Role Play Game Vadisi Görevli Alımı

Ad ve Soyadınız: Charlotte Caypnia
Kaç Yıoldır Rp yapıyorsunuz: 4-5 falan oldu sanıyorum
Rp'de ilk dikkatinizi çeken şey: İlk dikkatimi çeken birşey yok ben genele bakarak herşeyi birbirine göre yorumlarım ^^
Bir Rpyi Nasıl Değerlendirirsiniz: Üstte dediğim gibi herşeyini inceler sonra yorumlarım / Betimleme - Kurgu - Renklendirme - Yazım hataları - Akıcılık
Örnek Rp: Başka bir sitedeki rp'm

Gryffindor'lu olmanın en kötü özelliklerinden biri macera tutkusuydu. Neden bilmiyordu ama Olivia yasak, gizem, macera, korku, heyecan, adrenalin kelimelerinin geçtiği her yerde bulunmak isterdi ve şimdi yine kendini tatmin etmek istiyordu. Gece ayazında dalgalanan saçları ile yüzünü örtüp arkasında ayak izlerinden oluşan yolu bir büyüyle silerken kendi durumunu düşünüyordu. Bu duruma en uyan şey gülmek olurdu çünkü şuan yaptığı şey bir şaka gibiydi. Arkadaşlarını uyandırmak istememişti çünkü gece gece macera tutkusunun onların günlük sürecek öğütleriyle kaybolmasını istemiyordu. Hem zaten gelmeyeceklerine adı kadar emindi. Belki Jack gelebilirdi ama geçen yıl erkekler yatakhanesine girdiğinde gördüğü görüntü belleğinden halen silinmemesi nedeniyle buna cesaret edememişti. Sessizce yürüyor nefes sesinin duyulmaması için neredeyse nefes almıyordu. Arada bir dönüp arkasına bakıyordu ancak gece karanlığı ya göz yanıltıyor ya da hiçbir bilgi vermiyordu. Elbette asasından ışık yakabilirdi bu büyüyü gözü kapalı yapardı ancak ceza almak sandığı kadar eğlenceli değildi. Derslerin ağırlığına birde ceza saatleri eklemek istemiyordu ama bu düşünce bile komikti. Peki, şimdi ne yapıyordu?

Görünmemek için bahçenin çevresinden dolanmıştı - ki bu ona uzun bir zamana mal olmuştu. Sonunda yasak ormanın giriş sınırlarına ulaşmıştı. Bekçi kulübünün önünden geçmemeye özen göstererek ağaçların arasına daldı. Neden koştuğunu bilmiyordu ama ciğerleri ağrıyana kadar koşmuştu. Terleri daha oluşmadan donuyor. Nefesi havada buhar şekilleri oluşturuyordu. Hatırladığı tek şey uzun süre koştuğuydu. Sonunda ağaçlar sıklaşmış dallardan ve yapraklardan havanın siyahlığı bile görünmüyordu. Sonunda durdu ve çevresine baktı. Heyecanın doruk noktalarına ulaşmamıştı daha. Macera için pek bir şey göremiyordu burada ama yasak denmesinin bir sebebi olmalıydı. Sonunda asasını çıkardı ve "Lumos" diye fısıldadı. Işık sandığı kadar iyi gelmemişti çünkü etrafın karanlığını aydınlatacağına kendini yalnız hissetmesine sebep oluyordu. Neden bilmiyordu ama artık korkuyordu çünkü hiçbir ağaç ve taş tanıdık gelmiyor hiçbir hayvanın sesini duymuyordu. Beklide Hogwarts'tan çok uzaklaşmıştı.

Duyduğu ses karşısında hem korkmuş hem de hoşnut olmuştu. Sonunda adrenalin ile ilgili her hangi bir şeyler olacaktı. Çalılıklar oynamış ayak sesleri gelmişti kulağına. "Kim var orada?" demek gibi bir zayıflık göstermeyecekti asla sadece asasını elinde sıkı sıkı tuttu ve büyüsü dilinin ucundaydı. Aslında yeşil olan ancak gecenin karanlığı ile gece kadar karanlık olan yaprakların arasında bir yüz gördüğüne emindi. Belki gözü yanılmıştı ancak işini şansa bırakacak kadar zayıf değildi. Çok uzaklarda bir uluma sesi duyduğunda ani bir irkilme ile yere düşmüştü. Asası birkaç el uzaktaydı ve onu almak için en az üç saniye gerekirdi. O sırada çalılardan bir şeyin hareket ettiğine emindi. Karanlık bir siluetin onun üstüne atlamasına ramak kalmışken asasını almış ince ve güzel sesiyle aklına gelen ilk büyüyü fırlatmıştı.

"Rictusempra!"

Pelerinli bir siluet takla atarak arkaya uçmuştu. Sert dallara çarptığında bir "Ah!" sesi duyduğuna emindi. Bir yüz, iki el, iki bacak ve insan gövdesi… Cüppesine bakılacak olursa bu Slytherin'li Elizabeth idi. Çarpmanın sert etkisiyle gözleri kapanmış kafası vücuduna yığılmış olsa da Olivia onun baygın olmadığına emindi. Asası ve büyüsü hazır beklemişti. Kalkan büyüsünü öğrenmişti çoktan. Karşıdan gelecek saldırıyı geri teptirecekti. Zeki bakışlarıyla düello yaparmış gibi bir vaziyette bekledi. Kızın nefesi bir yükseliyor bir alçalıyordu. Kısacık zaman diliminde o küçük zekâsında ne yapacağını planladığı belliydi. Olivia'yı yenmek ve korkutmak kolay değildi. Aklı sıra onunla dalga geçecek bir şeyler arıyordu. Kız gerilip asasını doğrultmuştu ancak yaptığı hareket basit ve çok yavaştı. Tiz ve insanın kafasını yoran sesiyle saçma sözleri ağzından dökmüştü.

"Furnunculus" , "Protego"

Olivia saniyenin binde biri kadar Elizabeth'den önce büyülü sözleri söylemişti. Kız şaşkın bakışlarıyla birkaç saniye durduktan sonra her tarafında çıkan çıbanlar ile bağırmaya başlamıştı. Olivia ne yapacağını bilmiyordu. En son istediği şey yakalanmaktı. Kaçmayı düşündü ancak bu kızdan ne kadar nefret etse de onu çıbanlarıyla burada yalnız bırakamazdı. Aslında hak etmişti. Olivia sadece basit bir büyü yapsa da o kötü bir büyü yapmıştı. Üstelik kalkan büyü olmasa da Olivia çıbanlar ile dolsaydı kesin kaçıp giderdi. Olivia bu düşünceleri aklından hızlıca atarak yanına gitti. Ne yapacağını bilmiyordu. Okulun ne tarafta olduğunu ve geldiği yolları unutmuştu. Kısacası burada kaybolmuşlardı.

"Belki de sabah olana kadar sizi burada bırakmalıydım ama ne yazık ki acıma duygum var. Binalarınızda ellişer puan eksiltecek ve tam beş ay boyunca cezalısınız. Şimdi çabuk buraya gelin."

Olivia duyduğu ses ile yerinden sıçramış asasını çıkarıp hiçbir şey görünmeyen çalılıklara doğrultmuştu. Sonunda Gryffindor bina başkanı aynı zamanda biçim değiştirme profesörü olan Bayan McGonagall çalılıklar arasında görünmüştü. Belli ki yatağından kalkar kalkmaz buraya gelmiş üstünü bile giymemişti. Yaklaşıp Elizabeth'in yüzünü gördüğünde Olivia'ya sinsi ama hoşnut bir bakış attığında Olivia "Benim suçum değil" anlamında bir hareket yapmıştı. Sonra da Elizabeth"i çekiştirerek götüren profesöre yardım etti ve huzurlu kollarını açmış onları bekleyen okula doğru adımlarını atmaya başladılar