Ann Valerié ~ Robert Brandon Eclipse'nin Yatak Odası

Tüm heyecanı ortadan kalkmış gibi hissediyordu.Mutluluğu hâlâ yüzünde parlıyordu.Karısının ellerinden
tuttu.Malikaneye doğru yürümeye başladılar.Valerié gelinliğin içinde
tam bir melek gibi görünüyordu.Kanatları eksikti sadece ama kanatsız
olsa bile Robert'ı havaya uçurmayı başarabiliyordu.Kısa bir süre içinde
malikaneye geldiler.Bir süre kardeşleriyle ilgilendi.Sıkılmıştı atık
onlardan.İçindeki belki de sıkıntı değildi.Başka bir şeydi.Anlaşılmaz
bir şeydi.Valerié'nin kolunu tuttu:
-Odamıza gidelim mi hayatım?
Cevap
bile almadan yukarıya yöneldi.Kaba olduğunu düşünüyordu ama artık çok
geçti.Belki bir özür dileyebilirdi ama affedileceğini
sanmıyordu.Odalarına varmak üzereydiler.

İçeri girdiğinde
sessizce kapıyı kapattı.Bu sırada Valerié'nin dudaklarına yapışmak
üzereydi.Onu gerçekten seviyordu ama fazlasını yapabilip yapamayacağı
arasında hiçbir fikri yoktu.Duygularına karşı yenik düşmek
istemiyordu.Dudakları ayrıldıklarında aklına gelen ilk şeyi fısıldadı:
-Ann Valerié Eclipse.
Bunu
söylemek değişik bir duyguydu.Artık sınırlar ortadan kalkmıştı.Hemde
tamamen.Bunu söyleyince onun farkına daha da vardı.Sınırlar kalktı
işte.Ne duruyorsun?İçinden gelen sesler beyninde uğulduyordu.Onlara
engel olmaya çalışmak gerçekten zordu.Bunu yapabileceğinden emin
değildi ve yanlış bir şeylerden korkuyordu.Gidip yatağın kenarına
oturdu.Yüzü kızarmış gibiydi.Saçma bir şekilde utanıyordu.Bunu
biliyordu ve bu da daha fazla utanç verdi.Karısından utanmak.Saçmalık
tamamen yüzüne yansıyordu.Utanç olarak.Değişik bir durum içerisinde
hissediyordu.Hem komik hem de utandırıcı.

Valerié büyük bir mutluluk içinde düğünlerinin olup bitmesini izledi.Her şey o kadar güzeldi ki sanki hala bir rüyadaydı.Ama düğünleri bittiğinde bulutların arasındaki tahtından inip gerçek dünyaya döndü.Robert sayesinde artık gerçek dünya bile Valerié'ye huzur veriyordu.Berbaer evlerine girdiklerinde çok farklı bir tat girdi damarlarından içeriye.Ailesinden ayrı ilk defa kendi evi olacaktı.Her ne kadar babasını özleyecek olsa da küçüklüğünden beri hep kendi ailesini kurmak için can atardı.Bunları düşünürken damarlarındaki tadı arttıran bir ses duydu.Bu Robert'in sesiydi.Ona bir soru sormuştu."Evet" odalarına gitmelerini istiyordu ama cevap vermeden Robert'i izledi.Odalarına girdiklerinde Robert hafifçe kapıyı kapattı.Nedense Valerié'nin içindeki aşk denilen şey Robert'le hiç yaşamadığı bir duyguyu yaşayacağının haberini ona önceden veriyordu.Bunları düşünürken dudaklarıda baştan çıkarıcı tatı hissetmeye başladı.Hemde büyük bir tutkuyla.Sonra yine Robert'in sesi ve içinde yayılmaya devam eden büyük mutluluk.Tiz bir sesle cevap verdi;

"-Efendim müstakbel kocacığım."

dedi.Normalde olsa böyle bir şeyi tiz bir sesle söylemek normalde Valerié'yi utandırırdı ama artık aralarında hiçbir mesafe kalmadığına göre istediği gibi konuşabilirdi.Etraflarındaki duvarlar artık oldukça kalındı.Bunları düşünerek Robert'in yanına oturdu.Hafifçe kendine yaklaştırarak boynunda ellerini doladı ve dudaklarına minik öpücükler kondurarak mutluluğu yaşamaya devam etti.

Dudaklarına konan minik öpücükler aşkını daha da arttırıyordu ve içinde bazı kıpraşmaları başlıyordu.Hislerine engel olamıyordu ama hep engel olmaya çalışıyordu.Başarısız olacağını bile bile engel olmaya çalışyırodu.Dudaklarından bütün vücuduna yayılan bir enerji vardı.Hem istiyordu hem de engel olmaya çalışıyordu.Engel olmaktan vazgeçti.Hislerine yanıt vermeye başlıyordu.Elleriyle Valeré'yi sımsıkı sarıyordu.İçindeki kıpırdamalar ise artmaya başladı.Fokurdamaya dönüşüyorlardı sanki.

Elleri Valerié'nin belini iyice sarmıştı.Okşuyor gibiydi.Arada omuzlarına çıkıp iniyordu elleri.Dudakları ise aynı heyecanı devam ettiriyordu.Oturduğu yerden boynunun yavaşça kaydığını hissetti.Ayakları hariç boylu boyunca yatıyordu artık.Valerié'yi kendine çekmeye çalışıyordu.Minik bebekler gibi sanki oyun oynuyorlardı.Oyunu bırakıp gerçek hayata devam etmesi gerektiğini biliyordu aslında.Dudakları Valerié'nin boynuna doğru inmişti.Boyun öpmek hoştu ama yalamak hoş muydu sorusu karışıklık getiriyordu.Bir köpek gibi yalıyordu sanki.Bundan iğrenmiş olsada çok hoş geliyordu.Duraksamadı.Hızla devam etti.Ellleri Valerié'yi tamamen kendine çekmişti.Dipdibe duruyorlardı ancak öpmeden başka bir şey yapamıyordu.Valerié'nin gelinliği ve kendi üstündekiler bir ağırlık gibi duruyordu karşısında.Yine de dokunamadı.Sadece öpmeye ve yalamaya devam ediyordu.

Valerié Robert'in kollarının arasında minik bir kızdan çok karısı olmuştu artık.Bunun mutluluğuyla daha çok bağlanıyordu.Bir süre geçtiğinde tat vücudunda o kadar belirgin bir yer edinmişti ki şu anki kabusu bu tadı artık alamayacağı bir noktaya gelmekti.Bir an glinliği kendinden o kadar ayrık duruyordu ki sanki sadece bedeni varolmuşlukla yüzleşiyordu.Bunları düşünerek Robert'in boynundaki ellerini göleklerindeki düğmelere kaydırdı.Artık hiçbir şeyi yapmaktan korkmuyordu.Yavaşça i iliklenmiş düğmeleri açarak Robert'in sıcak tenine dokundu.O kadar güzeldi ki.Bunu kirletebileceği düşüncesi hala beyninde bir ok gibi saplı duruyordu.Ama istiyordu hemde çok istiyordu.Bunu düşünerek yavaşça fısıldadı;

"-Seni gerçekten çok seviyorum."

dedi ve bir öpücük daha kondurarak devam etti;

"-Seni istiyorum.Hemde çok."

dedi ve Robert'in dudaklarındaki yerini tekrardan bularak Robert'in göleğini tamamiyle üstünde çıkardı.Her ne kadar sevgisinden emin olsa da Robert'in içinde duyduğu tereddütlü hava Valerié'yi de tedirgin ediyordu.Bunları düşünerek Robert'in güzel dudaklarını öpmeye devam etti.

Dudaklarıındaki heyecanlı öpücüklerden sonra üzerindeki gömleğin sıyırıldığını hissetti.Göğsü çırılçıplak kalmıştı.Demek ki ikiside istiyordu.Birbirlerini istiyorlardı.Kollarından da gömlek sıyırılmıştı.Dudaklarında tekrar arzuyu hissetti.Dudaklarını ayırdıklarında Valerié'yi görğsüne yasladı.Sonsuza kadar böyle kalmak istiyordu.Sonsuza kadar onu sevmek istiyordu.Sadece sevmek istiyordu.Fazlasını değil.Belki de fazlasını tam olarak bilmediğinden böyleydi.Belki de fazlası daha da aşklarını arttıracaktı.Fısıldadı:
-Seni seviyorum.Seni istiyorum.
Sonra ellerinin kaydığını fark etti.Gelinliğin fermuar gibi olan bir kısmı vardı.Orayı açtı.Yavaş yavaş gelinliği sıyırmaya başladı.Valerié tüm güzelliği ve ihtişamıyla ortaya çıkıyordu.Vahşileşmeye başlamıştı.Gelinliği yırtarcasına çekti.Tamamen gelinlik çıkmıştı artık.Gelinlik ellerinden kaydı.Yatağın dışında duruyordu artık.Bu sırada kendisi ise meleğiyle öpüşmeye devam ediyordu.Ellleri meraklı bir gazeteci gibi Valerié'nin üzerinde dolanıyordu.Onu yatırdı.Bu sırada pantolonunun kaymakta olduğunu farkında değildi.Heyecanla öpüşüyorlardı ve kısa bir süre sonra ikisi de çırılçıplaktılar.Kapıya rahatsız etmeyin yazmak aklından bile geçmemişti.Kardeşlerine böyle yakalanmak istemezdi.Yatağın üzerinde ince örtüyü vahşice çekti ve ikisinin üzerine sardı.Artık öpüşmekten fazlası vardı.Bu çok daha heyecanlı ve acı verici bir şeydi.Meleğinin kirlettiğini bilmek içinde bir parçalanmaya sebep olmuştu ama dışına istese de bunu yansıtamıyordu.Hızını kesmedi.Hatta arttırdı.Elleri ile Valerié'nin çıplak belini sımsıkı sarmıştı.Tamamen birleştiklerini fark etti.Ayrılmak istemiyordu.Biraz daha böyle kalmak istiyordu.Yatağını üzerinde dönüyorlardı sanki.

Çok uzun bir süre devam ettiler.İkisi de bir uykuya dalmaya başladı ama hâlâ bir bütündüler.

Valerié uyandığında bütün vücudu sarsılmış gibiydi.Ama hala sıcaktı.Bu hem aşkın sıcaklığıydı hem de Robert'in.Mutluluktan ne yapacağını bilemez bir halde gözlerini araladı.Oda hala aydınlıktı.Sabah ve ya akşam kavramı yoktu şu an.Sadece bulunduğu konum ve kalbindeki büyük sevgi vardı.Bunları düşünerek hafifçe gülümsedi ve Robert'in kolları arasından onu uyandırmamaya dikkat ederek sıyrıldı.Bunu yapmadan önce Robert'in yanağına bıraktığı öpücük etkisini göstermişti ki Robert'i hiç bırakmak istemiyordu.Üzüle üzüle odaya daha önceden yerleştirmiş olduğu kıyafetlerinden birini üstüne geçirdi.Aynaya baktığında ise yanaklarının oldukça kızarmış olduklarını farketmişti.Nasıl kızarmazdı ki.Sevdiği kişiyle ilk defa beraber olmuştu ve herhangi birisinin onlar uyurken odaya girip hallerini görebileceği düşüncesi kalbine bir yumru gibi oturmuştu.Diğer odalardan gelen hafif sesler artık dışarı çıkmasının vaktinin geldiğini gösteriyordu.Evliliklerinin ilk gününden kötü gelin olarak algılanmak istemezdi.Robert'in acıkmış olabileceğini düşünerek mutfağa ilerledi.Yemek yapmayı küçüklüğünden beri çok severdi.Küçükken annesiyle babasına kurabiyeler bişirir ve onları renkli şekerlemelerle süslerdi.Bu yüzden annesi öldüğünde hiç sıkıntı çekmeden babasına bakabilmişti.Bunları düşünerek el yapımı bir kahvaltı için buzdolabını açtı.İçi dolu olmasıyla birlikte seçenekte fazlaydı.Biraz malzemeyi dolaptan çıkararak kahvaltıyı hazırladı.Sonra uzun araştırmaları sonucunda bulduğu tepsinin üzerine sessiz bir şekilde bunları yerleştirerek odaya geri döndü.Hafifçe yatağa oturdu ve Robert'in uyumasını izledi.

Gözleri birden hafifçe aralandı.Çırılçıplak olduğunu fark etmesi çok zaman almadı ama umursamıyordu artık.Üzerlerine örttürdüğü ince örtü kayıp gitmişti.Bu sırada Valerié baş ucundaydı.Gerinerek kalktı.Karnı açtı ama tek istediği şey Valerié'ydi.Yemek yerine Valerié daha cazip bir seçenek gibi geliyordu.Valerié'nin dudaklarını buldu ve yanaşarak öpücük kondurdu.Gece yaşadıkları şeyler aklına geliyordu.Hem utanıyordu hem de mutluydu.Örtüyü çekip belinden aşağısına örttü.Tepsiye doğru uzandı:
-Dün gece...
Diye başladığı sözünü tamamlayamadı.Bir süre için de olsa sessizlik başlamıştı.Birlikte sessizce kahvaltı yapıyorlardı.Valerié solgun görünüyordu.Kendisinin nasıl göründüğü hakkında bir fikri yoktu.Kahvaltılarının sonuna doğru yaklaşmışlardı.Ne diyeceğini bilemiyordu.Yüzünün yandığını hissetti.Kimden utanıyordu?Karısından mı?Saçmaladığını fark ediyordu ama yüzünün kızarmasına engel olamıyordu.Yarım kalan sözüne tekrar başladı:
-Dün gece çok değişik ama güzel bir geceydi.
Bunları söyledikten sonra Valerié'nin de utanmış olabileceği aklına geldi.Neden bahsediyordu ki.Hiç konuyu açmamış olmak istiyordu ama açmıştı çoktan.

Valerié Robert'i uyandırmadan izlemeye çabalarken birden Robert'in gözleri aralandı.Oldukça anlamlı bakmalarına rağmen yorgunlukları belli oluyordu.O an Valerié kendinden nefret etti.Çünkü Robert'i uyandırmıştı.Bunları düşünerek mahcup gözlerle Robert'i süzdü.Sonra kahvaltıyı yavaşça Robert'in önüne uzatarak gülümsedi.Robert Valerié'nin giyinmemiş hali gibi çıplaktı.Ama bu Valeriéye hiçbir rahatsızlık vermiyordu.Çünkü artık Robert onun kocasıydı.Bunları düşünerek kahvaltıyı tutma görevini sağ eline vererek sol eliyle Robert'in tenini okşadı.Hala sıcak ve huzur doluydu.Sonra Robert Valerié'nin meraklı bakışları altında örtüyle belinden aşşağısını örttü ve Val buna karşılık sadece kıkırdayabildi.Aç olduğu her galinden belli olan Robert'in tepsiye uzanmasıyla birlikte tepsiye uyguladığı gücü hafifçe azalttı.Sonra ise Robert'in sesini duydu.O güzel ve verdiği huzur hiç bitmeyecekmiş gibi gelen sesini.Sonra birden vazgeçti Robert.Valerié buna karşın fazla meraka kapılmayarak kahvaltılarına devam etmelerini izledi kendi gözlerinden.Sonra Robert konuşmasının devamını getirdi.Dediklerine hafifçe gülümseyerek konuşmaya başladı;

"-Bundan sonra her gecemiz bu şekilde olacak.Alışsan iyi olur."

dedi ve hafifçe gülümseyerek Robert'in dudaklarına minik bir öpücük daha kondurdu.Sonra yine sol eliyle Robert'in elini kavradı ve gözleriyle Robert'inkileri birleştirerek gülümsedi.Sonra yavaşça çatallardan birine bir parça patırarak Robert'in ağzını açmasıyla beraber onun ağzına soktu.Robert'in ağzındakileri bitirmeden konuşma çabasına karşın nazikçe susmasını işaret etti ve yatakta hafifçe yer değiştirdi.Şimdiki konumu Robert'in yanıydı ve başını Robert'in yumuşak göğsüne dayamıştı.Bu şekilde kahvaltı etmeye devam ettiler.

Valerié'nin kıkırdaması onu daha çok utandırmıştı.Utandıkça daha çok utanıyordu.Karısından utanmak saçma bir şeydi ama utanıyordu.Bu durumu kontrol etmek elinde değildi.Valerié gülümsediğinde içinden serin sular akıyordu.Her gece kelimesi aklını başından almıştı zaten.Kahvaltılarına devam ederlerken omzunda bir sıcaklık hissetti.Çok hoş bir sıcaklıktı.Biraz eğildi ve Valerié'yi saçlarından öptü.Kahvaltının sonlarına gelmişlerdi.Hiçbir şey dökmemiş olmayı umuyordu.Tepsiyi kaldırıp bir köşeye koydu.Bu sırada Valerié'yi omzuna geri yaslamış.Beraber uzandılar.İçinde çok büyük bir huzur doluydu.Kalkmaları gerektiğini bilmek üzücüydü.

Robert örtüyü yatağın üzerine topladı.Bu sırada üstüne giyecek bir şeyler arıyordu.Beyaz bir gömlek buldu.Onu hemen üstüne geçirdi.Altına da bir pantolon buldu.Umursamazca onu da giydi.Valerié'ye bakındı ve:
-Artık aşağı inmemiz gerekiyor.
İsteksizce de olsa bu cümleyi kullandı.Yatapın kenarından kaymış olan gelinliği kaldırıp yatağın üzerine koydu.Asasını aldı e Valerié'ninkini de ona verdi.İşe gitmesi gerekebilirdi.Valerié'ye sımsıkı sarıldı ve kapıya doğru yöneldiler.Birkaç saniye sonra odanınn kapısı kapandı.

» ~Ann Valerié Wilson'ın Odası~
» >> İlk Kattaki Yatak Odası
» Robert Eclipse'in Odası
» Jack William Black | Yatak Odası | Kapıyı Çalmadan Girmeyiniz!
» Gia'nın Odası