Salon

Konu: Salon. Çarş. Tem. 08, 2009 12:39 pm

.....Şömineli büyük bir salon.

Konu: Geri: Salon C.tesi Eyl. 05, 2009 3:50 pm

Kollarında aşkın sıcaklığını hissetmeyeli uzun bir süre olmuştu.Valerié ile her geçen gün aşkı daha da büyüyordu.Ona karşı olan arzusu daha da çok artıyordu.Onu göğsünde hissettiği her anda müthiş bir heyecana kapılıyordu.Güzelliği ile Robert'ı büyülüyordu sanki.Şöminenin karşısında otururken Valerié'yi kendin sarmıştı.Eğilip dudağına bir öpücük kondurdu.Özlemini gidermesi sanki mümkün değilmiş gibi görünüyordu.Bir masum öpücük daha kondurdu.
-Hayatım.Seni çok özledim.
İçindeki özlemi kelimelerle anlatması mümkün değildi ama bir kısmını belirtebildi.Ellerini Valerié'nin saçlarına götürdü.Elleri saçlarının içinde geziniyordu.Valerié'ye her dokunuşunda heyecanlanıyordu.Değişik bir duyguydu.Normal değildi.Valerié'yi kendine doğru sıkı sıkı bastırdı ve o an bebek aklına geldi.Onu incitmiş miydi?Diğer elini ise Valerié'nin karnına götürdü.
-Bebeğimiz nasıl?Yaramazlık yapıyor mu?
Gülümsedi.Bir bebeğinin olacağını bilmek müthiş bir duyguydu ama onu koruyamayabilme ihtimalini bilmek çok acı verici bir durumdu.İfade bozukluğu yaşıyordu.

Konu: Geri: Salon C.tesi Eyl. 05, 2009 4:15 pm

Valerié hayatının sevimli karmaşası içinde kendini Robert'in kollarında bulmuştu yine.Birbirinden hoş tablolarla dönemi yarılamışlardı ve artık Valerié hamileydi.Onun ne kadar güzel bir bebek olabileceği fikrini düşüncelerine yansıttıkça çıldırıyor gibi oluyordu.O tatlı yüzü , tatlı patileri , güzel ve içi gülen gözleri.Hepsi adeta bir mucizenin habercisiydi.O an bir annenin ne kadar sıcak duygular yaşayabileceğini derin bir şekilde hissetti.Robert'e olan sevgiside neredeyse bütün sancılarını unutmasını sağlıyordu.Onu öpünce kendinden geçiyor ve bir an kendi seromonisini birbirinden tatlı ve güzel notayla yazdığını hissediyordu.Robert'in güzel sesi her seferinde farklı duygularına dokunuyor ve her seferinde derinde bir yerde kalmış yaralarıına merhem oluyordu.Robert , Valerié'yi kendine doğru bastırdı ve o an evrende varolan bütün güzel kokular Valerié'nin burnuna yöneldi.Robert'in oldukça yerinde sorusu üzerine karnını görebileceği şekilde arkaya yaslandı ve mutlu bir sesle;
"-Şimdiden onu iyi yetiştirmeyi başarmışsın.Bir kıza göre fazlasıyla yaramamaz..."
dedi ve ukalaca gülümseyerek yumuşak elleriyle şişkince olan karnını okşamaya başladı.Bazen gerçekten içerideki ağırlığı tanımlayabiliyordu.Bu yüzden ayakta durmak bir nevi tanı programıydı Valerié için.Çünkü her seferinde bebeğinin farklı bir organını hissediyordu derisinde.Bunu düşünerek Robert'in dudaklarına minik bir öpücük kondurdu.Hafif bir tebessüm göstererek;
"-Önceden sana sahip olduğum için dünyada benden daha şanslı birisi olmadığını düşünürdüm ama galiba o şanslı kişiyi ben dünyaya getireceğim.Hayatının benden daha fazla kısmını seninle beraber geçirecek ve zor zamanlarında sarılacağı tek erkek sen olacaksın."
dedi.Bunun doğruluğunu kendi gözleriyle görebilecek olması büyük bir mutluluktu.Bunu düşünerek karnını okşamaya devam etti.

Konu: Geri: Salon C.tesi Eyl. 05, 2009 4:26 pm

Kıza göre fazlasıyla yaramaz sözündeki kız gelimesi dikkatini çekmişti.Bebeklerinin cinsiyetini bile bilmiyordu.Daha doğrusu Valerié Hogwarts'tayken ona söylememişti.Ağzını açtı.Bir şeyler demeye çalıştı.Sonra sustu.Mutlu anı bölmek istemiyordu.Valerié'nin sözleri dikkatini çekiyordu.Nasıl yani diye düşündü.Benden fazla derken ne demek istemişti?Bunu anlayamadı.Kafasında anormal sorular oluşturuyordu.Bu sorular onu karamsarlığa boğuyordu.Sorulardan vazgeçerek Valerié'ye döndü:
-Senin kadar müthiş bir annesi var.Bu yüzden daha şanslı ama şurasını anlayamadım.Benden fazla zaman geçirecek derken ne demek istedin aşkım?
Gayet düz ve net bir soruydu.Kendi de doğruldu ve Valerié'nin karnındaki şişliğe bakmaya başladı.Ellerini ona götürdü.Sanki fırlayacakmış gibi bir oraya bir buraya dönüp duruyordu.Valerié buna nasıl katlanıyordu?Hiçbir fikri yoktu ama zor olduğu kesindi.Şişliğe doğru eğildi.
-Sakin ol bebeğim.Sakin ol.Anneni fazla yoruyorsun.
Bebeğin durmaya niyeti yokmuş gibiydi ama hareketleri yavaşlamıştı.Sakinleştiği hemen anlaşılıyordu.Tabi bir elinizin önce Valerié'nin karnında olması gerekiyordu.Robert'la çok iyi anlaşmışlardı.

Konu: Geri: Salon C.tesi Eyl. 05, 2009 4:54 pm

Valerié kızının narinliğini hissedebiliyordu ve bu yüzden oldukça hassas davranıyordu.Onu görmek için sabırsızlanması daha dört ay beklemesi gerektiği gerçeğini değiştirmiyordu.Ama onu sağasalim dünyaya getirebilmesi için biraz sabır Valerié için hiçbir şeydi.Bunları düşünerek arkaya yasladığı kafasını biraz daha sola kaydırdı ve aynı anda değer verdiği iki şeyi birden hissetmiş oldu.Bir süre sonra Robert'ten gelen kelimeleri duydu ve yanlış bir şeyler söylediğini hissederek hafifçe irkildi.Suratındaki ifadeyi üzgünleştirerek masum bir sesle;
"-Yanlış anlaşılmayı sevmediğimi biliyorsun ve bu da o durumlardan biri.Ben sadece seni tanımaya daha erken başlayacağını ifade etmek istedim.Ve bu toplamda seninle geçirilmiş daha fazla zaman demek oluyor."
dedi ve Robert'in bir süre küçük bebeklerini inceleyeşini ve onunla konuşmaya çalışmasını izledi.Robert nasıl olduysa Valerié'nin rahatsız olduğunu düşünmüştü ve bu yüzden bebeklerine biraz daha az kımıldamasını söylüyordu.Valerié sağ elini Robert'in , Valerié'nin karnının üstünde duran elinin üstüne yavaşça getirdi ve kısık bir sesle;
"-Şişşt...Bebeğimize kötü örnek olma lütfen.Hazır istediğini yapabiliyorken yapsın.Gençliği zaten ödev yapıp odasını dağıtmakla geçicek."
dedi ve bebeğinin tekrar oynamaya başladığını hisstti.Bu karnındaki bir dürtüden çok gıdıklayıcı ve sevindirici çok farklı ve özgün bir histi.Kafasını Robert'in göğsüne yatırdı ve kendi halinde , minik yuvasında dünyadaki bütün zararlardan korunan bebeğini izledi.

Konu: Geri: Salon C.tesi Eyl. 05, 2009 6:56 pm

Bebeğin birden hareketlendiğini hissetti.Sanki eli ile babasına dokunmaya çalışıyordu.Kızının mutlu olmasını istiyordu.Sonsuza dek mutlu olmasını.Sonsuza dek onunla ve Valerié ile yaşamak istiyordu ama bazı sorumlulukları vardı.Onları unutuyordu.Kardeşleri ile şu aralar hiç ilgilenememişti.Şimdilik onları boşverdi.Dudaklarında bir sıcaklık hissetti.Bunu kendisi yapmıştı.Valerié ile tekrar öpüşmeye başlamışlardı.Bir süreliğine ara vermeyi düşündü.
-Biliyor musun,bazen.Bazen benden birgün sıkılacağıı düşünüyorum ve korkuyorum.
İçindekiler ilk defa bu kadar güzel anlatabildiğini düşündü.Daha fazla o duyguları nasıl anlatabilirdi bilmiyordu.Valerié'nin dudaklarına minik bir öpücük daha kondurdu.Heyecanı her dokunuşta daha da artıyordu,bunu fark etti.Aşkı ilk günkünden daha taze ve daha fazlaydı sanki.

Konu: Geri: Salon C.tesi Eyl. 05, 2009 9:12 pm

Valerié'nin havanın kararmasıyla birlikte elbetteki uykusu gelmişti.Bebeği az da olsa onu yorgun düşürüyordu.Bu yüzden Robert'le olan konuşmasını kısa kesmek zorundaydı.Her ne kadar ayrılmak istemesede gerçekler uyuması gerektiğini değiştirmiyordu.Yavaşça Robert'in kolları arasından sıyrıldı.Onun söylediklerine karşı bunun imkansız olduğunu hissettiren bir tavırla konuşöak üzereydi ki dudaklarında Robert'in yumuşak dudaklarını hissetti.İnsanı gerçekten mutlu eden ve aşkını katlayan bir histi bu.Bu yüzden daha önce hiç aşık olmadığına şükretti.Eğer daha önce aşık olmuş olsaydı bu güzel duygunun kıymetini bilemiyebilirdi.Bunları düşünerek Robert'i bir kez daha öptü ve yakınlığını bozmamaya çalışarak;
"-Senden asla vazgeçmeyeceğimi biliyorsun aşkım."
dedi ve Robert'in kollarından tamamen sıyrılıp ayağa kalkarak konuşmaya devam etti;
"-Şimdi izin verirsen ben ve bebeğimiz yukarı çıkıp biraz dinleneceğiz."
dedi ve Robert'in kafasıyla onaylamasıyla birlikte odadan çıktı.Ahşap zaminin üstünde yavaş adımlar atarak merdivenin önüne geldi.Hâlâ Robert'i görebildiği kapı aralığından Robert'e son bir kez gülümsedi ve dikkatlice merdivenlerden çıkarak kendini yatak odasında buldu.Üstünü değiştirme zahmetine girmeden yatağına uzandı ve derin bir uykuya daldı.

Konu: Geri: Salon Paz Eyl. 06, 2009 3:37 pm

Valerié'nin yorgunluğunu anlayabiliyordu veya anlamaya çalışıyordu.İki canı br arada tutmak zor olsa gerekti.Uyumaya ihtiyacı olduğu her halinden belliydi.Valerié'ye gülümsedi.Yukarı çıkmıştı.Kendisi ise brada yatmayı tercih etti.Onları uyandırmak istemiyordu.Oturduğ yerde yumulup kalmıştı.Kendisini bir rüyanın içine bırakıyordu.Kızı,Valerié ve Robert.Üçü bir yeşil çimenliklerin üzerinde koşup oynuyorlardı.Çok güzel bir kızları vardı.Dünyalar tatlısıydı.Hepsi mutluydu.Şöminenin cızırtısı kulaklarına geliyordu.Hafiften rahatsızlık veriyordu.Çünkü rüyasının arada sırada kesilmesine neden olmuştu.En sonunda rüyası bitmişti.Buna üzüldü ve istemsiz olarak dudak büzdü.Bunları yaptığının farkında değildi.Bir süre içinde dudak büzmesi de geçmişti.Kendini tamamen derin bir uykuya bırakıyordu.Uzun bir süre uyuyacaktı.Uykusu boyunca başka bir rüya görmedi ama rüyası aklında kalmıştı.Yavaş yavaş gün doğuyordu.

Güneş gözlerinin üstünde oynaşırken kendisinin uykusuz olduğunu fark etti.Valerié gelmeden birkaç gece öncesine kadar hiç uyumamıştı.Kafasnı diğer tarafa çevirdi.Güneşten bir süreliğine kaçmayı başarmıştı.Yukarıdan gelen bazı sesler kulağından geçip gidiyordu.'Biraz daha uyu' sesi beyninde çalkalanıyordu.Sesi dinledi ve uyumaya devam etti.

Konu: Geri: Salon Paz Eyl. 06, 2009 3:52 pm

Valerié sabahın ilk ışıklarıyla birlikte kendini yatağında tek başına yatarken buldu.Robert'in erkenden kalkmış olabileceğini düşündü ve saate bile bakmadan hızlı adımlarla merdivenden aşşağıya indi.Aşşağıya indiğinde Roebrt'i bej koltukta yatarken buldu.Dün oturdukları bej koltukta.Bunu görünce aniden pişmanlık duydu.Keşke dün o kadar erken yukaru çıkmasaydı ve Robert'inde uykusunun gelmesini bekleseydi.Böylece Robert bütün gece boyunca koltukta yatmak zorunda kalmazdı.Bir süre onun güzelliğini izledi ve onu uyandırmayı düşündü.Ama uyandığında kahvaltısının hazır olması gerekiyordu.Bunu düşünerek mutfağa doğru yöneldi ve kahvaltılıkları çıkartarak salondaki yemek masasına taşıdı.Bir kaç omlet kızartarak tabaklara servis etti ve Robert'in tabağındakini bir surat şeklinde domateslerle ve peynirlerle süsledi.Geri kalan şeyleri de masaya koyarak elindeki omlet tabağıyla Robert'in yanına gitti.Dudaklarına hafif bir öpücük kondurarak sessizce konuştu;
"-Tatlım.Burada biraz daha fazla uyursan felç olacaksın."
dedi ve diğer eliyle Robert'in saçlarını okşayarak gözlerini açmasını bekledi.Robert gözlerini yavaşça araladı ve Valerié bunu üzerine hafif bir tebessüm göstererek elindeki tabağı ortadaki minik pufa bırakarak eğildiği yerden ayağa kalktı ve Robert'in kalkması için yer açtı.

Konu: Geri: Salon Paz Eyl. 06, 2009 4:03 pm

Dudaklarında bir sıcaklık hissetti.Tatlı bir sıcaklıktı.Cayır cayır yanıyor olsada acı vermiyordu.Mutluluk veriyordu.Saçlarında meleğinin ellerini hissetti.Gözlerini kırpıştırarak açtı.Çapaklanmış gözlerini sildi.Meleğini karşısında görünce sırıttı.Belini tutulmuş gibi hissediyordu.Sanki boynu da donmuştu ve hareket ettiremiyordu.Yavaşça doğrulmaya çalıştı.Biraz zorlansada kalkabildi.Burnuna gelen kokular midesinin kazındığını ona hissettirdi.Açlıktan ölüyor denebilirdi.Valerié yokken kendine pek de iyi baktığı söylenemezdi.Ayağa doğruldu ve Valerié'ye
-Hayatım.Neden bu kadar zahmet ettin.Kendini yormanı istemediğimi biliyorsun.
Valerié ile berbaer yemek masasına doğru ilerlediler.Kardeşlerini merak etmişti.Nerdelerdi?Masaya oturmadan önce Valeré nin sandalyesini çekti.Nazik davranmak için elinden geleni yapmaya çalışıyordu.Böyle zamanlarda hamilelerin çok duygusal ve kırılgan olduğunu biliyordu.Valerié de öyle miydi?Bu düşünceleri kafasından fırlattı ve çatalını eline aldı.
-Bizim küçükler nerde.
Bunu derken kardeşlerini kastediyordu.Bu sırada omletten küçük bir parça kopardı ve yemeye başladı.Valerié'nin yaptığı her şey lezzetli geliyordu.Aşktan mıydı acaba bilmiyordu ama yemeklerini kardeşleri de beğendiğine göre gerçekten iyi bir aşçı idi.

Konu: Geri: Salon Paz Eyl. 06, 2009 4:19 pm

Valerié Robert'in kalkması üzerine gözleriyle hafifçe masayı işaret etti.Robert tabağı görünce bir kaç kelime sarf etti ama Valerié için yemek pişirmek hem de Robert'e yemek hazırlamak çok zevkliydi.Beraber masaya doğru ilerlediler.Robert'in Valerié'nin sandalyesini çekmesi üzerine bu yorgun haliyle onu yorduğu için üzüntü duymuştu bir an.Bunu Robert'e belli etmemek istercesine minik tebessümlerle gülüyordu.Sonra beraber yemeklerini yemeye başladılar.Robert kardeşlerini sorduğunda ise Valerié'nin aklına saatin kaç olabileceği gelmişti.Bunu düşünerek duvarda asılı olan saate baktı.Saat henüz 6.00'ı gösteriyordu.Birden gözleri büyüdü ve kendiyle ilgili duyduğu suçluluk daha da büyüdü.Robert belli ki uykusunu alamamış olmalıydı.Yüzünü hafifçe öne eğdi ve suçluluk duygusunu belli ettiği bir ses tonuyla;
"-Seni bu saatte uyandırdığım için çok özür dilerim.Saat henüz çok erken ve onlar büyük ihtimalle uyuyor olmalılar."
dedi ve hafifçe soluklanarak farklı bir ses tonuyla konuşmasına devam etti;
"-Koltukta benim yüzümden uyuyakalmış olmalısın.Gelir gelmez seni bu kadar çok yorduğum için beni affet.Koltukta daha uzun süre uyusaydın bir kaç gün yürüyememe ihtimalin bile vardı.Bu da bebeğimiz ve beni çok üzerdi."
dedi ve sağ eliyle karnını okşayarak bebeğine doğru gülümsedi.Okuldayken en çok Robert'i özlemişti ve şimdi onunla fazla vakit geçirememek Valerié'yi üzüyordu.Yine de kocasının bir işi ve Valerié olmadan da bir hayatı vardı.Bu yüzden anlayışlı davranması gerekiyordu.Çünkü Valerié okuldayken Robert öyle davranmıştı.Bunu düşünerek yemeğini yemeğe devam etti.

Konu: Geri: Salon Ptsi Eyl. 07, 2009 4:53 pm

Robert yemeğini yemeye devam ediyordu.Arada bir Valerié'ye bakıyordu.Çok solgun ve yorgun görünüyordu.Bu haline rağmen kahvaltı hazırlaması büyük incelikti.Ona gülümseyerek baktı.Gerçekten de çok kötü görünüyordu.Sanki byaılacakmış gibiydi.
-Valerié iyi misin?
Ayağa kalktı.Telaşlanmaya başlamıştı.Neden böyle olmuştu?Bu normal miydi?Valerié'nin yanına gitti.Ne yapacağını bilmeden bakınıp duruyordu.Valerié'nin elini tuttu.Acaba sancıdan mı böyle görünüyordu?Hiç bilmiyordu.Öylesine durdular bir süre.Sonra masadaki suda nbir bardağa doldur.Valerié'ye içirmeye çalışıyordu.
-İyi misin?
Dedi.Hiç te iyi görün müyordu?

Konu: Geri: Salon Ptsi Eyl. 07, 2009 5:07 pm

Valerié bir kızın küçükken isteyebileceği bütün hayata sahipti şu an.Bunu düşünerek çoğu insana göre ne kadar şanslı olduğunu bir daha andı.Birden soğuk bir hava dalgası tüm vücudunu sardı.Bunun hormonsal bir değişme olabileceğini düşünerek hiç telaşa kapılmadı.Ama sonra birden normal bir sancının aksine oldukça güçlü sancılar girmeye başladı karnına.Robert'e durumu sezdirmemeye çalışıyordu ama bütün vücudunun büyük bir hışımla titrediği ortdaydı.Robert durumunu faketmiş olmalıydı ki ona iyi olup olmadığını sordu.Soruya cevap verebilecek kadar sesi bile çıkartamayarak sudan az da olsa yudumlamaya çalıştı.Sağ elini ani bir refleksle karnına götürdü ve gözlerini büyük bir acıyla yumarak diğer elini de karnına götürdü.Henüz bir buçuk ayı olduğunu biliyordu.Peki ama neden sancılanmaya başlamıştı ki!Erken doğum olabileceği şüphesiyle yerinden kalkarak doğrulmaya çalıştı ama vücudu fazlasıyla yorulmuştu.Robert'e tutunmaya çalıştı ve sadece ikisinin duyabileceği kısık bir sesle ; "-Galiba Bebek Geliyor." dedi ve derince nefesler almaya çabalayarak kendini toparlamaya çalıştı.Robert oldukça şaşırmış olmalıydı ki donmuş gibi bakıyordu.Aslında okul açıldığında doğurmasından daha iyi gözüküyordu ama yine de bu kadar habersizce gelmesi...Bu kadar habersizce gelmesi tam Valerié'nin bebeğine yakışan bir tavırdı.

Konu: Geri: Salon Ptsi Eyl. 07, 2009 5:18 pm

Robert çaresizdi.Ne yapacağını bilmiyordu.Yaramaz bebek diye düşündü.Valerié'yi kucağına almaya çalıştı.Malikhaneye eğer anti-cisimlenme alanı yaptıramamış olsalardı şimdiye St.Mungo dalardı.Robert biraz zorlansada Valerié'yi kucağına almayı başarmıştı.Ellerinin titrediğini hissediyor ve Valerié'yi güşürmekten korkuyordu.Dışarıya doğru ilerlemeye çalıştı.
-Dayan biraz hayatım.
Nasıl dayanabilirdi ki?İçindeki canın çıkma çabalarına karşı nasıl dayanabilirdi?Ama bir şekilde dayanması gerekiyordu.Robert dışarıya çıktı.Bahçedelerdi.Bahçenin de dışına çıkmaları gerekiyordu.Bu güzel havada belki Valerié biraz nefes alsa belki rahatlardı ama durmak bilmedi.Malikanenin kapısına kadar acele ile çıktı.İlk adımını attığında asasını çıkardı ve malikhaneye doğru salladı.Kardeşlerine haber vermiş olurdu böylece.Sonra bir 'şak' sesi duyuldu.Robert ve Valerié St.Mungo ya gitmişti ve bir bebekle döneceklerdi.

» >> Salon
» Salon
» Salon
» Salon [1.Kat]
» Salon [2.Kat]