Adeline Delmare Svenson

Yine o sıkıcı sabahlardan birine uyanmıştı Patricia.
Üzerinde sebepsiz bir yorgunluk vardı. Uzun sürmeyeceğini düşünerek yatağından kalktı.
Biraz temiz havanın güne başlarken kendisine iyi geleceğini biliyordu.
Pencereyi açtı ve o güzelim havayı ciğerlerine doldurdu. Canlılık katan, tam
istediği gibi bir havaydı bu. Farkında olmadan yüzüne bir tebessüm yerleşmişti bile. Dolabının önüne doğru
ilerlerken aynadaki yansımasına takıldı gözü. "Bu ben olamam !"
dedi. Çok bakımsız görünüyordu. Bir nevi hasta görünümü
vardı suratında. Hemen dolabından üniformasını çıkardı ve bir çırpıda giyindi.
Ardından kremlerine koştu. İhtiyacı olanları eline aldığı gibi aynanın başına
döndü. “Şunu suratıma süreyim. Ve bunu da. Ah, ellerim... Onlara da
ufak bir bakım yapmak hiç fena olmaz... İşte oldu.” Şimdi
aynaya gururla bakıyordu işte. Kendi etrafında birkaç kere döndü. "Ne yapıyorsun Patricia kendine gel." Dedi. Sersemlemişti, başı dönüyordu. Bir kez daha aynada suratındaki ifadeyi
görünce ufak bir kahkaha attı. Biraz daha aynanın başında durduğu takdirde
delireceğini düşünmeye başlamıştı. Çantasını alıp Büyük Salon’a gitti.
Hep yaptığı gibi önce tabağına birkaç bir şey aldı. Sonrada kahvaltısının olmazsa
olmazı çayını...Bir yandan yiyip içerken bir yandan K.S.K.S kitabını
inceliyordu. O düşünceler denizinde gezinirken bir an duvardaki saat gözüne çarptı, etrafına baktığında salonda çok az kişi
kaldığını fark etti. “Eyvah! Ayakta uyuyorsun Patricia.” Dedi. Çayından son bir yudum aldı ve koşmaya başladı.
Profesörün sınıfa erken gelmiş olabileceği ihtimalini de göz
önünde bulundurarak hızını arttırdı. Ve çok geçmeden, kendini dersliğin
önünde buldu. Daha nefes alamadan karşısında yeni profesörü
görünce aptal ve zoraki bir gülümseme belirdi suratında. Sırf
ilk dakikadan kötü bir izlenim vermemek için bunu yapıyordu Patricia. Ama
bir yandan da içinden söyleniyordu: "Tanrım
buda ne böyle ! Gerçekten müthiş bir karşılama!"
Söyleniyordu söylenmesine ama "uzun" denebilecek bir zaman
aralığı boyunca profesörün karşısında dikildiğini
sonradan fark etti. Dersliğe
girmeden önce onu şöyle bir inceledi. Hoş bir
bayandı. Ama karakter olarak da
beğenilesi olabileceği konusunda kafası
karışmıştı. Kafasını sağa sola sallayıp
kendine geldikten sonra dersliğe girdi. Hemen
hemen dolmuştu. İlk dersten geç kalmayı isteyecek çok kişi olacağını sanmıyordu zaten.
Sınıfa bir göz gezdirdikten sonra kendine bir yer seçti ve oturdu. Bu arada
içeriye harika bir kokunun hâkim olduğunu fark etti. Büyük ihtimalle bu yeni
profesörün işiydi. Çok geçmeden profesör de içeriye girdi. Öncelikle kendini
tanıttı. Adı, öğrencilik dönemi ve sonrası… Ama en çok dikkat çekici olan onunda bir
süre önce Slytherin öğrencisi olmasıydı. Şimdiyse Ravenclaw bina sorumlusu
olduğunu da sözlerine eklemişti. Tabii ayrım gözetilmeyeceğini söylemeyi de
unutmamıştı. Bir süre öylece durduktan sonra tahtaya yöneldi profesör. Asasıyla bir
şeyler yazıyordu. Patricia, tamamladıktan sonra okumaya karar vermişti. Yazdıklarının ne
olduğunu anlayabilmek için biraz bekledi. Tahminine göre kurallarını yazıyordu.
Evet, aynen öyleydi. Patricia okumaya başladı:

* Ödevler zamanında gelecek, mazeretiniz
varsa haberim
olacak.
* Derste melez - safkan tartışmaları
istemiyorum. Bunu
dersten sonraya bırakın.
* Asla derslere geç gelmeyekcesiniz ki
gelirseniz önemli
bir nedeni olmalı. Olmassa ceza taktiği
uygulamam daha farklı yöntemler.. Zamanla
öğreneceksiniz.
* Dersle ilgili problemlerinizi aranızda
dedikodu yaparak
değil bana iletmeniz tercihimdir.



Sadece bunlar değildi elbette devamı da vardı. Her profesörün isteyeceği, ama öğrencilerin
hoşlanmayacağı şeylerdi birçoğu. Yazması gerekenleri yazdıktan sonra öğrencilere
döndü ve yeniden konuşmaya başladı. Ders işlemeyecekti ama dersle alakalı
düşüncelerinve kendileriyle ilgili ufak ayrıntıların yazılmasını istiyordu.
Patricia "Of birde bu mu çıktı şimdi! Ders işlemeyi tercih ederdim." diye düşündü. Ama çaresiz yapacaktı söyleneni. Eline bir
kağıt birde kalem aldı ve yazmaya başladı:

"Adım Patricia. Slytherin III. sınıfım.
Annem İngiliz, babamsa
bir Fransız. K.S.K.S sevdiğim dersler
arasında yer alıyor. Ama benim için dersi
sevme konusunda profesörlerinde önemi büyük.
Umarım sizde sevebileceğim bir insansınızdır."

Düşüncelerin açıkça yazılmasını istememiş miydi?
Patricia
da yazmıştı işte. Korkmamıştı. Her öğrencinin
profesörlerden beklentileri
olmalıydı ona göre. Bunu dile getirmekte doğal
sayılabilirdi. Biraz saygısızlık
gibi görünse bile. Güven veren biriydi profesör.
Açık sözlülüğü yargılamayacağını düşünmüştü. Bir süre sonra
Patricia “Biraz hızlı mı
yazdım acaba?” Diye
düşünmeye başlamıştı.. Herkesten önce bitirmiş gibi görünüyorduçünkü. Biraz bekledikten sonra etrafına bir kez
daha baktı. Bitirmeyen kalmamıştı. Profesör kâğıtları bitirenlerin masaya
bırakmasını söyledi ve, herkesten önce derslikten çıktı. Anlaşılan
kâğıtları okumak için pek acelesi yoktu. Patricia "Aman.
Ne yaparsa yapsın." diye düşündü.
Çantasını koluna taktı, masanın önünden geçerken
kâğıdını da oraya bıraktı ve derslikten çıktı.







*Başka bir sitedeki ders rp'mdir.