Fazla Kahve

Konu: Fazla Kahve Çarş. Ağus. 19, 2009 3:14 pm

Evet, diye düşündüm bakışlarımı vitrinlerden çekip meydana dikerken. Az önce bir kahve dükkanından, elimde bol kafeinli, sıcak iki kahveyle çıkmıştım ve gün ortasında bile hafif sisli sokakta, hızlı adımlarla ilerliyordum. İkinci kahveyi verebileceğim kimsem yoktu ama görevli kız, başta kahveyi üstüme dökünce, bunu telafi etmek istemişti müessese. Gerçi leke önemsizdi, tuvalete girince basit bir aklapakla'yla halletmiştim onu. Yine de fazladan bir kahvem vardı. Bu öğlen, diğer öğlenlere göre biraz daha uyanık olacaktım sanırım. Ah, her neyse. En sonunda istediğim şey olmuştu. Yanımdaki caddeden iki katlı, kırmızı otobüsler geçiyordu. Yanımdan geçen insanların, bir anlığına kulak misafiri olabildiğim konuşmalarında bile o ağır aksanı seçebiliyordum. Evet, diye düşündüm tekrar. İngiltere’deydim. Bugün bile bilmediğim bir nedenle, küçüklüğümden beri olmalıyı istediğim yerde. İstediğim şeye gerçekten ihtiyaç duyuyor muydum peki? Kore’de hayatımı sürdüremez miydim yani, ya da İngiltere’de, Kore'de olduğumdan daha mı mutluydum? İngiltere’de olmak gerçekten bir şeyleri değiştirmiş miydi hayatımda, hâlâ alışamadığım o aksanı duymak bana ne katıyordu? Gerçekçi olmak gerekirse, hayatım Kore’de olduğundan daha iyi değildi. Hâlâ işsizdim, hâlâ bulunduğum ülkenin dilini belli bir aksanla konuşuyordum, hâlâ yalnızdım, tamamen yabancıydım. Seul’da da yabancı değil miydim sanki? Belli bir yere ait olmayan tuhaf bir aksanı olan, bozuk bir Korece, öyle pek bir çekikliği olmayan mavi gözler, ender şeylerdi orada. Ne önemi vardı ki? Evet, diye düşündüm tekrar. Londra’daydım ama bir yazar olmak yolunda ilerliyor muydum? O yoldaydım gerçekten ama kendimde bir ilerleme göremiyordum. Bir gün gerçekten bir yazar olabilecek miydim yoksa boşuna bir çaba mıydı benimkisi? Her yıl kim bilir kaç genç bu amaçla çıkıyordu yola. Merlin! Kes düşünmeyi. İçimdeki sesi dinleyip devam ettim düşünmeye ama bu sefer başka bir konuya geçtim. Şu ana kadar bir gelişme gösterememiş olsam da Kore’ye dönmeye niyetim yoktu. Gülümsedim ve yürüyerek meydana kadar gelmiş olduğumu fark ettim. Meydanın çevreleyen banklardan birine oturmaya karar verdim, insanların günlük uğraşlarını izlemeyi hep severdim ve bu yazmada yardımcı olabilirdi bana. Çalışanlar için öğle arası zamanıydı, bu yüzden bankların çoğu sosisli ya da minik kutulardan Çin yemeği yemekle meşgul takım elbiseli tipler tarafından işgal edilmişti. Takım elbiselilerin olmadığı tek bank, benim yaşlarımda bir adamın tek başına oturduğu bir tanesiydi. İki elim de dolu olduğu için elbisemin eteğini düzeltmeden oturdum ama endişeleneceğim kadar kısa değildi zaten etek.Elbise giyiyor olmamın tek sebebi iki parçalı giysilerle uğraşmayı sevmiyor oluşumdu. “Merhaba, kahve ister misiniz?” diye sordum adama elimdeki kahvelerden birini ona uzatırken. Amerikanlarınkine de İngilizlerinkine de benzemeyen aksanım kulağıma battı bir an, yavaş yavaş alışıyor olmalıydım Londra’ya. Bu arada, durumun garipliğinin farkındaydım. Kim bilir ne düşünecekti adam? Devir kötüydü ve ben de onun ertesi sabah buz dolu bir küvette, kayıp böbreklerle uyanmasına sebep olacak bir yem olabilirdim ya da bu kahvenin içindeki en bağımlılık yapıcı madde kafein olmayabilirdi. Kendimle ilgili bu komplo teorilerini kafamdan uzaklaştırdım.

Konu: Geri: Fazla Kahve Çarş. Ağus. 19, 2009 3:38 pm

Daniel yolda başı boş bir şekilde siyah fermuarlı spor giysileriyle ortalıklarda dolanıyordu ve ayaklarının yorulması sebebiyle bir bank arıyordu kendine. Çok geçmedende bulmuştu zaten ve elindeki Mp3 Player'ının tek kulaklığı Daniel'in kulağındaydı etrafdaki kuşların, börtünün, böceğin sesleri kulağına çok hoş geliyordu. Meraklı gözleri her zaman ki gibi yine faltaşı gibi açık etrafı gözlüyordu. Hiç bir şey gözünden kaçmıyordu adeta. Kızları kesen çocuklar, koşan insanlar çok kalabalıkdı meydan. Hava bayağı bi' sıcaklaşmaya başlamıştı ve hemen eşorfmanın fermuarını hemen açtı ve sıfır kollusuyla kalmıştı Daniel. Eşorfmanınıda sırtına doğru attı ve yeniden kitabına yoğunlaşmaya çalıştı ama gözü hep ortamdaki gezenlere kayıyordu. Sonra yanına güzel bir bayan yaklaştı ve Daniel'in yanına oturuverdi. “Merhaba, kahve ister misiniz?” diye sordu nazikçe. Daniel sırf bayanı kırmamak için bu sıcakda kahve içmeyi kabullendi ve eline aldı kahveyi "Merhaba ben Daniel ve kahve içinde Teşekkürler." dedi Daniel'de aynı naziklikle ve elini sıkmak için bayanın elini uzattı. Onun elinin sıcaklığını hissetti Daniel ve bayanın elini sıktıktan sonra çekti ve kahvesini içmeye koyuldu. Daniel çoğu kadın gibi bu bayanıda mükemmel bulmuştu. İçinden "Aman tanrım. Bu Dünya'da ne kadar da çok güzellik varmışda haberim yokmuş" dedikten sonra bayana gözlerini dikip adını söylemesini bekledi.

Konu: Geri: Fazla Kahve Çarş. Ağus. 19, 2009 4:25 pm

Daniel… Bir soyisim olamazdı bu, aslında olabilirdi ama isim olma olasılığı daha fazlaydı. Eğer o bana ismini söylediyse, ben de ona ismimi söylemeliydim, soy ismimi değil. Zaten soy ismimin durumu komik bir hale sokacağını hissediyordum, mavi gözlü bir kızın bir Korelinin soyadına sahip olması sık rastlanılan bir şey değildi hani. Tam ismimi söylemeyi düşünmüyordum, Leonisa’yı çok resmi buluyordum sanırım. Bana tam adımla seslenilmesindense soyadımla seslenilmesini tercih ederdim. “Benim adım da Leo ve rica ederim.” dedim tokalaşma faslının ardından elimi çekerken. İnsanlarla tanışma konusunda iyi olmadığımı bir kez daha fark ettim, ne demem gerekiyordu ki şimdi? Halini hatırını falan mı sormalıydım? Bu adamla tanışmam gerektiği düşüncesine nereden kapılmıştım ki zaten? Büyücülerden bile zor arkadaş edinebilen biriydim, mugglelarla bir arkadaşlığı yürütmenin kolay olduğunu sanmıyordum. İki elimle kavradığım kahveden bir yudum aldım, yazın ortasında kahve içmek garip bir alışkanlıktı. Aslında çayı, kahveden daha çok severdim ama Seul’dakinden sonra, Londra’da çay içmek, çaya hakaret bile sayılabilirdi. Kahveyle çayın aroması farklıydı belki ama işlevleri neredeyse aynıydı ve benim de uyanmaya ihtiyacım vardı acilen. Buraya geldiğimden beri daha çok uyuyordum, muhtemelen psikolojikti. Kore’yle İngiltere arasında zaman farkı vardı ki buna hâlâ alışamamıştım ve dışarıda yabancılarla karşılaşmamak için uyuyordum muhtemelen. Bunun için bilimsel bir ad olduğunu hatırladım ve aynı anlarda da, sessizliğin rahatsız edici olduğunu fark ettim. “Ne okuyorsun?” diye sorduğumu fark ettiğimde, artık çok geçti. Hayatım boyunca en çok gıcık olduğum insanlar, ben kitabı okurken bu soruyu soranlardı. En azından hafifletici bir sebebim vardı benim, Daniel kitabı o anda okumuyordu. Soruda, çoğul kişi eklerini kaldırmıştım, adıyla hitap ettiğim birisine “siz” demek, garip geliyordu bana. Soruyu sorduğumda, aksanım da garip gelmişti. Kulağım henüz buradaki İngilizce’ye tam alışmamıştı ama kendi aksanımı yadırgatacak kadar alışmıştı işte. İngiliz aksanını taklit etmeye çalıştığım olmuştu birkaç defa ama bu da çok yapay geliyordu. Aynı anda hem kendi hiçbir yere ait olmayan aksanımın hem de adamın koyu İngiliz aksanının garip gelmesi de garip geliyordu hani. Eh, diye düşündüm içimden gülerken, hayat garip.

Konu: Geri: Fazla Kahve Çarş. Ağus. 19, 2009 4:48 pm

Leo kulağa hoş gelen bir isimdi Daniel'e göre sonra Daniel bir ara yeniden kitabına yoğunlaşmış ve kahvesinide içmeyi ihmal etmiyordu okurken. Gözüne çarpan güneş onu rahatsız ediyordu. O yüzden 90 derece bir dönüş yaparak. Bu durum Leo'yu gözlerini tam kitaptan yukarı kaldırdığında görebilmesinide sağladı zaten Daniel'de kitaptan çok Leo'yu düşünüyordu aslında. Sonra Leo bir soru yöneltti Daniel'de hemen hızlı ses tonuyla şöyle yanıtladı Leo'nun cevabını. "Bir kütüphaneden aldım Elizabeth Martinez'in kitabıydı sanırsam..." dedi ve hemen geri geri sayfaları çevirdi ve ilk sayfadaki isme bakarak doğru kişiyi sölediğini anlatmak için kafa salladı. Daha sonra yine okumuş numarası yapıyordu rastgele sayfaları açıp açıp. Aslında buda Elizabeth'e saygısızlık mı oluyordu onu düşündü bir ara Daniel ama sonra "N'olcak ki?" dedi. Sonra hemen eliyle ağzını kapadı ani bir hareketle. Bunu içinden söylemesi gerekiyordu ama dışarıya vurmuştu sessizde olsa. Leo'nun duymasını istemezdi çünkü durumu yanlışda anlayabilirdi. Daniel daha sonra kitaptan rahatsız oldu ve hemen onu yoldayken sırtladığı çantasına atıverdi bir çırpıda. Daniel'in gözleri Leo'ya yoğunlaşmış bir biçimde ona şöyle bir soru yöneltti. "Bayanlara yaş sorulmaz aslında ama yaşınızı bana söyleyebilir misiniz?" dedi. Daniel bu soruyu sırf muhabbet oluşsun diye sormuştu aslında çünkü yaş hiç farketmezdi Daniel için. Çok az kalan kahvesinide bir dıkışda bitirdi ve sonrasında biraz eliyle kendine yelpaze görevi yapıyordu. Hava çok bunaltıcıydı daha sonra dayanamayacağını anlayan Daniel çantasından buz gibi suyunu çıkarıp içmeye başladı ancak içtikten sonra çantasına koyma gereği duymadı çünkü Leo'da susamış olabilirdi.

Konu: Geri: Fazla Kahve Çarş. Ağus. 19, 2009 5:24 pm

"Bir kütüphaneden aldım Elizabeth Martinez'in kitabıydı sanırsam..." Elizabeth Martinez! Hayranı olduğum ve bir gün onun gibi olmayı umduğum yazarlardan birisiydi o. Bütün iğnelemelerini, göndermelerini ve diğerlerini yerinde bulurdum, okuduğum en yaratıcı yazarlardan biriydi. Onun ulaştığı yere ulaşmak zordu ama bunu onun yaşında yapmak, daha da zordu. Kısaca Elizabeth Martinez, bana göre büyü dünyasındaki en iyi yazarlardan biriydi. Düşüncelerimin yankısını duydum o anda zihnimde. Büyü dünyasındaki en iyi yazarlardan biri… Elizabeth Martinez’in kitaplarına ulaşabildiğine göre Daniel da bir büyücüydü. Kütüphaneden mi almıştı kitabı? Bu civarlarda bir büyücü kütüphanesi vardı demek ki. O kütüphanenin nerede olduğunu bulmam gerektiğini not ettim zihnimin bir köşesine. İyi yazabilmek için önce okumam gerekiyordu. Uzaktan kitabın ismine baktım, okuduklarımdan bir tanesiydi. Martinez’in tüm kitaplarını sevdiğim gibi bunu da sevmiştim. “Güzel seçim.” diye fikrimi belirttim kitap hakkında. Daniel’a ne okuduğunu sorduysam, bana yapılmasından nefret ettiğim başka bir şeyi yapıp kitabın sonunu söylemeye çalışmayacağımdan emin oldum birkaç saniyelik sessizlikte. "Bayanlara yaş sorulmaz aslında ama yaşınızı bana söyleyebilir misiniz?" Ben tekil kişi kullanmıştım ama o çoğullarla devam ediyordu. Bir yere gitmeyi amaçlamıyordum ama hiçbir yere çok hızlı gidiyordum belki de? Yaşımın bir şey değiştireceğini sanmıyordum ama büyük gösterdiğimi söylerlerdi hep. Bu şimdi işime geliyor olsa da, kırklarımda bayağı bir sorun olacaktı muhtemelen. “On sekiz.” diye cevapladım gülümseyerek. “Benden büyük göstermiyorsun. Okuldan kaçmış bir Hogwartslı falan değilsin, değil mi?” Ne dedim şimdi ben, diye geçirdim içimden. Kendi esprime gözlerimi devirdim, hâlâ çoğu duran kahveden bir yudum alırken. Bir yazar olmak istiyorsam daha iyi söz oyunları bulmalıydım ki bu tam bir söz oyunu bile sayılmazdı. Tekil kişilerle konuşmaya devam etmiştim, bir kere sen dedikten sonra size dönersem kulağa garip gelirdi herhalde bu. Aslında tarafsız olarak bakabilirsem birçok açıdan garip bulacağıma emindim kendimi. Bir an için tarafsız bakmayı denedim: Garip bir aksanım vardı, -hayatım boyunca hiç inkar etmedim- rüküştüm, ilk adımı atan bendim ve tekil kişi kullanmakta çok ısrarcı davranıyordum. Ah, gerçekten! Tarafsız olmak neyi daha iyi kılacaktı ki?

Konu: Geri: Fazla Kahve Çarş. Ağus. 19, 2009 5:59 pm

Daniel Leo'yla vakit geçirmekten hoşlanmıştı ki vakit su gibi akabiliyordu onun yanında. Leo Elizabeth Martinez'in kitabı için "Güzel seçim." dedi belli ki oda büyücüydü ve Elizabeth hayranıydı. Mesleğini sormak için tam lafa başlayacaktı ki Daniel sonra gereksiz olacağına karar verdi. Ardından Leo bir soru yöneltti Daniel'in beklemediği bir anda. "Bende 18'im. Hayır. O lanet olası okulu malesef ki bitirdim ama emin ol ki orda zorla kaldım." dedi. Daniel oldu olası sevmemişti Hogwarts'ı aslında Hogwarts'dan nefret etmesinin bir nedeni vardı. Evet... Eski sevgilisi onu o iğrenç yerde başkasıyla aldattığını duyunca hayata küsmüştü çünkü Hogwarts diye bir yere gelmemiş olsaydı Daniel bu acıları yaşamazdı. O yaşında daha küçük olduğu için kendini bayağı bir zorlukla topladı. Bu süreç içerisinde zaten başarısızlığı da artmıştı. Slytherin o sene dönem şampiyonu olamamıştı ama o bunu takacak durumda değildi. Bu yüzden kimseye bağlı kalmak istemiyordu Daniel bağlı kalırsa yine bağlı kaldığı kişiyi kaybederse kendini öldürmekden başka birşey yapmayacağını biliyordu daha fazla dayanamazdı çünkü. Sonra tüm bu düşünceleri bir tarafa bırakıp kafasını gökyüzüne dikti. İş yerlerinden çıkan kapkara dumanlar gökyüzünede yayılıyordu ama Hogsmeade'de hiç böyle bir durum yaşanmıyordu. Sonra Daniel büyükçe bir yutkundu ayağı kalkıp etrafta küçük bir tur atmaya başladı. Daniel içindende aynı zamanda "Ya onun çıktığı varsa?" ve benzeri sorular kafasından geçiyordu ama sonra herşeyi göze aldı Leo'nun yanına oturdu. Biraz durduktan sonra vücudunu Leo'ya çevirerek "Dudak parlatıcının aroması ne acaba?" dedi ve heyecanla cevap bekledi.

Konu: Geri: Fazla Kahve Çarş. Ağus. 19, 2009 8:00 pm

"Bende 18'im. Hayır. O lanet olası okulu malesef ki bitirdim ama emin ol ki orada zorla kaldım." Ben Hogwarts’a gitmemiştim ama bu yorumdan sonra, çok şey kaybetmemiş olduğumu düşünmeye başladım. İnsanların zorla tutulduğu lanet olası bir okula gitmediysem, şanslı bile sayılabilirdim. Dersleri hayatımın hiçbir döneminde çok umursamamıştım, daha okula başlamadan hedefim belliydi benim, bir yazar olacaktım. Okulu bitirdikten sonra, bir yazar olamamıştım belki ama hâlâ çalışıyordum üzerinde. Hogwarts’a gitseydim sosyal hayatım daha iyi olabilirdi belki, bir Koreli’dense İngiliz’e benziyordum mesela ve İngilizcemin Korecemden daha iyi olduğunu düşünmüştüm hep. Ben, biten kahvenin plastik bardağını, bankın hemen yanına monte edilmiş çöp kutusuna atarken Daniel da ayağı kalkmıştı. Dürüstçe, hoş birisi olduğunu söyleyebilirdim, en azından dış görünüşü öyleydi. ‘Yakışıklı’ sıfatının en çok yakışacağı insanlardan biri olmasına karşılık, onu görünce hissettiğim karşı konulamaz istek dudaklarına yapışmak değil de yanaklarını sıkmaktı nedense. Acaba yanaklarını gerçekten sıksam ne derdi? Saçmalama kızım, kendine gel! “Dudak parlatıcının aroması ne acaba?” Kahkahayı bastım ve eğer günün birinde gerçekten bir yazar olursam bunu bir yerlerde kullanmaya yemin ettim içimden. Aynı anda çok zekice ve çok aptalca geliyordu ki sanırım buna ‘şirin’ diyebilirdim. “Ben o ‘özel kız’ım” havalarında dolaşmazdım ama biraz daha ağırdan satabilirdim kendimi, daha iki cümle önce ‘siz’ diyordu bana Daniel. Ayrıca Londra’da ihtiyacım olan şey tek gecelik bir ilişki değildi, bir arkadaştı. “İlk kez duyuyorum ama her nasılsa çok klişe geliyor.” diye yorumladım büyücünün sorusunu düşünceli bir ifade ve sahte bir ciddiyetle. Sırıtarak, “Parlatıcı kullanmıyorum.” diye ekledim. Akrabalarımdan biri zorlamadığı sürece pek makyaj yapmazdım, annesi ölmüş bir çocuğa, annesinin öğretmesi gereken şeyleri öğretmeye hevesli o kadar çok kadın vardı ki! Londra’da da bir akrabam yoktu ve zaten yanıma aldığım tek makyaj malzemesi göz kalemiydi. “Parlatıcılar hakkında başka neler biliyorsun, Daniel?” Sosisli sandivicinin çöpünü buruşturup atan, evrak çantasını eline alıp o kırmızı otobüslerden birini doldurmuş bir kadını seyrederken, kadının otobüse binmesiyle başımı Daniel’a çevirip amaçsızca sormuştum bu soruyu ama sesimdeki alayı bir sağır bile fark edebilirdi.

Konu: Geri: Fazla Kahve Perş. Ağus. 20, 2009 7:01 am

“Parlatıcı kullanmıyorum.” Anlaşılan Leo doğal güzelliğine güvenen bir kızdı ki pek makyajı görünmüyordu dikkatli bakıldığında. Daniel Leo'yu daha fazla kasmakda istemiyordu ama onu istiyordu ne yapacağını bilmiyordu. Kahvesini içtiği plastik bardağı eliyle buruşturdu ve banka monte edilen çöp kutusuna bıraktı Leo gibi. Leo pat diye soruyu patlatıverdi. “Parlatıcılar hakkında başka neler biliyorsun, Daniel?” Daniel gülmeye başladı. Aslında Daniel'i ilgilendiren tek şey parlatıcının tatlarıydı. En sevdikleriyse Çilek ve Şeftali idi. Daniel sözlerini toparlamaya çalışıyorken Leo'nunda gözü bir ara Muggle'lara kaymıştı. Daniel Leo'yu daha fazla bekletmek istemediği için aniden cümleye girdi. "Beni ilgilendiren tek yanı sadece tatları." derken bir yandan cümlenin kafiyeli bir şiir gibi olduğunu düşünen Daniel hem sinsice gülüyordu hemde dişlerini kendi dudağına sertçe geçirip Leo'ya tüm dikkatını vererek onu baştan aşağıya süzüyordu. Birden yine kafasını Muggle'ların üstüne doğru çeviren Daniel hızla eline aldığı suyunu içmeye başlamıştı ki içmeye başlamasıyla suyu bitirmesi bir oldu adeta. Aniden "Peki bana ne yapmak istiyorsan yap." diye ilginç bir cümle kurdu ama hiç kurduğuna pişman olmuş gibi görünmüyordu. Daniel zaten bunu istiyordu ya Leo kendini Daniel'e bırakacaktı yada Daniel kendisini Leo'ya ama Leo'nun ne düşündüğünü bilemediği için istediği şeyi gerçekleştiremeye bilirdi ancak ne kaybettiğini bir düşünürse "Ben ne yaptım." gibisinden bir cümle kurabiliceğini düşünüyordu Daniel. Evet Daniel fazla beğeniyordu kendisini ama bu sadece onunda görüşü değildi. Yakışıklı olmasa kızlar onun peşinden koşmayı kesip işleriyle ilgilenirlerdi.

OUT: RP DONDURULMUŞTUR.