1.Sınıflar İkinci Ders: Bombarda Maxima

Edit.

Omzuna değen elle birlikte hızla ayağa kalkıp etrafına bakındı. Koltuğunun ardına baktığında Chuck’ı gördü ve üstünü düzenleyip başını dikleştirdi. Ortak Salon’da uyuya kalmıştı, bugünkü tek dersi olan Karanlık Sanatlara Karşı Savunma’ya yarım saati vardı. Ayakta durmakta zorluk çekiyordu ve bacağıyla kızıl işlemeli koltuğuna yaslanarak Chuck ile konuştu. Dersliğe gitmelilerdi ve bunun için epey zamanları vardı. Beth öncelikle yatakhaneye çıkıp üstünü değiştirdi ve malzemelerini çantasına yerleştirip tekrar aşağıya indi. Omzuna astığı çantasının hafifliğinden hoşnutça gülümseyerek onu kapının yanında bekleyen Chuck’ın yanına geldi. Etraf sessizdi ve yoğun olmayan bir gündü. Beth’in uykulu hali geçmemişti ve bu yüzden gözlerini ovuşturup duruyordu. Tek eliyle Chuck’ın omzuna dayanıp biraz bekledi ve bir yandan esneyerek dışarı çıkmalarını başıyla belirtti. İkisi de Ortak Salon’dan ayrılıp onlarca merdivenden inerek birinci kata ulaştılar. Beth’in ellerini korkuluklara değdirmesi bile artık ona zevk vermiyordu. Her şeydeki tek neden yorgunluğuydu ve bunu düşüncelerini arındırarak değiştirmeliydi.

Bir yandan rahatlamaya çalışırken sınıfın açık olan kapısından içeri girdi ve etrafına bakındı. Sınıfta birkaç kişi vardı ve Beth onları süzerek geçen haftaki yerine geçti. Yavaş yavaş eliyle saçlarını karıştırırken sınıfı gözden geçirdi. Hiçbir şey değişmemişti, tek bir şey bile. Dikkatini çeken açık dolap kapakları dahi aynı haldeydi, bir terslik olduğunu düşünüyordu ama umursamamaya çalışıyordu. Kafasını ellerinin arasına dayayıp hissizliğini dindirmeye çalıştı, düşüncelerini arındırmaya. Dakikalarca bunu sürdürdü. Gözlerini gezdirdiği oyuklarla dolu sırayı dahi anlamlandırmadan odaklanmaya çalışıyordu. Bu işe yarıyordu tabii ki ama biraz daha zaman gerekliydi Beth’e ve bu da profesörün sınıfa biraz olsun geç gelmesiyle tamamlanabilmişti. Artık düşünceleri saftı, ne yorgundu ne de karmaşık. Ellerini gövdesinde birleştirip etrafına bakınıyor yüzüne de hafif bir tebessüm ekliyordu. Memnundu şimdi kendinden. Gülümseyip sınıftakileri süzüyordu ta ki profesör sınıfa girene dek. Profesör Widmore kapıyı sertçe açmış ve sınıftaki uğultuyu aniden kesmişti. Bu da Beth’i ütopyasından uyandırmıştı, profesörün hızla attığı geniş ve ses çıkartan adımlarına dikkat kesilmişti. Onun sınıfın ortasına gelmesini izleyip biraz daha sıyrıldı diğer düşüncelerinden. Profesör kendinden emin, sert ve hızla onlara dersi çabucak işlemek isteyeceğini belirterek panoda yazılı olan ders konusu Bombarda Maxima’yı onlara hatırlattı. Biraz azarlıyordu ve geçen seferki zarafetinden eser yoktu, Beth gene önyargılı yaklaştığını fark etti. Kendisi panoyu okumuştu geçen haftanın aksine ve biraz da kütüphanede araştırma yapmıştı. Aynen profesörün söylediği gibi patlama etkisi yaratıyordu. Profesörün anlattıkları sadece tanımdı ve panoyu okuyanların bilebileceği türdendi. Bu büyünün genellikle cisimlere uygulandığını ancak Karanlık Sanatlarda saldırı amaçlı kullanılabildiğini biliyordu ama profesörün sözlerini ilk defa duymuşçasına pür dikkat dinliyordu.

Profesör Widmore biraz daha yavaşlayarak bu büyünün savunmasının saldırısı kadar güçlü olduğunu söyledi ve bu kalkan büyüsünün bir sonraki ödevleri olduğunu belirterek uygulamaya geçeceklerini belirtti. Beth hemen doğrulup profesörü izlemeye başladı. Geçen dersteki gibi odaklanmaları gerektiğini öğrenince derin bir nefes alıp yutkundu ve profesörün yaptığı büyüyü izledi. Profesör Widmore asasını sertçe kaldırıp sınıfın ucundaki eski komodine doğrultup büyülü sözleri kendinden emin bir şekilde gürce söyledi: “Bombarda Maxima!” ve komodin büyük bir gürültüyle patladı. Beth bundan rahatsız olarak sertçe inledi ve yutkunarak kulaklarında oluşan uğultunun yok olmasını sağladı. Profesör ise tekrar asasını doğrultarak onların duyamayacağı şekilde büyülü sözleri mırıldandı ve komodini eski haline getirdi. Daha sonra sınıfa dönerek “Oldukça basit ama etkili bir büyü. Sayımız fazla olduğu için bu büyünün uygulamasını size yaptırmayacağım. Sizin yapmanız gereken buna karşı koyabilecek olan kalkan büyüsünü bulup diğer derse o büyüye çalışarak gelmeniz. Çünkü savunmada kullanacağınız asıl büyü o olacak. Şimdilik dersimiz bitmiştir. Ödevleriniz en geç diğer derse kadar elimde olmalı. İyi akşamlar.” Dedi ve masasına dönüp yerine oturdu. Beth bundan memnun değildi ve ayağa kalkıp hiç çıkarmadığı malzemeleriyle dolu çantasını sırtına attı. Sırasından hızla kalkarak kapıya yöneldi ve Chuck onun kolundan sertçe tutarak durmasını sağladı. Uygulama yapılmasını istiyordu yoksa bu derse girmesinin hiçbir anlamı olmadığını düşünüyordu. Chuck onu sakinleştirdikten sonra birlikte sınıftan çıktılar. Beth bu dersten hiç memnun olmamıştı, profesörün kibri onu rahatsız etmişti. Büyük Salon’a giderken tek düşündüğü İhtiyaç Odası’na gidip bu büyüyü uygulamaktı, başarabileceğine fazlasıyla inanıyordu. Profesöre geçen hafta önyargılı yaklaşmıştı, hoşnut değildi ondan.

Her yer sessizdi. Melanie halen gece olduğunu düşünüyordu. Ama uyanmıştı. Bunu hissedebiliyordu. Sadece gözleri kapalıydı. Tek gözünü açıp etrafına baktı. Güneş doğmuştu. Ama ilk kez bu kadar sessizdi yatakhane. Uzun bir süre yeni uyanmış olmanın verdiği aptallıkla öylece durdu. Ama birden geç kalmış olabileceği aklına geldi ve içinden kendine küfürler ederek kalktı. Tabi hızlı kalktığı için başı döndü ve sendeledi. Düşecek gibi olduğundan yataklardan birine tutundu. Sonra acelesinin çok saçma olduğunu anladı. Çünkü yataklarda uyuyanlar vardı. Yani tek kalmamıştı. Saate de baktığında aslında hiçte geç olmadığını anladı.Sinirlendi. Çünkü en nefret ettiği şeydi tatlı uykusunun bölünmesi.Ki bu sefer kendi bölmüştü uykusunu. Sinirle yüzünü yıkamaya giderken sandıklardan birine tekme attı. Tabi canı acıyan kendi oldu ve oflayarak ilerlemeye başladı. Önce karar veremedi. Belki de bunu yapmamalıydı. Seviyordu çünkü sabahları üzerinde bulunan sersemliği. Hem vakti de vardı. Belki uykuya devam edebilirdi. Ama yine de bunu yapmak zorundaydı. Buzgibi suyu yüzüne çarptı. Ve elektroşok uygulanmış gibi birden kendine geldi. Ve geri dönüp yatağını toplamaya başladı. Aslında çok deliuyuduğu için bütün çarşaflar yerde olurdu. Bu yüzden silkeleyip yerine güzelce örttü. Annesinden kalan eski sandığı açıp cüppesini çıkarttı. Güzelce giyindikten sonra saçını iki yandan toplayıp uçlarını her zamanki gibi parmağıilekıvırdı. Şimdi güne hazırdı. Bir an önce kahvaltı etmesi gerekiyordu. Yatakhaneden çıkıp guruldayan karının onu yönlendirmesine izin verdi.
Kahvaltı ettikten sonra ortak salona gidip ders çalışmaya karar verdi. Bu günkü K.S.K.S. dersi için son hazırlıklarını yapmak istiyordu. Çünkü önemli bir dersti. Ortak salonda yine geçen gün karşılaştığı o kız grubunu gördü. Kızlar yine Melanie'yi yanlarına çağırdılar. Tabi Melanie gülümseyerek yanlarına gitti. Ve kitabını çıkarıp bu günün konusu olan Bombarda Maxima'ya son bir kez göz gezdirdi.
Uzun bir süre ortak salonda durduktan sonra K.S.K.S. dersliğine gitmeye karar verdi. Ve kızlara veda edip ortak salondan çıktı. Aslında K.S.K.S. dersliğine gitmek kolaydı. Çünkü o kadar merdiven çıkmaya gerek olmuyordu. Melanie çoğu dersliğe giderken çok enerji harcadığından derlere konsantre olamıyordu. Ama zaten çoğu da pek önemli dersler değildi. Bu derse de yorgun gelmiyordu zaten. Ve bu ders oldukça dikkat gerektirdiği için mutluydu Melanie. Bunları düşünürken birine çarptığını farketti.
"Ah çok üzgünüm. Özür dilerim. Ben... farketmedim geldiğinizi."
Melanie çarptığının Gryffindorlu bir kız olduğunu farketti. Üzülmüştü. Çünkü çok sert çarpmıştı. Kız önce şaşkınlıkla Melanie'ye baktı. Anlaşılan o da dalgındı ki çarpıştıklarını yeni anlamış gibi Melanie'ye baktı. Sonra gülümseyerek;
"Hayır. Ben özür dilerim. Çok dalgınım bu aralar. Görmedim."
Dedi. Melanie kızın da birinci sınıf olduğunu anladı ve ona;
"K.S.K.S. dersliğine mi?"
Diye sordu. Kız gülümseyerek evet anlamında başını salladı. Melanie beraber gitmeyi teklif etti. Ve sessizce dersliğe doğru ilerlemeye başladılar. Anlaşılan pek konuşkan biri değildi. Ya da yabancı biriyle konuşmak istemiyordu. Melanie umursamadı. Çünkü kısa sürede dersliğe gelmişlerdi. İçeriye girdi ve ortalarda bir yere oturdu. Kitabını da önüne açtı ve son olarak konuya baktı. Kısa bir süre sonra profesör geldi. Ama çoğu öğrenci farketmemiş olacak ki gürültüye devam ediyorlardı. Profesörün imalı bir şekilde öksürmesi herkesi sustururken Melanie'yi güldürmüştü. Çünkü profesörün onları beklediğini farkedenlerin gözleri,komik bir şaşkınlıkla açılmıştı. Ve çok komikti yüz ifadeleri. Profesör konuşmaya başladı;
"Hepinize tekrar merhaba. Bugün dersi biraz çabuk işleyip bitirmek istiyorum çünkü öğreneceğiniz büyü fazla zorlanılacak bir büyü değil. Geçen seferde belirttiğim gibi panoya göz atmadan geçen sorumsuz öğrencilere hatırlatayım ama. Çoğu büyücü tarafından uygulanan etkili bir saldırı büyüsüdür, Bombarda Maxima. Yapıldığı anda cismi yerle bir eden patlatma etkisi vardır. Bu büyü genelde insanlardan çok cisimlere uygulanır ki insanlara uygulandığı zaman ölümcül bir büyü niteliği kazanır. Tabi ki de bu bir Tılsım büyüsüde olsa savunma büyüsünün temelini oluşturur. Çoğu karanlık büyücü Bombarda Maximayı insanlar üzerinde dener ve bunun amacı tabiî kide yok etmektir. Bu etkili büyüye karşı yapacağını kalkan büyüsü çok güçlü olmalıdır. Bu kalkan büyüsünün ne olduğu sizin bu dersteki ödeviniz."
Hızlı bir giriş olmuştu. Anlaşılan profesör dersi bir an önce bitirmek istiyordu. Melanie şaşırmıştı ama ödevini de not almayı ihmal etmedi.
"Herneyse, uygulamaya geçebiliriz. Daha önceki derstende hatırladığınız gibi, başarabilmek için sadece biraz odaklanmaya ihtiyacınız var. Beni izleyin."
Melanie de dahil olmak üzere bütün öğrenciler nefeslerini tutmuş, pür dikkat profesörün hareketlerini izliyorlardı. Çıt çıkmıyordu. Herkes merakla az sonra olacakları izliyorlardı. Profesör asasını nazik bir el hareketi ile sallayarak "Bombarda Maxima !!" dediğinde komidinin büyük bir gürültü ile toz bulutu haline geldiğini gördüler. Sınıfta, bu sessizliğin ardından çıkan büyük gürültü yüzünden korkan çocukların çığlıkları vardı. Az önce olanlar gerçekten de inanılmazdı. Melanie korkmamıştı. Aksine heyecanlanmıştı ve halen inanmayan gözlerle az önce orada duran, şimdi ise toz bulutu haline gelmiş olan komidinin yerine baktı. Profesörün yaptığı bir büyü ile komidin eski haline dönmeye başladı. Hangi büyü olduğunu duymamıştı Melanie.Çünkü halen çok şaşkındı. Profesörün sesi onu düşüncelerinden çıkarttı.
"Oldukça basit ama etkili bir büyü. Sayımız fazla olduğu için bu büyünün uygulamasını size yaptırmıyacağım. Sizin yapmanız gereken buna karşı koyabilecek olan kalkan büyüsünü bulup diğer derse o büyüye çalışarak gelmeniz. Çünkü savunmada kullanacağınız asıl büyü o olacak. Şimdilik dersimiz bitmiştir. Ödevleriniz en geç diğer derse kadar elimde olmalı. İyi akşamlar."
Melanie dersin bitmesine üzülmüştü. Ama bunun üstünde pek durmadı. Aklı halen az önce olanlardaydı. Büyünün oldukça büyük bir kavram oduğunu biliyordu. Ama bu denli büyük etkileri olduğunu bilmiyordu.Ve yavaş yavaş eşyalarını toplayıp derslikten çıktı. Şimdi yapması gerekenler vardı.
1-Girişte çarptığı kızı bulup yine özür dilemek.
2-Profesörün verdiği ödevi yapmak.
3-Bombarda Maxima ile ilgili daha fazla bilgi edinmek.
Çünkü bu büyüden çok etkilenmişti. Ve ortak salona doğru küçük ve tereddütlü adımlarla ilerlemeye başladı. Aslında kalıp profesörden daha fazla bilgi edinmek istiyordu. Ama meşgul etmek istemedi ve kendi yöntemeri ile konuyu araştırmaya karar verdi.

Daha dün büyüden bile anlamayan sıradan bir çocukken, şimdi ise elinde tuttuğu asa sayesinde bir tüyü havalandırıyordu, ''Wingardium Leviosa'' diye nazikçe haykırmıştı. Eski günlerine güldüğünde konsantrasyonu bozulmuştu, tüy yavaş bir şekilde yere düşmüştü. Elinde asası, duygusuz bir yüz ifadesi ile pencereden bakmaya başladı. Hafif rüzgar, ağaçların ahenk ile dans etmesine güzel bir ortam hazırlıyor gibiydi. Bu çift camlı pencereden herşey her olay açık açık seçilebilirdi. Rüzgarın uğultusu duyuluyordu, çocukların tiz kahkahaları ve kaçışan kuşların cıvıltısı da buna ek olarak kulağa hitap eden bir ses yaratıyordu. Havanın ansızın koyulaşmaya başlamasıyla tüm bu sesler kesilmişti, tüm seslerin yerini sadece şöminede yanan ateşin çıtırtısı almıştı. Biraz sonra dışarıda ki tiz kahkahalar şatoya geçiş yapmıştı ; Hogwarts sakinleri (!) kar kış demeden her daim konuşurdu.Eski yazıtlar ve Aritmansi dersine tüm mantığını harcadıktan sonra içindeki tüm güç tükenmiş gibiydi ; sıradaki ders ise güç gerektiren bir dersti. Duyduğu kahkahaları kulak ardı etmeye çalışıyordu. Böyle muhteşem bir şatonun duvarları ardında belki de ne gizemler vardı ona göre. Tüm çocukların toplanıp araştırmamaları büyük bir kayıptı. Baykuşu Fawkes'un kafesinin ardına kadar yayılmış parşömen rulolarını katladı, sıradaki ders için gerekli olacak malzemeleri kolunun altına tıkıştırdı ve dersliğe yöneldi.

Bir cadı, birde griffin heykelini saptığında birinci katta bulunan karanlık sanatlar dersliğine varmıştı. Mantar panoya göz attığında bu derste bombarda maximayı işleyeceklerini anlamıştı. Mantar panoya minnettar olmalıydı, her derste onun endişesini dindiren tek şeydi. Çift kanatlı kapının ardında kötü duygular uyandıran bir şeyler olduğunu her zaman hissetmişti. Buna hazırlıklı olarak dersliğe adımını atmıştı. Profesör'ün güzel görünümü onu etkilediğinden onun Veela olup olmadığı konusunda şüpheleri vardı. Michael başlarda ki bir yere oturdu ; bunun sebebi uygulamayı hemen yaparak baskılardan kurtulmaktı. Önceki gibi arkalara geçerek ha geldi ha gelecek diye beklemeyecekti. Başlarda bir yere oturmanın tebrike layık olduğunu düşünürken, profesör günaydın faslını hemen geçiştirerek derse geçmişti. Talimatları uygulamayan öğrencilere söylediği iğneleyici sözlere karşın Michael sırıtmasını gizlemek için başını eğiyordu. Bombarda büyüsünün işlevini bilmediği halde sevinçliyken, birde profesör herşeyi patlattığını söyleyerek Michael'a gaz vermişti doğrusu. Hemen uygulamaya geçmek istiyordu. Profesör yaptığı hızlı girişten soluk soluğa kalmıştı, kendini derin bir nefesle şarj etmişti adeta.Bir kaç ayrıntılı bilgiyi daha aktardıktan sonra ödevi söylemişti. Bombardaya karşı kullanılan savunma büyüsü hakkında bir ödevdi. Michael bilmesede bir kaç tahmin yürütmeye çalıştı, ama bir an önce uygulamaya geçme isteği düşüncelerini bastırıyordu. Ödevini araştırmak için çok zamanı vardı ve bunu iyi değerlendirecekti. Hep odaklanmalarını söylüyordu ama Michael için o kadar da kolay bir şey değildi bu. Bu şekilde konuştuğu zaman Michael 'ın endişesi artıyordu. Profesör asasını hemen karşılarında ki tahataya doğrultarak,''Bombarda Maxima!'' şeklindeki büyülü sözleri haykırdı. Tozu dumana katmıştı adeta. Asanın ucundan fışkıran bir renk olmamıştı, sözlerin ardından gürültülü bir patlama yaşanmıştı. Heyecanını diğerleriyle birlikte bağırarak dışarıya vurmuştu. Profesör yıktığı yerleri ''Reparo'' isimli büyü ile tamir ederken Michael bunu not almıştı; bir derste iki büyü birden öğrenmekten güzeli olamazdı. Profesör bu büyünün savunmasını bulmamız konusunu vurgulayarak söyledikten sonra, dersi bitirmişti. Michael profesöre kin dolu bir bakış attı, büyüyü gerçektende çok denemek istiyordu ama kala kala savunma büyüsüne kalmıştı. Elindeki parşömen parçalarıyla ortak salona yönelirken, ''Umarım, savunma büyüsünü denetir! '' geçirdi...

Sessizlik boğmuştu ortalığı.Ne horuldama nede başka bir ses geliyordu.Çünkü herkes o gece KsKs derliğine gitmek istiyordu.Zaten hogwarts'ın yarısı'nın en sevdiği derslerden biriydi.Jasper o sırada gözünün birini açtı.Daha sabah olmamıştı.Herkes gibi Jasper'ta sabahı iple çekiyordu açtığı gözünü kapadı.Ve O Gözüne Giren Işıkla Sabah Olduğunu Anladı.İki Gözünü Birden Açtı İşte O Anda Bitişiğindeki Saat Çaldı Ama Boşuna Jasper Heyecandan Kalkmıştı Kendisi.Bu Saat Şanslıydı.Çünkü Jasper Kalkmıştı.Onun İçin Duvara Atmayacaktı.O Saatin Yanındaki Şişeyi Aldı Ve İçinde Biraz Su Olduğunu Gördü Onu İçti.Yataktan Hoplayıp.Aşağıya indi.Jasper Gözlerini Ovaladı.Ve Banyoya Doğru Yol Aldı Geçerken Gözüne Saat Çarptı.Daha Erkendi.Jasper Banyoda Yapabilicekti.Mutluydu her Zamanki Gibi.Elini Yüzünü Yıkadı.Ve Banyoya Girdi O Anda Sudan Kan Gelmişti Aynen Korku Fİlmlerdeki Gibi.Jasper Banyonun Camını Açtı Ve AYnaya Baktı.Burnu Kanıyordu.Jasper Onun Etkisini Unutmuştu.Neyse Korkmuşluğu Geçmişti.Banyosunu Oldu.Daha Sonra Pamuk Bulup Burnuna Soktu.Zaten Şiddetli Bir Kanama Değildi.5-10 Dakikada Geçti.Jasper Yatakhaneye Gidip Giysilerini Giydi.Yatağını Topladı.Düzgün Ve Titiz Bİr Çocuktu.her Gün Banyo Olurdu.Neyse Jasper Ortak Salona İndi.Ve KsKs Dersi Hakkında Konuştuklarına Kulak Verdi Öğrencilerin Vakit Gelmişti.Jasper Kitapını Açtı Ve Yola Koyuldu.Giderken Kankasını Gördü.Yanına Gidip Konuşmak İstiyordu Ama Arkasında Micheal Nymis Vardı.Jasper Güldü.Ve Dersliğe Varmıştı.

Düzgün Bir Yere Oturdu.Ve DIşarıdakilere Gözledi.Gözledikten SOnra İçerde Kim Var Kim YOk Diye Baktı.O Anda Kapı Gıcırdadı Ve İçeriye Prof.Widmore Gİrdi Ve Başladı İlk Dakikadan ''Hepinize tekrar merhaba. Bugün dersi biraz çabuk işleyip bitirmek istiyorum çünkü öğreneceğiniz büyü fazla zorlanılacak bir büyü değil. Geçen seferde belirttiğim gibi panoya göz atmadan geçen sorumsuz öğrencilere hatırlatayım ama. Çoğu büyücü tarafından uygulanan etkili bir saldırı büyüsüdür, Bombarda Maxima. Yapıldığı anda cismi yerle bir eden patlatma etkisi vardır. Bu büyü genelde insanlardan çok cisimlere uygulanır ki insanlara uygulandığı zaman ölümcül bir büyü niteliği kazanır. Tabi ki de bu bir Tılsım büyüsüde olsa savunma büyüsünün temelini oluşturur. Çoğu karanlık büyücü Bombarda Maximayı insanlar üzerinde dener ve bunun amacı tabiî kide yok etmektir. Bu etkili büyüye karşı yapacağını kalkan büyüsü çok güçlü olmalıdır. Bu kalkan büyüsünün ne olduğu sizin bu dersteki ödeviniz." Dedi.Ödev Kolaydı.Jasper Bayan Widmore'nin Bunu Yapacağına İnianıyordu.Herkes Gibi Jasper'ta Sessiz Bİr Şekilde Dinlemeye Başladı.Asasına Nazikçe Eline Asasını Aldı Ve Komidinin Yanıan Gidip Şu Sözcüğü Kullandı ''Bombarda Maxima !!" Dedi.Yanındaki Büyük Komidin Bir Toz Bulutuna Dönüşmüştü.Herkes Sessizce Ağzı Açık Şekilde Kalmıştı.Jasper İki ELini Birelştirip Şaklattı.Buna Kısacası Alkış Derdik.Herkesin Yavşa Yavaş Şaşkınlığı Geçmişti.Öğretmen O Anda Lafı Sıkıştırıverdi Araya Oldukça basit ama etkili bir büyü. Sayımız fazla olduğu için bu büyünün uygulamasını size yaptırmıyacağım. Sizin yapmanız gereken buna karşı koyabilecek olan kalkan büyüsünü bulup diğer derse o büyüye çalışarak gelmeniz. Çünkü savunmada kullanacağınız asıl büyü o olacak. Şimdilik dersimiz bitmiştir. Ödevleriniz en geç diğer derse kadar elimde olmalı. İyi akşamlar." Jasper Üzülmüştü Ders Bittiğinde Herkes Gibi.Bugünde Herkes Aynı Duyguları Besliyordu Nedense?Neyse Jasper Yavaşça Yerinden Kalktı Malzemeleri Topladı.Hala Büyünün Şoktasındaydı.Dışarı Çıktı.Çıkar Çıkmaz Koşan Biri Genç Bİr Çocuğa Çarpmıştı.Jasper Koşan Çocuğa Kızmıştı.Düşen Çocuğu Kaldırdı.Çocuk Teşekkür Etti Her Zamanki Gibi.Jasper Yien kibarlığını Bozmamıştı.Mutluydu Birgün Birde O Koşana Haddini Verebilseydi Daha İyi Olacaktı.Neyse Jasper Koridorlardan Yavaşça Bahçeye Doğru Ayrıldı.

Yatakhane, sabahın gelmesiyle canlanmış, içerisi esneme sesleriyle dolmuştu. Bazı konuşmalar ve çalar saatler yüzünden uykularından uyanan çocukların "uff, puff" şeklinde mırıldanmaları, hayıflanmaları, Jack'in de uykusunu yarıda bölmüş ve gördüğü çok güzel bir rüyanın son bulmasına neden olmuştu. Ancak kalktığında iyi ki uyandığını düşünmeye başlıyordu. Cüppesini giyinirken cebinden ders programı düştü yere. Alırken bakmayı unutmadı tabi ki, bugün Karanlık Sanatlara Karşı Savunma dersi vardı. Profesöre olan sevgisi, bu dersin ona olan faydasını artırıyordu. Daha canlı bir şekilde, hızını artırarak çantasını hazırladı. O sırada yanından geçen Slytherinli bir oğlandı ve Jack'e selam verdi. Jack de karşılığını vererek kahvaltı yapacağı yere, Ortak Salona doğru yürümeye başladı.

Kahvaltıdan Sonra, +20 Dakika.

Sessizce masadan kalktı ve meşe kaplamalı duvarlar eşliğinde, birinci kata Karanlık Sanatlara Karşı Savunma Dersliği'ne girdi. Profesör henüz gelmemişti. Duvarlar ve sıralar yepyeni gibiydi. Temiz duvarların yanı sıra yer döşemesi yeni cilalanmış gibiydi. Tahta çeversindeki büyük tozlar alınmıştı. Jack bir sıra bulmak için sınıfa bakındı ve çoğu boş olan arka taraftaki sıralardan birine oturdu. Yanında, yatakhanede gördüğü oğlan oturuyordu. Unutkan ve dağınık bir hali vardı. "Pardon, ee- senin adın ne?" der demez çocuğun "Felipe, bu okkulda yenniim, seğnin adın ney?" Garip bir konuşması vardı Felipe'nin kendisi gibi. Jack kendi adını söyleyip acele bir tavırla başka bir sıraya geçti.

Profesör tam o sırada içeri giriyordu. Biraz sıkıntılı bir tavrı var gibiydi. Bayan Widmore konuşmasına başladığında acele etmesi gerektiğini ve öğrenecekleri büyünün kolay öğrenilebilecek kapasitede olduğunu söyledi. Jack bir 'Oh!' ile rahatladığını belirtti. Öğrenecekleri büyünün adı Bombarda Maxima idi. Bu büyünün ismini duyduğundan emindi, hatta o anda Jack'den başka kimse bu kadar emin olamazdı. Şimdi hatırlamıştı, o büyünün adını Pano'da görmüştü. Profesör bunu belirtince hatırlamaya başlamıştı. Ancak o zaman büyünün nasıl yapıldığını bilmiyordu. Şimdi ise parşömenini, tüy kalemini çıkartmış, büyünün özelliklerini ve yapılışını dikkatle dinleyip not alıyordu. Uygulama safhasına gelindiğinde ise Bayan Widmore büyünün etkisini bir komodinde gösteriyordu. Paslanmış ve tozlanmış bir komodin gibi durduğundan, profesör ondan vazgeçip patlatmayı düşünüyor olabilirdi aslında. Komik bir düşünce olmamasına rağmen, Felipe'ye komik gelebilirdi.

Jack bunları düşünmekten vazgeçmişti ve profesör bu uygulamayı öğrencilere yaptırmayacağını belirtti. Nasıl olurdu? Eğer uygulama yapılmazsa öğrenmek de zorlaşırdı. Jack bu düşünceler üzerinde yoğunlaşmışken, profesör birden komodini eski haline döndürmüştü ve o düşüncelerin boşuna olduğunu Jack henüz yeni anlıyordu. Bayan Widmore o sırada gelecek haftaya yapılacak olan ödevlerinin, Bombarda Maxima'ya karşı uygulanacak kalkan büyüsü olduğunu söyledi. Akşam yapacağı tek şey ödevleri olacaktı. Son günlerde ödevleri birikmeye başlıyordu.

"Ah, kahretsin!"
Gürültülü bir çarpma sesiyle uyandığında aklına ilk gelen şey, şaşkın gözlerle etrafına bakınmak olmuştu. Tabii bu boşa bir çabaydı, çünkü hemen arkasından başının arka tarafında hissettiği acı anında yakalamıştı Stepan'ı. İlginç bilgiler içeren bir kitapta yataktan düşerek ölme olasılığının on milyonda bir olduğunu okumuştu, ama bu kadar yüksek(!) bir olasılığın meydana gelmemesi, dalga dalga boynuna yayılan zonklamanın tesellisi değildi elbette.

Kendine küfürler ederek kalktı ve kafasını lavabodan akan suya daldırdı. Darbe alan yeri hafifçe yanıyordu ama bu zekasını kaybetme riskiyle karşılaştırıldığında dert değildi bile. Cüppesini çekiştire çekiştire dolaptan çıkarıp üstüne geçirdi. Bir yandan da saçlarına şekil veriyordu. Bakımlı olmak, çoğunlukla cesaretin veremediği karizmayı veriyordu insana; Gryffindor binasındakilerin pek çekici bulunmamalarının, hatta "ezik" olarak algılanmalarının nedeni bu olmalıydı. Tabii bunun istisnaları da vardı. Örneğin Beth; biraz erkeksiydi, ama Stepan bile onun en azından stil sahibi olduğunu inkar etmiyordu. Aklına bir kız gelmişken, daha fazla süslenme konusunda bir kez daha düşünmeliydi. Sonunda seksi kokulu bir parfüm sıkarak bu kararsızlığını sona erdirdi ve Karanlık Sanatlara Karşı Savunma dersliğine doğru yola çıktı.

Dersliğe girdiği anda profesör içeri girmişti ama Stepan'ın aklı, bir ders için fazlaca cinsellik kokusu saçıp saçmadığındaydı hala. "Saçmalıyorum." diye düşündü, neticede birbirine benzeyen pek çok kız abartılı makyajlarıyla insanın gözünü yeterince alıyordu, bir parfüm sıkmış; ne sakıncası olabilirdi ki? Bu sırada gözü yine Beth'e ilişmişti, en azından bu bakımdan farklıydı onlardan. Kendi gibi olmak, ne yazık ki kızların bu yaşta öneminin pek ayrımında olmadıkları bir kavramdı.

Düşüncelerinden sıyrılıp derse odaklandığında, profesörün panoya bakmayan öğrencileri sert bir dille eleştirdiğini işitti. Kendisi panoya bakmıştı nasıl olsa, bu sözler karşısında sadece omuz silkmekle yetindi bu yüzden. İlk dersten bu yana cadının tavırları değişmiş gibi görünüyordu, ama zekasını ortaya koyabildiği sürece bunun pek de bir önemi yoktu. Ne var ki, öğrencilerin arasında zeka düzeyi pek iç açıcı olmayan çok fazla kişi vardı; hatta bazıları da Karanlık Taraf'a yardım etmeye niyetliydiler. Böyleleri de ancak ayak işlerinde kullanılabilirdi, organizasyon veya saldırı görevlerinde değil.

Profesör asasını çıkarıp komodine doğrultarak büyülü sözleri söylediğinde gürültülü bir patlama sesi, tüm sınıfta yankılandı. Stepan derin bir nefes alarak yutkundu ve böylece kulaklarını biraz olsun korumayı başardı. Komodin eski haline döndüğünde sınıfı şaşkınlık dolu nidalar kaplamıştı. Stepan bunu her zaman bir eziklik olarak görürdü. Bunlar Muggle mıydı ki her büyü sonucunu verdiğinde ağızlarını beş karış açarlardı?! Onlara ters bir bakış attıktan sonra bu büyüyü insanlar üzerinde deneme hayalini kurmaya başladı, bilhassa şu akılsız cesurlara bu lazımdı.

Ödev de bu büyünün korumasını sağlayacak büyüydü. Stepan'ın aklında iki adet pratik çözüm yolu vardı: Biri eşyalarda, biri insanlarda işe yarayan türden. Ama istenenin hangisi olduğunu çözemiyordu, ama profesör eşyayı onarma büyüsünü fısıldadığına göre kastedilen büyünün "Reparo" olması gerekti. Kütüphane araştırmalarının faydası en çok bu zamanlarda hissediliyordu işte. Profesörün doğru dürüst dinlemediği veda sözlerinden sonra sınıfa bakındı ve gözüne ilk çarpan Jack William oldu. Okul gazetesinin ikinci sayısı konusunda bir ara görüşmeliydi onunla. Bunu kafaya koyduktan sonra yavaş ve sessiz adımlarla sınıfı terk etti.

"Merhaba Steven, merhaba Angelina, tamam tamam; hepinize merhaba..."
Minikçe gülümsedi. Ortak salondan çıkarken hiç ummadığı kadar çok insan gülümseyerek selam veriyordu ona. Etrafında bakındı ve birbirine bağıran iki tablo gözüne çarptı. Melly kıkırdadı ve arkasını dönerek gitti.

Karanlık Sanatlara Karşı Savunma sınıfına girdiğinde diğer öğrencilerin çoktan yerlerini aldığını gördü. Kendi kendine konuşmaya başladı: "Olamaaz, o kadar oyalanmamalıydın..." Birine çarpmasaydı kendi kendine konuşmaya devam edecekti. Birden karşısına çıkan yakışıklı çocuğa gülümsedi. Koyu renk saçları vardı ve Slytherin'liydi. Mellysa kafasını kaldırdı ve utanarak: "Afedersin, seni göremedim." dedi gülümseyerek. Çocuk gülümsedi ve yerine geçti. Mellysa gözlerini dikti ve umursamaz hareketi yaparak her zamanki -ilk derste oturduğu sıra tabii- sırasına geçti. Yaklaşık beş dakika sonra Profesör Widmore içeri girdi:

"Hepinize tekrar merhaba. Bugün dersi biraz çabuk işleyip bitirmek istiyorum çünkü öğreneceğiniz büyü fazla zorlanılacak bir büyü değil. Geçen seferde belirttiğim gibi, panoya göz atmadan geçen sorumsuz öğrencilere hatırlatayım. Bu derste Bombarda Maxima'yı öğreneceksiniz."
Bombarda Maxima, Tılsım büyüsü değil miydi yoksa o mu yanlış hatırlıyordu? Mellysa "sorumsuzluk" lafını üstüne almadı çünkü o sorumsuz değildi. Ayrıca panoyla ilgilenmeyi asla ihmal etmiyordu -ya da o öyle sanıyordu, düşünüyor da olabilir.- Beynini dağıttı ve profesörü dinlemeye devam etti.

"Çoğu büyücü tarafından uygulanan etkili bir saldırı büyüsüdür, Bombarda Maxima. Yapıldığı anda cismi yerle bir eden patlatma etkisi vardır." Mellysa'nın hoşuna gitmişti. Etrafına şöyle bir baktı ve herkesin dinlediğini görünce önüne dönerek ekibe katıldı. Mellysa uyumlu biriydi ve toplum neye uyarsa onu yapıyordu. Tabii ki kendi düşünceleri önemliydi ama bir kişi akıllı diğer herkes deli olamazdı ya. Sap ve çöp çelişkisiydi işte. Kafasını toplayarak derse uymaya çalışıyordu. Herkes yanındakiyle konuşurdu ama Mellysa kendi kendine konuşuyordu. Tuhaflık işte... Az daha profesörün ne dediğini duyamıyordu. Kendini sarstı ve önüne döndü:

" Bu büyü genelde insanlardan çok cisimlere uygulanır ki insanlara uygulandığı zaman ölümcül bir büyü niteliği kazanır. Ve tabi ki de bu bir Tılsım büyüsüde olsa, savunma büyüsünün temelini oluşturur." Mellysa kendi kendine söylenmeye devam etti; "Ben dememiş miydim?"

"Çoğu karanlık büyücü Bombarda Maxima'yı insanlar üzerinde dener ve bunun amacı, yok etmektir. Bu etkili büyüye karşı yapacağını kalkan büyüsü çok güçlü olmalıdır. Bu kalkan büyüsünün ne olduğu sizin bu dersteki ödeviniz." Mellysa sırıttı. Yine ukalalaşmıştı sanki. Karanlık Sanatlara Karşı Savunma Dersini seviyordu. Mutlaka ödevini yapmalıydı ki ukalalığı dağılabilsin. Biri duysa böyle davrandığını ne şaşırırdı ama! Mellysa yüz ifadesini değiştirdi ve onun aslında o kadar karanlık bir insan olmadığını kendi kendine tekrar etti ve ihtiyacı olmadıkça -belki de hiç, nerde ihtiyacı olurdu ki?- ukalalık yapmayacaktı. Ama önce şu ödevi yapmalıydı tabii. Dersin daha bitmediğini ve profesörün söyleyecekleri olduğunu hatırladı:

"Herneyse, uygulamaya geçebiliriz. Daha önceki derstende hatırladığınız gibi, başarabilmek için sadece biraz odaklanmaya ihtiyacınız var. Beni izleyin." Yine mi odaklanma? Neyse ki Melly bunu yenmişti -yani teorik olarak...- Mellysa profesöre dikkatle bakıyordu. Profesör asasını adeta minik ve çok önemli bir eşyayı tutar gibi eline aldı ve köşedeki komidini hedef alarak anahtar sözcükleri bir nefeste söyledi: "Bombarda Maxima !!" Mellysa tozlardan pek hoşlanmıyordu ama sınıf bir toz oda gibiydi. Aynı muggleların işkencelerde kullandıkları gaz odaları gibiydi. Melly tutamadı ve sessiz bir şekilde; "Ha..hapşuuu.! " diye ses çıkardı. Ama o kadar alçaktı ki kimse duymadı; Yanındaki dışında tabii. Minik bir kıkırdama aldı kızı. Hufflepuff'lı olmasından belliydi. Çok gülüyordu herhalde. Mellysa profesöre baktı ve denemekten biraz korktuğunu belirten bir yüz ifadesi takındı ve somurttu. Ama yapmalıydı. Profesör etrafı toplamak için bir büyü söyledi: "Reparo!" Mellysa tuhaf olmuştu. Bu büyüyü duymuştu ama derste göreceğini düşünmüyordu. -En azından minik bir tahmin ve tesadüflere dayalı öngörü diyebiliriz.- Profesör de açıklayıcı bir şekilde anlatmamıştı zaten. Öğrencilerin tuhaf bakışları arasından konuşmaya devam etti:

"Oldukça basit ama etkili bir büyü. Sayımız fazla olduğu için bu büyünün uygulamasını size yaptırmıyacağım." Mellysa gülümsedi.

"Sizin yapmanız gereken buna karşı koyabilecek olan kalkan büyüsünü bulup diğer derse o büyüye çalışarak gelmeniz. Çünkü savunmada kullanacağınız asıl büyü o olacak. Şimdilik dersimiz bitmiştir. Ödevleriniz en geç diğer derse kadar elimde olmalı. İyi akşamlar." Mellysa üzgünlükle karışık bir gülümsemeyle herkese el sallayarak sınıftan çıktı...

Koridor, her zamanki gibi oldukça kalabalıktı. Oradan geçmek çok zordu. Hele ki, öğlenleri birbirlerine oldukça yakından temas ettiğinde herkesin değişik kokusunu solumak, bu durumuna göre oldukça dehşet verici bir şeydi. Salona vardığında koridora göre daha sakin bir ortamın olduğunu görünce, buradan hiç gitmek istememişti Vicky. Hemen bir bardak balkabağı suyu aldı kendisine ve ağzına yiyecek birkaç parça attıktan sonra, hemen K.S.K.S dersliğine hızlıca yöneldi. Saatine tekrar bir göz attı. Fazla oyalanmıştı muhtemelen koridor yüzünden. 7 dakikası vardı. Victoria, adımlarını hızlandırarak, 1. kata çıktı. Dersliğe vardığında, profesörün daha gelmediğini görünce içi rahatlamıştı biraz da olsa. Sınıf, önceki günlere göre daha kalabalık ve gürültülüydü. Herkes yavaş, yavaş kaynaşmaya başlayınca, bu durumlarla karşılaşmak mümkündür. Profesör, derse tam zamanında gelmişti. Öğrenciler, profesörü aldırmadan konuşmalarına devam ediyorlardı. Ardından sınıfın tahta kapısından çıkan gıcırtı, herkesin gözlerinin kapıya yönelmesine neden olmuştu. Gürültü, biraz azalmıştı fakat etraftan hala konuşma sesleri duyuluyordu. Profesör Widmore’nin yüz hatları oldukça gergin duruyordu. Sınıfa girmeden önceki sinirliği mi? Yoksa bu gürültü olayından mı bu kadar çok gerildi? Victoria, bunu kafasında çözümlemeye çalışırken, Profesör Widmore’nin yüksek sesle öksürmesi, Vicky’nin yerinden sıçramasına neden olmuştu. Bu ses, sınıfın sessizliğe bürünmesine neden olmuştu. Kimseden çıt çıkmıyordu. Profesör Widmore, biraz rahatlamışçasına yüzüne bir gülümseme yerleştirdi. Hızlıca kapıdan içeri girdi. Sınıf, Profesör Widmore’yi takip etmeye başladı. Herkes, onun ilk söyleyeceği sözü ve yapacağı hareketi sabırsızlıkla bekliyordu. Oldukça, basit duruyordu. Tek istediği dersi hemen işleyip, buradan ayrılmaktı sanki. Yüz hatları, ilk baştaki gibiydi. Değişmek bilmiyordu bir türlü. Omzuna kadar uzanan dümdüz saçları her zamanki formundaydı ve pencereden süzen parıltıdan rengi daha bir açık duruyor, sarımsı rengine dönüyordu. Profesör, daha fazla beklemek istememişçesine konuşmasına başladı. Sesinin oldukça kısık çıkmasına rağmen, kendisini zorladığı her yerinden belliydi. İlk olarak, büyü ile ilgili kendi düşüncelerini söyledikten sonra bu ders işleyecekleri büyünün ismini panodan takip etmeyenler için tekrarladı. “Bombarda Maxima” Büyünün birkaç etkisinden söz ettikten sonra bir an duraksadı. Ağzından çıkan cümleler, oldukça hızlı geçtiği için, çoğu kişi takip etmekte biraz zorlanmıştı. Muhtemelen, bu kadar hızlı geçmesinden daha fazla devam edecek nefesi kalmadığı için, derin bir nefes aldı. Birkaç saniyelik aradan sonra, sınıfı süzerek, konuşmasına devam etti. Bu sefer, ses tonu daha yüksek çıkıyordu. Fakat konuşurken cümleleri önceki konuşmasına göre daha yavaş söylüyordu. Profesör Widmore, uzun, uzun bu büyünün etkilerini, özelliklerini, yapılma şekillerini anlattıktan sonra herkesin onu dikkatlice izlediğini görünce, muhtemelen kimsenin panoyu incelemediğini ve herkesin bu ismi ilk defa duyduğuna emin olmuş gibisinden bir tavrı vardı. “Sadece biraz odaklanma.” İşte… Vicky’nin duyması gereken cümle buydu. Odak… Onun en çok sevdiği ve başardığı bir şeydi. Asasını çıkarır çıkarmaz, herkesin izlemesi için komut verdi. Bu büyüyü ilk defa duydukları için, herkes dört gözle Profesör Widmore’yi takip ediyordu. Büyünün oldukça basit ve etkili olduğunu yüz kere söylemişti nerdeyse ve tekrardan sınıfa hatırlattıktan sonra asasını, biraz ileride bulunan küçük komidine doğrulttu ve büyülü sözcüğü bağırdı. Asasından çıkan pırıltılı ışık, gözleri kör edermişçesine sınıfa yayıldı, çoğu kişi gözlerinin kısmak zorunda kalsa da, profesör, oldukça rahat görünüyordu. Komidinden çıkan tozlar ve o gürültü sınıfın gerilmesine ve çığlık seslerinin yükselmesine neden olmuştu. Komidin den eser yoktu adeta. Paramparça bir şekilde öylece yere yayılmıştı bütün tozları ve tahta parçaları. Profesör, asasını tekrar komidine doğrulttu ve "Reparo!" diye bağırdı. Birkaç saniye içerisinde tahta parçalar, birleşerek komidini eski haline getirdi. Herkes, gülümseyerek profesörü izliyordu. Profesör, bulunduğu yerden kımıldamayarak, konuşmasına devam etti. Bugün bu büyüyü uygulamayacaklarını duyunca, hem üzülmüş hem de seviniyordu. Bunun nedenini tam bilmese de, yüzünde kocaman gülümseme belirmişti. Profesör, çıkabileceklerini söylediği anda, kimseyi aldırmadan kapıdan hızlıca kendisini dışarı attı ve adımlarını izleyerek, onu nereye götüreceklerini merakla bekliyordu…