Clara Swank

Konu: Clara Swank Salı Ağus. 18, 2009 1:05 pm

Yalnız bir kuş gibiydi. Gözlerinin içinde insanlık diye bir şey yoktu. Sadece öfke ve korku vardı. Vahşileşmişti. O gittiğinden beri vahşileşmişti. Herkes tarafından sevilen Clara şimdi bir canavara dönüşmek üzereydi. Onsuz yapamıyordu. Onsuz uyuyamıyor, yemek yiyemiyor hatta nefes alamıyordu. Her nefes alışında kalbine sızan zehir onu ateş gibi yakıyordu. Korkuyordu. Onsuz ne yapacaktı? Nasıl yaşayacaktı? Derin ve hüzünlü bir iç çekişten sonra dışarı çıktı. O gittiğinden beri ilk defa dışarı çıkıyordu. Yüzüne çarpan güneş ışığından rahatsız olmuş bir şekilde gözlerini kırpıştırdı. Ellerini yüzüne siper alarak yürümeye başladı. Gerçekten ve kesinlikle berbat görünüyordu. Bir ölü gibiydi. Tıpkı bir zombi gibi. Göz yaşları kurumuştu. Hergün ağlamaktan artık tükenmişti. Onu unutması gerekiyordu fakat yapamıyordu. Koşarak tünelden çıkmaya çalıştı. Ama ortada bir tünel yoktu. Hızla etrafına baktı. Gürültü. Bu kalabalık, pis gürültüden başka birşey yapmıyordu. Onlara doğru yürümeye başladı. Clara'ya deli gibi bakıyorlardı. Ona gülüyor, yada korkuyla kaçıyorlardı. Susmaları gerekiyordu. Bu aptal insanlar ölmemişti de nasıl en değerlisi ölebilmişti? Bu ucubeleri neden alıp götür müyordu? Neden dünyanın en iyi yaratığını ondan koparmıştı da bu sümsüklere dokunmamıştı. Bu adaletsizlikti. Artık Tanrı'ya bile inanmıyordu. Elleri titreyerek kalabalığın içine girdi. Susmalıydılar. Eğer tanrı onları cehennemin dibine götürmüyorsa o götürmeliydi.

"Yeter! Susun artık. Kapayın çenenizi! Size kapayın dedim!"

Ama olmuyordu. Küçük bir kız ona korku dolu gözlerle bakıyordu. Susmaları gerekiyordu. Hepsinin susmaları gerekiyordu. Hızla çevresine baktı. Leylak ve çikolatanın karışık kokusu, denizin berraklığı veya ahşap terk edilmiş evlerin büyüleyici görünüşü artık ona hiçbir şey ifade etmiyordu. Kocaman bir çığlık attı ve küçük kızın üzerine saldırdı.

Büyük bir karmaşa. Çok büyük bir karmaşa içerisindeydi. Caddenin göbeğinde bir uğultu, patırtı vardı. Alçak köylüler sopalarla gelmişlerdi. Clara'nın gözü, vücuduna inen darbeleri görmeyecek kadar dönmüştü. Tek isteği onların da cehennemin dibine gitmeleriydi. Tamamen insan dışı bir vahşilikle insanların üstüne atladı. Ortalığı kan götürüyordu. Ve sonunda kalbinin ortasına yediği darbe. Bıçak darbesi...

Korku ve acı içinde bir feyat bastı. Ona nefretle bakan insanlara gülümsedi ve;

"Sizinle işim bitme..."

Huzur.sadece huzur vardı. Ne iğrenç insanlar ne de gürültü. Sadece huzur. Onu gördü. Peter! Peter yaşıyorsun...

Konu: Geri: Clara Swank Salı Ağus. 18, 2009 3:10 pm

Fazla kısa tutmuşsun sanki cümlelerini. Bu yüzden de fazla bir betimleme göremedim. Hem mekan hem de karakter açısından. Ama yinede idare edecek kadar iyiydi.

Betimleme: 20

Uzunluk yetersizdi. Bir de konusma cümlelerine ayrı paragraf çıkartman iyi durmamış bence.

Uzunluk:8

Aslında renkler uyumlu ama nedense hoş durmamış. Daha sade renkleri tercih edebilirdin.

Renk Düzeni: 10

Yazım ya da imlâ hatası yoktu.

İmlâ Düzeni: 20

Yazım biraz sade ve kısa olmuş. Konununda sanırım buna biraz etkisi var. Biraz basit kalmış bir değerlendirme Rp'si için. Daha özen gösterirsen ortaya harika şeyler çıkaracağından eminim.

Yazım: 13
Rp Puanın:71 + 4 =75