Tahta İskele

Konu: Tahta İskele Çarş. Tem. 08, 2009 1:10 pm

Val oldukça erken olmasına rağmen evden bir çırpıda ayrılmıştı.Henüz kahvaltı bile yapmamıştı ama kendini evde olduğundan huzurlu hissediyordu.İlk durağı sisli göl olmuştu.Havanın serin olduğunu varsayarak oldukça kalın giyinmişti.Üstünde gözlerine rengini algılamaya bile fırsat vermeden giydiği bir kazak ve altında ise eski bir kot vardı.Babası uyanmış olmasına rağmen henüz odasından çıkmaya gayret verememişti.Ama bu duruma yavaş yavaş alışıyordu.Sonuçta babası da herkes gibi yaşlanıyordu.Önceden babasının doğum günleri için 1 ay önceden hazırlık yapmaya başlayan kız artık son günde minik bir pastayla oldukça şık ama bir o kadarda özensiz alınmış hediyle geçiştiriyordu.O asla düşüncesiz değildi ama babası pastasının üstünde kırkı aşkın mumu gördüğü zamanlarda belleğine kazınan görüntüyü hiçbir zaman unutamıyordu.Bunları düşünerek Sisli göle varmıştı.Göl oldukça sakindi.Etrafta fazla kişinin olmaması da bunu destekleyici etken olmuştu.Gözüne uzun yıldır uğramadığı ve ilk defa boş gördüğü bir yer çarpmıştı; "İskele"...
Önceden arkadaşlarıyla bu iskelede saatlerce oturur ve kimi zaman öğretmen tartışmalarıyla bu konuşmaları sonlandırırlardı.Ama nereden bilebilirdi ki zamanın birinde kendisininde öğretmen olacağını.Bu olasılık o kadar kesimin içinden Val'i bulmuştu.Ama annesinin anısını canlı tutmak Val'e huzur veriyordu.İskele oldukça sert bir tahtadan yapılmış tam bir kıymık havuzu gibiydi.Oturmadan yahut elini herhangi bir yere koymadan önce bölgeyi kollamak canının yanmaması için en iyi yoldu.Siyah spor ayakkabıları içinde kendini çamurlardan korumayı başaran ayakları oldukça nankör bir şekilde iskeleye doğru yürümeye başladı.Kedilerden daha nankördü Val'İn ayakları.O kadar çabasına ve emeğine karşın halen sözünü dinletemiyordu onlara.Belli ki Val'in tatlı kedisi Milq ile fazla zaman geçiriyorlardı.Val bunları düşünürken yüzünde hafif bir tebessüm belirdi.Gözleriyle etrafı bir süre süzdükten sonra ayaklarının onu götürdüğü yere doğru istekli adımlar attı.İskele kıymıklarından biraz da olsa temizlenmiş gözüküyordu.Belli ki burası hiç boş kalmamıştı.İskeleye vardığında altındaki kotu rahatlığıyla hemencecik sağ köşeye yayıldı.Su en güzel buradan gözükürdü.İçindeki balıklar ve uzaktaki dalgaladırmaları buraya kadar taşıyan akıntıyla beraber en güzel manzarada bile yakalayamacağı bir canlılık ve güzellik vardı.Sağ elinin işaret parmağını suyun içine hafifçe daldırarak havanın soğukluğunu kendi içinde hissetmeyi başardı.Parmağına değen şeylerin ne olduğu konusunda hiç kafasını yormadan bir süre daha elini gezdirmeye devam etti.

Konu: Geri: Tahta İskele Çarş. Tem. 08, 2009 1:30 pm

Her şeye rağmen hayat devam ediyordu.Hızlı veya yavaş.Heyecanlı veya mutsuz.Hayatta bir şeyler sizi bağlıyordu dünyaya.İstesenz de istemesenizde kopamıyordunuz.Kendiniz için olmasa bile.Sadece başkaları için.Hep başkaları için...

Başkaları için çalışmak rahatsız ediciydi.Yine de mutlu olabiliyordu.Başkalarına çalışınca onların mutluluğu yayılıyordu.Sanki başkalarına bağımlı gibiydi.Hayata tutunmak için.Kendisi de hiç anlamadan mutlu oluyordu.Saçmaydı ama mutlu olmayı başarıyordu.

Sisli gölde sislerin içinden daha beyaz bir duman kütlesi ortaya çıktı.Çıkardığı sesle beraber duman da gidiyordu.İçinden ilk başta belirli belirsiz bir yüz çıkmıştı ama sisler biraz aralanınca Robert lduğu beli oluyordu.Sisli gölün içine doğru sanki süzülüyordu.Ağaçların yeşilleri hafif hafif belli olsada hoştu.Sisli gölde ne yapacağını bilmez bir şekilde idi.Yürüyordu.Adımları yavaş ve nazikti.Süzülürcesine yüeüyordu.

Ne yapacağını bilmez haldeydi.Tek istediği şey huzurdu.Huzuru aramaya ve bulmaya gelmişti.Biraz zaman geçtikten sonra karşısında bir iskele gördü.Koca göl ve etrafında daha önce görmediği bir yer olmasına şaşırmadı.Aslında istese gölün çevresini bir günde gezerdi ama onun isteği huzurdu.

Küçük,tahta iskeleye doğru yaklaşıyordu.Sabahın bu erken saatinde bir kadın oradaydı.Robert kim oldğunu kestiremediğini biliyordu.Tahta iskeleye doğru iyice yaklaştı.Onun Valerié olduğunu anlamıştı.İskeleye doğru adım attığında çıkan gıcırtılar gerçekten rahatsız ediciydi.Valerié'ye doğru yaklaştı.Sonra dudakları kıpırdadı:-Merhaba Valerié.
Onu görmeyeli çok uzun zaman olmuştu.Hiç sormadan tahta iskelenin sağ tarafına oturdu.Sadece bir cevap bekliyordu.
Valerié'ye dikkatle bakmaya başladı.Valerié'de Robert'ı çeken bir şeyler vardı ama neydi?Bunu bilmiyordu.

Konu: Geri: Tahta İskele Çarş. Tem. 08, 2009 1:54 pm

Parmağıyla kendi dünyasında kendi dalgalarını oluştururken tahtalardan çıkan ses Val'i rahatsız etmeye başladı.Başta kendisinden geldiğini düşünüp umursamadı ama sonra arkasını dönme ihtiyacı duydu.Arkasını döndüğünde ise karşısında Robert'i gördü.Her zamanki gibi insana güven veren havasıyla iskelenin üzerinde duruyordu ve gittikçe Val'e yaklaşıyordu.Val oldukça masum bir tebessüm göstererek mavi gözleriyle Robert'i süzdü.Sabahleyin niçin buraya gelme ihtiyacı duyduğunu merak etmişti ama bunu sormanın kabalık olduğunu düşünerek ilk sözleri Robert'ten bekledi.Robert ilk olarak "Merhaba" demişti.Val Robert'in yanına oturmasını meraklı bir çocuğun masum bakışlarıyla izledi.Ama biliyordu ki artık çocuk değildi.
Aslında çocuk olmayı özlüyordu.Renkli mugglle masallarını , haftasonu pikniklerini ve en çok da her gece onu yatağına yatıracak bir annesinin olmasını...Önceden ebeveynlerini eşit sevdiğini düşünürdü ama annesi ölünce hayatının büyük kısmının yokolduğunu farketmesiyle arada büyük bir afark olduğunu anladı.Belki de birşeyin değerinin kaybedilince anlaşılmasındandı bu.Bunları öncedende aklının bir yerinde bulundurduğu için babasına dört elle sarılmıştı.Bir an bunları düşünürken fazla duraksadığını fark etti ve ince ses tonuyla;

"-Merhaba Robert.Seni görmeyeli uzun zaman oldu."

Valerié genelde düşüncelerini açık söyleyen bir insandı.Buna kendince konuşarak düşünme diyordu.Bu başına bazı dertler açmış olsa da en sevdiği özelliğiydi.Zaten dedikoduların yapıldığını ortamlardada fazla bulunmazdı.Bunları düşünürken ağzından bir kaç kelime daha fırlayıverdi;

"-Bu arad bana Val diyebilirsin."

Hafif bir duraksamadan sonra sözlerine devam etti;

"-Görmeyeli nasılsın?"

diyerek konuşmasını bitirdi.Hala suyun içinde olduğunu fark edemediği eli geldi birden.ANi bir refleksle elini suyun içinden çıkardı ve kazağıyla aynı renk olduğunu düşündüğü çantasından bir peçete çıkarak elini sildi.Bunları yaparken bir yandanda Robert'ten gelecek cevabı bekliyordu.

Konu: Geri: Tahta İskele Çarş. Tem. 08, 2009 2:06 pm

Kısa bir sessizlik yaşandı.Sonra Robert:
-İyiyim işte Val.
dedi.Gözlerini suyun yüzeyine doğru çevirdi.Sisli Göl'e her gelişinde büyüleniyordu sanki.Bu göl gizemli,heyecan verici ve büyüleyiciydi.Elini hafifçe suya doğru uzattı.Suyu avuçlamaya çalışıyordu sanki.Suyla olan oyundan sıkılmıştı yavaş yavaş.Ortam iyice sessizleşmeye başlamıştı.Sisli Göl'ün biraz yakınındaki ormandan gelen sesler normal biri için ürkütücü olabilirdi ama Robert daha kötülerini de yaşamıştı.Kafası hâlâ suya dönüktü ve büyüyü izliyordu.Bu çarpıcılığa karşı koymak mümkün değil gibiydi.

Kendini çok garip hissetmeye başlamıştı.Kendine engel olaman başı Valerié'ye döndü.Val!in güzelliği daha önce gözüne dikkat çekici gelmemişti ama şimdi kendine fiziksel ve ruhsal olarak engel olamıyordu.Tüm ilgisi Val'e doğru gidiyordu.Bunu rahatsız edici hale çevirmem için başını döndürmek istiyordu ama yapamıyordu.Robert çok kısık sesle:
-Beni neyle bağladın?
Dedi ama duymamış olmasını diliyordu.Böyle saçma bir soruyu nasıl sormuştu.Hâlâ başını çeviremiyordu.Hasta mıydı acaba?Hastaydı ama daha önce yaşadığı bir şey değildi bu.Aşk hastalığına tutulmuştu ama kendisinin haberi yoktu.

Robert kendini toparlamaya çalıştı ve:
-Eee.Sen nasılsın?
Dedi.İstememesine rağmen sormuştu ama ses tonu istekliydi.Kendini kontrol edememk çok kötü bir şeydi.

Konu: Geri: Tahta İskele Çarş. Tem. 08, 2009 2:31 pm

Val elini sildiği peçetenin fazla ıslanmamasına şaşırarak çantasına tıkıştırmıştı.Bir yandan Robert'in çekingen davranışlarını izliyordu.O da Val gibi ilgisini suyun büyüleyici manzarasına yöneltmişti.Ama o Val'in tersine suyu sahiplenmeye çalışıyordu.Bir anda ormandan gelen seslerin içine hafif bir fısıltı karıştı.Val'in kulakları oldukça iyi duyardı.Ama duymamış gibi bir tavır sergilemeyi daha uygun gördü.Robert'in sıkkınmışçasına çıkan ses tonundan hafifçe rahatsız olmuştu ama bir an için içinde doğan endişelere bunu da eklemeyi gereksiz gördü.Robert iyi olduğunu söyledikten sonra Val içi rahatlamış gibi hissederek rüzgara doğru kendi saldı.Genelde insanlarla konuşurken bir hayli strese sokardı kendisini.En azından hakkında fazla bir şey bilmediği insanlarla...

Sonra kulağına gelen şey yeniden kasılmasına yetti de arttı bile.Robert'in sesi oldukça huzursuz geliyordu.Daha önce Val itici olup olmadığını hiç düşünmemişti ama şimdi öyle gözüküyordu.Robert'i rahatsız ettiğini düşündü.Ama başta kendisinin yanına oturanın o olduğu düşünerek kendini rahatlatmaya çabaldı.Bundan neden aşırı rahatsız olduğunu anlayamamıştı ama öğrenmek istediğini de sanmıyordu.Duygularının allak bullak olduğunu hissettiğinde ise Robert ona bir soru soruyordu.Üstündeki endişeyi belli etmemeye çalışarak tiz olduğunu düşündüğü bir sesle konuşmaya başladı;

"-Bende iyiyim."

demişti.Bu çok kısa bir cevap olmuştu.Çünkü üstündeki endişe kendisi konuştukça daha da artıyordu.Yine de sorular arasında kendisinin boğulmasını önlemek amacıyla biraz da olsa konuşmalıydı.Sorulan soruları cevaplamayı sevmezdi genelde.Daha tiz olmasına çabaladığı bir sesle;

"-Sabah buraya gelmekteki sebebin nedir?Fazlaca uyuduğun belli."

oldukça saçma konuşmuştu.Fazla uyumasının sebebini Robert'in herhagi bir yorgunluk belirtisi olmayan yüzünden anlamıştı.Gerçi bu güzel yüz hatlarında yorgunluk kendine kaçıcak yer aramılıydı.Tabi ya "Güzel Yüz Hatları" ...Aradığı kelime bu olmalıydı.Aynı zamandada Val'i endişeli duruma düşüren şey.Önünde duran olasılığı düşünmek istemediği için bir kenara attı ve kendi çenesinin titremesinden kaynaklanan oynayışklarını hiçe sayrak ağzını bir şey söylemeye cesaret edemeden kapattı.Şimdi tek düşündüğü Robert'in ne söyleyeceği idi.

Konu: Geri: Tahta İskele Çarş. Tem. 08, 2009 2:48 pm

Zaman sanki durmuş gibiydi.Robert kafasını çeviremiyordu.Kendi içinde yaptığı savaşlara yenik düşüyordu.Val'e daha da yaklaşmaya başladı.Bir sınır koyması gerektiğini biliyordu ama koyamadı.Çaresizce yaklaşıyordu.Çok yaklaşmıştı.İçgüdüsel olarak bunları yapması gayet rahatsız ediciydi.Val'e döndü.Sarı saçlarının parlaklığı sanki büyülüyordu.Sessizlik sürüyordu.Buna engel olabilirdi.Ağzını açtı.Bu sırada titremelerin çıkardığı sesler geliyordu.Kendisinin sesi miydi?Val'in de titrediğini görünce anladı.İkisi de titriyordu ama neden.Buna bir anlam veremiyordu ve bu olay kendi içinde verdiği savaşta onu çaresizleştirmişti.Elini sudan çekti.Suyun soğukluğunu hissetmemişti.Sessizliğin daha fazla uzanmasına izin vermedi:
-Fazla uyumak.Normalde bana göre değildir ama şu arala hiçkimse yok pataklayacak.
Sözlerine espri katmaya çalışıyordu ama beceriksiz oluyordu.Titrediğini hissedebiliyordu.Yutkundu:
-Bilemiyorum buralarde ne yaptığını.Peki sen-sen ne yapıyorsun?
Diye ekledi hemen.Hislerine hâlâ sahip olamıyordu.Bedenini engelleymiyordu.Val'e doğru iyice yaklaşmıştı ama durdu.Daha fazla gidemezdi.Aşırıya kaçamazdı ama güzelliğe yaklaşmak dokunmak ve öpmek istiyordu.Beyni zonkluyordu sanki.Heyecandan ve istekten ne yapacağını bilemiyordu.

Sanki hisler ormanında kaybolmuş gibiydi ama ormandaki engüzel çiçeğin yıllarca çevresinde olduğunu fark edememişti.Bu bir aptallık gibi geliyordu.İsteği ve heyecanı içinde git gide büyüyordu.Bu isteği nasıl durduracağını bilmiyordu.Şimdilik dayanılabilirdi ama sonra.Dayanabilecek miydi?Val'e doğru birkaç milim daha yaklaştı.Aşırıya daha fazla kaçmak istemiyordu ama Val'i de istiyordu.Bir anda dünyası değişmişti sanki.Kusursuz güzelliği ve iç güzelliği bir arada.Valerié...

Konu: Geri: Tahta İskele Çarş. Tem. 08, 2009 3:20 pm

Val ikisininde titrediğini dışarıdan görebilecek kapasiteye sahipti bu ona her ne kadar anlamsız gelse de.Yavaşça tahtalardan bir kaçının altında yok olduğunu hissediyordu.Hepsi teker teker gidiyordu.Bir süre sonra mavi gözlerini Robertten ayırmayı başararak altına bakmayı akıl etti.Hisleri her ne kadar "Boşluktasın" dese de bütün tahtalar yerli yerindeydi.Birden şuursuzca ellerini iskelenin üstüne koydu.İskeledeki bütük kıymıkların tenine battığını ve yer yer kanadığını hissedebiliyordu ama sonradan bunun çok anlamsız olduğunun farkına vardı.Çünkü ellerinde bir çizik bile yoktu.Gözlerindeki endişenin vücudundakine göre eksik olduğunu kendisine hatırlatarak rahatlamaya çalışıyordu.Ama bir süre sonra gözleri de aynı endişeli haya içinde kaybolmuştu.Kendi kanatları varmış gibi hissediyordu.Herhalde bu özgürce uçmak hissinin insana kattığı bir şeydi.Ama hemen uçup rüzgara teslim olamazdı.

Bunları düşünürken sonunda Robert'ten cevap geldi.Bu cevap beklediği cevao değildi ama ne beklediğini kendisi bile bilmediği için hiç bozulmadı.Robert sonuna bir de espiri eklemişti.Val esprisine hafifçe gülerek sarı saçlarını kenarında bulunan birikintiden rüzgarın esintisine saldı.Val genelde sadece minik tebessümler gösterirdi.En azından yeni arkadaşlarının yahut ciddi ortamların içinde böyleydi.Ama Rpbert onu güldürmeyi başarmıştı.Neden bilmiyordu ama rüzgara onun omzunda karşı koymak istiyordu.Bir süre sonra bir soru daha yöneltmişti Robert.Her gün göremediği endişeli tavrıyla bir an önce cevap verdi;

"-Açıkçası bende senin gibiyim.Bu bana haylaz ayaklarımın bir oyunu.."

diyerek gülümsedi.Bir kişiyle konuşurken iki gülümseme ha.Durum Val'e göre oldukça kritikleşiyordu.Ne diyeceğini bilemez bir tavırlarla mavi gözlerini Robert'inkilere odakladı.Gözleri nedense Val' çok güzel geliyordu.Gözbebeklerinin içindeki endişeyi görebiliyor ve bu endişenin sebebinin kendisi olmaması için dua ediyordu.Konuşmak ona göre en iyi çözüm yoluydu.Çünkü konuşmazsa kendini kontrol edip edemeyeceğinden korkuyordu.Diğerlerine göre daha kararsız bir ses tonuyla;

"-Gerçekten çok güzel bir gün."

diyebildi sadece.Bu günün hafızasında güzel olarak kalcağını pek sanmıyordu.Çünki hayatında ilk defa hem terlediğini hemde donduğunu hissediyordu.Karşısındaki gözler garip bir şekilde ona acı veriyordu.Bu yüzden mavi gözlerini ani bir şekilde suya doğru uzattı.Su da Robert'in gözlerindeki gibi bir saflık ve pırıltı yoktu ama Val'e daha fazla acı verdiğinden suyu izlemeye başladı.Elindeki kıymıkların sayısı zamanla artıyordu.Ama artık bu sevdiği bir acı olmuştu.Sonuçta hiçbir iz bırakmadan yok oluyordu.Bu yüzden elini tahtalara iyice dayadı.Duyduğu endişeyi gideriyordu bu.

Konu: Geri: Tahta İskele Çarş. Tem. 08, 2009 5:46 pm

Aralarında sadece milimler kalmıştı.Val'in arkadan sallanan saçları çok dikkat çekici ve parlaktı.Normalde çok hoştular ama sallanırken daha hoş oluyorlardı sanki.İçindeki arzu katlanmıştı.Sanki yer ve zaman yok gibiydi.Tek hissettiği Val'di.O gülümsedikçe neşe ve arzu artıyordu.Katlanma sınırını zorlamaya başlamıştı.Ne diyeceğini bilemiyordu.Sadece takılı gibiydi.Val'e takılı gibiydi.

Kafasını artık çevirebiliyordu sağa sola.Bu biraz rahatlatıcıydı.Hisleri demekki rahatlamıştı ama başka bir yere baktığında hiçbir şey göremiyor ve hissedemiyordu.Val'in çocuksu ve güzel gülüşünde aşk ve mutluluk vardı ama diğer tarafa çevirdiğinde başını acı e hüzünü buluyordu.Çaresizdi sanki.Kendini kontrol edememek hâlâ devam ediyor demekti bu.Suya doğru ayaklarını uzattı.Pantolonu ıslanıyordu ama hissetmiyordu soğukluğu.Birine karşı bukadar yakın ve istekli hiç olmamıştı.Şaşırtıcı bir duyguydu ve hiç yaşamamıştı.Bir eli Val'in sudaki eline doğru hafifçe kayıyordu.Diğer eli de süzülürcesine Val'in saçlarına doğru gidiyordu.Neler yapacağını veya yaptığını kendide bilmiyordu ama kesinlikle doğru değildi yada Robert öyle sanıyordu.

Eli tamamen kaydı ve Val'in suya doğru olan elini buldu.Sımsıkı kavradı.Artık dayanılmaz bir istek hissi tüm vücudunu kaplamıştı.Onun elindeki sıcaklığı hissettikçe daha da istekleniyordu.Diğer eli ise saçlarındaydı.Altın sarısı ve yumuşak saçları okşuyordu.Çok güzel bir duyguydu ama Robert'a göre yanlıştı.İçindeki istek vahşileşiyordu:
-Bu bu çok yanlış.
Dedi titreyek.
Sonra içindeki duygu serbest kalmıştı.Valin saçlarıyla beraber kafasını kavradı.Kendi başını ileriye itti.Onunkini çekmeye çalışıyordu.Bu sırada dudakları onun dudaklarını bulmuştu.Öpüyordu ve öpüyordu.Arada bir nefes alıyordu.Daha önce böyle bir şey yapmamıştı ama sanki yıllardır yapıyormuş gibiydi.Robert öpmeye devam ediyordu.Sonra bir nefes aldı.Gözlerinin kenarında yaşlar birikmişti ve fısıldadı:
-Bu çok yanlış.
Ama sözlerine zıt hareket edip öpmeye devam etti.

Konu: Geri: Tahta İskele Perş. Tem. 09, 2009 2:59 pm

Val karamsarlığı bir kenara bırakması gerektiğini düşünerek kendine bir kaç kere hiçbir şey olmayacağını söyledi.Bunları içinden söylediği halde Robert'in duymasından korkuyordu.Korku endişe ve karamsarlık...Bu duygular Val'in kalbinde ilk defa aşkla birleşmişti.Daha önce okuldayken hoşlandığı birileri elbet olmuştu ama onların bir sonunun olacağını hep bilmişti.Şimdi ise o sondan korkarak hisleriyle ilgili tek bir karar bile veremiyordu.Sanki felç olmuş ve sonsuza kadar aynı nokta üzerinde acı çekmeye odaklanmıştı.Kafasını dağıtmaya çalıştı çünkü bu konunun daha fazla üzerine gitmek istemiyordu.Yarın yine aynı havaya ve dünyaya uyanacağından bu gün'ü önemsiz görmek en doğru olandı.Ama içinden bir şey bunun yanlış olduğunu söylüyordu.Ya yarın aynı hava ve dünya kalmazsa!
Bunları düşünürken bir yandanda Robert'i yokluyordu.Son kelimeyi Val'in ettiğinden beri sanki karşısındaki insan hissizleşmişti.Belki de Robert de olabilecek şeylerden korkuyordu.Bir süre sonra garip bir acı hissetti.Bu kıymıkların eline batmasından daha kesiciydi.Çığlıklar duyuyordu sadece.Boş çığlıklar.Birden elini kıymıklardan ayıran bir yumuşaklık hissetti.Oldukça pürüzsüz ve içini ısıtan sıcaklıkta bir şeydi bu.Bakmaya korkuyordu ama zaten gözlerinin o noktaya baktığını hissedemeyecek kadar uyuşmuştu.Hafifçe sirkindiğinde ölüyormuş gibi hissetti.Ama etrafta ne film şeritleri vardı ne de boş sahneler ve unutulmuş replikler.Sadece güzel ve çirkin masalını görüyordu.Roller farklıydı o masaldan.Kız'ın oldukça çirkin erkeğin ise mükemmel olduğu gerçeği ona acı veriyordu.Bir süre sonra Robert'in acı veren sesini duydu.Gerçeğin farkına varmıştı Robertte Val gibi."Bu Çok Yanlıştı".
Bir süre sonra o yumuşak ve güzel eller saçındaydı.Bu çok garip bir histi.Ne yapacağını bile bilemiyordu.Robert kendisinden daha önce duygularını gerçekleştiriyodu ve bunu büyüleyici bir şekilde yapıyordu.Bir süre sonra yumuşak eller sanki dans edermişçesine Val'in kafasını Robertinkine yaklaştırıcı duygular saçmaya başladı.Val bunu istediğini biliyordu.İstemediğini de!Ama kafası Robertinkine o kadar yakındı ki vazgeçmek imkansız gibi gözüküyordu.Dudakları bir anda Robertinkilerle birleşti.Gözleri hafifçe kapanmıştı ama bunun bir rüya olduğunu düşündüğünden hala uyanabileceğine inanıyordu.Gözlerini ani bir refleksle açtı ve açmasıyla kapaması bir oldu.Karşısındaki gözler o kadar güzel ve anlamlıydılar ki tek saniye bile Val'in acılarının katlanmasına yol açıyordu.
Aynı anda hem ıslaklığı hissediyordu hem yumuşaklığı.Nefes almak için duraksadığı dakikalarda bike gözlerini açamadı.Artık bir şeyden kesinlikle emindi.Robert'i istiyordu.Robert daha önce söylediği lafı tekrar etti.Bu yanlış olabilirdi ama bu yanlışı istiyordu.Kısık bir sesle fısıldadı;

"-Bu bizim yanlışımız ve içinde sen geçiyorsan bırak sorumluluk benim olsun."

Bunu söyledikten sonra dudaklarını tekrar Robert'in dudaklarıyla birleştirdi.Ellerinden biri hala Robert'in eliyle bir bütünken diğeri de Robert'in sırtına doğru süzülerek yanlışını devam ettirmek istediğini doğruladı.

Konu: Geri: Tahta İskele Perş. Tem. 09, 2009 3:12 pm

Dudakları nazikçe onunkileri öpüyordu ama hep bir şekilde tedirgindi.Yanlış bir şey yapmaktan tedirgindi.Karşısındaki incitmekten ve hislerinin yanlış olduğundan tedirgindi.Dudakları bu sefer daha istekliydi ama beyni düşünceliyordu.Val'in mavi gözlerine baktıkça içindeki bir derinliğe doğru batıyordu.Şu an aklındaki düşünceleri okuyabilmek zordu.Acı çekiyormuş gibi görünüyordu.Toparlanmaya çalışıyordu ama bırakamıyordu.Eli Val'in kafasını incitmemeye çalışarak çekiyordu.Diğer ise Val'in elini bırakmamaya çalışarak okşuyordu.Sonra hafifçe fısıldadı:
-Bu büyük ve-
Yutkundu.Sonra fısıltısı yükseldi:
-acı sorumluluğu sana bırakamam.
Dedi.Elleri artık serbest kalmıştı.Hislerine engel olamıyordu.Sanki birisi onu ittiriyormuş gibiydi ama yine de istekliydi.Elleri hâlâ çılgınca dolanıyordu.Ne yapacağını bilemez haldeydi.Dudaklarını arada bir nefes almak için ayırıyordu.Ayırdığında çıkan sesler sanki onun heyecanını kıpraştırıyordu.Daha da ateşliyordu sanki.Bunun sonunun nereye varacağını bilmiyordu ve hiçbir şey düşünmüyordu.Sadece yanlıştı.Sormayı düşündü:
-Ne düşünüyorsun?
Gerçekten merak ediyordu.Rahatsız olup olmadığını merak ediyordu.Biraz geri çekildi.Rahat nefes almaya başlamıştı.Şu an ise kendinin tek düşündüğü şey Val'in ne düşündüğü idi.Kısa bir sessizlik sürüyordu.Bu sırada kendisi de iskelenin tahtalarından yavaş yavaş kayıyordu.Tahtalar soyulmaya başladı.Ellerini geriye attı.Hafifçe çiziliyordu sanki elleri.Küçük bir acıydı ve unutması için çok büyük bir neden vardı.

Konu: Geri: Tahta İskele Perş. Tem. 09, 2009 3:34 pm

Val bir yandan hem bu anın bitmemesi için dua ediyordu hem de bitmesi için.Neden kimse gelmiyordu ki.Robert'in dudaklarından duygularını hissedebiliyordu.Korku duyuyordu Robert tıpkı kendisi gibi.Korkularının yersiz olduğunu gösterecek hiçbir şeyi yoktu çünkü bu korkular gerçekten olmalıydı.Val duygularına güvenirdi ve bu sefer yanılmayacağını düşünüyordu.Robert'e aşık olduğu gerçeğini çevresine ve kendisine daha ne kadar süre yalanlayabilirdi ki.Belki en fazla bir kaç saniye ya salise.Ama daha fazlası olamazdı.Robert'in Val'in duygularını duymasından korkuyordu.Çünkü kendisi bile ne duygular taşıdığını bilmiyordu.Bir an çaresizce suya düşmeyi hayal etti.Aslında ne güzel olurdu.Bir daha asla düşünmek zorunda kalmazdı.Zaten şimdiki kadar acı çekebileceğini bile sanmıyordu.Çekse bile bunu hissedebileceğini...

Val bunları çaresizce düşünürken Robert'in endişeli fısıltıları yine çevresini sardı.Aslında daha fazla sesin etrafını sarmasını istemiyordu.Zaten etrafısını saran aşk katmanı sesleri doğru olarak duymasını engelliyordu.Robert'in yumuşak elini hala kafasında hissettiğinde bu anın biteceği duyguları kafasına yerleşti.Yine de mutlu bitirmek en iyisiydi.Robert gerçekleri söylemiyordu bu sefer.Çünkü içinde bu kadar güzel duyguların yattığı bir şey asla acı olamazdı.En azından Val için bu böyleydi.Bir süre sonra Robert'İn durduğunu hissetti.Sanki bunun bir yanlış olduğunu ve hemen şimdi bitmesi gerektiğini düşünüyor gibiydi.Sonra yine o sesler.Neden en düşünceli anlarında geliyorlardı ki.Robert ona bu sefer bir soru sormuştu.Ne diyeceğini bilemez gibiydi Val ama dudakları artık hareketsizdi ve konuşması için ona bakan bir çift güzel göz vardı.Kısık bir sesle cevap verdi;

"-Beni sevip sevmediğini."

Sonra hafifçe yutkunarak devam etti;

"-Bu acı değil.En azından bana göre öyle ve bir ömür boyu katlanabilirim."

dedi. Sonra hafifçe tebessüm gösterek yanağında çıktandır beri gizlenen yaşlarını sildi ve diğer eliyle Robert'in yanağına dokunarak son olmamasını umut ettiği bir öpücükle Robertten cevabı beklemeye başladı.

Konu: Geri: Tahta İskele Perş. Tem. 09, 2009 3:44 pm

Bir yandan cevap bekliyordu ama soru gibi gelen bir cevap olmuştu.Ne diyeceğini bilmiyordu.Gerçekten seviyor muydu?Yoksa bir sürelik saçma heyecanlar mıydı?Bilmiyorum demek istiyordu.Kararsızlığı sevmezdi ama bilmiyordu.Gerçekten bilmiyordu.Buradaki mutluluğun bitmemesi için her şeyi yapardı ve karar vermesi gerektiğini biliyordu.Sesini canlandırmaya çalışıyordu.Bakışlarıyla karşısındaki güzelliğin masum ve parlak beyaz yüzünü inceliyordu.Bir melek sanki karşısında duruyordu.Aşık mıydı?Gerçekten aşık mıydı?Uzaktak gören biri için kesinlikle aşıktı hem de sırılsıklam ama kendisi için bir karara varamıyordu.Tekrar fısıldadı:
-Bilmiyorum.
Bunu söylerken Val'in kalbini kırdığını düşündü birden ve gözlerinde yaşlar belirdi.Minik damlalar hafif hafif süzülüyordu.Kararsızlığın verdiği acı da olabilirdi.Sonra döndü ve:
-Ha-hayır.
Titriyordu sanki.Devam ediyordu:
-Özür dilerim...
Biraz bekledi.Emin değildi ama:
-Özür dilerim aşkım.
Sonra hafifçe yutkundu.Gözlerindeki yaşlar gitmişti.Şimdi sadece karşısındakinin vereceği tepikiye bakıyordu.Biraz duraksadı.Sonra hafifçe öne eğildi.Sıcak dudaklar ile tekrar buluştu ama bu sefer kısaydı.Sonra kafasını Val'in omuzuna koydu ve fısıldadı:
-Seni seviyorum.
Bir çırpıda söylemişti bunu ve artık rahattı.İçindeki karışıklıkların nedenini artık biliyordu ama karışıklık devam ediyordu.İlerliyordu.Aşk ve istek durmadan artıyordu.Çaresizce masum bir bebek gibi bekledi.

Konu: Geri: Tahta İskele Perş. Tem. 09, 2009 4:08 pm

Val sessizce Robert'in gözlerine odaklanırken almaktan korktuğu cevabı aldı.Robert kararsızdı.Hayır dese bile razıydı ama kararsızlık Val'in içini kemiren ana etkendi.Belki de rüyanın kabus kısımlarına yaklaşıyordu.Bir kaç kere uyanmayı diledi ama karşısında hala Robert vardı.Ve ikisininde tek dostu "Acı"...Bir süre sonra Robert'in biraz önce kendisine ait olan dudakları kıpırdadı.Bu sefer duydukları daha acıydı.Robert hayır demişti.Bunun ne anlamda bir hayır olduğunu bilmiyordu ama belinden sürekli bıçaklanıyormuş gibi hissetti.Ve sonra özür diledi Robert.Ama Val'in duymak istediği herhangi bir pişmanlık kelimesi değildi.Sonra bir tane daha duydu bu kelimelerden.Ama bu sefer sonunda hayatında ilk defa duyduğu bir ek vardı."Aşkım"...
Bunu duyduktan sonra hislerinden emin olduğunu anladı.Sonra omuzlarında her seferkinden farklı bir yük hissetti.Kendisi bunu yapmak isterken Robert yapmıştı.Hemde oldukça güzel bir kelimeyi de beraberinde getirerek.Val şimdi çok mutluydu.Sabah uyandığı saate şükrediyordu.Ayaklarının onu buraya getirmesin şükrediyordu ve üstündeki kazağı rengine bile bakmadan giymesine şükrediyordu.Şimdi görüyordu ki üstünde gül kurusu renginde bir kazak vardı ve ona uygun sandığı çantası kahverengiydi.Bunların hepsine gülerek fıdıldadı;

"-Bende seni seviyorum..."

Sonra Robert'in dudağını minik bir öpücük kondurarak elini sıkıca kavradı.Ani bir kalkıştan sonra Robert'in elini hiç bırakmadan onunda kalkmasına yardım etti.Sonra büyük bir gülümseme gösterek iskelenin gıcırtıları arasında göl kıyısına doğru ınu sürükledi.Aslında tam olarak sürükleme sayılmazdı bu.Resmen sallana sallana kahkahalar arasında dansediyorlardı.Robertte Val gibi gülüyordu ve Val'in ilk defa gökkuşağındaki renkleri bu kadar belirgin görmesine yardımcı oluyordu.Sonra aynı tempoda Sisli Gölden ayrıldır.