...Lobi...

Konu: ...Lobi... Perş. Ağus. 20, 2009 9:03 pm

Elizabeth Moskava'nın güzel oteli Pultras Hotel'deydi. Giriş kapısındaki resmi üniformalı görevli kapıyı itip açtığında içerideki sıcak hava Elizabeth'in yüzünü yalayıp geçti. Moskava'nın soğuk sokaklarından sonra sıcak hava oldukça iyi gelmişti.
Tavandan sarkan devasa avizenin taşlarından yansıyan ışık yerde çeşitli görüntülere sebep oluyordu. Zemin oldukça parlak ve temizdi. Yere döşenen işlemeli mavi halı ise dekorla oldukça uyumluydu. Cam kenarlarına yerleştirilmiş beyaz koltuklar ise güzel bir kombinasyon oluşturuyordu. Elizabeth etrafa bir göz gezdirdikten sonra resepsiyona doğru yol aldı.
''Bir süit rica ediyorum, lütfen.'' dedi Rus resepsiyoniste itafen.
Adam bozuk bir aksanla ancak büyük bir nezaketle Elizabeth'in isteğini yerine getirirken ''Buyrun, hanımefendi.'' diyerek arkasındaki dolaptan lüks bir anahtar verdi. Elizabeth kendisine uzanan anahtarı aldı ve önünde duran zile avucunun içiyle dokundu. Tiz bir zil sesinden sonra iyi giyimli bir uşak hemen yanında bitti. Elizabeth'in çantasını yüklenip, ona odasına kadar refakat etti. Elizabeth'te adamın bu davranışını ödüllendirdi. Aslında bu onun işiydi ama işini yapan herkes mükafatlandırılmalıydı. Eşyalarını yerleştirdikten sonra sıcak bir kahve için tekrar lobinin yolunu tuttu. Merdivenleri indikten sonra pekte kalabalık olmayan lobide bir göz gezdirdi ve oturmak için cam kenarına yerleştirilmiş uzun beyaz koltuğu tercih etti. Koltuğa iyice yerleştikten sonra kahvesini sipariş etti. Siparişinin yerine getirilmesi uzun sürmedi. Sıcak kahveyi yudumlarken gözü hemen önünde duran dergilere takıldı. Bir tanesini alıp sayfalarını karıştırdı ama Rusça bilmediği için sadece resimlerine bakmakla yetindi. Daha sonra bu faaliyetten sıkılıp buğulu camdan bakmak için başını kaldırdı. Yoldan gelen geçen insanların kıyafetlerine bakıp hepsine bir kulp takarak eğleniyordu.

Konu: Geri: ...Lobi... Perş. Ağus. 20, 2009 10:04 pm

Kalabalık ve gürültü hiç bu kadar boğucu olmamıştı heralde. İnsanların anlamsız sohbetleri yeterince sıkıcıyken bir de üstüne gereksiz yere verilen bu konferans ister istemez bulunulan mekanı bir an önce terketme düşüncesiyle tetikliyordu beynini. Onların amaçsızca, ellerindeki kadehleri kaldırıp kahkaha atmaları fazla abartılmış davranışlar olsa gerekti ki kendisi gibi düşünen ender birkaç kişide boylu boyunca uzanan bordo perdelerin önünde sessizce onları kınıyorlardı. Olabildiğince çabuk terkedilmesi gereken bu salondan nasıl farkedilmeden dışarı süzülebileceğini düşündü genç cadı. Daha üstünden 24 saat geçmemiş bir sözü vardı ve bunu ertelerse çok büyük hataların sınırını aşacaktı. Peki nasıl olurdu da bu havasıyla bile boğmaya yetecek yerden sıvışabilirdi? Elindeki, sırf görüntü için ordan oraya taşıdığı zarif camı önündeki ayaklı zemine bırakıverdi. Belli etmeden buradan ayrılıp, aynı zamanda da kimseye yokluğunu hissettirmeyecekti. Kopyalama büyüsü diye birşey var mırdı acaba? Varsa da işe yarayacağı bile şüphe uyandırmaktan öteye gitmezdi ya. Arkasını masasının etrafında dikilen elit insanlara dönüp, hızlı adımlarını sergilemek ister gibi geöti çoğu kişinin önünden. Dudak kıvrımlarındaki gülümseme hala biraz saygınlık gösterisini desteklercesine asılı kalmıştı ama kolunun çekilmesiyle duraksayıp, suratını düşürdü. Lanet olsun ! Tam zamanında başını geriye çevirirken, aynı buzullardaki penguenleri andıran adamın komik surat ifadesi onu karşıladı. Bozuk ingilizcesinden bir italyan olduğu kolayca anlaşılıyordu. Nazikti. " Bayan Widmore. Eminim sıkılmıyorsunuz. Yanılıyor muyum? " Asalet çok önemliydi elbette. Her durumda kullanılabilecek kadar basit, başarabilecek kadar dişli. " Elbette Bay Elliot. Bu kadar güzel bir davet, büyücü dünyasının azametine yakışacak derecede kusursuz hazırlanmış Nasıl sıkılabilirimki?" Suratındaki komik gülümsemeden haberi olmayan bu adam tüm sevecenliğiyle başını olumlu bir şekilde sallayıp, büyük ellerini cedının kolundan indirdi. Engel kalktığına göre devam edebilirdi Loranne. Gülümseyip, hafifçe başıyla selam verdi. " İyi geceler Bay Elliot." Adamın tahrik olmuş bakışları elbette ki çok kolay anlaşılıyordu. Tüm gece boyunca o aptal kıyafetlerin içinde kendisini rahat bırakmamasıda boşuna değildi zaten. Sinir katsayısı yükselirken, seri adımlarla iki ayrı perdenin dar aralığından süzüldü soğuk geceye. Soğuk gece. Bu şimdilik etki etmiyordu dirençli bedenine. Az önceki yudumladığı ateş viskisinin bir parça etkisi bile olabilirdi aslında. Moskova'nın eşsiz sokaklarında ilerlerken gözleri varacağı oteli radar gibi arıyordu. Geç kalmamış olmayı umarak, önüne geldiği üç merdiveni hızla aştı. Klasik otel görünümlü bu bina aslında bütün büyücüler için bir toplantı merkezi bile olablirdi. Cam kapı kendine açılırken onu arkasında bırakıp, düşünmeden lobinin olduğu yere ilerledi. Yabancı olmadığı gibi heryerini karış karış bilirdi bu binanın. Saçma bir Rus dergisinin ardına gizlenmiş yüzünü hemen seçti algıları. Özür dilemesi gerekirmiydi? Saatin kaç olduğunun bir önemi yoktu aslında. " Elizabeth, sanırım geciktim." Aslında üzgün falan da değildi. Biraz beklemişse ne olmuştu yani? " Bilirsin, gereksiz yere düzenlenen davetler." Biraz kendini beğenmişlik biraz da kibir. Kibir gururunun alt yapısıydı ama gururuyla asla karıştırılmayacak kadar bağımsızdı. Deri koltuklara yorgun vücudunu bıraktı ve bakışlarını, geçen zamanın oldukça değiştirdiği bu güzel cadıya dikti. " Nasılsın? Açıkçası seni burada görmek beni biraz olsun şaşırtı Elizabeth. Umarım bir nedenin vardır."

Konu: Geri: ...Lobi... Cuma Ağus. 21, 2009 7:12 am

Elizabeth kendisine doğru yaklaşan topuk sesleriyle başını o sesin geldiği tarafa çevirdi. Tahmin ettiği gibi Loranne idi gelen. Yılların samimiyetine istinaden izinsiz oturduğu koltuğa yerleştiğinde aptal bir davet hakkında bir şeyler geveledi. Loranne'ın bu bıkkın tavrı Elizabeth'in hoşuna gidiyordu. Her zaman arkadaşına biraz daha rahat olmasını söylerdi ama şu an Loranne'ın böyle bir umursamazlığa vakti yoktu. Genç yaşına rağmen bir profesör, bir müdür yardımcısı ve bir bina sorumlusu idi. Mevkisi gereği ciddi ve oturaklı olmak zorundaydı. Ayrıca bu sağlam karakteri de her zaman Elizabeth'in ilgisini çekmişti. Okul yıllarında da aralarında o kadar yaş farkı olmasına rağmen her zaman Elizabeth için iyi bir arkadaştı. Cin gibi bakan gözleri ve muhteşem zekası arkadaş olmaları konusunda en yeterli iki sebepti. Genç cadı neden burada olduğunu merak eden bir cümle kurdu. Elizabeth ise arkasına yaslanıp kollarını göğsünde kavuşturdu. Bir şeyler söylemek için oldukça yavaş davranıyordu. Gözlerindeki alaycı bakış, takındığı rahat tavır muhtemelen
Loranne'ın sinirlerini bozacaktı. Kuşkusuz Elizabeth'in de istediği buydu. O zaman istediklerini daha kolay elde edebilirdi. Arkadaşını bir kez daha süzdükten sonra mistik sesisyle konuştu:
''Beni kırmayıp geldiğin için teşekkür ederim sevgili Lora. Hem fena mı oldu? O sıkıcı davetten kurtuldun işte.''
Sonra dönüp aynadaki yansımasına baktı. Bir ispanyola hiç benzemiyordu. Yakın zaman da boyattığı sarı saçlarını iki eliyle yanına aldı:
''Nasıl olmuşlar?'' dedi sırıtarak. Aslında saçlarının renginin koyu olduğu dönemlerde de bir ispanyola benzemezdi. Mavi gözleri ve süt beyazı teni o bölgenin iklimiyle tamamen tezattı. Ancak bu fiziksel görünüş İskandinav olan annesinden kaynaklanıyordu. Şimdi ise daha çok benzemişti ona. Gülümsemesini yüzünden silerken gözlerini Loranne dan ayırmadan elindeki sıcak kahveden bir yudum daha aldı ve Loranne'nın neden burada olduğuna dair teoriler üretmesine izin vererek sessizce bekledi.

Konu: Geri: ...Lobi... Cuma Ağus. 21, 2009 9:23 am

" Bana hiçde öyle bakma Elizabeth. Tam bir Rus fahişelerine benzemişsin." Umursamazca omuz silkip son kelimesiyle de hoşnutsuzluğunu belli etti. " Eski hali daha iyiydi." Hevesli cadının bozulan yüz ifadesi biraz komiğine gitmişti ama ciddiye alacak kadar da önemli birşey değildi. Koltuğa iyice yerleşip elini nazikçe yukarı kaldırıp, arada koşuşturan garsonlardan birine işaret etti. Şimdi telaşlı adam onların olduğu yere doğru koşuyordu. İnsanların halleri - komik halleri - Loranne için herzaman büyük bir eğlenceydi zaten. Ter içinde kalmış adama sırf gıcıklık yapabilmek için duyamayacağı bir sesle mırıldandı. " Bir fincan kahve." Adam bişeyler karalarken tekrar bakışlarını, biraz önce kendisine darılmış olduğu suratının her santimetrekaresinden belli olan cadıya çevirdi. " Kusura bakma Elizabeth ama fikrimi sen sordun, tatlım." Loranne kayifle arkasına yaslanıp bacak bacak üstüne attı. Gürültü ve kargaşadan sonra böylesi bir sessizlik harika olmuştu. Sıcak kahvenin kokusu ciğerlerini doldururken başında dikilen garsonu eliyle git dercesine kovaladı. Kulak misafiri istemiyordu. Zarif bardaktan, enfes karışımı yudumlarken duraksayıp tekrar söze başladı. " Hadi ama Bethy. Buraya senin dargınlığını çekmeye gelmedim. Anlatsana tatilin nasıldı? Eminim yine çok yerleri gezip, çalışmalarını oradan yürütmüşsündür." Kahkahası kulaklarda çınlarken Elizabeth'in üne yeni yeni kavuşmaya başlayan bir yazar olduğunu hatırlamıştı. Ne hakkında yazıyordu acaba? Erkekleri tavlama sanatı olabilirdi, bu çekicilikle anlattıkları. Ahh..kurnaz cadı.

Konu: Geri: ...Lobi... Cuma Ağus. 21, 2009 9:36 am

''İnsanların keyfini kaçırmakta üstüne yoktur Lora.'' dedi Elizabeth kinayeli bir sesle. Yine de sonradan Loranne'nın gergin havayı dağıtan sorusunu cevapladı:
''Evet oldukça yer gezdim. Bir çok şey gördüm. Ama itiraf etmeliyim ki ilham perisi bu sefer
benimle gezmeyi reddetti.''
Gerçekten de öyleydi. Zamanının çoğunu daha konusu bile belli olmayan kitabı için harcamıştı ama elde vardı sıfır. Bu konu canını sıksa da az önceki rahat tavrını tekrar takındı. Sonra tekrar Loranne'a dönüp:
''Anlatsana Hogwarts nasıl?'' diye sordu. Yavaş yavaş konuya girmenin vakti gelmişti.

Konu: Geri: ...Lobi... C.tesi Ağus. 22, 2009 1:58 pm

''Anlatsana Hogwarts nasıl?'' Neşesi aniden kaçan yüzünü belli etmeden tekrar umursamaz göstermeye çalıştı. Konuyu mahvetmekte üstüne yoktu Elizabeth'in. Ne alakası vardı şimdi o taş yığınından başka bir işe yaramayan okulun bu sohbetle? " Boşversene Bethy. O okul tam bir hapishane. Azkaban bile eminim daha eğlencelidir. Yeni dönem öğrencileri çok yetenekliler ve aynı zamanda da kurnaz." Loranne, biraz öne eğilip sesini alçalttı. " Bilirsin bize kurnaz ama çabuk oltaya gelen çocuklar lazım." Derin bir nefes alıp bırakırken, Elizabeth'in kuşku dolu yüzünden uzaklaşıp tekrar arkasına yaslandı. " Biraz zorlayacaklar sanki." Koltuğun kenarındaki kahve fincanından bir yudum alıp başıyla hala genç cadının elinde açık duran dergiyi işaret etti. " Kaldırsana şunu gözümün önünden. Neler de okuyorsun. Hiçbir işe yaramaz onlar tatlım." Gülümserken fincanı elinden tekrar tabağına bıraktı. " Yokluğumda umarım Karanlık tarafın gelişmelerinden mahrum kalmamışsındır Bethy'ciğim. Bilmek istersin, Andié'lerin huzur dolu malikanesi basıldı. Artık o huzuru nerede yakalayacaklarını bilmek isterdim doğrusu."

Donduruldu.