Bar

...............Rp İn...................................

Gecenin karanlığında çamurlu yolun karşısında ki Bar'ın önünde bir adam süpürgesiyle belirdi. Süpürgesini Ahşap meşe kapının yanına dayadı. Etrafına bakınıp gökyüzüne doğru mavi gözlerini dikti; sanki bütün yıldızlar onu selamlıyor, iyi geçen bir günün tatlı yorgunluğunu dindiriyorlardı. Adam kafasını aya çevirdi ve ekşi bişey yemişçesine yüzünü buruşturdu. Göğsünde ki kolyesi şlap şlap kalbine doğru vurarak yürüdü. Ahşap kapının sapını tek hamlede sıkıca kavrayıp büktü. Kapıyı ardına kadar açınca içeriden büyük bir sigara ve nargile dumanı ona hoşgeldin dedi.

İçerisi oldukça kalabalıktı ve Elijah fazla kalabalık olmayan Bar Bölümüne doğru uzun adımlarla gitti. Uzun leylek bacaklı sandalyeyi büküp oturdu. Uzun uzun kapıya doğru süren bakışmalarını Barmen böldü.'' Hoşgeldiniz, ne lırsınız bayım?'' diye kibarca sordu ama Elijah tiksintiyle bakıp bu iyi kalpli iğrenç meleğimsi sesin karşılığına baktı. ''Şimdilik birşey almıyorum, ihtiyar. Sonra gel! Birini bekliyorum.'' dedi aynı onun taklidini yansılayarak, içinden eminim bir koftidir diye geçirdi. Hemen cebinden uzun sigarasından birini çıkarıp eliyle ateşledi. Dumanı içine uzunca çekip nefesini yavaş yavaş vermeye çalıştı. Bu lanet şeyi hiç sevmiyordu ama hoşunada gidiyordu. Arada bir mazoşist tavırlar sergilemekten hoşlanmazdı ama çileden çıkarılmanın ardında bu tip şeyler olurdu o farkına varamadan. Sigaranın külünü kül tablasına silkeleyip tekrar ağzına götürdü. Kapıya tekrar bakıp dumanı ciğerlerine yedirdi. Uçuş derslerinin bitimini düşünerek sigarasıyla uzunca oyalandı...

Elijah başından kaynar sular inmiş gibi hem şok oldu hemde sevindi! Müzik daha da keyifsileşmeye başladı bu güzel anda. Yavaşça birasından büyük bir yudum aldı. Kafasının içinde binlerce soru işareti vardı.Hemen tebessüm ederek ona baktı.

-Bu duygunun nasıl olduğunu bilemem Robert ama emin ol çok sevindim! Senin kadar sevindim diyemeyeceğim? Sen neden sevinmedin?...Neden bu kadar-üzgünsün?...Hah! Baba oluyorsun Robert! Tanrı aşkına biraz olsun gülümser misin?

dedi onun bu duygularını anlayamayarak! Karmaşık düşünceleri vardı ve gözlerinden okunamayacak kadar yoğun. Aslında o bir Baş Seherbazdı neden böyleydi şimdi anlıyordu. Yüzünde ki sevinç bir anda yokoldu. Gözlerini yere eğip üzüldü.
-Neler olduğunu şimdi anlıyorum Robert.Ama bunun için üzülme, oğluna eminim iyi bakacaksın- oğlun mu Merlin'in sakalı bir oğlun olduğunu Tanrı bana söyletmiş olmalı...Peki Ann neler düşünüyor..

Elijah olayı tam anlamıyla kavramıştı. Viskisini ağzına aldı biraz düşündükten sonra gulp sesiyle yutmuştu. Kardeşini dinler gibiydi. Baskınlar heran her dakika herkes için tehlikeliydi. Hayatta kalma arzusu bütün canlıların tek temennisiydi. Valerié'ninde durumu zordu iki cana birden sahip çıkmak zorundaydı. Robert'a öyle üzülüyordu ki... Aslında onunla Valerié'nin yanına gitmek onu çok mutlu ederdi. Okulda bitmişken... Britney onu kimin öldürdüğünü bile bilmiyordu. Hayatının aşkını bulmuşken ondan ayrı kalamk onu büsbütün 1 hafta yıkmıştı. Robert'a bakıp tekrar konuşmaya çalıştı sesini alçaltarak

-Bak herşey yoluna girecektir- yani umarım... Sen elinden geleni yaparsan emin ol pişmanlık duymassın...Ben sana yardım ederim.Biliyormusun, eğer biraz daha hareket halinde olmazsak Karanlık harekete geçecek!...Herşey geçen defa olduğu gibi başlıyor... Robert sence hazır mıyız?

dedi yavaş yavaş ölümler artıyordu. Emindi ki Britney'in ölümündende Karanlık tarafın parmağı vardı en azından o öyle düşünüyordu. En yakın dostunun eşinin ölüme bile bile bırakılması onda büyük bir vicdan azabı bırakırdı. Bu konuda Robert'ında düşüncelerini almalıydı. Ellerini bardağında birleştirdi ve sıkıca tutup ağzına götürdü. Hepsini birden içip dudaklarını diliyle kibarca temziledi. Sonra kaşlarını çatarak yere bakmayı sürdürdü...

Elijah dinlerken elinde tuttuğu bardağı patlatmıştı farkında olmadan Britney'nin adıda geçmişti. Hemen Barmen temizleyivermişti. Elijah ceketine saplanmış cam kırıklarını söküp söküp bara bıraktı.

-Be-ben. Yani şey evet..Ama bunu herkese söylemeye hazır değilim Robert...Biliyorsun... Şuan ki durumda Hogwartsta pek güvenli değil...Bunu herkese anlatamıyorum ama sen herkes değilsin...(hafifçe tebessüm eder)Ben her zaman hazırdım Robert! Her zaman! Ben neden Hogwarts'ta işe girdim sanıyorsun ki? Hogwarts bana kollarını açmasaydı, şu anda Azkaban'ı doldurmaya niyetliydim! Fakat Ja-Jasont beni işe aldı ve bu tip düşüncelerimden sıyrılmaya vakit buldum...

dedi ve ara ara kekeliyordu. Jasont'a minnetardı; o olmasaydı Elijah'nın asası yeşil ışık fıskiyesinden sırılsıklam kalacaktı. Aklını karıştıran bir kaç cümle geçmişti Rob'ın ağzından fakat onları kaşlarını çatarak karışıklığı çözmeye çalışarak dinledi. Kapı bir daha açıldı. Bu onun çok iyi tanıdığı biriydi. Elijah hemen ayaklandı. Rob'un kaslı kolundan tutup dışarıya doğru sürükledi. Yere bakarak dışarıya çıkmayı sürdürdükten sonra çekiştirilmekten hiç hoşlanmayan Rob'a baktı

-Dostum hemen burada gidiyoruz!İçeri giren her kimse seni arıyor.. Bu gece asalarımız kıpırdamayacak tamam mı?...O adam Ann'ı ve seni düğünden beri takip ediyor. Şimdi hemen gitmeliyiz!

dedi ve kapının yanına girerken koyduğu Ateşoku duruyordu. Cisimlenmekten nefret ediyordu. Ciğerlerine yaptığı baskı onda astım hissi uyandırıyordu. Hastalıktan nefret ederdi. Han'în kapısı bi kaç kere daha açılmıştı. İçeriyi takip etti ve adamın Robert'ın yerine oturmuş olduğunu ve içki içtiğini gördü. Tekrar dönüp Rob'a baktı...