Günün Umudu

Konu: Günün Umudu Paz Tem. 12, 2009 5:19 pm

Sabah olmuştu. Pencerede içeriye giren kuş sesleri ortama değişik bir hava katıyordu. George hala uyuyordu. Siyah ve beyaz karışımı olan odasında geniş yatağında uyuyordu. Bu arada köpeği HuB odaya girmişti. George uykudan farketmemişti. HuB George'u uyandırmak için yatağa atladığında George birden irkilerek kalktı. Saate baktı. Geç değildi. Fakat erken de değildi. Kalkıp lavaboya gitti. Avucuna bir miktar su alıp yüzüne attı. Daha sonra havlu alıp yüzünü sildi. Malikane sessizdi. Herkes gitmişti. George tek başına olmayı sevmezdi. Bu yüzden hemen odasına gidip üzerini değiştirdi. Aşağıya indi. Malikane boştu. Hiç bu kadar boş olmazdı. Hemen bahçeye indi. Eline asasını alıp kapıyı açtı ve dışarıya çıktı. Etrafı kontrol ediyordu. Kimse yoktu. Bu sırada yan tarafta birini farketti. Ona bakıyordu. Adam bir anda yok oldu. Arkasında duman kalmıştı. Cisimlenmişti. George asasını doğrulttu. Ve cisimlenerek oradan kayboldu.

Birkaç saniye sonra bir sokağa indi. Etrafta kimse yoktu. Sessizdi. Sokakta yürüdü. Sokağın sonunda ÜçSüpürge diye bir yer vardı. George buraya sık sık gelir, birşeyler içip biraz dinlenirdi. Cam buğulu olduğundan içerisini göremedi. Elini kapıya değdirip açtığında kapıdaki kuklalara gülümseyerek içeriye girdi. İçerisi tıklım tıklımdı. İleride bir masanın boş olduğunu farkedip oturdu. Ve beklemeye başladı. Neyi beklediğini kendide bilmiyordu.

Konu: Geri: Günün Umudu Paz Tem. 12, 2009 5:27 pm

Üç Süpürge... İlk gençlik ve çocukluk anıları...
Aimêe yürürken sadece bunları hatırlamak istiyordu. Aslında son zamanlar için fazla bir şey hatırlayamazdı, hiçbir şey olmamıştı çünkü. Ne üzüntü, ne sevinç, ne öfke, ne korku... Hiçbir şey. Gerçekten bir şeyler hissetmeyeli çok olmuştu. Yoksa hissizleşiyor muydu? Aimêe bundan gerçekten korkabileceğini düşündü, çünkü genellikle duygularıyla hareket ederdi, duyguları olmadan o da var olamazdı. Ama bundan korku bile duyamadı, bir şey hissetmeye hali yoktu çünkü. Sadece oturmak ve hatırlamak... Hiçbir şey hissetmeden, pişmanlık duymadan... Hatırlamak...
Bu düşüncelerle Aimêe kapıyı itti ve içeri girdi. Üç Süpürge'nin kalabalığının ona iyi gelebileceğini düşünmüştü çünkü. Bir masaya oturdu ve etrafı izlemeye başladı.Daha sonra derin bir nefes aldı. İçine çektiği kokular ona fazla bir şey ifade etmiyordu ama bu önemli değildi. O sırada yanı başında duyduğu bir sesle irkildi:

- Bir şey alır mıydınız?

Aimêe hemen başını kaldırdı ve gelenin garson olduğunu gördü. Uzun süredir insanlarla iletişim içinde olmadığı için garsonun sesini duymak bile onu şaşırtıyordu. Hızlıca:

-Balkabağı suyu lütfen

Garson onaylarcasına başını salladıktan sonra hızlı adımlarla uzaklaştı. Aimêe ister istemez eski günlere geri döndü, öğrenciyken genellikle kaymakbirası içerlerdi, ama sonunda altıncı sınıfın başlarında bir grup arkadaşıyla ateşviskisini denemişlerdi. İlk tattığından beri ateşviskisinin tadı ona baştan çıkarıcı gelmişti. Sarhoş olmazdı ama içerken duyduğu zevki başka çok az şeyden alabilirdi.Ama sabah sabah ta içemezdi bunu. Ağzı kurumuştu. Sabırsızlanmaya başladı. O sırada garson yavaşça balkabağı suyunu önüne bıraktı, Aimêe hızlı hareketlerle cebinden para çıkarttı ve garsona uzattı. Garson parayı kibarca aldı ve uzaklaştı. Aimêe bir süre bardağa baktıktan sonra balkabağı suyundan bir yudum aldı. İlk aldığı yudumla beraber hafifçe gözlerini kapattı. Bunun damarlarında yarattığı ferahlama hissini daha ilk yudumda duyabiliyordu. Bardağı masaya bıraktı ve etrafına baktı. Aslında o anda en çok ihtiyacı olan şey insanlardı ama onu etrafındaki kimse anlamazdı, anlayamazdı... O sadece okyanusta bir damlaydı. "Ne yaparsın Aimêe herkesin kaderi farklı..." dedi içinden ve bir yudum daha aldı.
Bu sessizlik içinde sadece sigara dumanları ve verilen nefesler dağılıyordu. Sonra yüzünü yıkamak için lavoboya gitti. Giderken eşyalarını da yanına aldı. Ne olu ne olmaz diye. Lavoboda yüzünü yıkadıktan sonra yüzünü kurulayıp masasına doğru ilerledi. Ama şimdi masası doluydu. Biri oturuyordu. Yanına gidip

-Pardon sanırım benim masama oturdunuz.
Dedi ve adama gülümseyerek baktı. Aslında bu sıcak gülümsemenin sırası değildi. Ama Aimêe her zaman böyle yapardı. Asla somurtamaz yada çok kızamazdı.

Konu: Geri: Günün Umudu Paz Tem. 12, 2009 5:48 pm

George otururken garsona doğru bakıyordu. Garsona bir balkabağı suyu. dedi. Eskiden ateş viskisi içerdi. Fakat artık fazla alkol istemiyordu. Etrafı seyretmeye başladı. Herkes birbiriyle konuşuyordu. Kapıda öğrenciler içeriye girmeye çalışıyor. Kuklalar onlara giremeyeceklerini söylüyorlardı. Çocukların o üzgün suratını görünce eski günlerini hatırladı. Hogwarts günleri. Arkadaşları ile birlikte buraya girmeye çalıştıklarını hatırlayınca yüzüne bir tebessüm kondurdu. Çocukluğunu özlüyordu. Fakat mesleği çocuklarla ilgili olduğundan bu isteğini gerçekleştirebilirdi. Öğrencileri ile arkadaş gibi tavırlar sergilemeyi seviyordu. Fakat çok çekingen biriydi.

Ona ilk adım atılmadan hayatta konuşmazdı. Hiçbir zaman ilk adımı atan o olmamıştı. Dışarıdan soğuk görünse de çok sıcak bir kalbi vardı.
Çocukları seviyordu. Bu yüzden profesör olmuştu. Sihirli Yaratıkların Bakımı Profesörü. İçinden defalarca bunu tekrarladı. Küçüklüğünde bu dersle ilgili birçok anısını düşündü. İster istemez hüzünlendi. Bu arada etrafa yeni insanlar geliyordu. Garson içkisini getirmişti. Balkabağı suyundan bir yudum aldıktan sonra etrafa bakmaya devam etti. İnsanlar birbirleriyle konuşurken o kadar eğleniyordu ki onlara imreniyordu. Bu arada yanına biri yaklaştı. Güzel bir bayandı. George yanına oturacağını düşünerek gülümseyerek ona baktı. Fakat bayan orasının onun yeri olduğunu söylüyordu. George bayana doğru baktı. Hoş biriydi. Başını kaldırdı ve onun gözlerine doğru bakarak "Üzgünüm, kimse olmadığını görünce boş olduğunu zannederek oturdum. Neyse size rahatsızlık vermeyeyim." diyerek masadan kalktı. Kadın ona bakıyordu. Balkabağı suyundan bir yudum daha aldı.

Konu: Geri: Günün Umudu Paz Tem. 12, 2009 6:04 pm

Aimêe adamın bir cevap vermesini bekledi. Kısa bir süre sonra adam
Üzgünüm, kimse olmadığını görünce boş olduğunu zannederek oturdum. Neyse size rahatsızlık vermeyeyim."
Dedikten sonra masadan kalktı. Aimêe adama
Yo hayır kalkmanıza gerek yok. Evet burası biraz kalabalık. Tek yer de burası olduğuna göre eminim paylaşabiliriz.
Dedi ve gülümsedi Sonra yerine oturup karşısındaki sandalyeyi gösterdi. Aslında uzun zamandır ilk kez bu kadar kendinden emin konuşmuştu.
Aslında Aimêe küçükken çok sosyal biriydi. Ama zamanla ailesinin etkisiyle böyle yalnızlığa sürüklenmişti. Ama sonra adamın rahatsız olabileceğini hatırlayıp
Tabi misafiriniz gelicekse kalkabilirim. Benim için sorun olmaz.
Dedi ve o masum ve sıcak gülümsemesiyle yine güldü. Adam iyi birine benziyordu aslında. Aimêe'ye kalk diyecek o garip tiplerden birine benzemiyordu. Hatta tam tersi konuşması tam bir beyefendi olduğunu göstermişti. Ama hiçbir şey belli olmazdı. Gerçekten de bir beyefendi havasındaydı. Ancak sabah olduğu için biraz da dağılmış bir havası vardı. Hatta boynunda ki köpek tüyü de bu düşünceyi güçlendiriyordu. Anlaşılan bir köpeği vardı. Aimêe de severdi köpekleri.

Sonra birden yine geçmişine daldı. Onların da köpekleri vardı. Hemde bir sürü. Ama bir tanesi ölünce diğerlerini de satmak zorunda kalmışlardı.Çünkü ölen köpeklerin annesiydi. Annesini hatırlayınca Aimêe kötü oldu. Kendi annesini de kaybetmişlerdi. Ama şimdi bunları düşünmenin sırası değildi. Ve adamın cevabını beklemeye başladı.

Konu: Geri: Günün Umudu Ptsi Tem. 13, 2009 3:12 pm

George balkabağı suyundan bir yudum aldıktan sonra bayana baktı. Ne cevap verecek diye düşünüyordu ki bayan Yo hayır kalkmanıza gerek yok. Evet burası biraz kalabalık. Tek yer de burası olduğuna göre eminim paylaşabiliriz. diye yanıtladı. George geçip masaya oturdu. Bayan misafiri olup olmadığını soruyordu. George buraya hep yalnız gelirdi.
Burada hep birileri ile tanışırdı. George balkabağı suyundan bir yudum daha aldıktan sonra bayana dönüp "Misafirim yok. Zaten buraya hep yalnız gelirim." dedi.Etrafa bakıyordu. Kapıya doğru baktı. Çocuklar yine içeriye girmeye uğraşıyor, kuklalarsa onlara giremeyeceklerini söylüyordu. Hafif gülümsedi. Burayı seviyordu. Bu arada bayana dönerek "Özür dilerim, isminiz ne demiştiniz." diye sordu. İsmini söylemediğini biliyordu. Fakat tanışmak için hep böyle derdi.Bu arada balkabağı suyunu bitirmişti. Masanın üzerine doğru bıraktı. Bu arada garson gelip boş bardağı aldı. George ellerini masanın üzerine koydu ve bayandan gelecek cevabı beklemeye başladı

Konu: Geri: Günün Umudu Ptsi Tem. 13, 2009 3:32 pm

"Misafirim yok. Zaten buraya hep yalnız gelirim."

Aimêe gülümseyerek adamın oturmasını bekledi. Aslında tanımadığı kişilere bu kadar sıcakkanlı davranması çok saçmaydı. Ama bu Aimêe idi. Ondan herşey beklenirdi. Bunu düşününce küçük bir kahkaha attı ve adama baktı.

"Özür dilerim, isminiz ne demiştiniz."

Aimêe. Sizin isminiz?

Diye sordu Aimêe . Geldiğinde ısmarladığı balkabağı suyunu aradı. Ama bulamadı. Boğazı çok kurumuştu. Gözleriyle garsonu aradı.Garson gelip boş bardağı aldığında Aimêe eliyle 2 tane daha istediğini gösterdi. Garson başını evet anlamında sallayıp ağır adımlarla uzaklaştı. Aimêe adama bakmaya başladı.

Konu: Geri: Günün Umudu Ptsi Tem. 13, 2009 3:51 pm

İsmi Aimêe'ydi. Ne kadar güzel bir isimdi. George içinden tekrarladı. Aimêe. Akılda kalıcı bir isimdi. Bayana doğru baktı. Çok canayakın görünüyordu. Gözlerine bakarak cevap verdi. "George, adım George." dedi. Neden tekrarlamıştı. Kendide bunu bilmiyordu. Fakat adını doğru söylemişti en azından.Bu arada garson geldiğinde Aimêe eliyle 2 tane daha der gibi bir işaret yaptı. George ona bakarak gülümsüyordu. Sevmişti Aimêe'yi. İyi bir insana benziyordu. "Ee Aimêe nasılsın bakalım?" diye sordu.

Konu: Geri: Günün Umudu Ptsi Tem. 13, 2009 4:04 pm

Aimêe çok susamıştı. Boğazı acımaya başlamıştı. Ve kısa bir süre adamın cevabını bekledi.
George, adım George
Aimêe gülümsedi. Adamın ikilemesi çok sevimli gelmişti. Ne kadar yeni tanışmış olsalar da Aimêe'nin kanı ısınmıştı.Uzun zamandır yanında böyle iyi hissettiği bir dostu ile görüşmemişti. Belki de öyle biri olmadığındandı.
Ee Aimêe nasılsın bakalım?
İyiyim teşekkürler siz nasılsınız?
Aimêe aslında bu ciddiyeti istememişti. Ama bir andan ağzından böyle çıkmıştı. Onun gibi ismiyle hitab etmek istedi. Çünkü Aimêe aslında sıcak kanlı biriydi.İnsanlara kendisini hemen sevdirebilecek derecede sıcak biriydi. Gülümseyerek
Sorun olmazsa bende George diye hitab etmek isterim.
Dedi ve gülümsedi.

Konu: Geri: Günün Umudu Ptsi Tem. 13, 2009 4:27 pm

Aimêe biraz ciddi bir sesle iyi olduğunu onun nasıl olduğunu sormuştu. George bu ciddiyeti anlamamıştı. Biraz etrafına bakındı. Daha sonra garsona doğru baktı. Nerde kalmıştı bu balkabağı suyu. Daha sonra Aimêe'ye döndü. Aimêe ona George diye hitap etmek istediğini söyledi. George ona doğru bakıp "Tabiiki sorun olmaz. Hatta daha iyi olur." dedi. Artık samimi olmuşlardı. Bu arada balkabağı suyu gelmişti. George bir yudum aldıktan sonra Aimêe'ye baktı. " Aimêe hangi işle meşgulsün acaba?" diye sordu

Konu: Geri: Günün Umudu Ptsi Tem. 13, 2009 4:42 pm

Tabiiki sorun olmaz. Hatta daha iyi olur.
George
Dedi ve gine gülümsedi Aimêe. O sırada balkabağı suları gelmişti.
Sonunda
Diye düşündü Aimêe ve gelen bardağını eline alıp dikti. Aslında yarısında tıkandı ama en azından susuzluğu gidiyordu. Ohhladıktan sonra George'u dinlemeye başladı.
Aimêe hangi işle meşgulsün acaba?
Aimêe gülümsedi. Güzel bir konu başlatma şekliydi. Ve bu sayede birbirlerini daha iyi tanırlardı.
Hogwarts baş şifacısıyım. Aslında pek tanınmam çünkü henüz yeni tayin edildim.
Dedi ve George'a
Peki sen hangi işle meşgulsün?
Aslında sürekli bir papağan gibi aynı soruları tekrarlamak saçma geliyordu . Hatta saçma değil komikti. Aimêe yine gülüyordu. İçinden
Saçmalama Aimêe. Sürekli böyle gülme. Seni deli sanıcak. Saçmalamayı kes.
Dedi ve George'un cevabını bekledi.

Konu: Geri: Günün Umudu Ptsi Tem. 13, 2009 4:54 pm

George balkabağı suyundan bir yudum aldıktan sonra Aimêe'nin cevabını dinledi. Hogwarts Baş Şifacı'sıydı. Aynı yerde çalışıyorlardı. George Aimêeye baktı.O da George'a ne işle meşgul olduğunu soruyordu. Gülüyordu. Galiba sorulardan sıkılmıştı. George "Hogwarts'ta Sihirli Yaratıkların Bakımı Profesörüyüm. Yani anlayacağın okulda da benden kurtulamayacaksın." dedi ve ekledi :

"Bende aslında yeni gideceğim tanınmıyorum. Umarım ikimizde başarılı oluruz" dedi. Balkabağı suyundan bir yudum aldıktan sonra etrafına bakındı. Artık kapıda çocuk yoktu. Belli ki onlarda bu işten sıkılmıştı.

Konu: Geri: Günün Umudu Salı Tem. 14, 2009 3:10 pm

Hogwarts'ta Sihirli Yaratıkların Bakımı Profesörüyüm. Yani anlayacağın okulda da benden kurtulamayacaksın.
Aimêe gülümsedi. Sessizce
Kurtulmak isteyen kim?

Dedi ve gülümsedi. Balkabağı suyundan biraz daha içti.
Bende aslında yeni gideceğim tanınmıyorum. Umarım ikimizde başarılı oluruz
Umarım. Ama tanışmamız iyi oldu. En azından orada yalnız kalmam.
Dedi ve balkabağı suyunu bitirdi. Şimdi rahatlamıştı. En başta olduğu gibi susuz değildi artık. Aimêe George'un mavi gözlerine bakarken birden bir sesle irkildi. Bu uzun sessizliği garsonun çığlıkları bozmuştu. Adam olduğu yerde acı içinde çığlıklar atıyordu. Aimêe dehşetle garsona baktı .Garsonun çığlıkları etraftaki insanların bağırışlarıyla karışmıştı. Aimêe korkuyla George'a baktı. Ne oluyordu? Asasını avucunda sıkıca tutup etrafını inceledi. Karanlık tipli bir adam köşede pis pis sırıtıyordu. Aimêe George'u kolundan dürtüp parmağıyla adamı gösterdi. Korkuyordu. Evet Aimêe hayatında ilk kez orkuyordu. Kanındaki adrenalin seviyesinin arttığını hissedebiliyordu.Endişeyle George'un tepkisini bekledi.

Konu: Geri: Günün Umudu Salı Tem. 14, 2009 6:04 pm

Aimêe gülümseyerek balkabağı suyundan içiyordu. Sonunda bitimişti. George balkabağı suyunu çoktan bitimiş etrafına bakıyordu. Aimêe konuşmasını bitirdikten sonra "Yalnız kalmayacağından eminim. Çünkü ben varım." diyerek gülümsedi.

Etrafına baktı. Herşey düzen içindeydi. Sessiz bir ortamdı. Birden bu sessizliği bir çığlık bozdu. Etrafına baktığında garsonun çığlıklarını farketti. Adam yerde çığlıklar atıyordu. Aimêe asasını kaldırırken George'da elini cebine attı. Asasını kaldırmıştı. Etrafa bakıyordu. Bunu kim yapmış olabilirdi? Bu arada Aimêe George'u dürttü. İleride bir adamı gösterdi. Pis pis sırıtıyordu. George asasını doğrulttu. " İncarcerous " diye bağırdı. Uzun ipler adama doğru ilerliyordu. Bu arada adam onları farketmiş sırıtmayı bırakmış George'a doğru bakıyordu. George Aimêe'ye bakarak "Uzaklaş burdan Aimêe sana zarar gelmesini istemiyorum." dedi. Bu arada adam kalın ipleri yakarak kurtulmuştu. Ve asasını kaldırarak onlara doğru bir büyü salladı. George Aimêe'nin önüne geçerek "Protego" diye fısıldadı. Asadan çıkan yeşil kalkan ikisinin etrafını sarmıştı. Gelen kırmızı büyü geldiği gibi geriye gitti.

Konu: Geri: Günün Umudu Salı Tem. 14, 2009 7:23 pm

Aimêe korkuyla George'a bakıyordu.İnsanlar çığlıklar atan garsonun etrafında toplanmış ne olduğunu anlamaya çalışırlarken Aimêe çoktan yapan kişiyi farketmişti bile. George adama doğru dönüp
" İncarcerous
dedikten sonra adam farketti ve gelen ipleri yaktı. Aimêe halen korkuyordu. George bunu farketmiş gibi Aimêe'ye

"Uzaklaş burdan Aimêe sana zarar gelmesini istemiyorum."
Tabiki de hayır. Saçmalama George.

Dedi Aimêe. Adam bir büyü yapmıştı. George hemen Aimêe'nin önüne geçip Protego'yu yapmıştı. Şimdi etraflarını bir kalkan kaplamıştı. Aimêe biraz da olsa güven hissedebiliyordu. Ama halen adam karşıda duruyordu. Aimêe Georege'un arkasına iyice sinmişti.
Şimdi ne yapıcaz?
Diye sordu. Çünkü adamın sinsi gülümsemesi yine yüzünde belirmişti.

Konu: Geri: Günün Umudu Salı Tem. 14, 2009 8:39 pm

Aimêe gitmek istemiyordu. George onun önünde savaşmaya devam ediyordu. Ona hiçbirşey olmamalıydı. Adam onlara doğru Expelliarmus diye bağırdı. George'un tam göğsüne geldi. George masaya doğru uçtu. George kalkıp doğruldu. Aimêe ona bakıyordu. George kendini kötü hissediyordu. Fakat bunu kimseye belli etmeden kalktı. Asasını doğrulttu ve "Levicorpus" diye bağırdı. Adam bacaklarından tavana asıldı. Onlara doğru bakıyordu. Asası elindeydi. Kendisini düzeltip tekrar ayağa kalktı. George'a doğru bakarak asasını salladı ve fısıldayarak bir büyü yaptı. George ismini farketmemişti. Fakat gelen büyüyü anladı."Petrificus Totalus". Protego ile büyüyü geri püskürttükten sonra İncacerous diye haykırdı. Adam dondurma büyüsünden kurtulmaya çalışırken kalın ipler tarafından bağlandı. George başarmıştı. Sevinçle gülümsedi. Aimêe korkmuştu. Ona doğru baktı. Hemen garsonun yanına döndü. Çok acı çekiyordu.

» Yanlız Bir Günün Sonunda...