Alan James William [2]

Konu: Alan James William [2] Çarş. Ağus. 05, 2009 6:53 pm

K A R A N L I K O R M A N

Merakla
içeriye gir, ölüme yaklaş. Sessizlikteki huzuru hisset. İşte tek mesele
bu. Pat..Ahh.. Kabuslar içinde uyanan Peter, hep aynı kabusu görmekten
tedirginliği ve korkusunu kontrol edemiyordu. Zavallı bir insan haline
geliyor ve ölümü biran önce tatmayı diliyordu. İçini sarmıştı
derinlerde gizlenen meraklar...Hep kendini karanlık bir ormanda
görüyordu. Onu takip etmesini isteyen beyaz elbiseli çok güzel bir kız
ve sonradan kaybolan ağaçlar ve ay... Yere düşüyormuş hissi veren
umutsuzluk çukuru ve sessizliğin bozulmadığı bir ortam. Napıcağını
şaşıran Peter, bitkibilim kitabına baktı. Belki bunun bir çözümü
olabilirdi. Baktı ama bulamadı. Çaresizler içinde yastığa başını koydu
ve gözlerini kırpmamaya başladı. Neler olduğunu anlamak onu çok
korkutuyordu. Ya eceliyle ölecekti. Yada kabuslardan kurtulacaktı. Acı
çekmek ona göre değildi. Dışarıya çıkıp kafa dağıtmayı planladı. Üstüne
sadece bir T-shirt, altına bir capri aldı ve sokakların boş ve sessiz
kucağına yürüdü. Adım attı, ilerledi. Kulaklarında sesler çınlamaya
devam ediyordu. Umutlar tükeniyordu. Gözleri yavaş yavaş kapanmaya
başlayan Peter, birden yere düştü. Belki ölümle boğuşuyordu. Belkide
baygınlık geçiriyordu. Uyandığında karanlık bir ormandaydı. Tek
hatırladığı yere düştüğüydü. Bu karanlık orman ona çok tanıdık
geliyordu. Rüyası, yoksa kabusmu denilmeli. Kabusundaki yerdi burası.
Ölüm, ölüm zamanı diye geçirdi içindeni. Yorgun belki de bitkin olan
Peter, korkuyordu. Sadece duyduğu şey Korkuydu. Sabit kalmaktansa
savaşarak ölmeyi hedefleyen Peter elini cebine attı. Asasını almaya
çalıştı. Ama asası yoktu. Aradı ama bulamadı. Birden bir kurt sesi
ortaya çıktı. Napıcağını şaşırmış bir vaziyette masum bir şekilde
ilerledi. Her yerden ayrı bir ses çıkan ormandan sağ çıkmak onun tek
umuduydu. Birden önünde bir kurt belirdi. Ama normal kurt olamıyacak
kadar iri yarı ve büyüktü. Asası olmadan bir hiçti. Onunla savaşamazdı.
Animagus'a dönüşmekten başka bir seçeneği yoktu. Acı verici değişim
başlamıştı. Animagus'a dönüştü. - Aslan - Yırtıcı parmaklarıyla büyük
bir Aslan'a dönüşen Peter, kükremeye başladı. Ama korkup ve kaçıcak
kadar zeki değildi. Tekrer kükreyip üstüne doğru yürüdü. Yırtıcı
parmakları ile pençesinin arasına aldı. Kurt'un yada ismini bilmediği
yaratığın uluyarak kaçtığını gördü.

X Korkup kaçmak aklına geldi demek. Pis kurt !

Tekrar
insana dönüşen Peter, biraz daha ilerledikten sonra birkaç kurtun
geldiğini gördü. Bu sefer işi zordu. Öldürücü darbe yaklaşmıştı belki
de. Tekrar animagus'a dönüşmek için kenara çekilmişti. Acı veren
dönüşüm sonunda bitmişti. 3 Tane kurt belirdi karşısında. Korkmak ve
kaçmak için iyi bir zaman değildi. Dolunayın eşsiz büyüsü kurtları yada
yaratıkları dahada güçlendiriyordu. 3 Kurttan 2'sinin ona hızlıca
koştuğunu gördü. 1 Tanesi liderleri olmalıydı. Komuta verir gibi
yerinde duruyordu. Saldırılarını yapmışlardı. Peter'ın omzunu
pençeleyen bir kurt, ayağını sakatlayan diğer kurt lider kurtların
yanına dönmüşlerdi. Savaşacak gücü kalmayan Peter, son bir dayanma
isteğiyle üstlerine yürüdü. Pençelerini geçirdiği liderleri
yaralanmıştı. Yerde ölece yatan Lider, acındıracak bir şekilde
uluyordu. Bu durum Peter'in canını sıksa da savaşmaktan başka çaresi
yoktu. Ama yanlış olan birşeyler vardı. Diğer kurtlar liderlerini
sırtına alıp usulca yol almışlardı. Peter savaşmak istemediklerini
anlayınca tekrar insana dönüştü. Onlara ne kadar üzülse de kendileri
saldırmışlardı. Omuzununun kanadığını gören Peter oraya usulca yattı.
Birkaç dakika geçtikden sonra bayıldı.

# 1 Saat Sonra....

Gözlerini
açtığında evinde yatıyordu. İnanamıyordu olanlara..Bu herzaman olan
kabuslardan birimiydi. Yoksa gerçekmiydi karar veremedi. Yatağından
kalktı ve omzuna baktı. Omzunun kanamadığını gören Peter, sevinerek
ayağa kalktı. Hiç birşey olmamış gibi eski günleri yağıt eden Peter,
babasının büyücülük filmlerini çıkardı. Dikkat etmedi pek fazla ama
daha sonra anladı. Babasının animagus'u bir kurttu. O zaman savaştığı
da babasıydı. Yaptıklarına inanamadı. Gözlerinden yaşlarla bu güzel
anıyı mahfetmek onu çok üzmüştü. Usulca yere gömüldü ve kendine bir
tokat attı.

Konu: Geri: Alan James William [2] Perş. Ağus. 06, 2009 9:47 am

İlk cümlen her ne kadar "Olmak ya da olmamak, işte tüm mesele bu" gibi olsa da etkileyiciydi. Öyle ayılıp bayılacağım kadar bir betimleme yoktu ama anlatımın güzeldi.

Betimleme: 23

Uzunluk beklenenin altındaydı sanki.

Uzunluk: 10

Renkler yetersizdi ne yazık ki. Fazla özen göstermemişsin.

Renk Düzeni: 8

Bazı yerlerde noktalama işaretlerinden sonra boşluk bırakmamışsın. Bunun dışında göze çarpan bir hata göremedim.

İmlâ Düzeni: 15

Anlatımın sürükleyiciydi. Fantastik bir kurguydu sanki. Cümlelerin kısa ve anlaşılırdı ama biraz daha betimleme isteyen cümlelerdi.

Yazım: 15
Rp Puanın: 71 + 4=75

» Alan James William
» Ricardinho William
» Jack William Bennet
» William Jack Marjanovic
» Jack William Black