Geçmişten Tesadüfler

Kasvetli ve havanın insanı boğduğu günlerden biriydi. Max yatağından kalkmak için neredeyse bir mucize olmasını bekler gibiydi, adeta bir ceset gibi yatağında yatıyordu. Uzunca bi zaman sonra çok acıktığını fark ederek, kalkmak zorunda kaldığı için dolabını tekmeleyerek pencereyi açtı ve dışarıya göz attı. Etrafta kimse yoktu ve bu haddinden fazla sessizlik onu rahatsız ediyordu. Pencereyi kapatıp içeriye girdikten sonra bir kahve yapıp dolabını açtı. Biraz bakındıktan sonra ütüsüz olanları etrafa fırlatarak, dolabın içinden bir iki parça eşya aldı ve giyindi. Kahvesinin son yudumunu alırken pencereyi hırpalayan yağmur seslerini fark etti. ''Lanet olsun...''diyerek koridora doğru yürürken etrafa bir göz attı. Çıkış kapısına yaklaşırken elindeki bardağı kaç gündür göremediği kuzeni Carolyn'in odasından içeriye doğru fırlattı, kırılma sesini dinleyerek gülümsedi. Kapının arkasından bir şemsiyeyi hızla yukarı çekerek açtı ve sigarasını yaktıktan sonra büyük bahçenin etrafında gezinerek sigarasını içine çekmesiyle öksürmeye başlaması bir oldu. Bunlar artık eskisi gibi nefes daralmaları değildi. Max, sigarayı bir su birikintisine atarak sönmesini sağladı, insanı kendine doğru çeken çamurlarının içinden yürüyerek bahçenin dış kapısına kadar geldi. Bankta biraz soluklandıktan sonra tekrar bir sigara yaktı bu konuda asla uslanmayacağı belliydi. Birden kalbinin üstünde büyük bir ağrı belirdi. Yağmurun şiddetini arttırmasıyla Knockturn Yoluna doğru yöneldi. Önünden geçtiği mağazalara, kitapçılara bakarken gözüne Minuit Bar takıldı. Orası hep Max'in hoşuna giderdi. İçeriye adımını attığında oturan insanların ona bakışı ve içerideki bazı insanların kendini fark ettirmeden uzaklaşmaya çalışması onu eğlendirirdi.

Gıcırdayan kapıyı araladıktan sonra içerdekilere bir göz attı. Yine o aynı bakışlar üstündeydi. Gözleriyle bar sahibi Edith'i aradı ama göremedi. Onunla ilk tanıştığı günden beri gözü tutmamıştı. Saklamak istediği gereğinden çok daha fazla şeyi vardı. Belki eski bir dostu görme çabasıyla göz gezdirdi. Bu bakışlardan rahatsız olanları görmezden gelerek cam kenarında yağmuru izleyebileceği bir masaya geçerek, bir iç çekti. Max eski dostlarının birçoğunu özlüyordu, şimdi nerede olduklarını merak ediyor ama bi yandan da onları kendisini aramadıkları için suçluyordu. Max bu düşünceler içinde sakince oturmaya devam etti.

Sabah'ın uyuşukluğunu sinir ile atmak kadar kötü bir olay yoktur . Aleera , sabahı saçlarının her telini diken diken edebilecek güçte sinir bozuklukları ile geçirmişti . Erkek kardeşi ile tartışmış ve erkek kardeşi evi terk etmişti. Ehh , bundan kötü bir olayda yoktu zaten. Şimdi evden dışarı çıkmış yürüyordu Aleera. Gözü dalıyordu, hatta hiç birşeyi fark etmiyordu .Sadece soğuk damlaların , sinirden ısısı yükselmiş vücuduna değdiğini hissediyordu. Yağmur başlamıştı . Herhalde birazdan , yağmur altında sırılsıklam olacak ve eve dönecekti. Fakat bunu istemediğini biliyordu Aleera. hızlı ve narin adımlarla yürümeye devam etti. Ayakları onu bir yere götürüyordu ama nereye götürdükleri hakkıında hiçbir fikirleri yoktu . Baktı ki karşısına ilk çıkan dükkana girecekti . Karşısına Minuit Bar çıktı , ilk defa... Koşarak kapıya doğru ilerledi. İçeride birçok çatıştığı karanlık büyücüler vardı ama önemsemedi . İçeri girdiğinde Edith'i aradı . Ondan bir bardak balkabağı suyu isteyecekti ama ortalat,rda gözükmüyordu . İçeri girdiğinde birçok kişi hırlamaya başlamıştı . Tamam , anlamıştı . Burada istenmiyordu.
Aleera , hafiften sırıttı ve söze girdi. "Ah , merak etmeyin karanlık ucubeleri , size bugün zarar vermiyeceğim " dedi . Herkesi bir sessizlik sardı . Ayakta durduğunu fark etti Aleera . Boş bir masa aradı kendine fakat boş masa yoktu . Gözleri tüm barı yavaş yavaş tarıyordu . O sırada cam kenarında hoş küçük bir masa buldu . Masaya doğru yavaş yavaş ilerlerken , kapıdan bir adam dah girdi . Aleera'ya geçmiş günlerden , bir sahneyi andırıyordu ama bir türlü hatırlamıyordu . Masaya yürürken tekrar sesli düşündü . " Muhtamelen , daha önce düello yaptığım biridir " dedi Aleera. Fakat nedense ona hiçte inandırıcı gelmiyordu . Adam onun oturacağı masaya oturmuştu. Yüzü birden ona döndü . Evet , hatırlamıştı Aleera . Durmstrang yakışıklısı , Max'tı o... Hemen yanına gitti Aleera. Eski günlerden birini görmek ikisinide mutlu edecekti . Masaya izin almadan oturdu ve gülümsedi ."Selam Max. " dedi gülümsemeye devam ederek.

Masasında sakince oturup camdan dışarı bakan Max karşısına hoş bir bayanın aniden oturmasıyla şaşırmıştı. Yanına izin almadan oturan bayan "Selam Max" diyerek gülümsedi. Onun tanıdık biri olduğunu düşünerek "Selam" dedi ve o da gülümsedi. Onu nerden tanıdığını hatırlamaya çalışsada bu denemeler boşaydı. Gözlerinin takıldığı bayandan gözlerini kaçırarak Edith'i bulmaya çalıştı ama galiba burada yoktu. Edith'in yardımcısını yanına çağırarak "biz iki tane Adamotu Şarabı istiyoruz" dedi. Zaten onu bu kadar iyi tanıyor gibi davranan bayanın kendi istediğini çekinmeden söylebileceğini bildiğini düşündü. Yüzünü hala çıkartamadığı bayanı artık tanımak için çaba göstermeyi sona erdirdi. Benim için önemli biriyse nasıl olsa biraz daha konuştukdan sonra hatırlarım.