Melody Dorés

Mirranda sabahın ilk ışıklarıyla güne merhaba diyerek yatağından fırladı. Uykudan yeni kalktığı için gözleri üstüne kapanıyordu ve bu durumdan kurtulmak için yüzünü yıkamanın iyi olacağını düşündü. Tekrar saate baktığında erken olduğunu görerek bir duş alma fikri onda uyandı ve yanına havlusunu alarak işine koyuldu. Sıcak bir duş onu kendisine getirmişti ve kendisini çok iyi hissediyordu. Hemen yatağının başucunda duran cüppesini üstüne geçirdi ve programa baktı. Mirranda’nın gözleri parlamıştı ve yerinde zıplamaya başladı. En çok sevdiği derslerden biri olan “SYB” dersliğine gidecekti.

Kitabını da kaptığı gibi yatakhane kapısından dışarı fırladı. Çok meraklanmıştı. Profesörün onlara bir sürprizi vardı ve bunu çok merakla bekliyordu. Merağını yatıştırmak için birileriyle konuşmak istiyordu ama yolda kimseyle karşılaşmadı. Artık Mirranda kendini bahçede buldu. Bahçe her zamanki görüntüsüyle baş döndürücüydü. Güneş demetcikleri yerde ışın oyunları oynuyordu. Merdivenleri ikişer ikişer inerek aşağıda onu bekleyen kalabalığa uzunca bir baktı. Dikkatini çeken bir şey onun durmasına neden oldu ve bunun profesörün sürprizi olduğunu düşünerek hızlı adımlarla kalabalığa doğru yürüdü. Profesör’ün o geldiğinde “Çömelmesini söyledi” ve Mirranda’ da verilen emre uydu… Profesör’ün elindeki kitaba bir an için sinirli bir bakış attığını gördü ve “Profesör’ün bu kitapların gereksiz olduğu düşüncesine kapıldığını” anladı. Ve bu düşünceden kendini çekerek karşısında duran şeyin ne olduğunu anlamaya çalıştı. Herkeste bir heyecan vardı ve sanki aklından geçen soruyu birisi sesli olarak cevaplamıştı. Bir an olsun o kişinin sanki zihnini okuduğunu sandı ve bu düşünceden kendini alıkoydu. Bu yaratık bir “Tekboynuzluy’du” ve emindi ki herkesin profesöre değil de o yaratığa gözleri takılmıştı…


Arazinin dolması üzerine profesörün derse başlamasını engelleyecek birşey kalmamıştı. Zaten Mirranda'da heyecanlanmaya başlamıştı. Karşısında duran saf ve masum yaratığı hemen tanımak için can atıyordu. Neyse ki profesör Mirranda'nın yanındaydı. Derse başlamadan önce kendisini kısa bir şekilde tanıttı. Profesörün adı " Jagger" dı. Hemde ismini hecelerine kadar ayırarak dile getirmişti. Galiba böyle yapmasının nedeni adı çoğu kişi tarafından karıştırıldığı içindi. Ya da Mirranda öyle düşünüyordu. Neyse ki profesör bu tanışma olayını bir yana kaldırarak dersi yavaş yavaş anlatmaya başladı. " Tekboynuzluların bilinen adıyla Unicornların normal bir attan tek farkının alnının ortasından uzunan yaklaşık boyu 20 ile 60 cm arasında değişen bir sarmal boynuzunun uzanmasıdır. " diyerek sözünü yarıladı...

Profesörün susmasıyla beraber herkes sessizliğe büründü. Arazide sadece serin bir rüzgarın esmesiyle sallanan yaprakların sesleri duyulabiliyordu. Neyseki bu sessizlik tekrar profesörün konuşmasıyla sona erdi. " Tekboynuzlar asla binek hayvanı olarak düşünülemezler. Onlar sadece bakire kızların yanına yaklaşırlar. Ben de bu güzeli bu yolla yakaladım. Eh, sizi onla tanıştırmanın vakti geldi sanırım. Bu müthiş yaratığın adı Theodora. Tekboynuzluların kanı içildiğinde o kişiyi ölümsüz kılar. Lakin kim ister ki bu kadar saf ve masum yaratığı öldürmek... Hemde içilse bile o kişinin hayatı lanetli ve çarpık bir hayat olur. Ancak böyle bir durumu çaresiz büyücülerin istiyebileceği bir yaşamdır... " Son kelimesi Mirranda ve arazideki herkesi iyice ürkütmüştü. Ama tabi profesör bu durumu hemen düzeltmek için ders atmosferini bir daha yaşattı ve herkesin derse odaklanmasını sağladı. Ve son olarak " Muggle Kültüründeki Tekboynuzlulardan " bahsederek dersi noktaladı. Profesör'den " Ödev " kelimesi çıkınca arazide büyük bir uğultu oluştu. Bu profesörün biraz canını sıkmıştı ve uğultunun bitmesiyle konuşmaya başladı. " Aslında ödev vermiyecektim ama siz bu kadar istediğinize göre veriyim o halde. Haftaya iki ve üçüncü sınıflar pegasusları, dördüncü, beşinci ve altıncı sınıflar ise anka kuşlarını araştırıp gelecek " dedi. " Kulaklarım doğru mu duymuştu, evet doğruydu ödev yoktu, içimden haykırmak gelse de unicornu korkutmamak için susmayı tercih etmiş, bu mutluluğu daha sonra yaşamak için aklımın bir köşesine not etmiştim. Ne güzel, diye düşündüm. Ödev yok ,iş yok, bol bol eğlence var, hey, dedim içimden ben bu okulu seviyorum. " diye geçirdi. Profesör son olarak " Gitmeden önce sırayla Tekboynuzu sevebilirsiniz " diyerek sözünü noktaladı. Mirranda Tekboynuzluyu incittmeden okşayarak araziden ayrıldı...

Not: Başka bir sitede yaptığım ders Rpg'sidir.

Camı delercesine gelen güneşin parlak ışıkları Sienna’nın yüzünü okşuyordu. Yavaşça doğrularak ayaklarını kendisine doğru çekti. Oda her zamanki gibi mavi duvar üstünde hareket eden bulutlarla çevriliydi. Büyük bir cam vardı. Sienna küçüklüğünden beri o camın kenarında oturur eşsiz manzarayı izlerdi. Bir keresinde sabahlara kadar o camda hiç gözünü kırpmaksızın durmuşluğu bile vardı. O anda gezmenin verdiği heyecanla yatağından kalkarak elini yüzünü yıkamaya başladı. Kıyafet seçiminde hiç zorlanmadan üstüne en sevdiği elbisesi olan uzun gri desenli elbisesini geçirdi. Zamanın daha var olduğunu görünce eskilerin verdiği şevkle camın kenarına oturdu. Dışarıda güz vardı. Tabiata sarı ve kırmızıya çalan renkler hâkim olmuştu. Az ileride bir ağaç vardı. Bu Sienna'nın ağacıydı. Buraya küçükken adını kazımıştı. Kendisine şuan böyle şeyler çok komik geliyordu. Manzaranın eşsiz güzelliğine kapılıp giderken kapının çaldığını duydu. " İçeriye gel " diye emrederek yine sırtını kapıya döndü. İçeriye gelen kişi yavaş adımlarla Sienna'ya yaklaştı. Sienna hemen arkasına bakarak bunun annesi olduğunu fark etti. Annesi eşsiz bir güzelliğe sahipti. Galiba Sienna bu yönünü annesinden almıştı. “ Kızım kahvaltı hazır. Arkadaşlarını bekletmek istemezsin değil mi? “ diye ağzında geveledi. Sienna hemen baş işaretiyle onay vererek kapının geride bıraktığı sesle kala kaldı. Hemen yerinden kalkarak kapının koluna uzandı ve merdivenlerden teker teker inmeye başladı. Salon sarı bir ışıkla aydınlatılıyordu ve bu göz yorucuydu. Hiç bu rengi sevmezdi ve annesinin kullanmasına da sinir olurdu. Aşağıya indiğinde arkadaşlarına koşarak sarıldı ve hepsine “ Selam “ verdi. Sienna omzundan geriye doğru bakarak “ Biz çıkıyoruz ormanda dolaşacaz. Sakın merak etmeyin. Hoşça kalın. “ diyerek evden ayrıldı.



Ormanın eşsiz güzelliği nutkunun tutulmasına neden olmuştu. Böyle bir şeyin olması ayaklarını yerden kesmişti. Sarı renginin yoğun olduğu bu ayda manzara eşsizlik kazanmıştı. Ağaçların çıplak olması eski ağacının bulunmasını bir nefse yararda sağlayabilirdi. Hemen arkadaşlarını tuttuğu gibi ileride duran büyük bir ağacın yanına çekiştirdi ve oturmalarını tercih etti. Ağacın üstünü taradıktan sonra bunun kendi ağacı olduğunu anladı. Arkadaşları ona, “ Senin ismin burada yazıyor “ demesiyle Sienna hemen gösterilen yere baktı. Arkadaşlarının şaşkın bakışları onu sevindirmişti. Eva “ Bu ağacın üstünde ne zamandan beri senin ismin yazılı tatlım? “ diye sordu bir nefeste. Hemensöyledi. “ Küçüklüğümde hiç arkadaşım yoktu bende hep bu ağacın altında oturur ağlardım. Bu ağaca sırlarımı döker ve paylaşırdım. Arkadaşım gibi olmuştu. Şimdi bile bir şey olsa hep buraya gelirim. Ağacın dili olsa benim neler yaşadığımı size hep anlatır “ diye geveledi… Arkadaşlarının şaşkınlığı bir kat daha artmıştı. Böyle olması Sienna’yı daha da sevindirmişti.

Not: Başka bir sitede yaptığım Rp'dir. Hemde Sienna karekterimin adı oluyor Eva ise karakterimin arkadaşı...

Bir sitede yapmıştım ama şimdi site ismini verirsem balarsınız.