Loranne.

Konu: Loranne. Paz Tem. 19, 2009 8:16 am

Hampshire,Victorian Malikanesi
23:46

Gece. İlk insanlardan bu yana geçen süreçte saklanmak veya saklamak için bahşedilmiş zaman dilimi. Belki de gün ışığıyla aralarında olan çelişkinin iyi bir nedeni vardır. Gün açar, gece örter. Fakat ne yazıktır ki bunun hakkını veremeyenler için tam bir felakettir.

Kesinlikle bu gecenin başrolünü oynayan dolunayın parlak ışıklarını bahşettiği Hampshire kasabasının dar patikasında birbirilerine karşı duran iki karanlık siluetten biri tökezleyerek birkaç adım daha öne çıktı. Karanlıkta zar zor seçilen yüzü, ifadesiyle ve fiziksel değişimiyle bu varlığı isimlendiriyordu. Kan Emici. Genç kadın alayla gülümseyip,karşısında kendisini tepkisizce bekleyen küçük,savunmasız canlıya daha da yaklaştı. Havada asılı kalmış ılık meltem, adeta gelgit yapar gibi kızın mistik kokusunu burnuna ulaştırıyordu. Susuzluk. Bu elbette ki dayanılacak gibi değildi. Daha fazla bekleyemezdi. Avına iyice yaklaşan vücüdu sabırsızdı. Anlayacağını ummayarak, sessizce fısıldadı. Seni masum küçük kız. Eminim benimle karşılaşmak için özel bir çaba sarfetmemişsindir fakat bu geceki avcılık oyunumda en büyük yardımcım sen olacaksın. Şefkatle gülümsüyordu. Kızın kaçmaya teşebbüs edeceğinden değildi, sadece son dakikalarını kibar sözler duyarak geçirmesini istemişti. Birkaç saniyelik bir hız dengesinin süratiyle çevredeki ayağların yaprakları hışırdadı. Şimdi, iki siluetde tozlu toprakla bir olmuş gibiydiler. Genç kadın, kontrolsüz bir şekilde altında yatan küçük yaratığın boynuna doğru uzandı. Kızın hiç tepki vermemesi garipti ama sanki ne olacağını biliyor gibiydi. Dirensede ne olacağının farkındaydı. Aç vampirein kurumuş dudakları sıcacık tene değdiğinde, geçmişin tek kozu olan anılar hücumla beynine saldırdı. Hatırlamak,iatenmeyendi.Dışlanan ve değiştirelemeyen...

Bu vahşilik Loranne. O insanların ölüşünü izledim. Kanlarının bedenlerini terkedişine tanık oldum, buna sebep oldum. Sanki daha 18' ine basmamış bir çocuğu avutur gibi saçlarını yazaş yazaş okşuyordu. Izdırap tüm vücudunu ele geçirmişti. Sevdiği insana hayatın en büyük kötülüğünü yapmak yeterince ağırdı zaten. Ama onu kaybetmemek için yapmıştı bunu. Hep beraber olabilmek için. Usulca konuşup,sakin sesinin boş odada yankılanmasını dinledi. Ahh.. Marcus. Buna alışmalısın. Yaşamak için izleyeceğin yolları değiştiremezsin. Elinde değil..

Izdırap. Belki de en acı olanı buydu. Anılar beynini hücum ettiği gibi terkederken, avının işini bititrmeye hazırlanan genç kadın ufak bir sarsıntı yaşadı. Elinde değildi. Dudakları hala kızın ince, pürüzsüz teninde ustalıkla dolaşıyordu. Zaman dolmuştu. Elveda küçük yaratık, susuzluktan isyan edr gibi öne çıkmış keskin dişlerini kızın yumuşacık tenine batırdı. Bu eylemin verdiği haz ve rahatlama tarif edilemezdi. Kan. Tuz. Sıcaklık. Genzini tatlı tatlı yakan sıcak sıvının kokusu ciğerlerini doldurmuştu. Daha fazla aldı küçüğün yaşam sıvısından. Her seferinde güçsüz düşmüş bedenine can katıyordu sanki. Bundan sonra olacakları adı gibi biliyordu.Yavaş yavaş soğuyan ten, sessizleşen kalp atışları, ve değşetle açılmış, donuk gözler...
Adeta bir yenidoğan gücüne kavuşmuştu. Dudaklarının biraz ötesinde ritmli atan nabzı iradesinin kontrol kemiğini kırmıştı. Son hamlesiyle arda kalan hiçbirşey bırakmayıp, ayağa kalktı. İşte şimdi başlıyordu.Gecenin sahne sırası gelmişti.

Gece. İlk insanlardan bu yana geçen süreçte, saklanmak veya saklamak için bahşedilmiş zaman dilimi. Susuzluğunu tam anlamıyla gideren bu genç kadın eserini ustaca saklamalıydı. Bu kasaba hakkında pek bir bilgisi yoktu ama çevre halktan bazı şeyer öğrenmişti. Hayvan Mezarlığı. Büyücülerin,Muggle gibi davranarak ölen hayvanlarını törenlerle uğurladıkları yer. Saçmalık. İlk haline göre oldukça yenilenmiş görünen kadın, kendinden beklenmeyecek çaviklikle, yerde öyleye yatan genç kızı kollarına aldı. Fazla uzak değildi. Bir yol boyunu birkaç dakikada adımlayıp, keskin kokusu havaya çökmiş mezarlığa girmişti bile. Kendine kutsanmış yeteneklerini doğru kullanabilmak gurur vericiydi. Oyalanmayarak en yakınıdaki bir mezarı kazmaya başladı. derinlere indikçe daha yeni eti keniğinden ayrılmış iskelet ortaya çıkıyordu. Taze bir köpek ölüsü olmalıydı. Umursamadan kızı kazdığı çukura iteledi. Loranne için bütün ölüler aynıydı. Toprağı hızla geri örterken, buradan ayrılacak olmanın sabırsızlığını içinde hissediyordu. Ve damağında kalan eşsiz tadı. Kan. Tuz. Sıcaklık. Mükemmel.

» Loranne'in Odası