Not: Killers adlı dost sitedeki rp mdir.
Nerede olduğunun bir önemi yoktu artık. Kaçmıştı veya öyle sanıyordu. Dükkan soygunu hemen hemen kusursuz geçti denilebilirdi. Ama hayır, elbet arkada iz vardı. Olmalıydı, o daha yeni atılıyordu suç hayatına. Beraber soyduğu bir adam vardı. Heyecandan fazla kalp atışının ardından kan dolaşımının hızlanması ve hücrelerinin sadece "Kaç!" demesinin ardından o adamı unutmuştu. Önemide yoktu, yarısını o almıştı paraların. Kaçmaya çalışıyordum hala. Bir köşeye döndüm. Dar bir yerdi yerlerde çöpler onların üstünde konteynırlar vardı. Ve bir ses kulağının dikilmesine yol açtı. Polis sesi ve 2 el ateş sesiydi bunlar. Kımıldayamıyordu, kımıldayamazdı. Etrafına bakındı, çok korkuyordu, heyecan basmıştı ve beyni sanki Dizel motorla çalışır gibi çalışıyordu. Aklında tek bir soru vardı. "Ne yapmalıyım?" Gidecek bir yeri yoktu Henry'nin, çünkü...çünkü hikayesi çok uzun bunu sonra düşünebilirdi. Duvara yaslanmış olarak yere doğru yavaşça kaydı ve sonunda yere oturdu. Normal bir durumda ve normal bir insan şu anda ağlardı ama Henry göz yaşına inanmıyordu. Ve aniden yanında kapişonlu bir adam belirdi. Ne diyeceğini bilmiyordu, gerekte yoktu aslında çünkü adam hemen:
"Soru yok, sadece gidiyoruz!"
Bunu anlayana kadar zaten beyin kaslara mesajı atmışta Henry hareket ediyordu bile. Bilmiyordu, nereye gittiklerini bilmiyordu sanki bunu düşünürmüş gibi. Aklındaki tek soru "Ne yapmalıyım?" sorusu kalkmış, onun yerine "Bu adam kim?", "Beni nasıl buldu?", "Neyin nesidir?"... gibilerinden sorular ilişmişti aklına. Birkaç sokak döndüler, apartman geçtiler, sonunda durdular. Polis sesleri yoktu artık, aklına bu bilgi gelir gelmez o ateş seslerini yapan öldürücü aletin sahibi yoksa önünde durup ona bakanmıydı? Şirinmi şirin bir eve benzer bir yerin önünde durup:
"Burası... Senin yeni "Güvenli Evin!"
Dedikten sonra yeni bir soru gelmişti. "Güvenli Ev Ne Demekti?"
Evet. Artık girmişti. Azılı suçluların bulunduğu, insanların öldüğü, yine insanların para kazandığı, ve güçlünün zayıfı yendiği yere girmişti artık. Geri dönüşü yoktu bu işin. Başladımı, ölene kadar devam ederdi. Heyecanı artmıştı, bunu düşününce kendi kendine gaz vermişti ve içinde insanları sessiz ve gizli bir şekilde katletme duygusu kabarmıştı. Başlamıştı. Bu işe girmişti. Bu işin içinde ise İnsan öldürme, para kazanma, para kaybetme, dost edinme, düşman edinme ve aşk...Aşk. İşte bu Henry'e tam gaz vermişti. Evet...başlamıştı!!!
Konu: Henry Phoenix 
Çarş. Ağus. 12, 2009 11:11 am
