# Blaise Riddle'ın Odası #

...

Tom,yeğeninin oda kapısı önünde durup içeride olup olmadığını anlamak için bir süre sessizce bekledi. Odadan ses gelmiyordu ama yine de kapıyı tıklayıp içeriye girdi. Babasından öğrendiği bir şey varsa o da aile üyelerine karşı her zaman kibar ve asil davranması gerektiğiydi. Babası hep "Biz Riddle'ız oğlum!" derdi. "Biz farklıyız.Düşmanlarımız bizden tir tir titrerken dost ve aile üyelerimiz samimi bir duyguyla bize güvenip sevmeli.Unutma sevgi sadece ailede işe yarar. Onun dışında kimseye karşı bu hissi beslemeyeceksin!" Babası haklıydı. Bu konuda gerçekten haklıydı...

İçeriye girdiğinde odada kimse olmadığını fark etti. Blaise bahçede ya da alt katta olmalıydı. Odanın içinde bir süre gezinip etrafı inceledi. Odanın dekorunu değiştirmişti yeğeni. Son girdiğinden beri çok değişmişti. Yatağının baş ucundaki duvarda büyük bir Slytherin bayrağı vardı. Karşı duvarda ise ölümyiyen işareti. Masadaki fotoğrafı gördü o an. Blaise'in anne ve babasının fotoğrafı. Birbirlerine sarılmış gülüşüyorlardı. Annesi şu anda Azkaban'da yatıyordu. Babası, yani Tom'un kardeşi, ise yıllar önce bir önceki lord olan Kevin Black'e hizmet ederken seherbazlar tarafından öldürülmüştü. Blaise o zaman henüz 4 yaşındaydı. Bu yüzden onunla hatırladığı pek anısı yoktu. Annesi de bu olaydan yaklaşık bir yıl kadar sonra hapse düşmüştü. İşte o günden sonra Blaise Tom babalık, Gail ise annelik yapmıştı. Tom masadaki fotoğrafı eline alıp biraz baktıktan sonra yerine koydu. Hemen yanındaki çerçevede ise Tom'la Blaise'in 2 yıl önce çektirdikleri bir fotoğraf vardı. Bu fotoğrafta da ikisi yanyana durmuş birbirlerine gayet ciddi ifadeyle bir şeyler anlatıyor sonra Blaise birden bire yerlere yatarak gülmeye başlıyordu. Tom hafif bir tebessüm ederek odanın penceresine doğru yürüdü. Aklından ise pek çok şey aynı anda geçiyordu.

Blaise'in içi sıkılmış , biraz temiz hava iyi gelir diye düşünerek bahçeye çıkmıştı. Odasında oturup durmaktan nefret ediyordu çünkü yalnız kalınca düşünmeği hiç istemediği anılar kafasına doluyor , çıkmak bilmiyordu. Yine o günlerden biriydi işte. Her zamanki gibiydi yani. Sürekli sıkılıyordu çünkü yapacak hiç bir şeyi yoktu. Belki de annesi ve babası burada olsaydı farklı olurdu. Hayır olmayabilirdi de. Çünkü babasını neredeyse tanımıyordu bile. Annesi ise kendisini işine veren başka hiç bir şey düşünmeyen biriydi. Madem böyle olacakt neden çocuk sahibi olmuşlardı ? Neyseki amcası ve onun eşi Blaise'e öz evlatları gibi davranmışlardı. Abigail'de amcası için çok iyi bir eşti. İyi bir anne de olabilirdi. Blaise'e fazlasıyla iyi davranıyordu. Blaise biraz fazla şımartılmış olabilirdi ama o her zaman sorumluluklarının farkında olan biriydi ve geleceğine kendini hazırlıyordu. Okulun bitmesini iple çekiyor hatta amcası izin verse anında okulu bırakmak için can atıyordu. Çünkü ona göre okul gereksiz bir yerdi hele de amcanız Lord Voldemortsa. Blaise sürekli düşünüyor , düşünüyordu. Hava biraz soğumuştu ve üşümeye başlamıştı. "Yukarı çıksam iyi olacak" diye mırıldanarak eve girdi , merdivenlerden yukarı çıkarak odasına yöneldi. Odasından sesler duyunca durakladı ve bir süre dinledi , amcası olduğunu tahmin ederek içeri girdi. Amcası cam kenarında durmuş dışarıyı seyrediyordu. Dalgın görünüyordu ve Blaise

"Merhaba amcacığım , nasılsın ? Dalgın görünüyorsun..." dedi.

Tom kapının açıldığını duymamıştı.. O anda aklından geçen şey kardeşinin karsını yani Blaise'in annesini Azkaban'dan kaçırıp kaçıramayacağıydı. Uzun bir süredir aklında bu düşünce vardı. Henüz kimseyle paylaşmamıştı bu fikrini. Bunun çok zor olduğunu biliyor ama bu fikri kafasından atamıyordu.

O sırada Blaise'in sesini duydu ve ona doğru dönüp gülümsedi. "Merhaba evlat..." dedi onun yanına gelmesini izlerken. Şimdi yanyana durmuş pencereden dışarıya bakıyorlardı. Tom elini Blaise'in omzuna atıp "İyiyim..." diye devam etti. "Evet,dalgınım. Bazı önemli şeyleri düşünüyorum. Neyse... Yakında bir şeyler yapıp yapamayacağımıza bakacağız." Pencerenin kenarındaki sandalyeye oturup Blaise karşısına aldı. Yeğeni henüz küçük olabilecekti ama yaşına göre oldukça olgun ve zekiydi. Tom ve Abigail onu biraz şımartmışlardı ama Blaise şımarıklığın dozunu hep iyi ayarlamıştı, bu nedenle bu pek sorun oluşturmuyordu. "Okul için hazırlıklarını yaptın mı oğlum?" diye sordu ona dikkatle bakarak.