Cam Kenarındaki Masa

Konu: Cam Kenarındaki Masa Salı Tem. 14, 2009 12:28 pm

Heyecan üzerine doğru geliyordu.Kıpkırmızı kesildiğini hissediyordu.Adımlarını sıklaştırmıştı.Kafenin önüne geldiğinde heyecanı iyice artmıştı.Takım elbisenin verdiği sıklıkta iyice baskı uyguluyordu.Cebini yokladı.Aldığı parlak yüzük hâlâ parlak kırmızı kutunun içinde duruyordu.Heyecanının verdiği sıkıntıyı azaltmak için gömleğinin en üst düğmelerini araladı.Ayaklarını ileriye doğru attı.Dağınık saçlarını fark etmemişti.Gömleğindeki bir düğmeyi daha araladı ve kafeye girdi.Kafede evlilik teklif etmek saçmaydı ama başka bildiği bir yer yoktu.İlişkilerinin başında böyle bir şeyin kabul edilip edilmeyeceğini bilmiyordu.Heyecanına yenik düşmemek için elinden geleni yapıyordu.Kafenin zeminindeki altın parlaklığındaki tahta parkeler gözlerini alıyordu.Kısa süre içinde bir masa buldu.Cam kenarında dışarıdaki yağmuru seyredebilecekleri bir yerdi.Yağmur mu?Kıyafetleri ıslaktı.Nedenini şimdi anlıyordu.Umursamamaya çalıştı.Bu sırada etrafına bakınmaya başladı.

Garson yavaş yavaş ona doğru geliyordu.Daha yaklaşmadan fısıldadı:
-Birini bekliyorum.
Kalabalık olan bu kafede birdaha bu masaya bakılıp bakılamayacağından emin değildi.Bu sırada etrafına bakınmaya devam etti.Gözlerini kafenin içinde gezdiriyordu.Kısa bir süre sonra yüzünde küçük bir sırıtış belirdi.Karşısında ona doğru bir melek geliyordu.Güzelliği hiç eksilmemeiş ve aksine artmıştı.Artık tahta parkelerin parlak olduğundan emin değildi.Ayağa kalktı ve hızlı adımlarla Valerié'nin yanına gitti.Elini uzatıp meleğin elini kaptı.Sonra kafasını hafiften eğdi ve kızın kulağına fısıldadı:
-Merhaba aşkım.
Dedi.Yüzünde hâlâ gülümsemeler vardı.Mutlu gülümsemeler.Heyecanlı ve aşk doluydu.Sandalyeyi çekti ve meleği oturttuktan sonra kendisi de karşıya oturdu ve:
-Ne istersin?
Dedi.Her zamanki fısıltılarındaki gibi söylemişti.Yüzüne heyecan bir kırmızılık olarak yansıyordu ama bundan utanıyor gibiydi.

Konu: Geri: Cam Kenarındaki Masa Salı Tem. 14, 2009 12:52 pm

Valerié henüz bir günün geçmiş olmasına rağmen Robert'i oldukça
özlemişti.Bunun içinde buluşmak için güzel bir yer seçmişti.İçindeki heyecanı bastırmaya çalışıyordu.Çünkü bu heyecanın yerisiz olduğundan emindi.Sonuçta bu bilindik bir buluşmaydı.Yine de oldukça özenli giyinmişti.Gerçi Robert ile karşılaştıklarından beri her gün ne giyiceğine dakikalarını ayırıyordu.Bu yüzden rahat olmasına rağmen oldukça şık ve tatlı yazlık bir elbise seçmişti bu güne.Kırmızı desenleriyle oldukça hoş duruyordu Val'e göre.Ayrıca bir nevi saçlarını tamamlıyordu.Ama bunun gereksizliğinide heyecanı gibi kalbinde hissediyordu.Sonuçta beraber bir cafe de oturup yemek yiyeceklerdi.Bunları düşünerek kapıdan içeri girdi.İçerisi cafe olmasına rağmen oldukça şık döşenmişti.Cam Kenarına baktığında ise sevdiği adamı gördü.Ama birden aklı başından gitmişti.Çünkü Robert gerçekten hoş giyinip Valerié'ye bu tabloda ne kadar gereksiz olduğunu hatırlatıyordu.Yine de zor bir tebessüm gösterdi.Ağzının açık kalmış olmasından korkarak Robert'in davranışlarını izledi.Kendisine doğru geliyordu.Bu görünce yavaşlamanın aksine hızlandı ve masanın biraz ötesinde birbirleriyle buluşabilmişlerdi.

İlk duyabildiği şey Robert'in güzel sesi ve sıcaklığındaki neşeydi.Hemde o kadar huzur verici bir neşeydi ki o an hep gülmek istedi.Bunun mümkün olmadığını biliyordu ama yaşamanın verdiği huzuru duymak bile şu anlık çok tatmin ediciydi.Bir an kafasını toparlaması gerektiğini düşündü.Çünkü önünde hayatının aşkı vardı ve onunla geçecek olan bir-iki saati.Bunlar gerçekleşirken Val sadece gülemildi.Belkide bu onun selamlaşması olmalıydı."Basitçe Gülmek..."Sonra cam kenarındaki masaya oturdular.Kendisi bir tarafa otururken karşısına ise Robert geçti.Bütün yemek boyunca onu seyretmenin vereceği zevki şimdiden yaşıyor gibiydi.Sonra o güzel sesi yeniden duydu ve artık konuşması gerektiğinin farkına vardı.Buna nasıl bir cevap vereceğini biliyordu ama bunu kısık bir sesle söylerse Robert'in duyamamasından korkuyordu.Aralarındaki mesafe çok büyük olmadığından yavaşça Robert'in kulağına eğildi ve fısıldadı;
"-Seni."
Hafifçe gülümsedi ve çekingen tavırlarla arkasına yeniden yaslandı.Muzipçe bir gülüş attı ve garsonu beraber garsonu beklemeye başladılar.

Konu: Geri: Cam Kenarındaki Masa Salı Tem. 14, 2009 1:15 pm

Gülümseyişi hiç durmadan sürüyordu.Biraz eğildi ve Valerié'yi öptü.Bu uzun bir öpücük değildi.Sadece başlangıçtı.Tekrar yerine doğruldu ve bakındı.Bu sırada eli birkaç saniyeliğine havadaydı.Garsonu çağırmaya çalışıyordu.Bu sırada gözleri hep karşısındaki melekteydi.Ona evlilik teklif edeceğini söylememişti ama yine de şıktı.Bu sırada iyice kızardığını hissediyordu.Nefes alışı hızlanmıştı.Elini indirdiğinden kısa bir süre sonra garson geldi.Ne isteyeceğini bilmiyordu.İtalyan yemekleri ile ilgili herhangi bir bilgisi yoktu.Valerié'ye sormayı düşündü ve sordu da:
-Ben bilemiyorum.Valerié ne istersin?Sen biliyorsundur.
Sonra nefes alış-verişi biraz daha hızlandı.Kalp atışları hızlanıyordu.Kendini yoğun bir strese boğmuşlardı.Stresini atmak için ne yapmalıydı bilmiyordu.Yüzündeki kırmızıların gitmesi için ne yapacağını da bilmiyordu.Tek umrunda olan Valerié idi ve hayat boyu böyle olması için bir teklif sunmaya hazırlıyordu kendisini.Belki de sormakta erkendi.Elinden tek gelen şey sormaktı ve bu işi resmiyete dökmemek istiyordu.Sadece yapması gerektiğini biliyordu ama emin değildi.Garsona doğru bakındı.Orada öylece durmuş elinde bir kalem ile onlara doğru bakıyordu.Sıkılmışa benziyordu.Robert artık bir şeyler söylemesi gerektiğinin farkındaydı ama söyleyemedi ve titremesine engel olamadı.Başını tekrar meleğe doğru çevirdi.Sadece umrunda olan tek şey oydu.Başka herhangi bir şey değildi.Garson gittikten sonra evlenme teklif etmenin zamanı mı bilmiyordu ama planı öyleydi.Söyleyecekti.Yanlız kaldıkları ilk anda söyleyecekti.İçindeki bu duyguya engel olamıyordu.Sonra:
-Valerié.Ne alalım yemek olarak?
Dedi.Umursamazdı.Kendi için önemli olan bu değildi.Beklemeye başladı.Yüzündeki gülümseme devam ediyordu.Arada bir yerdeki parkelere baktığında dağınık bir yüz ifadesi gördü.Kendine çok benziyodu.Yansıması olduğunu fark etti.Acaba kendisi de böyle salak mı görünüyordu.Hayır,dağınık yansıma bunu yapmıştı.Bunu fark ettiğinde içinden kendine gülüyordu.Yüzündeki gülümseme ile Valeri"'ye döndü ve bakınmaya devam etti.

Konu: Geri: Cam Kenarındaki Masa Salı Tem. 14, 2009 1:51 pm

Valerié yüzünden gülümsemesini hiç eksik etmiyordu çünkü bir kaç gündür oldukça mutluydu.Olduğu yerde titriyordu.Bir süre sonra Robert'in sıcaklığıyla tekrar bir araya geldi.Sonra ise sadece izlenecek bir film vardı önünde.Konusu oldukça bilindik olsa da başröl oyuncusu gözlerini alıyordu.Mutluluktan ne yapacağını bilmiyordu bile.Ama Robert'e olan güveninden dolayı herhangi bir plana da ihtiyaç duymuyordu.Sarı saçları yüzünün önüne düştüğünden onları hafifçe geriye attı ve Robert'in garson çağırmada ki mükemmel başarısını izledi.Elini kaldırışı bile o kadar nazikti ki.Bu saygıya karşın ne yapabileceğini bile bilmiyordu.Sonunda garsonlardan biri Robert'in elini gördü ve masaya geldi.Robert'in İtalyan yemekleri hakkında ne bilip bilmediğini bilmiyordu ama siparişi kendisine devretmesi en istemeyeceği şeydi.Çünki uzun süredir İtalyaya gitmemişti ve hafızasında kalan oldukça az şey vardı.

Ama korktuğu başına geldi.Robert siparişi garsonunda önünde kendisine devretti.Birden ağzı açılır gibi oldu ama sonra gözlerini şaşkın bir şekilde kırparak ağzını kapattı.Kafasını menüye doğru eğerek bildiği yemeklerden bazılarının olmasını diledi.Sonra garsona dönerek;

"-Biz iki tane Mantar Soslu Taglıatelle ve şarap olarak da Valpolicella Classica alalım."

dedi.Sonra hafifçe tereddüt ederek Robert'e döndü ve konuşmasına devam etti;

"-Sana da uygun değilmi tatlım."

Bunları söyledikten sonra ellerini masanın üstünde birbirine kenetleyerek garsonun bardakları çevirmesini izledi.Robert menüye kararsız bir tavırla onay verince ise adam siparişleri getirmeye gitti.Valerié ise Robert'e gülümseyerek ondan konuşmasını bekliyordu.

Konu: Geri: Cam Kenarındaki Masa Salı Tem. 14, 2009 2:09 pm

Artık garson gitmişti ve başbaşalardı.Yemek çabuk gelmese iyi olacaktı.Çünkü anlatacaklarını nasıl anlatacağını bilmiyordu.Karşısında duran saf ve beyaz yüze bakınıp duruyordu sadece.Artık bir şeyler söylemesi gerektiğinin farkına vardı.Çaresizce ve yalvarırcasına bakınıyordu ama kendini toparladı ve:
-Valerié.
Dedi.Yutkundu.Ne söyleyeceğini bilemiyordu.En iyisi işi kestirme yoldan halletmekti.Elleri cebine doğru kaydı.Titremeye başlamıştı.Dudakları kımıldadı ve içinden şu sözler çıktı:
-Benimle.
Titreyerek söylediği için anlaşılmamıştı.Yüz ifadesinin parkede gördüğü yansımaya benzemediğini umuyordu ama emin değildi.Muhteşem bir meleğin karşısında portreyi batırdığı için kendini kötü hissetmeye başlamıştı.Bütün güzellikler karşısındaydı ama kendisini bomboş hissediyordu.Ceplerinde kırmızı parlak kutuyu buldu.Tuttu ve çekti.Göstermemeye çalışıyordu.Bu sırada dudakları kımıldadı.Bu sefer daha anlaşılırdı:
-Benimle evlenir misin?
Tek nefeste bunu söylediği için kendini şanslı hissediyordu.Bu sırada kırmızı kutunun kapağını açtı.İçindeki parlak şeyi alırken gözleri kamaşmıştı ama Valerié'nin yanında bir hiç gibi duruyorlardı.Hafifçe kaldırdı ve masanın üzerine doğru kaldırdı.Elini biraz ileriye uzattı.Bu sırada kalabalık dükkandaki herkesin onlara baktığını fark ediyordu.Bu daha da kızarmasına sebep oldu.Yüzük ışıkta daha da parlak olmuştu ama gözlerinde daha parlak bir şey vardı.Tek düşündüğü şey gözlerinin önündeydi.Muhteşemliğiyle ona doğru bakıyordu.Kendisinde bir utangaçlık hisseti ve fısıldadı:
-Benimle evlenir misin?
İçinde karmaşık bir şeyler olduğunu hissetti.Midesi bulanmıyordu.Başı ağrımıyordu ama heryerinde ağrılar ve sızılar hissediyordu.Midesinin çalkalandığını hissediyordu.Acaba yanlış bir şey mi yapmıştı?Yanlış zamanlama olduğunu düşündü birden.Olmaması için dua ediyordu.

Konu: Geri: Cam Kenarındaki Masa Salı Tem. 14, 2009 2:39 pm

Valerié heyecandan dilini yutmuş gibiydi.Kararsızlığına bir ölçü daha eklenmişti.Evet diye bağırmak istiyordu ama içindeki endişeler sürekli kendisini kemirip duruyordu.Ya bir gün Robert onu sevmekten vazgeçerse o zaman ne yapardı.Büyük ihtimalle boşanırlardı ve bu onu teklifi kabul etmemekten daha fazla üzerdi.Yine de kendi isteklerine karşı koyamayacağını biliyordu.En azından koymamalıydı.Haykırmalıydı onu sevdiğini herkesin önünde.Bir an yapamayacağını hissetsede kendini toparladı ve bir elini Robert'in yanağına uzatarak yanağını tuttu.Kafasını nazikçe kendisine çekerek dudaklarından öptü.Bu sefer yaşadığı çok farklı bir sıcaklıktı.Buz tutmasına sebep olan bir sıcaklık...Dudaklarını irkilerek geri çekti ve nazikçe bir sesle;

"-Evet."

hafifçe duraksayıp soluklandıktan sonra devam etti;

"-Seninle bütün hayatımı ve bundan böyle her saniyemi geçirebilirim."

dedi ve gülümseyerek şimdi ne olacağını merak etmeye başladı.Çünki hayatında daha önce hiç evlenme teklifi almamıştı ve bunun mutluluğunu yaşamanın tadını henüz tadıyordu.O kadar sevinçliydi ki ağlamak istiyordu ama bunun Robert'i üzebileceğini bildiğinden bu fikre uzaktan bile bakamıyordu.Bunları düşünerek devam etti konuşmasına;

"-Eğer sende istersen."

dedi ve Robert'i öperekaynı aynı diğer eliyle kutuyu kapattı.Çünki Robert'in Val için hiçbir şey almasını ve ya bir galleon bile harcamasını istemiyordu.Sevgisi ona fazlasıyla yeterdi zaten.Hemde büyük bir zevkle.En azından Valerié bu zevki ömrü boyunca duyacaktı.Kutuyu kapattıktan sonra diğer eli de Robert'in boynuna yöneldi ve orada diğer eliyle kenetlendi.Onun sıcaklığına ihtiyacı vardı ve hazır vakti varken bu sıcaklığı duymalıydı.Bütün benliğinde ve kulaklarında...

Konu: Geri: Cam Kenarındaki Masa Salı Tem. 14, 2009 2:59 pm

Gözleri parlamıştı heyecandan.Evet,sonunda olmuştu.Muhteşem melek kendisinin olacaktı.Bu isteğini yerine getirebildiği için mutluydu.Boynunda sıcak bir şey hissetti.Bu sıcaklığın Valerié'nin eli olduğunu hemen anlamışı.Fısıldadı:
-Tabikii.İstiyorum.
Bu sırada kimsenin incinmemesi için biraz eğildi.Öpüşmeye başlamışlardı.Vücudunda yayılan enerji ve sıcaklığı durduramıyordu.Hepsi karşıya doğru akıyordu.Ellerinden ve dudaklarından.Kafenin dopdolu olduğunu unutmuştu.Sadece heyecanla ve aşkla öpüyordu.Güzel dudaklarla kendi dudaklarını birleştirdiği her an da mutluluğu yüzlerke kat artıyordu.Gözleri kapalı bir şekilde öpmeye devam etti.Arada bir nefes alıyordu.Bir keresinde gözlerini açtı ve bakındı.Bütün kafe onlara doğru bakıyordu.Bir titreme hissetti ve sabretmeye karar verdi.Düğüne kadar sabretmeye.Sonra tekrar fısıldadı:
-Aşkım.Herkes bize bakıyor.
Dedi.Ondan sonra biraz ayrı durdular.Masa hafiften kaymıştı.Masayı düzelttikten sonra kırmızı kutuyu tekrar açtı.İçindeki parıldayan şeyi çıkardı.Bu sırada Valerié'nin elini tutmuştu.Kendine doğru nazikçe çekiyordu.Yüzüğü hafiften parmaklardan birisine geçirdi.Orta parmağa mı yüzük parmağa mı taktığını bilemiyordu.Gözleri sadece Valerié'ye odaklıydı.Bu sırada yemekler gelmişti.Garsoun yanında şarap taşıyan bir adam da vardı.

Aslında içkiyi pek sevmezdi ama daha önce şarap içmemişti.Bu şaşırtıcı tadı denemek uygun olurdu herhalde.Yemekler önlerine yavaşça kondu.Garsonun gitmesini bekliyrdu.Bu sırada şaraplarda lıkırdayarak bardaklara kondu.Daha önce hiç tatmadığı iki şeyi tadacaktı.Umrunda olan o değildi ama.Çatal kullanmaya karar verdi.Değişik bir yemekti.Yemeğe başladığında heyecanı ve titremesi azalmıştı.Değişik ama hoş bir lezzeti vardı yemeğin.Fısıldadı:
-Güzel bir seçim,aşkım.
Sonra şarabı yudumladı.Şarabın da hoş ama değişik bir tadı vardı.Gülümsüyordu.Sadece gülümsüyordu.Hiçbir şey düşünmemeye çalışsada aklının bir köşesinde hep Valerié vardı.

Konu: " Salı Tem. 14, 2009 3:31 pm

Valerié sıcaklığa oldukça alışmasına rağmen durması gerektiğini anladı.Ama hala etkisi üzerindeydi.Robert'in uyarısı bile Val'i kendine getirmeye yetmemişti çünkü onu gerçekten çok seviyordu.Öpüşmeyi bıraktıklarında hafifçe gülümsedi.Gülümsedikten sonra ise kendi dudaklarını hafifçe ısırarak yaptığı şeyden duyduğu utangaçlığı belli etti.Sonra Robert'in yüzük kabını açmasıyla birden dalgınlıktan kurtuldu.Çünkü parmağında buz gibi bir şey vardı.Oldukça güzel ve parlayan birşey.Valerié bunu yüzük olarak değilde sevgi olarak adlandırmak istiyordu.Çünkü Robert'in bir parçasıydı bu.Özlemini azaltacak bir şey.Robert yokken okşayıp sevebileceği bir şey.Yüzük parmağında gördüğü yüzüğün kendisini sarsan ağırlığına rağmen kendine doğru çekti ve taşına hafifçe bir öpücük kondurarak gülümsedi.
Bir süre sonra sipariş ettikleri yemekler geldi.Bunları seçerken oldukça zorlanmıştı çünki Robert'in damak tadını henüz hiç bilmiyordu.Ama bunu beğenmesini ummuştu.Yemek oldukça güzel gözüküyordu ama ona İtalyayı ve küçüklüğünü hatırlattığından yeme isteği uyandırmıyordu.Şarabından bir yudum aldı ve Robert ile beraber yemeklerini yemeye başladılar.Robert yemeği fazla beğenmiş görünmesede beğenmeye çalıştığı ortadaydı.Sonra beğendiğini ispatlamaya çalışarak güzel sesiyle bir kaç kelime söyledi.Ama Valerié onun çenesini tutup bakışlarını kendisine çevirme ihtiyacı duydu ve kısık bir sesle konuşmaya başladı;

"-Benim yanımdayken nazik olmak zorunda değilsin."

dedi ve şarabından hafifçe bir yudum alarak sözüne devam etti;

"-Ben her şekilde yine de seni severim."

dedi ve gülümsedi.Sonra yüzüğüne yeniden baktı ve şarabından bir yudum daha alarak yemeğini yemeye devam etti.

Konu: Geri: Cam Kenarındaki Masa Salı Tem. 14, 2009 3:46 pm

Yüzünde aptallığın ifadesi belirdi.Sonra yüzü tekrar gülümsedi.Yüzüğe bakınıp duruyordu.Eğilip karşısındaki meleğin yanağına bir öpücük kondurdu.Bu sırada diğer müşteriler oradan ayrılmaya başlamıştı.Buna sevindi.Artık rahat rahat öpüşebilirlerdi.Birkaç müşteri daha vardı ama o müşterilerde bunları görmezdi herhalde.Eli yavaşça kaydı ve yüzüğün olduğu eli okşamaya başladı.Fısıldamıştı:
-Nazik olmaya çalışmıyorum.Şarap biraz değişik.Daha önce şarap içmemiştim.
Dedi gülerek.Gülmeyi seviyordu ama sadece Valerié'nin karşısında gülmeyi seviyordu.Sonra eliği parlak yüzüğe takıldı.Bu tekrar konuşmasına yol açmıştı:
-Bunu benim için hep tak olur mu?Hiç çıkarma.
Yüzünde aşkın verdiği mutluluğun ifadesi vardı ve gülümsemekle meşguldü.Bu sırada yemeğini yemeğe devam etmeye çalıştı.Elini yüzükten çekmişti.Yemeğini yiyordu.Ağzı bu ilginç yemeğe alışmıştı.Sosun verdiği lezzet daha da hoş olmaya başlamıştı.Ne yapacağını bilmez bir şekilde yemeğini yiyordu.Mutluluğunu herkese söylemek istiyordu.Bağırmak istiyordu.Herkes öğrensin istiyordu bu aşkı.Şarabı biraz daha yudumladı.Artık dükkanda sadece onların kaldığını fark etmemişti.Eğildi ve meleğin güzel,canlı ve parlak yanağına bir öpücük daha kondurdu.Artık durmamak istiyordu ama hâlâ erken olduğu konusunda aklında bir şüphe vardı.Sonra Valerié hakkında hiçbir şey bilmediğini fark etti.Babasını bile tanımıyordu ama soyad tanıdık geliyordu.Wilson.Fısıldadı:
-Beni babanla ne zaman tanıştıracaksın?
Bu söylerken bir kere duraksama gereksinimi duymuştu.Bu konudan korkuyordu.Babasının izni eğer olmazsa gibi korkuları vardı.Bu değişik korkkuyu düşünmemeye çalıştı.

Konu: " Salı Tem. 14, 2009 4:04 pm

Valerié sadece gülebiliyordu.Toplum içindeyken yapabileceği tek şeyin bu olduğunu farkına varması onu biraz ürkütmüştü ama buna dayanabilirdi.Yanında Robert varken her şey mümkündü artık Valerié için.Robert'in cevabı onu şaşırtsa da birden mugglle aklından kurtuldu.Uzun süre onların arasında yaşadığı için onlara benzemeye başlamıştı.Bu garip olamazdı çünki çatlak kazanda bile şarabın bulunduğu konusunda şüpheleri vardı.Ama bunları kafasından atmasının tam vaktiydi.Çünkü artık Robert dışında hiçbir şey düşünmek istemiyordu.Bir süre sonra Robert'in eli elindeki yüzüğe gitmişti.Sonra Robert'in sorusuna kaşlarını çatarak cevap verdi;

"-Eğer çıkarmayacağımdan şüphen varsa."

dedi ve Robert'in dudağına bir öpücük kondurarak devam etti;

"-Hiç takmamam senin içini daha fazla rahat ettirecek galiba."
sinsice gülümsedi ve çatal-bıçağına tekrar sarılarak yemeğini yemeye devam etti.Uzun zamandır hatırlamadığı tatlardan biriydi bu.Adını bile zor hatırlayabilmişti.Çünkü yapımı oldukça zor olduğundan evdeki denemeleri oldukça başarısız geçmişti.Yine de bu yemeğe olan sevgisini hala yitirmemişti.Sonra Robert'e daldı gözleri.Yemek yemesi bile o kadar göz alıcıydı ki görenin soluğu kesilebilirdi.En azından Val için böyleydi.Hayatının vazgeçilmez parçalarından biri olmuştu artık o da.Ve Val hayatındaki parçaların her birine oldukça değer verirdi.Sonra Robert'in yemeyi bıraktığını gördü.Bir terslik olduğunu düşünerek panikledi başta ama sonra Robert'in güzel sesiyle yatıştı içindeki panik duyguları.Kendisi de oldukça kısık bir sesle cevap verdi;

"-Aslında onu tanıdığını sanıyordum."

dedi ve meraklı gözlerini Robert'in üzerine dikerek konuşmasına devam etti;

"-Adı Jasonth.Jasonth Wilson."

dedi ve şarabından bir yudum daha aldı.Yemeği bitmek üzereydi.Robert ile daha fazla vakit geçirebilmek için yemeğini yeme işini oldukça yavaşa aldı ve gözleriyle onu izlemeye devam etti.

Konu: Geri: Cam Kenarındaki Masa Salı Tem. 14, 2009 4:20 pm

Valerié sinsice gülümserken hemen uzanıp dudağına bir öpücük kondurdu.Sonra fısıldadı:
-Sinsi halinde güzel ama diğerlerinden daha az.Lütfen sinsi olma bir daha.
Bunları hangi düşünceyle söylediğini bilmiyordu ama Valerié'nin kalbini kırmamış olmayı diliyordu.Birden çaresizleşmiş hissetti.Kafasını kaldırmadan yemek yemeye devam etti.Jasonth adını duyduğunda birden duraksadı.Sonra tekrar devam etti.Gülümseyerek:
-Jasonth'u tabikide tanıyorum ama senin onun kızın olduğunu bilmiyordum.
Dedi.Şarabından bir yudum daha aldı ve bakışları Valerié ile çarpıştı.Utanmıştı ama gülmeye başladı.Gülerken:
-Seninle kısa bir süre sonra evleneceğim ama hâlâ utangacım.
Dedi.Sonra yemeğini ymeye devam etti.Bakışların üzerinde olduğunu hissediyordu.Kafasını kaldırmaya cesaret edememişti.Yüzü kızarmaktan yanıyordu.Kafasını kaldırmaya çalıştı ama yapamadı.

Kısa bir süre sonra yemeğini bitirmişti.Şarabınında sonlarına doğru gelmişti.Buna üzüldü.Çünkü bu birazdan ayrılacakları demek oluyordu.Valerié de bitirmek üzereydi.Biraz onu seyre daldı.Her şeyiyle mükemmeldi.Meleğin yakında kendisine ait olacağını bilmek heyecanlı ve değişik bir duyguydu.
-Kalkalım mı?
Diye fısıldadıktan sonra onayı görünce üzüntüyle hesabı istedi.Hesap geldiğinde parayı ödemişti.Bu sırada elini Valerié'nin eliyle birleştirdi.Onra sarıldı.Yağmurun dindiğini yeni fark ediyordu.Giderken konuşuyorlardı.Yürümek onlar için çok eğlenceliydi.Aslında beraber yapılan her şey onlar için eğlenceliydi.Mutluluğu ve aşkı vücudunun her yerinde hissediyordu ki Godric's Hollow'dan ayrılmıştılar.

» Gölün Kenarındaki Kumsal
» 2. Masa
» 1. Masa
» 5. Masa
» 4. Masa