Tom Magic

Mis gibi esrarın verdiği, inanılmaz tat. Uzun zamandır çekmediği için, bir ömür, kullanmıyormuş gibi geliyordu. Çektiği son dumandan sonra, sendeleye sendeleye arkasını dönmüş, kapıya ilerlemeye çalışıyordu. Arkasından hiç beklemediği bir el, onu kendisine çektiğinde her zaman ki çevikliği ile, tutmuş yere yatırmıştı bile. Konuşmak yerine, susmayı tercih ediyordu. Bu onun yapısı idi. Yerde yatan adamın bir suçu varmıydı ki? Sadece yolda ilerleyemeyeceği için, burada kalmasını isteyecekti.. Ama beklemediği tepki, isteğini askıya almıştı. Fujita, bir süre daha yerde ki adama baktıktan sonra bırakıp, tekrar kapıya ilerledi. Yağan kar, havanın '- derecelerde' olduğunun en büyük kanıtı idi. Ama o, herkes gibi kalın mont giymek yerine, beyaz bir bere, mavi bir sweet ceket ve beyaz kapşonlu bir kazak vardı. -kapşon, ceketin üstünden çıkıyor.- Şu an en son görmek istediği kişi, kesinlikle Kasai idi. Zaten uzun zamandır görüşmüyorlardı.

Ne onun mekânına gidiyordu, ne de onun ismini anıyordu. Aralarında ki o soğuk kavga, hiç bitmeyecek gibisine devam ediyordu. Büyücülüğe ara verdiği dönemlerde, patene önem vermişti. Ama tabii ki normâl patenlere değil (!). Ülkesinde üretilen, elektronik bir patendi. Gücünü, hızını, hareketlerini senin belirlediğin bir paten. Çok uzun süredir kullanmamasına rağmen, her zaman evinde en özel yerde dururdu. Kesinlikle artık kullanmaya başlayacaktı. Katılacağı grupla ilgili, çok işine yarayabilrdi. Ama kesin birşey olmadan, konuşmak hiç bir zaman tarzı olmamıştı ki. Döndüğü sokakta, hiç beklemediği bir hareketle karşılaşmıştı. Baş parmağını havaya, işaret ve orta parmağını ileri doğru kaldırıp, diğer parmaklarını yumruk yapmak ha? Bu hareketi etrafında yapan tek kişi vardı. Adını bile aylardır anmadığı, 'Uchiha Kasai'..

Ne olmuştu da geriye gelmişti ki? Ya da karşısına çıkma gereği. Kendisini süzdüğünde, air treklerin ayağında olduğunu gördü. Geçmişe bir dönüş mü yapacaklardı? Çantasından çıkardığı simsiyah air trekleri, direk önüne bırakmıştı. Bu trekler, Fujita'nın kendi treklerinden sadece bir tanesi idi.. Ne ara evine girip almıştı ki? Bunları sormanın zamanı değildi.. Uzun zamanın verdiği özlem ile, giyiyordu. Kasai ile ne konuşuyor, ne de göz teması kuruyorlardı. Pateni giyer giymez, önce Kasai hareket etmişti. Fujita ise, onu takip ediyor nereye gideceklerini merak ediyordu. Hızlandıkça, yaptıkları artistik hareketlerde çoğalıyordu. Taklalar, duvarlarda hızlanmalar. Japonya'da hissetmişti bir an kendini. Ama gerçekten çok güzeldi. Geçen 20 dakikalık bir yolculuğun ardından, gidicekleri yere varmıştı. Kasai, Fujita'ya güvenirmişçesine ilerliyordu. Fujita ise daha çok olayı anlamaya çalışıp, bir anlam yüklüyordu. 'Air trekleri belki de son kullanışımız. Asanı hazır tut Fujita. Eğlence bizi bekliyor.' Gözlerinde ki ışıltı, kendisini eskilere götürmüştü.

Hayal kurmak pek tarzı olmasa da, yine de geçmişi hatırlamak güzeldi. Çok kısa süren, bu hayal oyunun ardından, asasını eline alıp ilerlemeye başladı. Kasai'yi izlemeye devam ederken, etrafı da inceliyordu. Hala soru sormuyor, cevap vermiyor ya da hiç bir şekilde ses çıkarmıyordu. Geçmişte de olduğu gibi.. O söylüyor, Fujita ise yapıyordu. Belki de son işleri idi bu. Fujita'da zaten, sadece özlemini duyduğu şu patenleri sürmek için takip ediyordu onu.. Kasai'nin açtığı son kapı, kısa süreli bir aksiyona sürüklüyordu belki de ikisini. İçeri girdiklerinde, karanlık bi' ortam da duydukları tek ses, aksiyonun kısa süreli olmayacağı idi... 'Kasai ve Fujita, oyunuma hoşgeldiniz..'