Karanlık taraf çabası...

Konu: Karanlık taraf çabası... Salı Ağus. 18, 2009 10:37 am

Kişiler:Victoria Lynn Hogan,Claire Trisha Wayne.
Zaman:15:00 öğlen vakti.
Kurgu:Claire'nin Victoria'yı karanlık tarafa çekmekte başarılı olacağı çabası.

Kara göl...
O gölün karanlığı Victoriayı her zaman etkilemiştir. Aslında pek fazla gitmişliği olmamasına rağmen uzaktan birkaç kere görmüşlüğü vardı. Orası biraz ürkütücü bir yerdi. Vicky'nin arkadaşlarının çoğu oraya gitmiş ve ona o gölü betimlenen sözlerden artık çok sıkılmıştı. Kendiside gidebilirdi ve bunu yapmayı aklına yerleştirmişti bile. Tek başına gitmesi biraz saçma olabilirdi. Hem ürkerdi hemde sıkılırdı. "Belki de dinlenmeye ihtiyacım vardır." Victoria, bu öğle vakti neyden ürkebilirdiki? Sadece bu boş vaktinde 1 saat bile olsa orada kendisiyle baş başa oturmak istiyordu. Yatakhanesinden hızlıca çıktı ve kocaman tahta merdivenlerden paytak paytak inmeye başladı. Çok ağır yürüyordu. Bir yanı ona gitmesini emrederken diğer yanı oraya giderse kötü bir şeyin olacağını söylüyordu. Fakat, bu gitmekte ısrarcı olan yanını daha çok sevmişti. Hogwarts'ın o büyüleyici bahçesine indi. Etrafına bakıp, o temiz havayı ciğerlerine çekti. Havay baktı ve gözlerini hafifçe kıstı. Güneş, oldukça fazla ısı yayıyordu. İçi bir kere daha rahatlamıştı. Kara göl'ün biraz daha ileride olduğunu anlayınca, bu sıcakta yürümeye üşenmişti. Ama yinede gölün soğukluğu eğer güneş ışınlarının etkisini fazla üstüne almadıysa biraz da olsa serinleyebilirdi. Birkaç dakikalık yürüyüşten sonra oraya sonunda vardı. Gölün tam kenarına oturdu. Bacaklarını çapraz bir hale soktu ve saatini çıkarabildiği kadar bileğinin en üstüne çıkardı ve elini hafifçe suya değdirdi. "Hımm, oldukça serin." Tek kaşı hala havadaydı. Bu kadar doğuk olacağını hiç düşünemezdi. Victoria, elindeki ıslaklığı blüzune silerek, temizledi. Kollarıyla bacaklarını sararak, kafasını sırtıyla yaslandığı ağaca yasladı. Ve gözlerini hafifçe kapadı. Güneş fazla vuruyordu çünkü. Dakikalarca öyle bekledi. Ardından fazla sıcakladığını fark edince hemen oturduğu yerden kalktı ve göle daha çok yaklaşmaya başladı. Avuçlarıyla bir miktar su alıp, yüzüne fışkırttı. Bu onu biraz serinletmişti. Elinin tersiyle yüzündeki suyu silerken karşısında birisini gördü. Uzun boylu ve simsiyah saçları vardı. Gözleri de simsiyahtı. Karşıdan Victoria'yı izliyordu. Vicky, biraz ürkmüştü. Bu bakışlar birazcık onu ürkütmüştü. Victoria, daha fazla onunla göz göze kalmak istemedi ve oturduğu eski yerine geri döndü. Onu göremeyecek biçimde arkasnı döndü ve buradan uzaklaşmasını bekledi.

Konu: Geri: Karanlık taraf çabası... Salı Ağus. 18, 2009 11:27 am

Claire iğrenerek izledi öğrencileri. Lord’ un emirleri için burada bulunması gerekmese, beş dakika bile katlanmazdı bu saçmalıklara. Ustalıkla sergilediği oyunundan kimsenin şüphelendiği yoktu zaten. Tek gereken biraz sabretmesiydi. Nasılsa yakında karanlık bu koridorlarda kol gezecek, ve şimdi canını sıkan veletlerin değersiz kanı avuçlarından süzülecekti. Düşüncelerinden aldığı hazla, hogwartsın taş koridorlarında hızla ilerlemeye başladı. Lord’ unun bir başka emrini yerine getirmesi gerekliydi ve bu sıkıcı dersler yüzünden epeyce zaman kaybetmişti. Ama aynı zamanda gözüne takılan birkaç öğrenciyi, kendi yanına çekebilmek için, gözlemleme fırsatı yakalamıştı. En çok dikkatini çeken öğrencilerden biri de Gryffindor sınıf başkanı Victoria’ dı. Bakışlarını öğrenciler üzerine yoğunlaştırıp küçük cadıyı aramaya başladı. Claire ‘ ın şanslı bir günü olmalıydı bu. Çünkü küçük cadının biraz önce bahçeye doğru usulca ilerlediğini görmüştü.Yarım ağız gülümsedi ve ardı sıra yürümeye başladı. Genç cadı kara göle gelmişti. Muhtamelen biraz kafa dinlemek istiyordu. Ama şuanda yapabileceği tek şey, aklının bulandırılmasına izin vermek olacaktı şüphesiz. Çünkü Claire avını sertçe süzerek kendini göstermişti. Kızın ürkek bakışlarından bir hayli memnun kalarak yanına doğru ilerledi. Kız sadece mecbur kaldığı için ona bakmıştı. Claire soğuk sesiyle konuşmaya başladı. “ İyi günler güzel kızım. Umarım oturmam da bir sakınca yoktur. Bu kadar tatlı ve zeki bir kızın hoş sohbetine ortak olmak isterim. Ne dersin küçük hanım? “ dedi kıza hafif bir tebessümü yüzüne yapıştırıp. Ama Claire ‘ ın çehresine yapışan tebessüm bile iç rahatlatıcı olamıyordu. Gülümseyişi bile soğuktu her zaman. Kurtuluş olmadığını anlayan genç cadı cevap vermişti belkide ama Claire dinlememişti ve kızın yanına bıraktı bedenini. Evet, bu kız aradığı gibiydi. Şimdi tek gereken şey konuyu istediği yere getirmek olacaktı. Bir süre düşündükten sonra sessizliği ifadesiz sesiyle bozdu. “ Victoria… Masum ama karanlık. İyi ama sadece isterse... Annene hep saygı duymuşumdur güzel kızım… Her zaman doğru şeyleri seçti ve sevdi. Seninle tanışma arzumun nedeni şüphesiz bunlardı. Şimdi sana bakıyorum ve anneni görüyorum. Ama sen bunu görmeyi başarabiliyor musun? Asıl soru bu… Görülmesi gerekeni görebiliyor musun Victoria? Annenin asil mirasını gereğiyle yerine getiriyor musun? Annen gibi misin? Yoksa tüm bunlara sırtını dönüp yürüyen baban gibi mi? “ Claire usta bir yalancıydı. Kızın aptal annesini hiçbir zaman sevmemişti. Ama bunu kızına anlatamazdı artık ne de olsa… Claire kızın cevabını bekliyor ve yapmacık sabrından hiç ödün vermiyordu…

Konu: Geri: Karanlık taraf çabası... Salı Ağus. 18, 2009 7:12 pm

Victoria, bir süre arkası dönük bir şekilde öylece kaldığında, belki de oradan gideceğini düşünmüştü bir an için. Fakat ayakkabılarının çıkardığı sesi duyabiliyordu. Victoria'ya doğru geliyordu. Bunu anladı ve hafifçe kendisini arkaya çevirdi. "İyi günler güzel kızım. Umarım oturmam da bir sakınca yoktur. Bu kadar tatlı ve zeki bir kızın hoş sohbetine ortak olmak isterim. Ne dersin küçük hanım?" Yüzündeki çizgileri ve ses tonu oldukça garipti. Bu söyledikleri çok masumcaydı fakat Victoria, onu reddedemezdi nede olsa o bir profesördü. Vicky kafasını hafifçe eğerek, oturması için işaret etti. Vicky'nin onayını beklemeden oturmuştu bile."Bunun derdi nedir böyle?" Victoria, içinden neden 1.sınıf bir öğrenci ile sohbet etmeyi istemesini düşünürken, profesörün daha fazla sessiz duramayacağı belli olmuştu. “ Victoria… Masum ama karanlık. İyi ama sadece isterse... Annene hep saygı duymuşumdur güzel kızım… Her zaman doğru şeyleri seçti ve sevdi. Seninle tanışma arzumun nedeni şüphesiz bunlardı. Şimdi sana bakıyorum ve anneni görüyorum. Ama sen bunu görmeyi başarabiliyor musun? Asıl soru bu… Görülmesi gerekeni görebiliyor musun Victoria? Annenin asil mirasını gereğiyle yerine getiriyor musun? Annen gibi misin? Yoksa tüm bunlara sırtını dönüp yürüyen baban gibi mi? "

Bu kadar şeyi anlatırken, Victoria birden annesini hatırladı. Hastalığı yüzünden ölen zavallı annesini. Victoria, Claire'nin asıl konusunu aldırmamıştı. Sadece ona annesini hatırlattığı ve yarasını kanatmayı başardığı için, içinde ona karşı öfke ve kin beslemeye başlıyordu. Gözlerinden kristal gibi yaşlar süzülüverdi. Belli olmaması için hemen elinin tersiyle gözlerini sildi ve burnunu çekti. "Bakın, amacınız nedir bilmiyorum. Ben annem değilim bunu fark ettmişsinizdir umarım. Ve geçmişte annemin nasıl biri olduğu ve neler yaptığı konusunda sizden daha çok şeyler biliyorum. Amacınızıda anladım merak etmeyin. Bu benim hayatım. Ben de annem gibi olmaya mecbur değilim anladınız mı?" Sinirden kurduğu cümlelerin çoğu yalnıştı muhtemelen sesi gripli ve titrek çıkmıştı. Burada sadece dinlenmek istiyordu. Böyle şeyler olucağı kimin aklına gelirdi ki?

» Karanlık Lady'nin Odası (Rp In)