Güzel Bir Gün...

Melody yorucu geçen bir günün ardından kafa dağıtmak için dolaşıyordu. Aslında biraz canı sıkılmıştı. Ama o kişi yüzünden kendine acı çektirmemesi lazımdı. Onun için biraz günün tadını çıkarmak istiyordu. Aslında tekti. En yakın arkadaşını ne zamandır göremiyordu. " Acaba birşey mi olmuştu ya da ona darılmışmıydı. " Melody bunları düşünürken tek olduğunu anladı. Melody düşüncelere dalmışken bir arkadaş bekliyordu. Belki onunla konuşacak bir arkadaş. Uzunca yolu gözledi...

Sean Dipsiz Ormana girmişti.Bunu nasıl açıklayacağını bilmiyordu.Kendinden utanıyordu.Ama olmuştu bi kere ipler kopmuştu.Bunun tedavisi yoktu artık.Neyse diye düşündü.İnşallah Melody'i burada bulabilirim diye düşündü.İlerlere doğru ilerliyordu.İleride biri vardı.Kesinlikle Melody'di.Onun fiziğini herşeyini biliyordu.Bu Melody'den başkası olamazdı.Yanına dopru koşmaya başladı.Üstüne bastığı dalların sesleri eşliğinde ona doğru yaklaşıyordu.En sonunda gelmişti.Artık dibindeydi.İlk önce ne yapacağını şaşırdı.Sonra dudaklarını araladı ve

"Şeyy Melody.. Ben senin beni affetmeni istiyorum.Biliyorum yaptığım kötüydü ama biliyorsun gönül bu.Senden çok özür diliyorum.Beni affedebilecekmisin?"

diye sordu merak içinde.Artık onun yanındayken olan kıpırtıkaybolmuştu.Uçmuştu sanki bir yerlere.Gerçekten üzgündü ama yapılacak birşey yoktu.Tekrar kafasını kaldırıp

"Gerçekten üzgünüm.Beni affedebilecekmisin?"

dedi sessizce.

Sean söylediklerini söylemişti.Ancak Melody onu dinlemedi bile.Uzaklaşmaya çalışıyordu.Elinde kitap yürüyordu.Sadece yürüyordu.Sean arkasından koşup önüne geçti ve onu durdurdu.Kitabı yüzünden indirdi.Sonra

"Senden gerçekten çok özür diliyorum.Ne diyeceğimi bilemiyorum ama oldu bi kere.Bari arkadaş kalalım."

dedi ve elini uzattı

"Senden gerçekten çok özür diliyorum.Ne diyeceğimi bilemiyorum ama oldu bi kere.Bari arkadaş kalalım." hayır.

Melody bunu kabul etmeyecekti. Hemen önünden çekilmesini isteyerek oradan uzaklaşmaya çalıştı. Ve bir daha seni görmek istemiyorum diye geçiştirdi....

Sean

"Peki.Ancak şunu unutma sen benim asla düşmanım olmayacaksın."

dedi ve oradan uzaklaştı.

(Rpden çıktım)

Neden hep böyle şeyler Melody'nin başına geliyordu ki. Sanki bir mıknatıs gibi herşeyi üstüne çekiyordu. Artık Melody bu durumdan usanmıştı. Ne zaman bir şey olsa kapak ona patlardı. Artık değişecekti. Eskisi gibi olmayacaktı. Her önüne gelenle laflamıyacaktı. Bundan sonra Melody farklı olacaktı. Onunla samimi bir şekilde konuşanlarla arkadaşlık yapacaktı.

Melody'nin böyle düşünmesi kendisini şaşırtmıştı. Ne zamandan beri böyle şeyler düşünüyordu. Ama bunları tek tek uyacağına söz veriyordu kendi kendine. Artık canı sıkıldığı için orada kalmayacaktı. Adımlarını hızlandırarak Sean'i geride bıraktı... Ve oradan ayrıldı.