Chandéllé Blancâ Schmitz

Francessa , gecenin ayazında , sessiz ve
ürkütücü bir ormanda hızlı hızlı ilerliyordu. Asil bir unicorn elbette
ki dikkat çekecekti. Bir çok canavar ve hayvanın onu parçalamasını
istemezdi. Dikkat çekmemek için nefesini zar zor tutuyordu. Dolunayın
ihtişamlı parıltıları , ağaçların arasından ona eşlik ediyordu. Birkaç
kuşun ona şarkı söylemesi , ortamı biraz daha sakinleştiriyordu.
Küçüklüğünden beri haylazlık yapmayı severdi . Kuralları ve tabuları
yıkmayı severdi . Bu işi kendine meslek haline getirmişti . Eğer şimdi
annesi , onun evde olmadığını farketseydi kesinlikle meraktan deliye
dönerdi. Hemen bakanlığa haber verir ve animagus bir kızının olduğunu ,
gece yarısı ortadan kaybolduğunu ve hatta kehanetini bile izlemelerinde
ısrar ederdi. Francessa , veela annesini düşünürken biraz olsun
duygulanmıştı. Annesini seviyordu , ailesini ve ona değer veren
herkesi...

Bir anda garip bir rüzgar , unicorn'u çevrelemişti . Soğuk , gelecekleri haber veriyordu ; Ruh Emiciler !
Francessa
, bundan nefret ediyordu . Ne zaman duygulansa ya da onu mutlulukla
üzecek hafif bir his yaşasa , ruh emiciler anında yanında beliriyordu .
Köpek balığının denizde kan kokusunu duyup aniden avına yaklaşması gibi
, Ruh Emicilerde onu hemen fark ediyordu . Animagus halinden , kendi
haline döndü. Asasını güvenle tuttu ve gelecek olan lanet şeyleri
bekledi . Ruhları sonsuzlukla mühürlenmiş , o lanet şeyler geldiği
zaman hazır olacaktı. Gerildi ve ona gelen emicilere asasını dikti.

"Expecto Patronum"

Asasından
asil , narin ve güzelliği büyüleyici bir unicorn çıktı. Ruh Emiciler ,
korkarak geri giderken , Francessa rahatlama duygusunu her hücresinde
hissediyordu . Geri kaçışan Ruh Emicilerin gittiğinden emin olduğu anda
Animagus haline geri döndü . Şimdi istediği kadar ses çıkarabilirdi
çünkü tüm canlılar , o lanet şeylerden korkuyordu , yani hiç bir canlı
Ruh Emiciler oraya geldikten sonra ormanda dolaşmaya cesaret edemezdi.
Hızlı hızlı , koşuyordu . Zaten yeterince geç kalmıştı . Büyük ürkütücü
bir ağacın altında durdu ve insan haline geri döndü . Karşıdan
yakışıklı bir genç ona geliyordu . Evet o zaman , o ; Erik'ti.

"Merlin'in sakalı . Nerelerdeydin ? Seni burada ne kadar çok merak ettiğimi bilmiyorsun sanırım " dedi Erik , sinirle karışık rahatlama ifadesiyle.

"Gelirken ruh emicilerle karşılaştım ." dedi Francessa

"Çok büyük tesadüf ! Yine başını belaya sokmak mı istiyorsun , küçük hanım?" dedi Erik ,kızgın bir ifade takınmaya çalışarak.

"İsteyerek olmadığını sende biliyorsun . Aklımı , duygularımı kontrol edemiyorum. " dedi Francessa , umutsuzca.

Şimdi
Erik ona cevap vermiyor , sadece büyük ağaca bakıyordu. O kadar
yakışıklıydı ki , onu kimseye benzetemiyordu. Düşünceleri , fiziki ,
gülüşü Francessa'yı adeta mahkûm ediyordu . Ona her bakışında ,
kalbinden bir parça daha kopuyordu . Onu deli gibi istiyordu . İstemek
kelimesinin , hissettiği duygular karşısında çok daha az kalacağını
düşünüyordu . Erik yanında olduğu sürece , geri dönülmez bir şekilde
kendini ona bırakıyordu . Konuşurken mantık hataları yapıyor ,
gülünmeyecek şeylere bile gülüyordu. Aşk buydu ya... Mantıksızca
kendini tabiata bırakmak . Kalbini aklının , aklının ise kalbinin
yerine koymak... Böylece kalbinle düşünüyor . Aklınla çalışıyorsun...
Bunu her cumartesi yaşamak , onun dengesini bir hayli zorluyordu .
Erik'in zümrüt yeşili gözleri ona doğru her döndüğünde , bacakları
titriyor , kekelemeye başlıyordu. Bir bakış bu kadar etkili oluyorsa ,
gülüşünü düşünmek bile istemiyordu . İnci beyazlığına sahip dişleri ,
dudakları arasından gözüktüğü anda , kalbi yerinden fırlıyor ,aklı
başka diyarlara uçuyordu . Hikayelerdeki masum prensesler ile vakit
geçiriyor daha sonra yakışıklı , beyaz atlı prensine kavuşuyordu . Daha
sonra gerçek hayata bir kâbusla tekrar uyanıyordu .

"İstersen , biraz daha ilerleyelim . Burası bizim için uygun değil . " dedi Erik .
Francessa ise kayıtsızca kafasını salladı.

Karşılıksız
aşk diye düşündü . Erik onu sadece kanı için istiyordu . Unicorn
kanının tadını ve şevkini biliyordu . Bu yüzden onu istiyordu . Başka
hiçbir nedeni yoktu . Sadece kan... Bir vampir olarak kana karşı ilgi
duymasını anlıyordu ama onu kanı için istemesi bazen , onu üzüyordu.
İçinde ki kararsız ses bazen kendini kullandırtmamasını söylüyordu ,
bazen ise sevdiği kişiye biraz daha yakın olabilmek için elinden geleni
yapması gerekeceğini belirtiyordu. Yürürken , bir anda tökezledi
Francessa . Erik onun elini tuttu. İçinde ki o garip his tekrar
uyanmıştı. Onu deliler gibi sevdiği duygusu... Bu düşüncelerden arınmak
için zihnini bir an kapadı ve gerçek hayata geri döndü.

Küçük
bir gölün yanına gelmişlerdi. Göl sessiz ve karanlık gözüküyordu.
İçinde yüzen balıkları , görmek ve onlar kadar masum olabilmesi için
hiçbir engel yoktu aslında ama.... O kendini bir vampiri sevmekten alı
koyamıyordu.
Gözlerini kapadı ve derin bir nefes aldı.

"Hazırsan , başlayalım . Çok susadım da , kendimi çok zor tutuyorum. " dedi gülümseyerek Francessa'ya.

"Sorun yok ! Hazırım ! " dedi Francessa.

Bileğini
hiç düşünmeden ona uzattı. Erik ona gülümsemekle yetindi. Bileğini
tutup geri ittirdi. Teni Francessa'ya deyince hafif bir ürperti duydu .
Kalbindeki kuşlar bir anda uçmuştu.

"Bugün bileğinden değil , boynundan ıssırmayı diliyorum. Eğer izin verirsen... "dedi mahcup bir sesle Erik.

"Hımm, şey , tabi ki de olur ! " dedi Francessa korkarak.

Erik, Francessa'yı belinden kavradı ve kendine doğru çekti . KAN kırmızısı
dudakları Francessa'nın boynuna değdiğinde tüm vücudunun kilitleri
kırılmıştı. Şimdi acı çekiyordu , aşk acısı... Gümüş rengindeki kanı ,
aşkı için veriliyordu. Her damlasında daha az acıyordu canı ve daha
fazla güçsüzleşiyordu. Son damlasına kadar vermeye hazırdı ama Erik
bunu istemiyordu. Kendisini toparladı ve Francessa'nın boynuna küçük
ama etkili bir öpücük kondurdu.

"Seni seviyorum bebeğim ! "