiş olarak görüyordu. Büyücülerin soyu ne kadar derinlere inerse insin belli bir zaman sonra donuyorlardı. Ama insanların tarihini kesin olarak belirlemek zordu. Düşüncelerini dağıtmaya uğraşırken saçlarını kulaklarının arkasına doğru ittikten sonra başını gökyüzüne kaldırmıştı aniden. Şimdi açık havanın üzerinde bir ay düşünüyordu. Annesi tarihini hatırlayamadığı bir gece dolunay zamanında kendini öldürmüştü. Mstislava annesini kanlar içinde gördüğünde o güne kadar hiç atmadığı bir ses çıkarmıştı ağzından, çığlık atmıştı… Babası kızının çığlığını duyunca odaya koşmuş ve eşini yerde kızını da eşinin yanında bulmuştu. Mstislava’nın annesi Jacquil’in gözlerindeki boşluk odadaki iki kişinin de donup kalmasına neden olmuştu. Kadının yüzünde sanki büyük bir yükten kurtulmuş gibi bir rahatlama ifadesi varken gözleriyse sanki hiçliğe bakıyor gibiydi. Bir sene boyunca bu görüntü aile fertlerinin kabuslarına karışmıştı. Küçük kız ise büyükannesi tarafından evden uzaklaştırılmıştı. Eski anılarının içinde kaybolmak istemeyen Mstislava gözlerini iri iri açıp birkaç saniye öyle kaldı. Sonra başını hafifçe sallayıp gülümsedi. Artık anılarının onun için önemi azdı; zamanı geriye çevirmek, yaşananları değiştirmek imkansızdı. Şimdi sadece bulunduğu zamana ve geleceğe bakmalıydı. Okulda sandığı kadar kötü olmayabilirdi. Belki de tahmin ettiğinden daha çabuk arkadaş çevresi edinebilir, onlarla eğlenebilirdi.

Konu: Geri: Careen Salı Ağus. 11, 2009 5:59 pm

Betimleme:28/30 *Betimlemelerini beğendim güzeldi.

Uzunluk:12/15 *Daha uzun olabilirdi.

Renk Düzeni:15/15 *Sıradan ama birbiriyle uyumlu renklerdi tebrikler.

İmlâ Düzeni:17/20 *3-4 yerde yazın hatan vardı ama onalarıda daha özenli ve dikkatli yazarsan düzeltebilirsin.

Yazım:18/20 *Kurgu ve kurguya uygunluk güzeldi. Ayrıca akıcı idi.

Toplam: 90