Ufak Bir Atışma

Konu: Ufak Bir Atışma Perş. Eyl. 03, 2009 6:38 pm

Zaman: Hogwarts tatili. Öğle sıraları,11:03
Kişiler: Cosetté Beatrix Depaisé, Margarita Elisa Unique,Vittoria April Brigham, Courtney Di Creissant, Vladimir Stephan Nielstev
Kurgu : Vakit geçirilmek amacıyla gelinen kitapçıda, canı sıkılan iki kızın kendilerine buldukları eğlence hiç beklemedikleri sonuçlara yol açar..
Sıra : Vittoria - Margarita - Cosetté - Courtney

Sakin bir gündü Cosetté için.Canı çok sıkılıyordu.Üç süpürgede biraz soluklandıktan sonra güzel bir kitap almak için Flourish ve Blotts kitabevinde almıştı soluğunu.Kitapları kucalıyordu.Onun favorileri bitkibilim, iksir gibi büyü kitaplarıydı.Hepsinin sayfalarını açıyor inceliyordu.Tek dostları kitaplardı fakat hiç konuşabileceği, dertlerini anlatabileceği bir arkadaş arıyordu kendine. Düşünüyordu bir yandan da.Hogwarts da yeni arkadaşlarım olacak mı diye.İyi insanları düşündü öncelikle.Sonra birden kötü insanlar geldi aklına ve :
-Neyse ben kitap seçmeye devam ediyim.Kötü insanları düşünmek sinirmi bozuyor, dedi.Fakat başına geleceklerden haberi yoktu...Kitapları iyice karıştırdıktan sonra bir kitabı beğendi ve onu satın almak için kasaya doğru yöneldi.

Konu: Geri: Ufak Bir Atışma Perş. Eyl. 03, 2009 6:53 pm

Gözlerim hala şu aptal aptal davranan kızın üstünde asılı kalmışken istemeyerek kindar bakışlarımı yanımda, kitapları karıştırmakla meşgul olan Elisa'ya çevirip konuşmaya başladım. O kitap bozuntularından başını kaldırıp etrafına baksan, şurdaki aptal sarışın bozması kızın yeni dönemde bizimle olacağını görürsün Elisa. Bir hamleyle öne eğilip, kucağındaki kalın kitabın kapağını kapattım. Buraya kitap okumak için mi gelmiştik yani? Sitem dolu yüz ifademle, onun moralini bozmuş olmalıyım ki ters ters bakmaya başlamıştı bana. Kollarımı birleştirip, Flourish ve Bloots'un yumuşak ama bir okadar da eski koltuklarının içine iyice gömüldüm. Yeni birini görmek hoşuma gitmiyordu ve tahminlerim doğrultusunda bu kız çok aptaldı ve kesin yeni bir Hufflepuff yeniyetmesi olacaktı. Dudaklarımı büzüp tekrar Elisa'ya döndüm. Kısa zamandır tanışıyor olmamıza rağmen Çatlak Kazan'da kalan sayılı kişilerden biriydi. Daha doğrusu benim istediğim özelliklere sahip saylı kişilerden biri. Zeki ve mantıklı. Aynı binadan olmamamız için bir neden yoktu bile. Tabi aptal Seçmen Şapka yine saçmalamazsa, diye geçirdim içimden. Daha sonra yüksek sesle devam ettim. Sence nasıl birşey? Dükkana girdiğinden beri sanki bize ters ters bakıyor. Şimdiden sinir oldum.

Konu: Geri: Ufak Bir Atışma Perş. Eyl. 03, 2009 7:02 pm

Sinirlerim iyice gerilmişti.İki kız benim hakkımda konuşuyorlardı.İyice sinirlenmiştim.Acaba ne diyorlardı.Bu kız kesin benden bir yaş büyüktü ve kendini dünyanın efendisi sanıp etrafa ileri geri konuşmayı seven bir kızdı.Yanındakine kendi hakkında söylediklerini biraz anlıyor gibiydi.Şunlara haddini bildirmeliyim dedi içinden ama ya farklı birşey konuşuyorlarsa?Aklından tüm kötü düşünceleri silmeye çalıştı.Yeniden normal düşünmeye başladı.Kız belki iyi biridir diyordu içinden fakat kendini kandırdığının da farkındaydı.Neyse dedi kitabını aldı.İçinden
-Sakin ol, diyordu.Ama nafile...Kız ona çatacak gibiydi.Boşverdi.Tam dışarı çıkacak tı ki...

Konu: Geri: Ufak Bir Atışma Perş. Eyl. 03, 2009 7:15 pm

Elisa, parmak uçlarını raflardaki çeşitli kitapların gösterişli kapaklarına dokundururken başını hafifçe yana eğip isimlerine bakıyordu. Pratik İksirci, Hogwarts: Bir Tarih... ve daha bunlara benzeyen saçma sapan, annesinin odasında gördüğü başka kitaplar... Aradığı şey, kesinlikle klasik bir kitap değildi. Eşsiz ve kara büyülerle ilgili bir kitap arıyordu; fakat Diagon Yolu'ndaki herhangi bir dükkanda böyle bir şey bulamayacağını adı kadar iyi biliyordu. Boş umutlardı bunlar, boş... Yumuşak deriden yapılmış cildi olan, oldukça kalın kitabı bulunduğu bölmeden çekip eline aldı. Göz ucuyla April'a baktı, uzaktaki bir şeyi keskin bakışları ile süzüyordu sanki. April'in neye baktığını merak ederek biraz yana kaydı, parmaklarının ucunda yükselip gözlerini tam karşıya, raflara dikti. Herhangi bir şey görememişti, April, Elisa'nın tahminine göre düşüncelere dalmıştı. Onu düşüncelerinden gerçek dünyaya döndürmek gibi bir niyeti yoktu. Güzel şeyler düşünüyordur.
''O kitap bozuntularından başını kaldırıp etrafına baksan, şurdaki aptal sarışın bozması kızın yeni dönemde bizimle olacağını görürsün Elisa.''
Elisa bir şey diyemeden April tek bir hamle ile kitabı kapattı. Kitaptan çıkan 'pat' sesi Elisa'nın April'e ters ters bakmasına neden olmuştu. Kitapçı ya da kütüphane gibi yerlerde genellikle sessizlikten yanaydı. Ama... April'in sözleri Elisa'nın yüzüne soğuk su dökülmüş gibi hissetmesine neden olmuştu. Aptal sarışın? Yeni dönem? Ah, Elisa'ya Hogwarts'ta uğraşabileceği birileri çıkmıştı, bu harika olmalıydı. Yüzünde gizli bir gülücük tomurcuklandı. Kitabı rafa koyarken etrafı kolaçan etti. Gözleri minik kızı arıyordu. April yumuşak ve toz kokan -Elisa'ya böyle gelmişti- koltuklara gömülünce o da yanına oturdu. Kızı fark etmişti. Raflar arasında dalgın dalgın gezinen sarı saçlı ve gerçekten de aptal görünüşlü bir kızdı. Yüzündeki sevimlilik mide bulandırıcıydı. Elisa'nın yüzü ister istemez ekşi bir ifadeye büründü.
''Sence nasıl bir şey? Dükkana girdiğinden beri sanki bize ters ters bakıyor. Şimdiden sinir oldum.''
April'in sözleri büyük bir gerçeği ayna gibi yansıtıyordu.
''Aval aval bakışları... Yüzündeki aptal ifade... Kesinlikle sinir bozucu.'' dedi bir çırpıda Elisa. Düşüncelerini güzel bir şekilde dile getirdiğini düşünüyordu. Bacak bacak üstüne atarak kıza tekrar baktı. Gözlerini kendilerine dikmişti.
''Bize bakması bile iğrenç.'' dedi Elisa biraz yüksek sesle. Damarlarında bir adrenalin patlaması yaşanmıştı.
''Biraz konuşalım şu yeni kızla.''

Konu: Geri: Ufak Bir Atışma Perş. Eyl. 03, 2009 7:30 pm

Gülümseyip ayağa fırlarken, kız kapıdan çıkmak üzereydi. Hadi ama ! Bugünün eğlencesini kaçıramayacak kadar sıkılmıştım. Adımlarımı hızlı atıp, koşarak kapıya vardır. Yukarı doğru hızla hareket eden kolum, kızın dışarı çıkmasını engellemişti. Olabilecek en sevimli ifademi takınıp, yumuşacık bir sesle söze başladım. Ahh..tatlım. Dükkana girdiğinden beri seni izliyorum. Çok tanıdık geliyorsun.. Saçlarımı savurarak başımı geriye çevirip, oturduğumuz yeri işaret ederek devam ettim. Birka. dakika bizimle oturmak istemez misin? Resmen yapacağımız gıcıklığın kokusu gelmişti burnuma. Bunu hep öylesine söylenmiş bir söz sanırıdım ama şimdi gerçekten de doğru olduğunu anlamıştım. Bana anlamsız gözlerle boş boş bakarken, öylece dikilmekten sıklıp koluna girdim. Böylesine bir ucubeyle temas kurmaktan iğreniyordum ama istemeyerek de olsa yapmak zorundaydım. Kolundan çekiştirip Elisa'nın yanına sürüklerken, avının izini bulmuş bir avcı gibi cadının ışıl ışıl bakan yüzüne çaktırmadan göz kırptım. Şu yeni saf beyin hala kolumda kukla gibi sürünüyordu. Dudak kıvrımdaki gülümsemeyi, oturduğumuz yere gelince yok edip, tekrar ciddi bir ifade takındım. Biraz önceki sevecen sesimin yerini de anlama zorluğu çeken birine laf anlatmaya çalışır gibi tek tek seçtiğim kelimelerle belli ediyordum. Bak güzelim, bu Elisa. Hogwarts'a yeni başlayacak. Onu omuzlarından tutup koltuklardan birine oturttuktan sonra ben de geçip eski yerime kuruldum. Sanırım sen de yeni dönemdensin? Yanılıyor muyum? Çok eğleneceğimize eminim. Bildiğim tek şey elbette ki buraya kitap okumak için gelmediğimdi. Böyle dalaşmaları seviyordum, ve bu kızın aptal bir Hufflepuff bozuntusu olacağı gün gibi ortadaydı.

Konu: Geri: Ufak Bir Atışma Perş. Eyl. 03, 2009 8:02 pm

April'in kızın koluna girmesi Elisa'yı düşündürmüştü. O kıza temas etmek bile... bu iğrençliği tanımlayacak bir kelime bilmiyordu Elisa; ama yeterinde kötü bir şey olduğunu en basit şekilde anlatabilirdi. April'in kesin bir oyunu vardır, ona uymalıyım. April oldukça zeki, kanında kötülük olan bir kızdı -ki Elisa April'i bu ve bunun gibi kişisel özelliklerini beğendiğini için onunla takılıyordu. Kafa dengi demek daha doğru olurdu.
Kızların kol kola yanına yaklaşmalarını izleyen Elisa'nın aklında bir şimşek çaktı. Tabi ya, bunu nasıl düşünememişti?! April'in amacını anlamıştı, önce kıza yakın davranacak, onun nasıl biri olduğunu anladıktan sonra avının üstüne atlayacaktı. Bu kadar basit bir şeyi nasıl görememişti? Zihinsel olarak kör mü olmuştu yoksa? Kendine kızarken sarışın kıza tekrar baktı. Altın gibi parlayan saçlar, inci gibi dişler, mavimsi gözler... Fiziksel olarak fazla güzeldi, ama bu, kızın yararını olmayacaktı. Elisa intikam yeminini şimdiden etmişti. Dişlerini gıcırdatıp April'e göz kırptı. Aralarındaki mesafe azaldıkça April'in gülümsemesi siliniyor, yerine oldukça ciddi bakışlar geliyordu. Elisa yerinde doğrulup yarım yamalak kıza gülümsedi, onda önce iyi bir izlenim uyandırmalıydı. Tüm zayıf yönlerini öğrenmeliydi. Bu sayade onunla dilediği gibi dalga geçer, kendisine bir yamuk yaptığında intikamını zekice ve acımasızca bir planla alırdı.
''Bak güzelim, bu Elisa. Hogwarts'a yeni başlayacak.''
Elisa kızın gözlerinin içine baktı, doğrudan ona hitap ettiğini anlamasını sağladı.
''Merhaba canım.'' dedi soğuk soğuk. Hiç oyun oynacak değildi, gerektiğinde yalan söyleyip kızın işini bitirirdi. Yine de yakın davranacaktı, buna kendisini zorlamalıydı. April yanına oturunca ona sırtını dönüp kızın şaşkın bakışlarını çözmeye çalıştı. Bizim hakkımızda ne düşünmüş bu salak? İçindeki hakaret etme isteğine karşı koymalıydı. Aslında göründüğü kadar aptal sayılmazdı. Kızın rehberinde April ile kendisi 'kötü' olarak tanımlanmıştı kuşkusuz.
''Sanırım sen de yeni dönemdensin? Yanılıyor muyum?''
Ah, April... Şeytana bile pabucunu ters giydirirsin sen! April'a dönerek gülümsedi. Avları ellerine kuzu kuzu gelmişti. Onlar hakkında yanlış düşündüğünü sanacak ve her şeyi kendilerine anlatacaktı. Yazık, hem de çok...
''Canım adın ne?'' dedi Elisa, bu sefer samimi olmak için kendini bayağı zorlamıştı. Sesindeki tatlılık gerçekten rezildi; ama oynunu iyi oynamalıydı. Bir hata yapmak niyetinde değildi. Bugün gıcıklık günüydü. Yaşasın! Kız ardı ardına sorulan sorulara cevap verirken Elisa onu yarım yamalak dinliyordu. Önemli noktaları beynine kazıyordu. Değersiz bir şeyi aklıma neden kazıyorum? Aklına karşı çıkarak kızın sözlerini aklında tarttı.
''Kitap okumayı seviyorsun anlaşılan.'' Sonunda bir konu açmıştı. Buradaki herhangi bir sözcükten konuyu ustalıkla değiştirebilirdi Elisa. Ya April? Onun sinsice ve bir o kadar da gizli gülüşünü hissedebiliyordu. Bugünkü kötülük ihtiyaçlarını karşılamaya yeterdi herhalde bu kız. Yetmezse? Birilerini bulmak zor olmamalıydı herhalde.

Konu: Geri: Ufak Bir Atışma Perş. Eyl. 03, 2009 9:46 pm

Dışarı çıkacakken birinin onu tutması onu korkutmuştu.Fakat kızın sevimli bir şekilde:
-Ahh..tatlım. Dükkana girdiğinden beri seni izliyorum. Çok tanıdık geliyorsun...Bu sözler ona saçma gelmişti daha önce hiç buralarda değildi.Bir oyun olduğunu anlamıştı şimdiden.Demekki bir oyun oynuyorlardı o da oyunu sürdürmeliydi.Kız onu Elisa adında bir kızla daha tanıştırdı ve omuzlarından tutarak zorla koltuğa oturtmuştu.Cosetté, niyetlerini anlamıştı kızların.Neyseki okul ile ilgili az da olsa bildikleri vardı.April'ın insanlarla biraz dalga geçmeyi sevdiğini biliyordu.Cosetté oyun için heyecanlanmıştı ve söze başladı:
-Kızlar ben Cosetté, söylediğiniz gibi yeni başlıyorum okula.Tanıştığımıza memnun oldum Elisa bu arada... Sende April olmalısın senle tanıştığımada memnun oldum.Evet bu arada kitap okumayı da severim Elisa.Kendimden bahsedeyim biraz.Eee malum aynı okuldayız değil mi (o anda kızlara göz kırpar ve başlar söze)Evet ben bir Hufflepuff öğrencisiyim.Biraz sizle dertlerimi paylaşayım.Benim hep böyle yeni olduğum ortamlarda her zaman kandırmaya çalışanlar olmuştur ve genelde böyle ortamlarda çok bulunduğum için beni yeni görüp şu kızla biraz eğlenelim diyenler olursa, ha yanlış anlamayın kızlar sakın sözlerim meclisten dışarı, kendilerini kandırırlar.Bu hiç o işe girmemeleri lazım.Eğer böyle aptallar olursa ki, kesin olacak aptallık yapacaklarını şimdiden bilsinler.olmaz.Eee şimdi sizden n'aber?Merak ettim sizlerde hikayelerinizi anlatın :)
Cosetté, kızların şaşkın bakışlarını görünce büyük bir haz duydu ve sohbete devam etti:
-Haydi kızlar sizde anlatın birşeyler ;)

Konu: Geri: Ufak Bir Atışma Cuma Eyl. 04, 2009 2:53 pm

Her zamanki gibi kucağında küçük bir tepecik haline gelmiş olan kitaplarla birlikte rahat bir köşede oturmaktaydı Courtney. Hafiften uyuklayan görüntüsüne rağmen sayfaları süratle çevirmekteydi. Ara ara ağzını açıp esnemeye başlamıştı, rahat etmek için oturduğu yerde kaykılarak uygun bir pozisyona gelinceye kadar dönüp durdu. Sonunda rahat ettiğine karar verince gereksiz yere kucağında duran diğer üç kitabı yavaşça yere koyup saçlarını düzeltti ve dikkatini tekrar kitaba yönetti. Okumak için sessiz bir ortama ihtiyaç duymamasına rağmen kesinlikle rahat etmeye ihtiyaç duyuyordu. Kitap okurken istemsizce de olsa her zaman olduğu gibi donuk bakan gözleriyle kitabı taramaktaydı. Kitap nasıl oluyorsa hem sıkıcı hem de ilgi çekici bir hâl almıştı. Boş boş bakan gözlerini oldukça dikkatini çeken kitaba yöneltmişti. Sadece fikir edinmek için bu kitabı almasına rağmen kitabın kapağı oldukça ilgisini çekmiş ve Courtney de en sonunda sıkıntısını gidermek için bir şey aramaktan vazgeçip bu kitaba yönelmeyi seçmişti. İlk sayfalarındaki basit konuları atlayarak asıl ilginç olan konulara gelmek için daha bir hızlı olmaya başlamıştı ‘Karanlık Sanatların Yükselişi ve Çöküşü’ adlı kitabı tutarken. *‘Yükselişi’ ve ‘Çöküşü’, eğlenceli bir bölüm, güzel olmalı. Diye içinden geçirip yüzüne bir gülümseme yerleştirdi Court. Ara sıra böyle gülümserdi. Çok gülmediğini ve sürekli kahkahalar atmayan biriydi ama bu nedensiz gülümsemelerine sık rastlanırdı. Çabucak gülümsemesini sildi. İnsanların kendisi hakkında saçma sapan fikirlere kapılmasını istemezdi. Tam anlamıyla kendini kitaba vermişti artık.
Kitaba yoğunlaşmış dikkati kulağına çalan birkaç cümle ile anında bozulmuştu. Daha önce hiç görmediği fakat pek de iyi bir izlenim bırakmayan iki kız gördü. Sarışın bir kızla konuşuyorlardı. Ama bu Courtney’i ilgilendirmezdi tabii. *Onların aralarında konuştuklarından bana ne. Ama yine de dikkati dağılmıştı bir kere, istemeden de olsa konuştuklarını dinlemeye başlamıştı. O iki kız iyi tavırlar sergilemeye çabalıyorlardı anlaşılan. Ki becerdikleri meçhul… Acayip yapmacık tavırlar sergiliyorlardı. Akılsız biri bile bu davranışlarını kolay kolay anlayabilirdi. Ne sinir…İkiyüzlü insanlardan nefret ettiğini kendisine bir kez daha anımsattı. Normalde insanları görünüşlerine göre yargılamayı sevmese de bu kızlardan hoşlanmadığı bir gerçekti. Sarışın kız da tek kalmış gibiydi. Kendisini savunabilecek gibi görünüyordu onlara karşı. Her ne kadar karışmak istemese dahi içten içe yanlarına gidip iyicene neler olduğunu kavramayı istiyordu. Hem… Belki de düşündü gibi değildiler. Hogwarts’a gidiyorlardı herhalde. Yakınlarda başka okulların olmadığını biliyordu. Başka büyücü okulları vardı elbet fakat Diagon Yolu’nda olduklarına göre Hogwarts’daydılar demek ki. Aslında, okula başlamadan önce bir iki arkadaş edinmek hiçte fena bir fikir değildi. Alışmasını kolaylaştırırdı. Yeni olmanın hoş bir duygu olmadığını daha önce tatmıştı. En sonunda yanlarına gitmekte karar kıldı. En fazla ne olabilirdi? En kötü bir iki düşman edinirdi. Tabii işallah olmazdı. Her neyse… Hızla yerinden kalktı. *Ah! Kitabı unuttum. Yere düşen kitabı hemen eline alarak geri vermeye gitti. Onlar buradan gitmeden yetişmek istiyordu. Kitabı yerine ulaştırır ulaştırmaz onların oldukları yerin yakınına kadar koştu. Görüş hizalarına gelince adımlarını yavaşlatıp sakin sakin onların yanına gitti.
Yüzüne çok hafif, belli belirsiz bir gülümseme yerleştirerek çıkışa doğru ilerledi. Yanlarına gittiğinde de pek fazla konuşmuyorlardı. Belki de o gelince susmuşlardı. *Önemli mi? Boşver. Sen konuşmaya bak. diye içinden geçirerek kendini yüreklendirdi. Konuşmalarına böyle dalmamalıydı belki ancak yanlarında birinin durduğunu belli etmeden Courtney’i fark edecek gibi görünmüyorlardı. Duyulmayacak kadar kısık bir sesle öksürerek boğazını temizledi, şimdi hazırdı. Gayet olumlu yaklaşacaktı. Konuşmaya başladı:
“Merhaba!...” Buna konuşma denemezdi. Onlardan bir tepki gelene kadar sadece 'merhaba' ile yetinmeyi planlıyordu. Bir cevap alamamıştı ancak sarışın kızla ilk konuşan kızın dikkatini çekmek istiyordu. Özellikle ondan pek hoşlanmamıştı. İnsanın üzerinde iyi izlenim bırakmıyordu, ya da Court’un üzerinde… Niheyet kızların dikkatini çekebilmişti. Kendisine dönmelerini istemek çok mu ayıp olurdu(!). Üstündeki bluzunu çekiştirerek hepsinin kendisine dönmesini sırayla bekledi. *Hadi! Biraz hızlı. Fazla uzatmadan konuşmasına devam etti. “Selam, ben Courtney, Hogwarts’ın yeni öğrencilerindenim.” İstemeden gülümsemesini daha da arttırmıştı Court. Yüzünü daha doğal bir hale getirdi. “Hepiniz benim gibi yeni misiniz yoksa aranızda eski öğrencilerden de var mı?” Fazla konuşmak istemiyordu. Çabuk tanışma faslını geçerek eski konuşmalarına dönmelerini diliyordu. Kendisi hakkında daha fazla soru sormalarını hiç mi hiç istemiyordu hele. Öğrenip de ne yapıcaklardı ki, gerçi sorarlarsa cevap verirdi elbette. Ancak bu tür konuşmaları çok sıkıcı buluyordu Courtney. Ellerini arkasında birleştirerek, ayakta durup cevap vermelerini bekledi ancak sezgileri tetikteydi, hiçte iyi şeyler hissetmiyordu. Bir yandan da meraktan buradaydı. Bu kızlarla konuşmak istediğinden bile henüz emin değildi.

Konu: Geri: Ufak Bir Atışma Cuma Eyl. 04, 2009 4:08 pm

Şu aptal sarışın bozmasının bişeyleri anladığını belirtmek için uzun uzun verdiği nutuğa tam ağzımı açıp karşılık verecektim ki, gözlerimin ufak bir kayma olayıyla başka bir sarışının bize yaklaşıyor olduğunu farkettim. Hey ne oluyordu böyle? Tamam biraz eğlenmek iyiydi ama buraya Hogwarts'ın küçük veletlerini avutmak için gelmemiştim. İsminde bile meymenet göremediğim bu Cosetté adlı kızı kısa bir süreliğine boşverip, göğsümde kavuşturduğum kollarımı çözmeden, yüzündeki aptal ifadeyle bize yaklaşan kızı süzdüm. Onu daha önce hiç görmediğim kesindi. Aramızdaki mesafe azalınca, nezaketen doğrulup, normal bir oturma pozisyonu aldım. Ne de olsa bu geleneklerimizde hep vardı. Kim olursa olsun nezaketini esirgeme. Bana göre çok saçma bir gelenek gibi gelse de bunun dışına çıkmak ailem tarafından hoş karşılanmıyordu. Saçlarımı elimle arkada toplayıp gözlerimi artık başımızda dikilme durumunda, birşey söyleyecek gibi öylece duran kıza çevirdim. Ne için gelmişti acaba? tanışmak? Ya da birşey mi soracaktı? Açıkçası yeni bir veled daha istemediğimi açık açık belli edebilirdim. Umrumda bile olmazdı ama ben bunu nasıl yapacağımı düşünürken şu yeni kız kibarlık yaptığını sanıp, saygısızca söze öksürerek başlamıştı. Bu çoğu yerde nezaket gereği olarak kabul edilirdi ama bana göre öksürmek hele de tanımadığınız biriyle sohbete başlamak için öksümek kabalık gibi geliyordu. Neden sonra yargılamaktan onun kulaklarımı dolduran sesiyle vazgeçtim. İnce bir sesi vardı ama etkileyiciydi. “Merhaba!...” Ahh..kesin tanışmaya ve bize katılmaya gelmişti ! Yüzünün ifadesinden okunuyordu bu. Cevap vermeden gülümseyip başımı salladım. Onun ne diyeceğini beklersem daha çok bekleyeceğme emindim. Ta ki sözlerine devam edene kadar bende çaktırmadan başımı çevirip Elisa'ya anlamsız bir bakış fırlattım. O da bu arkadaş canlısı kızın ne istediğini çözememiş gibiydi. Ben tekrar kıza bakarken o da üstüne başını çekiştirip konuşmaya devam ediyordu. “Selam, ben Courtney, Hogwarts’ın yeni öğrencilerindenim." Ne yapalım yani? Yüzündeki aptal sırıtmaya sinir olmuştum. Ne vardı gülecek ya da bu kadar komik olan şeyi biz mi farkedemiyorduk? Benim sinir katsayım yükselmeye başlarken kız cevap beklemeksizin, sağduyusuzca devam etmekten çekinmemiş olacak ki duraksamasının ardından tekrar sesi bulunduğumuz yeri doldurdu. “Hepiniz benim gibi yeni misiniz yoksa aranızda eski öğrencilerden de var mı?” Zaman kaybetmeden atıldım. Onu aramıza davet etmemizi bekliyordu elbette ki. Ahh..Courtney. Ne hoş bir ismin var. Elimle boş koltuklardan birini işaret edip sözlerimi sürdürdüm. Oturmak istemezmisin? Evet hepimiz Hogwarts'danız. Ben yeni dönem de 2. sınıfım. İçten bir kahkaha atıp son cümlemi söyledim. Aslına bakarsan nasıl sınıfta kalmayıp da dönem atladığıma şaşırıyorum ama neyse.. Ben sözlerimi bitir bitirmez Elisa'nın sesi kulaklarımı doldurdu.

Konu: Geri: Ufak Bir Atışma Cuma Eyl. 04, 2009 5:14 pm

Cosette... İlginç bir şekilde Elisa'ya tanıdık gelen bu isim Elisa'nın durup düşünmesine neden olmuştu. Bu ismi bir yerlerde duyduğuna emindi, ama nerede? Zihnini yoklarken Cosette'nin iğneleyici sözlerini çat pat anlıyordu. Seçtiği kelimelerden 'ben sizin oyununuza gelmem' mesajı gayet net alınıyordu. Ama zekasının parlak olduğu söylenemezdi, ikiye karşı bir yenik sayılırdı. Ardına bile bakmadan kaçıp gitmek, bir köşede sessizce ağlamak Cosette için en doğru seçenekti; ama acınacak bir şekilde yüzleşmeyi tercih etmişti. Yazık. Kız hızlı hızlı konuştuktan sonra Elisa ile April'in hayatına burnunu sokmak için onlara, ''Haydi kızlar, sizler de bir şeyler anlatın.'' demişti. Gülünç bir davranıştı bu. Elisa tek ayak üstünde binlerce yalanı büyük bir gerçekcilikle anlatabilecek kapasitedeydi. Gerçekte kim olduğunu sadece güvendiği insanlara, April gibi ağırbaşlı birine, anlatabilirdi -ki bunu yapmak için henüz çok erkendi. Gözlerini yere dikmiş bir şekilde olduğu yerde ileri geri sallanıyordu, canı sıkılmıştı. Çetin ceviz çıkmak diye buna denir. Ama birçok yönden üstün oldukları için olanları kendi lehine çevirebilirdi Elisa. Sadece bir ipucu gerekiyordu, bir ipucu... Kulaklarında çınlayan zarif bir öksürük sesi Elisa'nın başını yukarıya kaldırmıştı. Gözlerinin önünde bir başka sarışın daha vardı ve yüzündeki Mona Lisa gülüşü ile bir tablodan fırlamış gibi gözüküyordu. Olağanüstü derecede güzeldi. Lanet olsun! İçinden kaderine küfrederek April'a döndü. Nedense Elisa, bu kıza karşı bir sempati beslemişti. Nefretle sevginin bir arada bulunabiliyordu; ama bu sefer sevgi ağır basıyordu. Ne oluyordu? Kızın mükemmel bir çekim kuvveti olduğu kesindi. Ne aptal gibi sırıtıyor, ne kibirli kibirli saçıyla oynuyordu. Oldukça sıradan, dışarıdan bakıldığında çözülemeyecek biri. April'in kendisine anlamsız bir bakış atması Elisa'nın olayı kavramasını sağladı. Kim olduğunu önemli değildi, daha çok nasıl biri olduğu önemliydi. Dış görünüşe aldanmamalıydı.
''Selam, ben Courtney, Hogwarts’ın yeni öğrencilerindenim."
Elisa hiçbir şey demedi, boğazı kurumuştu, acı acı yanıyordu. Kızın kendini tanıtmasından sonra iyice gülümsemesi Elisa'nın kaşlarını hafifçe çatmasına neden oldu. Gülümseyen insanlardan, yani durduk yere gülümseyen insanlardan hoşlanmıyordu. Gülen yüzler... İtici. Başını hafifçe yana yatıran Elisa oturduğu yerden rahatsız olduğu için yerini değiştirdi. Hafifçe yana kaydı, bu sayede April'a daha yakın olmuştu.
''Hepiniz benim gibi yeni misiniz yoksa aranızda eski öğrencilerden de var mı?''
Eski öğrenciler... Aralarında şu an en büyükleri April'dı. Hem olgun bir görünüşe sahipti, yaşını az çok belli ediyordu. Ağzını açıp tam cevap verecekken April'in güzel sesi kulaklarına geldi, melodi gibi hoş bir ses... Birilerinin sözünü kesmesinden ya da söz kesmekten hoşlanmazdı, durup dinledi. Yeni kıza, onlarla tanışma çabası içindeki sarışına baktı. Adı neydi? Tamamiyle aklından çıkmıştı, zaten pek bir önemi yoktu. Söz arasında geçerdi nasıl olsa.
''Elisa...'' dedi, gözünün önünü düşen saçlarını önünden çekti, ''Birinci sınıfım.'' Daha fazla söze gerek yoktu. Ama içindeki konuşma isteğine karşı çıkamadı.
''Nedense pek bir çekimsersin.'' gözlerini kıza dikti, ''Korkuyor gibisin.'' Nedense bu kız Elisa'da böyle bir izlenim bırakmıştı. Ürkek bakışları vardı sanki. Ama bilemezdi. Uzun sessizliğin ardından April'a döndü. Kulağına eğildi. ''Bu kız nereden çıktı?''

Konu: Geri: Ufak Bir Atışma C.tesi Eyl. 05, 2009 11:22 am

Cosetté, kızlar saf bakışlarından pek de memnundu.Fakat Elisa ona da tanıdık gelmişti.Belki bir yerlerde rastlamıştı ona.Neyse kızlar şimdi belki içlerinden,Çetin ceviz diyorlardı.Cosetté bundan pek hoşnuttu.Onlara ettiği son kelimden sonra bir ses çıkmamıştı.Fakat o malup durumdaydı.Tek kişiydi.Farklı bir oyuna kurban olmaktan korkuyordu.Tam o sırada yanlarında oturan sarışın bir kız gelmişti.Çok sevimliydi.Gülümsüyordu.Şİmdi kendini yanlız hissetmiyordu.Kız sevimli bir şekilde:
“Merhaba!...” demişti.Daha sonra kız devam etti:
“Selam, ben Courtney, Hogwarts’ın yeni öğrencilerindenim.” ''Hepiniz benim gibi yeni misiniz yoksa aranızda eski öğrencilerden de var mı?''
Cosetté de ona aynı şekilde:
"Merhaba Courtney, bende Cosetté Hogwarts'danım.Bende 1. sınıfım.Tanıştığımıza memnun oldum.Bende işte "sevencen ve iyi"(burayı vurgulayarak söylüyor)arkadaşlarımla sohbet ediyordum.Sende aramıza katılmaz mısın?

Konu: Geri: Ufak Bir Atışma C.tesi Eyl. 05, 2009 6:15 pm

Kalabalık, ortam tuhaf bir şekilde kalabalık. Diagon Yolu'nda itiş kakış, ana baba günü boyutunda. Umursamıyorum, omuz silkerek yürümeye devam ediyorum sadece. Geçenlerde tanıdığım, benden bir yaş büyük olmasına rağmen otuzlu yaşların olgunluğuna sahip olan bir kızın önerdiği Elizabeth Martinez'in son kitabını bulmalıyım.

Sadece iki saatlik bir uykuyla ayakta duruyorum, şöhretimin ulaştığı dar kitle tarafından görülmek istemeyecek kadar yorgunum. Çocukluğumun en güzel yıllarını geçirdiğim şehre, Petropavlovsk'a gitmişim; annemin kan kusması nedeniyle aldığı iksirin yanlış yapılmış olması yüzünden korkunç sayıklamalar eşliğinde benim boyutumdan ayrıldığı -evet, hâla 'öldü' demek istemiyorum- küçük liman şehrine. Aslında yorgunluğumun esas sebebi de muhtemelen buydu, eskide bıraktığımı sandığım isterik travmaların bıraktığı izler.

Aslında Londra'yı sevemiyorum bir türlü, bir öykücünün 'Londra'dan bıkan insan, hayattan da bıkmış demektir.' sözüne rağmen. Belki de gerçekten bıkmışım bu insanların kendilerini ifade edebilmek için zoraki gülümsediği mekanik hayattan. Hayallerimin peşinden gitmemin sebebi işte buydu, bir sanatçı; İngiliz toplumunun ikiyüzlü ahlâk anlayışının ve genel kabullerinin dışına çıkmakta biraz daha esnek olabilirdi. İngilizler, maalesef sanatlarıyla bile yapmacıklığın bu yeknesak maskesini üzerlerinden indiremiyorlardı.

Bu düşüncelerle kitaplığa girdim, ama gürültücü veletlerin arasında dikkatim dağılmıştı bile. Dudak büktüm ve Elizabeth Martinez köşesini aramaya devam ettim, ama anlaşılan burası daha çok ders kitaplarının bulunduğu bir alandı. Hogwarts, Bir Tarih. Peh! Bol bol gürültü çıkarıp amaçsızca dinliyor göründüğüm Sihir Tarihi, hiçbir zaman isteyerek girdiğim bir ders olmamıştı. Tam arkamı dönerek çıkacaktım ki, iki kızın başka bir kızı kıskacına aldığını gördüm ve merakla o tarafa döndüm. Bu sarışın kız, bakışlarıyla aptallığı çağrıştırıyordu; bir an kendi sarışınlığım geldi aklıma ve sırıttım. En azından özgür düşünceyle yolumu çizmeye alışıktım, ama bu kız... Koyun gibi güdülecek bir varlığa benziyordu sanki. Yine de, onu pençesine alan iki kızın davranışlarını da tasvip ettiğim söylenemezdi. Böylelerine yapılacak en doğru şey, onları kendi hâllerine bırakmaktı. Yine de kıza karşı bir acıma duygusu oluşmuştu içimde, sonuçta ikiye karşı bir olmanın handikaplarını birçok kez tecrübe etmiştim. İster istemez oraya yöneldim ve garip aksanımı bastırmaya çalışarak konuştum: "Aranızdaki bu muhteşem dostluğa hayran kaldım. Biraz nostalji yapabilirim herhalde." Aksanım elimde olmadan kendini gösteriyordu, ama buna aldırmıyordum. Bastırdığıma memnun olduğum asıl şey, ironi yaptığım gerçeğiydi. O tarafa başka bir kız da geliyordu; kumral ve oldukça güzel. Gözüm onda takılı kalmıştı, asılsa mıydım acaba? Ah Volodya, sen hiç büyümeyeceksin; insan hiç ilk kez gördüğü, kim olduğu belirsiz bir velete asılır mı?! Çapkın değildim aslında, sadece hoşlanmayla aşkı ayıramayacak kadar tecrübesizdim. Bu düşünceyle kızardım ve yeni gelen kızı süzdüm. Kızlara ismini söylemişti: Courtney di Creissant. İtalyan mı acaba? Ne önemi var ki? Sarışın kızın yanında gibi görünüyordu, neyse; en azından kız artık yalnız değildi. Davet beklemeden bir köşeye iliştim ve bu sefer aksanımı umursamayarak yeniden konuştum: "Üstelik, ilk görüşte muhteşem bir dostluk." Evet, yazdığım liriklerdeki gibi ironikti yine söylediklerim.

Konu: Geri: Ufak Bir Atışma C.tesi Eyl. 05, 2009 6:28 pm

Kızlar malup olmuşlardı.Ben sen göğsümü kabartarak konuşuyordum.Şu Courtney'in gelmes nede güzel olmuştu.Tam bunlar düşünüyordum, bir yandan da kızlarla sohbet ediyordum.Bir ses geldiğini duydum.Bu sarışın bir erkekti ve de şöyle demişti:
"Aranızdaki bu muhteşem dostluğa hayran kaldım. Biraz nostalji yapabilirim herhalde." Bende:
"Arkadaşlığımız hayran kalımayacak gibi değil tabii.Biraz nostaljinin hiç zararı olmaz.Böylelikle 5 kişi olduk ne güzel değil mi kızlar, demiştim gülümseyerek.Şimdi hepimiz sarışın oğlanın konuşmasını bekliyorduk.Garip bir aksanı vardı vede hoştu.Nereli olduğunu iyice merak etmiştim.Oğlan hayattan sıkılmış gibi bir hali vardı.Boş boş bakıyordu.Neyse arkadaş arkadaştır deyip vermiştip cevabı.En çok ben konuşuyordum.Eee malum bana neşe gelmişti.İki kişinin gelmesi beni iyice mutlu etmişti.Erkek bizden büyüktü ve sarışındı buda benim yanımda olacağını belirtiyordu.Çünkü ikimizde sarışındık.Aptal sarışın yerine koyamayacaktı beni.Buda beni iyice mutlu etmişti tabii.

Konu: Geri: Ufak Bir Atışma Ptsi Eyl. 07, 2009 1:13 pm

Rp Out: Kısa bir süre ara verildi.

» Kule'de ufak bir tartışma...