Kamp Alanı ~

Konu: Geri: Kamp Alanı ~ Perş. Tem. 09, 2009 9:23 pm

Anna ıslık sesini duyar duymaz sesin geldiği yöne doğru döndü.Mich'i gördüğünde hızlı adımlarla ona doğru ilerledi.Oğlu'nun yanına geldiğinde gözlerine baktı neler oluyor dercesine.Daha sonra oldukça sakin bir sesle olduğu yere bağdaş kurarak oturdu ve Mich'in de oturmasını istercesine elini yanına koydu.

"Bir sorun mu var Michael."

dedi sakin bir tavırla.Michael'in bu tavırlarına bir anlam veremiyordu.Daha fazla katlanabileceğini sanmıyordu.Biran önce öğrenmesi gerekiyordu

Konu: Geri: Kamp Alanı ~ Perş. Tem. 09, 2009 9:38 pm

Mich sonunda kendisine yönelen Carol'ı görünce,ıslığını durdurmuştu.Carol yanına vardığında olanları bilmek istercesine derin bir şekilde mich'in gözleri süzdü.Mich ''Eski Lord'la çıktığından haberi yok tabi...'' şeklinde geçirmiştir.Bunu bilmediği umarak,söylememeye karar vermiştir.Ardından bağdaş kurması üzerine kendisininde eşlik etmesini ister.Mich bağdaş kurduktan sonra Carol'ın "Bir sorun mu var Michael." şeklindeki sorusuna '' Hiç bir şeyim yok.'' şeklinde tedirgin bir havayla cevap verir.''Yeni bakan işinde iyi değilmi'' şeklinde insanların kafasında soru işareti uyandıracak bir ses tonuyla konuşmaktadır.Carol'dan gelecek cevabı,sağına soluna bakarak bekler.

Konu: Geri: Kamp Alanı ~ Perş. Tem. 09, 2009 10:21 pm

Sean suyun içinde sinirden çatlıyordu.Dışarı çıktığı gibi

"Ee Mr. Black Suyu severmisiniz?"

Dedi ve hemen ardından "Aquamenti"diye bağırdı.Asanın ucundan çıkan yüksek tazdikteki su Mr.Black'i ve bütün arkadaşlarını ıslatmıştı.Hemen onlara dönüp Sıra bende şeklinde bakarak gülmeye başladı.Mr.Black'a bakarak

"Ups.Afedersiniz.Nasıl bir büyü diye merak ediyordum.Demek ki böyle birşeymiş.."

Dedi ve cevap beklemeye başladı.

Konu: Geri: Kamp Alanı ~ Cuma Tem. 10, 2009 7:30 am

Michael'in tedirgin ses tonu Anna'yı rahatlatmaya yetmemişti.Birşeyim yok desede bir şey vardı ortada huzursuzluk eden.Belki de burda durması onu rahatsız ediyordu.Aslına bakılırsa haklıydı.Sonuçta kamp kendilerini yanlız bulmak için icat edilmişti.Anna bir süre düşünerek konuşmaya başladı.

"Seni yeterince tanıyorum Michael."

Michael'in gözlerine baktıkça içinin daha da huzursuz olduğunu hissedebiliyordu.Kevin ile görüşmesi ya da Anna'nın kamp'a gelmesi.Bu ikisinden birisi Michael'i tedirgin ediyordu.Direkmen soracaktı artık daha fazla bulmaca çözmek istemiyordu.

"Kevin ile görüşmemiz mi yoksa benim kamp'a gelişim mi rahatsız ediyor seni."

dedi lütfen doğruyu söyle dercesine michael'in gözlerine baktı.

Konu: Geri: Kamp Alanı ~ Cuma Tem. 10, 2009 7:49 am

Michael Carol'ın konuşmalarına takmazcasına etrafa bakıyordu.Sonunda "Seni yeterince tanıyorum Michael." şeklindeki sözler Carol'ın ağzından dökülmüştü.Mich bu sözü pek takmaz gibi yapmıştı,ancak Carol 'a beslediği tatlı bir kin yüzünden tavır almıştı."Kevin ile görüşmemiz mi yoksa benim kamp'a gelişim mi rahatsız ediyor seni." Şeklindeki sözlerle konuşmasını devam ettirmişti.Ama artık bu kadarına kayıtsız kalamazdı,konuşmak zorunda olduğunu hissetmişti.''Şunu bilmeni isterimki,Bir insanla görüşmen beni bu kadar yaralamazdı.Ama...'' sözü yarıda kalmıştı.Bir kaç defa ''ama''ladıktan sonra konuşması gerektiğine kesinlik getirebilmişti.''Sanırım çıktığın varlığın Eski Lord,belkide kimliğini değiştirmiş bir katil olduğundan haberin yok'' Sakin bir şekilde dökmüştü içindekileri onu kırmadan konuya girmenin tek yolu bu idi...

Konu: Geri: Kamp Alanı ~ Cuma Tem. 10, 2009 8:09 am

Anna Kevin'in geçmişini biliyordu.Ona daha tamamen güvenemiyordu.Bu doğruydu.Ama ondan hoşlanıyordu.Sonuçta Anna'da bir cadıydı.Diğerleri gibi birisine aşık olabilmesine hakkı vardı.Elini kendi saçlarında gezdirerek yere eğdi başını.Şimdi ne söyleyeceğini kendisi de merak ediyordu.Gerçekten köşeye sıkıştırılmıştı.Michael'e birşeyler söylemesi gerekiyordu.Ama ne söyleyebilirdi ki.Lord olduğunu bildiğini mi.Ama bakanlıkta görev alması o kadar kolay olmamıştı.Yine de düşünceleri iyice kör düğüm olmuştu.Gergin bir bakışla Michael'e baktı.

"Biliyorum birlikte olduğum kişi eski Lord.Ama bakanlıkta görev almak o kadar kolay olduğunu mu sanıyorsun.Birçok zorlu denemeleri vardır.Çok sıkı denetimden geçti Kevin.Sonuçta da bakanlıkta ve z.a.y yandaşlığında."

dedi ve Michael'i süzdü.Endişesini hissedebiliyordu.Aslında yüzünden okunabiliyordu.Daha sonra gülümsemeye çalışsa da gerginlik dolu bir tebessüm etti.

"Ayrıca ona bir şans daha vermeliyiz Michael.Belki de gerçekten değişmiştir ne dersin.Ben ona son bir şans daha verdim."

dedi ve elini Michael'in omzuna koydu.Güvende olduğunu anlamasını istiyordu.Anna ilk evliliğinde yaptığı hataya bu kez düşmeyecekti.Ne kadar Kevin'den hoşlansa da.Ona karşı hep savunmada tutacaktı ailesini.Bu kez tökezlemeyecekti.

Konu: Geri: Kamp Alanı ~ Cuma Tem. 10, 2009 8:21 am

İyice köşeye sıkışmıştıki,sorunun cevabını uzun bir süre düşündükten sonra,tereddüt havasıyla döktüğü "Biliyorum birlikte olduğum kişi eski Lord.Ama bakanlıkta görev almak o kadar kolay olduğunu mu sanıyorsun.Birçok zorlu denemeleri vardır.Çok sıkı denetimden geçti Kevin.Sonuçta da bakanlıkta ve z.a.y yandaşlığında." Şeklindeki keliimelerin ardından,tahmin edilemeyecek bir derecede sinirlenmişti,bu yüzünün hafif kızarması şeklinde dışa vuruyordu.Tebessüm etmeye çalışıyordu,ancak oadamın bir çok insanı öldürmesi,aileside dahil... Onun tebessümünü bastırıyordu."Ayrıca ona bir şans daha vermeliyiz Michael.Belki de gerçekten değişmiştir ne dersin.Ben ona son bir şans daha verdim." şeklindeki sözlerden sonra hafif bir şekilde duyduğu nefretten gözleri dolmuştu.Birden kendini toparlamışçasına ayağa kalktı,ardından ''Sana kolay gelebilir.Ama o adam bir çok insanın canını aldı,bunlara ailemde dahil.Sadece,sadece ....''Gözleri dolu bir şekilde koşar adımlarla çadırına doğru yönelmişti...''Sadece seni de kaybetmekten korkuyorum'' şeklindeki lafı içinde kalmıştı,söyleyememişti...

Konu: Geri: Kamp Alanı ~ Cuma Tem. 10, 2009 8:30 am

Anna Michael'in dedikleri ve hızla koşup gitmesinin ardından bakakalmıştı.Galiba gerçekten mutlu olmaya sevmeye ve sevilmeye hakkı yoktu.Canı acıyordu.Canı daha beter acıyordu artık.-Annecim nerdesin.- diye geçirdi içinden ve ayağa kalktı.Yanlızlığı sevmese de şuanda istediği tek şeydi.Belki de çekip gitmeliydi.Yine ikilemler arasında kalmıştı.Kalmak ve gitmek.-Neden herşey kördüğüm- diye geçirdi içinden sinirle.Ardından çadır'ından hırkasını alarak ormanın derinliklerine doğru ilerledi.Bir süre yürüdükten sonra tekrar çadırına dönmüştü.Çantasından çıkardığı parşömen'e birkaç söz karalamıştı.

"Hemen Moskova'ya dönmek zorundaydım.Seni yanlız bıraktığım için üzgünüm.Anna.."

kağıdı alarak Kevin'in çadırına doğru ilerledi.Parşomen'i kevin'in yanına bırakarak dudaklarına öpücük kondurarak çadırdan çıktı.Michael'in çadırına bakarak orman'a doğru ilerdi.Orman'ın derinliklerinde evine cisimlenmişti.Artık evindeydi işte her zaman ki gibi..

Konu: Geri: Kamp Alanı ~ Cuma Tem. 10, 2009 8:58 am

Kevin, dudaklarında bir ıslaklık hissetmişti, ama uyanamamıştı. 30 Dk filan sonra uyandığında yanında bir mektup görmüştü, açtı ve okudu "Hemen Moskova'ya dönmek zorundaydım.Seni yanlız bıraktığım için üzgünüm.Anna.." yazıyordu. Kevin, üstünü değiştirdi, çadırından çıtkı ve ''Çocuklar acilen gitmem gerekiyor,size burada Michael ve Sean Liderlik edicektir.'' dedi Kevin ve ormana giderken biranda Moskva'ya cisimlendi. Miller malikanesi nerde ola bilir daha önce buraya sadece iş'i gerekiği gelmişti, her sokağa teker teker cisimlendi ve sonunda büyük bir malikane gördü burası Miller malikanesi olmalıydı yani Moskova'nın en zengin Bakan'ı olduğuna göre evet burası olmalıydı, Kevin kapıyı çaldı açan ev ciniydi, Kevin ''Mrs.Miller evdemi ?'' dedi sert bir şekilde, ev cini ''Evet Efendi.'' dedi Kevin tekrar ''Hemen beni onun yanına götür!'' dedi. Cin eliyle buyrun dermişcesine içeriyi gösterdi, Kevin içeriye girdi ve ''Ee, neredeymiş Mrs. Black ?'' dedi tekrar Kevin.

Konu: Geri: Kamp Alanı ~ Cuma Tem. 10, 2009 8:58 am

Michael çadırına döndükten sonra olanları iyice bir düşünmüştü,Sağına doğru dönük bir şekilde uzanıyordu,Çadırından içeri uzanan bir kafanın olduğunu farketmişti,haliyle.Ama aldırmadı,o an kalp acısının verdiği göz yaşlarını dökmekle meşguldu.Bir an amacını düşündü,ne olmak istediğini.Evet amacı ''seherbaz'' olup Lorddan intikam almaktı,ancak bu düşüncelerle bir yere varılamayacığını anlaması bir hayli zaman almıştı.İntikam babasının nasihatlerine ters düşen bir davranıştı.''İntikam iki başlı bir yılan gibidir,her zaman sahibine geri döner.'' Evet babasının bu nasihati bir ninni gibi kulağındaydı,adeta.Ne kadar intikam burda bahsedilen gibi bir davranış olsada,Mich'in sevgiden muhtaç kalmış,nefret,öfke,kin dolu haline uyan bir davranıştı.Bir anlığına doğru şeyin ne olduğuna kafasını yormaya başlamıştı,seçenekleri gözden geçirmekteydi.Birincisi intikam alırdı;ama bu ne ailesini geri getirir,nede Mich'i fiziksel ve bedensel yıpranmalardan kurtarmazdı.İkincisi onu bağışlardı;buda ailesini geri getirmezdi.Yapması mich için ok zor olan bir davranıştı.Ancak babasının ''bazen doğru olan,zor olandır...'' şeklindeki nasihatleri iyice aklını karıştırmıştı.Belkide zor olanı yapmalıydı,En azından Carol için onu affetmeye karar vermişti,sonunda...

Konu: Geri: Kamp Alanı ~ Cuma Tem. 10, 2009 12:44 pm

Sean Mr.Black'in bir mektubu okuduğunu ve okuduktan sonra da gitmesi gerektiğini gruba Michael ve Sean'ın liderlik edebileceğini söylemişti.Ancak Michael orada biriyle tartışıyordu.Sean bölmek istemedi.Bir süre sonra Michael'in çadırına gittiğini gördü.Kötü şeyler oluyordu.Hemen Mich'in çadırına gidip seslendi

"Hey Mich.İyimisin?Mr. Black gitti.Kampı bize bıraktı.Hadi gel.Hey Mich dostum iyimisin?İçeri geliyorum."

içeri adımını atar atmaz Mich'in çadırda sağına dönük bir şekilde yattığını gördü.Belli ki birşeyler düşünüyordu.Mich'e seslendi

"Hey Mich hadi gel.Takma kafana bu kadar her ne olduysa.İstiyorsan bana anlatabilirsin.Hadi çıkalım orada anlat."

dedi ve kalkması için elini uzattı.

Konu: Geri: Kamp Alanı ~ Cuma Tem. 10, 2009 4:35 pm

Swy Bir gezintiye çıkmıştı.Çok sıkılmıştı.Dolanırken bu sıkıntıyı geçirecek kişiyi yani Sean'ı gördü.Ve ona doğru koştu.Gittiğinde Sean orada yoktu.Sadece bir çadır vardı.Çadırdan sesler geliyordu.Swieta içeri girdi.

-Aaaaaaaaaaaaaaaa!

Diye bağırdı.Çünkü içerde biri yatıyordu.Onu kötü biri sanmıştı.Sonra Sean'ı görünce anladı ki onun arkadaşı.

-Merhaba! Sean.

Dedi.

Konu: Geri: Kamp Alanı ~ Cuma Tem. 10, 2009 5:15 pm

Sean çadırın içinde yatmış öylece ölü gibi duruyordu.Sessizdi ve sakindi.Kimse yoktu yanında.Sean da zaten bunu istiyordu.Yalnızlık.Sonra birden çadırın içine biri girdi girdiği gibi

"Aaaaaaaaaaaaaaaa!"

diye bağırdı.Sean hemen asasını aldığı gibi kalktı

"Kimsin sen."

diye bağırdı.Bu Miranda'ydı.Herhalde Sean'ı ölmüş yada tanımayıp kötü biri sandığı için bağırmıştı.Sonra Miranda

"Merhaba! Sean."

dedi.Sean asasını kot pantolonunun cebine sokup

"Merhaba Miranda"

dedi ve gülümsedi.Onunla çatlak kazanda tanışmışlardı.Sean onu çok sevmişti ve çok hoş buluyordu.Belkide hoşlanıyordu.Bilmiyordu uzun zamandır kimseyle bir ilişki kurmamıştı.Sean Miranda'ya bakıp

"Ne oldu birşeymi var.Birine birşey mi oldu?"

dedi.Merakle cevabını beklıyordu.

Konu: Geri: Kamp Alanı ~ Cuma Tem. 10, 2009 6:26 pm

-Bende sizin evden çıkıp biraz geziyim dedim.Gıcık Ablamdan haber yok.Sanırım beni uyuz etmeye çalışıyor.

-Bunuda çok iyi beceriyor.Ve beni çıldırtıyor.

Yatağa kendini atıp.Bağırmaya başladı.

-aaaaaa! aaaaaaa! aptal Swetlana gıcık.

Derken tepiniyordu.

Konu: Geri: Kamp Alanı ~ Cuma Tem. 10, 2009 6:37 pm

Lütfen Kimse Rp Yazmasın Şimdi ~ Jacop Kevin Black ve Anette Sophia Miller ~ Rp Yazıcaktır ! [Edward Kevin Black!]

Konu: Geri: Kamp Alanı ~ Cuma Tem. 10, 2009 8:35 pm

Ah, işte berbat bir gece daha...
Uyumayacak. Haftanın yedi gününden dördü uykusuz geceler ile, dört günü ise deliksiz uykuyla geçer. Uyku onu her zaman rahatlatmıştır. Beynin bir şey düşünmediği, bilinç altının yine de işlevde olduğu ancak bunu kendisine hissettirmediği tek anlar; uyku anlarıdır. Gerçi uyandığında, sinirlerini bozan düşünceleri kaldığı yerden devam etmeye başlar. Ancak yine de, uyku anlarnda bir şey düşünmemek, düşündüğünde bile hissetmemek güzel.
Dizaynını kendi üstelendiği odası, ona huzur veren tek şeydir bu evde. Sadece kendi odası varmış gibi davranır. Oturduğu yer muazzam bir malikâne değil de, sadece tek bir odadan oluşan kulübeymiş gibi. İçinde yaşayan insanları genelde yok sayar. Bayan Miller'a olan minettarlığını ve sevgisini çoğu zaman içinde yaşar. Kadının, içinde hislerinin varolduğunu bildiğini ya da en azından tahmin ettiğini umar.
Kendisini bir kabuğun içinde tutmayı yeğler. Dışarı en ufak pay vermeyen, kalın bir duvarcasına etrafını saran, çok ama çok güçlü bir kabuk... O kabuğu emekle deşip, yavaşça Anette'in kendisine ulaşabilen kişi, hiç yoktur.
Kabuğun oluşumu, canı pahasına güvendiği ailesinin ona ihanet etmesiyle örülmeye başlamış ve ardından yaşadıklarıyla, kalın bir duvar hâline gelmiştir. Bu düşüncelerinin çocukça olduğunun bilincinde olmasına rağmen, asla "ihanet" kelimesinden vazgeçmemiştir.
İnsanlardan nefret eder, ancak bu bencil olmasına engel değildir. İnsanlar dünya kaynaklarını emen, pis yaratıklardır. Güzel duygular barındırmazlar ve sistemleri, sadece yok etme üzerine kuruludur. Ha, bir de acı çektirmesini çok iyi biliyorlar.
　
Odasına bir göz gezdiriyor ve yeniden ne kadar zevkli olduğunu düşünüyor. Mavi tonları ona her zaman huzur vermiştir. Yüksek mobilyalı yatağı oldukça şık ve rahat. O yatağın içinde kendisi hep dünyada değilmiş, hiç var olmamış gibi hisseder. Bu çok hoş bir duygu olmasına rağmen, asla adını koyamaz. Yorganını, mavi renkli çiçekler bürümüş; bu nevresim takımına bayılıyor. Kapının karşısında kalan duvarda, ardına kadar açık, tavandan yere doğru inen pencereler var. Yine tavana monte edilmiş kornişlerden, bitişik duvara doğru bağlanan, odasındaki diğer mavi tonlarıyla son derece uyumlu perdeler sarkıyor. Yanyana duran iki pencerenin arasında, büyük bir sandığın sığabileceği kadar geniş olan bir boşluk var, ki bu boşluğu Anette'in aynasız şizofreni doldurmakta. Odada, parkelerde boş kalan alanlara serilmiş iki halı var ve bunlar, odanın güzelliğine güzellik katıyor. Yatağının sağ tarafında içine kitaplarını ve bazı gereksiz şeyleri oyduğu camlı bir dolap, onun yanındaysa çalışma masası duruyor. Sol tarafında ise ayaklı bir sehpa var. Üzerini Anette'in en sevdiği kitaplar ve bir gece lambası işgal ediyor. Sol köşede, beyaz renkteki tek kişilik koltuğu duruyor. Hemen yanında ayaklı, başını koltuğa doğru uzatmış gibi görünen bir lamba daha bulunuyor. Yatağın karşısında kalan uzun duvar ise, tamamiyle giysi dolabına ayrılmış hâlde.
Anette'in odası, kendisinin aksine son derece sıcak bir görünüm sergiliyor. Belki de, odasını dekore ederken siyah ve beyaz tonlarına daha fazla ağırlık vermeliydi... Ancak hayatındaki her şeyin siyah ve beyaz renklerinden oluşmasından nefret ediyor. Maviyi de çok sever. Odasından içeri giriyor ve ahşap kapıyı arkasından kapatıyor. Saat kaç? On mu, on bir mi? Umrunda değil. Bu gece uyumak istemiyor. Belki de, bir ışık yakmalı. Ancak karanlık ona çok daha iyi bir seçimmiş gibi görünüyor. Karanlıkta kendini çok ama çok güvende hissediyor. Gündüzleri her şey fazlaca ortada. Hem geceleri, yıldızlar var. Yıldızlar, onun olmazsa olmazları. Psikolojik sorunlarının olmamasının tek sebebi yıldızlar. O, daha ufacık bir çocukken içindekileri dökecek birini bile bulamadığında, yıldızlar onu kurtaran varlıklar oldu. Ve hâlâ bu göreve devam etmekteler.
Rahat, beyaz koltuğuna oturmayı reddediyor ve duvar boyu pencerese doğru yürüyor. Büyük ihtimalle, Mich ile Sean ve Bayan Miller şu an kamp yerindeler. Anette, kamp fikrini reddetti çünkü bu işler ona göre değil. En ufak zevk alacağını zannetmeyerek, ardına kadar açık camlardan başını uzatıyor ve yıldızlarına bakıyor. Acaba ailem şu an ne yapıyor? Bunu yapmayı hiç istemese de, ailesi olarak kabul ettiği insanları çok seviyor. Ancak güven eksikliği, bu sevgisine gölge düşürüyor gibi görünüyor. Anette'in içindeki durum biraz daha farklı...
Saatin umrunda olması gerektiğine inanıyor ve bileğini kaldırıp, rakamları fosforlu olan fosforlu saatine bakıyor. Ya da, belki de bakamıyor demek daha doğru.
Benimle dalga geçiyor olmalısın! Öz ailesinin evinden, yanına bir yadigâr olarak oldığı saati kayıp! İşte bundan daha kötü bir olay olamaz... O saatin varlığına o kadar alışık ki, varken varlığını hissetmediği gibi yokken yokluğunu da hissetmiyor.
Sean! Derini yüzeceğim! Sean sayesinde yaptıkları göl gezintisinde, ormana geçiş yaptıkları sırada koşturmak zorunda kaldıkları ara, saatini düşürmüş olmalı.
Hayır, hayır, hayır, hayır! Ormana gitmeli. Hemen şimdi. Şu anda. Orman yolunu biliyor. Ah, cisimlenememesi, cisimlenmeyi bilmiyor olması ne kadar acı bir gerçek!
Neyse ki, Dipsiz Orman'da, kendisi gibi çömezler için yapılan bir kamp var. Bundan nefret ediyor ancak saatini bulduktan sonra, kampta kalabilir. Zaten uyumayacak, ertesi gün de kendine bir çadır hazırlatabilir.
　
Uçarcasına ahşap kapısına koştırıyor ve evin merdivenlerini, yokuş aşağı koşarmışçasına iniyor. Hiç düşünmeden çıkış kapısına ulaşıyor ve kocaman kapıyı açarak, kendisini dışarı atıyor. Koşuyor ve koşuyor... Sisli Göl kenarına gelinceye ek koşuyor.
Geçen günlerde, Sean ile dolaştıkları yerlerin üzerinden geçiyor, saatin fosfoslu olmasına binlerce kez minnet duyarak. O saati ne pahasına olursa olsun, bulmalıyım! Lumos gibi basit bir büyüyünün üzerinde, daha önce çok deneme yapması oldukça şans getiren bir durum. Saçma sapan bir çaba olmasına rağmen -bunu böyle düşünmemeye çabalıyor- bütün göl kenarını tarıyor ve ardından ormana dalıyor. Sean'la ilerledikleri yönden yürümeye başlıyor ve asasının soluk ışığından faydalanarak yerleri tarıyor. Parlak bir şey görebilme umuduyla, adım attıkları her kareyi inceliyor.
Ancak gecenin o saatinde, çabası elbette ki boşuna. Kendine lanetler yağdırıyor ve kamptakileri bulma umuduyla, biraz daha ilerliyor. Ertesi gün, gerekirse bütün ormanı tarayacak.
Kamp başkanı olan Bay Black'in, ilk gün için fazla derinlere inmemiş olmasını, umutsuzca umuyor.
Yaklaşık yarım saat boyunca yürüyor ve ilerlerde bir ışığa benzeyen bir şey görüyor. Bunun bir ateş olduğunu düşünüyor ve gözleri, umutla parlıyor. Aile yadigârı konusunda endişeli değil, çünkü onu 'bulamama' gibi bir sözcük ihtimal dahilinde bile değil. Belki rica ederse, Mich kendisine yardım edebilir. Ne de olsa, uzunca bir süre aynı evi -malikâne demek daha doğru- paylaştılar.
Soluk soluğa, gördüğü ateşe doğru ilerliyor. İşte şans, bir kere de olsa benden yana. Gecenin köründe, baykuş sesleri arasında kaybolmanın ne kadar hoş(!) bir duygu olacağını düşünerek irkiliyor. Adımlarını yavaşlatıyor, çünkü artık doğru ateşin yanına geldiğinden emin. Artık etkisini yitirmekte olan ateşin etrafına bir sürü çadır doluşmuş...
Kendisinden bir kez daha nefret ederek, kampa oldukça yakın bir yerdeki kütüğün üzerine kendisini bırakıyor. Hâlâ yorgun... Ancak birisinden, kendisine çadır kopyalamasını isteyecek hâli yok.

Acaba Mich ve Bayan Miller hangi çadırdalar? Sorusu aklını kurcalamaya başlıyor. Yarın bunun cevabını öğreneceğini bilmenin rahatlığıyla, başını koruyucularına, yıldızlara çeviriyor ve onları seyre dalıyor. Ormanın içinde sabahlamak güzel olacak...

Konu: Geri: Kamp Alanı ~ Cuma Tem. 10, 2009 8:52 pm

Jacop, öğlene kadar uyumuştu. Gece yaptığı olaylardan sonra bunu hak etmiştide. Hemen üstünü giyindi, babasının odasına gitti ve Kevin'ın orada olmadığını gördü hemen koşarak aşşağıya indi ve oradada yoktu hemen ''Kreatcher!'' diye bağırdı Jacop. Kreatcher'a ''Babam, Kevin nerede Kreatcher!'' dedi ses tonu kalın bir şekilde ''Efendi Kevin, sabah erkenden kampa gitti efendi Black.'' dedi Kreatcher. Jacop ''Lanet Olsun ! beni neden kaldırmadın Kreatcher!'' dedi bağırarak ''Herneyse!'' dedi Jacop ve ''Bana kahvaltımı hazırla hemen !'' dedi tekrar. Yukarıya çıktı bütün gerekli malzemeleri Quidditch Takımı, Asası vb. malzemelerini çantasına koyarak tekrar aşşağıya indi Kreatcher ''Kahvaltınız hazır efendi Black.'' dedi soğuk ve boğuk bir ses tonu ile. Jacop hemen kahvaltısını yaptı ve Kreatcher'a ''Ben babamın yanına gidiyorum Kreatcher sende benimle geliyorsun!'' dedi Jacop ve Kreatcher'e kamp alanına cisimlenmesini söylemişti. Kamp alanına geldiklerinde heryer doluydu Michael ve Sean'da oradaydı 2 Gryffindor'lu. Jacop onları takmadan Kevin'ı aramaya başladı onu görememişti, ve çadırını aramaya başlamıştı orada büyük bir çadır vardı o olmalıydı hemen Kreatcher ile birlikte içeriye girdi ve ''Mr. Black suçunuz çok büyük beni kaldırmadınız!'' dedi Jacop gülümseyerek. Kevin yatıyordu. Jacop tekrar Kreatcher'a Çantaları yere bırakmasını ve daha sonra dolaplarına yerleştirmesini söyledi. Jacop, Kevin'a ''Herneyse ben dışarı çıkıyorum Anette'nında burda olduğunu duydum onunla tanışmak istiyorum.'' dedi Jacop ve çadırdan ayrıldı. Etrafa gözünü gezdirdi ve tek dolaşan birisini göremedi çadırın ilersinde bir kütük gözüne çarptı ve kütüğe doğru ilerledi olamaz ! Kütükte oturan Anette Miller'dı hızlı adımlarla oraya ilerledi ve Anette yıldızları izliyordu Jacop'ta yanına oturdu ve yıldızları izlemeye başladı ''Merhaba, yıldızları izlemeyi seviyorsun ha?'' dedi Jacop gülümseyerek.

Konu: Geri: Kamp Alanı ~ Cuma Tem. 10, 2009 9:10 pm

Kütük sarsılıyor ve Anette, bu hareketten kütüğüne birisinin oturduğunu anlıyor.

"Merhaba, yıldızları izlemeyi seviyorsun ha?"
Ah, işte bir sinir bozucu. Ne bekliyordu ki? Elbette gecenin körü olsa bile birileri tarafından rahatsız edilecek. Sadece yalnız kalmayı diliyor. Yanındakine başını çevirmeyerek, sadece
"Hı hı." demekle yetiniyor.

-out: Oldu mu şimdi kısa? :P

Konu: Geri: Kamp Alanı ~ Cuma Tem. 10, 2009 9:17 pm

-out; oLdu :F

Rpg İn !;

Anette, Jacop'a başını bile çevirmeyerek sadece ''Hı hı.'' dedi. Jacop ''Çok samimi ve uzun bir cevap verdim saoL.'' dedi gülümseyerek, ''Ben Jacop Kevin Black, sende Anette Miller olmalısın Sihir Dünyası'nın en Sex'i kızı.'' dedi Anette'ye yüzünü çevirerek. ''Senin hakkında birşeyler duydum ve duyar duymazdan senden hoşlandım dedikleri kadar güzelsinde, sende yıldızları seviyorsun kendi halindesin yalnızlık ne güzel birşey öyle değilmi?'' dedi Jacop. Tekrar yıldızlara bakmaya devam etti, ''Biliyor musun, sen'de benim bir yıldızımsın huzur isteyen birisi daha olması çok sevindirici diğerleri yani gürültücü ahmak'lardan hiç hoşlanmıyorum yani sayılır?.'' dedi Jacop. Acaba direk Jacop'a avada'mı çakıcaktı yoksa Jacop'a arkadaşlıkmı edicekti?.

Konu: Geri: Kamp Alanı ~ Cuma Tem. 10, 2009 10:24 pm

Anette'in vermiş olduğu resmilikle en ufak ilgisi olmayan cevap, oğlanı susturmaya yetmiyor olacak ki, zavallıca cümlelerini beyan etmeye devam ediyor;
"Çok samimi ve uzun bir cevap verdin, sağol." Rica ederim. "Ben Jacop Kevin Black. Sen de Anette Miller olmalısın." Ah, tanıştığıma inan son derece memnun oldum. "Sihir Dünyasının en seksi kızı." Bu ne cüret! "Senin hakkında bir şeyler duydum ve duyar duymaz senden hoşlandım. Dedikleri kadar güzelsin de." Hiç inandırıcı değilsin, tatlım. Daha özgün bir şeyler bul. Bir kere de normal birisiyle tanışsa, şaşırcak..."Sen de yıldızları seviyorsun ne kendi hâlindesin. Yalnızlık ne güzel, öyle değil mi?" Evet, öyle. Ve bu zevke leke sürmekten vazgeç! "Biliyor musun, sen de benim yıldızımsın." Ne de çabuk yıldızın oluverdim öyle. "Huzur isteyen biri daha olması çok sevindirici. Diğerlerinden, yani gürültücü ahmaklardan hiç hoşlanmıyorum. Yani sayılır," diyor Jacop.
Anette, o cibiliyetsizin söylediklerini şöyle bir tartıyor ve hiçbirinin umrunda olmadığına karar veriyor. Bu söylediklerine de Hı, hı demek onu susturur mu? Kendisinden bir cevap beklediği, sesi tonunda belli.
Ona ne demeli? 'Hoşlantı' adı verilen duygunun bu kadar basit olamayacağını, önce karakterin tanınması ve kendi karakteriyle uyumlu olup olmadığını kafasında tartması gerektiğini, bu tip duyguların az da olsa her zaman emek istediğini ona nasıl anlatabilir? Bu küçüklüğünden beri sevgi görmüş olduğu her hâlinden belli olan, herhangi bir güvensizlikle karşılaşmadığı izlenimi yaratan oğlan, bunları anlayabilir mi? Peki ya aralarında hiçbir şeyin geçemeyeceğini? Çünkü Anette, adı Jacop olan oğlanın niyetini açıkça belli etiğini düşünüyor.
Belki de, onu yok saymalı ve yıldızlara bir şeyler anlatmaya devam etmeli... Ancak yüzünde bezmiş bir ifadeyle, başını kütüğünün sağ tarafına doğru çeviriyor ve oğlanla göz göze gelmeye çalışıyor. Bunu yapmasıyla birlikte, daha başından oğlanın davranışlarına uyuz olmamış olsa, kendisini afallatacak bir görüntüyle arşı karşıya geliyor. Bir kaç metre ötelerinde yanan ateşin yansıması, Jacop'ın yüzünün sağ tarafını aydınlatıyor. Sol tarafıysa karanlığa gömülü. Oldukça esrarlı bir tablo ve Anette, kendisine bile itiraf etmekten nefret ediyor olsa da, oğlanın son derece hoş bir tipi var. Anette'e hiçbir anlam ifade etmiyor olması ne yazık...
Dudaklarını aralıyor ve, buz gibi donuk bir ses tonu, bezmiş yüz ifadesiyle dudaklarından şu sözler dökülüyor;
"En azından gürültücü ahmakların, gürültü çıkaracak kelimeleri var..." diyor. Bunun çevirisi; gürültüden nefret ettiğimize göre, seninle aramızda herhangi bir kelime bile yok, demek olsa da oğlanın anlayacağını düşünmüyor. Ardından başını tekrar yıldızlara çeviriyor. Büyük ihtimalle, kendisine ettiği iltifat(!)lardan sonra, verdiği yanıtı saçma bulacak.
Umrunda değil...

Konu: Geri: Kamp Alanı ~ C.tesi Tem. 11, 2009 12:51 pm

Jacop, hiç memnun olmamıştı, daha fazla kütükte oturup yıldızları seyretmek istemiyordu. Anette onunla biryerlere gitmek istemezdi heralde ama sorması gerekiyordu. Anette'ye döndü ve ''Şey, Anette biliyorum ama içimde kalmasından iyidir?'' tekrar cesaretini toparladı ve ''Benimle biryere gelmeni istiyorum.'' dedi Jacop. Elini uzattı ve gelmesini bekledi ''Lütfen, merak etme sana tecavüz etme gibi bir niyetim yok sadece sevdiğim bi yere götürmek istiyorum seni, seninde beyeniceğinden eminim, Lütfen.'' dedi ve beklemeye başladı, diğer söylediği laf'lar biraz saçmaydı ama şansını yeniden denemek istiyordu Jacop.

Konu: Geri: Kamp Alanı ~ C.tesi Tem. 11, 2009 5:57 pm

Oğlanın konuşmaya her hâlde devam etmek istediği belli. Anette, kendi yanıtını oldukça açık buluyor. Kes sesini! Ancak dünya da bunu bile anlayamayacak, zavallıların olduğu da doğru tabii.
Belki de, ağaçlar bile ses tonundan rahatsız oluyor ancak oğlan konuşmaya devam ediyor;
"Şey, Anette biliyorum ama içimde kalmasından iyidir?" diyor. Lütfen içinde kalsın. "Benimle bir yere gelmeni istiyorum. " deyip elini uzatıyor. "Lütfen, merak etme sana tecavüz etme gibi bir niyetim yok." Hadi ya? "Sadece sevdiğim bir yere götürmek istiyorum seni, senin de beğeneceğinden eminim." diyor.
Tek isteği yalnız kalmak ve sessizlik. Bir yerlerde dolaşmak, özellikle bu oğlanla, hiç ama hiç istemiyor. Ancak belki, onunla giderse çenesini kapatmasını öğrenir.
"Eğer seninle gelirsem, beni rahatsız etmeyi bırakacak mısın?"

Konu: Geri: Kamp Alanı ~ C.tesi Tem. 11, 2009 6:10 pm

Anette "Eğer seninle gelirsem, beni rahatsız etmeyi bırakacak mısın?" demişti Jacop gülümsedi, ''Hmm, böyle istiyorsan neden olmasın?'' dedi. ''Deli olduğumu sanıyorsun ? Sorun değil öyle olduğumu biliyorum.'' dedi öyle bakarak. ''Şimdi benimle gelki seni rahat bırakayım.'' dedi Jacop alaycı bir şekilde. Elinden tuttu ve gitmek istediği yere doğru ilerlemeye başladı. İlk önce çadırına gitmesi gerekiyordu ''Benimle içeriye gelicek misin yoksa beklemek ister misin?'' herneyse istersen bekle hemen gelicem dedi Jacop ve çadıra girdi. Kreatcher'ı çağırarak ''Bana hemen Ateş Oku'mu getir Kreatcher.'' dedi Jacop Kreatcher hemen getirmişti, Süpürgeyi aldı ve çadırdan çıktı Anette'ye ''Merak etme sadece süpürge'm'' dedi Jacop. Tekrar ''istersen gidelim.'' dedi ve elini uzattı tekrar ilerlemeye bşladı ormanda şimdi şelaleye gelmişlerdi ''Çok güzel değilmi? Ama şimdi gideceğimiz yer daha güzel biraz ıslanacağız ama buna değecek inan.'' dedi gülerek Ateş Oku'nu çıkardı ve Bindi ''Biner misin?'' dedi Jacop. Anette bindiğinde ayaklarını yere vurdu ve uçtu hızlandı ve şelaleye doğru hızla ilerledi şelaleden içeriye girmişlerdi burası çok güzel ve boş biryerdi su sesi, karanlık ve yalnızlık ''Nasıl?'' dedi alaycı bir şekilde ''Aow Kusura Bakma.'' dedi ve Asasını kaldırdı ''Lumos!'' diye fısıldadı, etraf aydınlanmıştı suya doğru ilerledi ve gelmek istersen ''Manzarası çok güzel.'' dedi ve yere uzandı yıldızlar ve orman çok güzel görünüyordu.

Konu: Geri: Kamp Alanı ~ C.tesi Tem. 11, 2009 6:54 pm

Jacop'ın cevabı, tam da beklediği gibi oluyor.
"Hımm... Öyle istiyorsan neden olmasın?" Başımdan gitmeni de istiyorum ancak olmuyor. Jacop ifadesiz bir şekilde bakıyor ve
"Deli olduğumu sanıyorsun? Sorun değil, öyle olduğumu biliyorum." diyor. Anette, böyle bir tipten, böyle bir cümle beklemez aslında. Ama yine de, bazı gerçeklerin bilincinde olması güzel. "Şimdi benimle gel ki, seni rahat bırakayım." diyor alaycı ses tonuyla.
Buna sırıtıyor. Anette bir şey demeden ayağa kalkıyor. Jacop elinden tutuyor -sıcak ve tatlı bir dokunuş bu. Ve bir yöne doğru yürümeye başlıyorlar. Jacop çadırının önünde duruyor ve Anette'e beklemesini söyleyerek içeri giriyor. Kaçıp gitse mi ki?
Jacop bir kaç saniye sonra, elinde bir süpürgeyle çıkageliyor. Bakışları şüpheyle dolup taşıyor. Bunu gören Jacop, yanlış değerlendirerek "Korkma, sadece süpürgem." diyor. Bu aklını kaçırmış insana uyma kararı alması, belki de büyük bir hata. Kim bilir onu nereye uçuracak. Belki de, bir ağaca toslamalarına sebep olacak ve birlikte ölecekler. Her neyse.
Jacop tekrar elini uzatıyor ve ilerlemeye başlıyorlar. Kısa süre içinde, bir şelalenin yanındalar. Gürül gürül bir su sesi, ağaçlardan yankılanıyor. Güzelim dolunayın ışığında, sularda yakamozumsu bir hava oluşmakta. Çağlayan suların altından taşların gece bile sayılabileceği kadar temiz bir suyu var. Gerçekten muazzam bir yer. Masal kitaplarından fırlamış gibi. Masal kitapları...
"Çok güzel, değil mi?" diyor Jacop. Kabul etmeli; Jacop zevkinin mükemmel olduğunu kanıtladı. "Ama şimdi gideceimiz yer daha güzel. Biraz ıslanacağız ama buna değecek, inan." Onu şelalenin içine atıp kaçmayacak ya? Ya da şelalenin sularının döküldüğü tepenin orada bulunan kayaların arasına, bir kaç metre havadan onu fırlatacak değil, değil mi? Hayır, canına okurum.
Jacop Ateş Oku'nu binme pozisyonuna getiriyor ve üzerine biniyor. Anette de aynısını yapıp Jacop'ın beline tutunuyor. Jacop ayaklarını yere vurup uçmaya başlıyor -umarım işini biliyordur-, muazzam bir hızla, sadece iki saniye süren bir yolculuğun ardından şelalenin çağlayan sularının altından geçiyorlar. Bu hem zevkli, hem de berbat bir duygu. Yine de güzel bir deneyim. Koca bir an boyunca suların altından geçtikten sonra, az öncekinin iki katı güzellikte bir yere varıyorlar. Vay! Biraz daha içlere giriyorlar ve Anette afallıyor. Boş, kimsenin olmadığı ve sadece su sesinin hâkim olduğu, mehtabın suların arasından yansıdığı bir yerdeler. Konuşmak yasak. Ağzını açsa, suyun çağlayan sesi onu cezalandıracak sanki.
Jacop alaycı sesiyle;
"Nasıl?" diye soruyor. Anette cevap veremiyor. Ağzı açık mıhlamış durumda. Süpürgeden iniyorlar. "Auv. Kusura bakma." diyor Jacop ve asasıla bir ışık yakıyor. Bu mükemmelliği bozan tek şey. Ona ışığı kapatmasını söylemek için ağzını açıyor, ancak Jacop hareket etmeye başlıyor. Biraz ilerliyor ve Anette'e gelmek isteyip istemeyeceğini soruyor. Ne yapabilir ki? Elbette gidecek. Onu böyle bir yere getiren birine kaba davranmaya devam edebilir mi? Gerçi istese de oradan bir yere gidemeyeceğinin bilincinde olması, onu rahatsız ediyor.
Hâlâ afallamış hâlde, usulca oğlanın yanına gidiyor. Ve "muazzam" kelimesinin gerçek anlamını o anda anlıyor. Ortam... tasvir edilemeyecek kadar güzel.
Küçük bir kızınki gibi masum bir sesle
"Teşekkür ederim." diyor. Bunu söylerken, aslında bir yandan da özür anlam ifade etmesine çalışıyor.

Konu: Geri: Kamp Alanı ~ C.tesi Tem. 11, 2009 7:29 pm

Anette, Jacop'un yanına gelmişti ve "Teşekkür ederim." dedi. Jacop gülümsedi, ''Rica Ederim.'' dedi. Jacop, Anette'nin yüzüne döndü ve çok güzeldi, kendini tutamamıştı iyice yaklaştı ve dudaklarından öpmeye başlamıştı dudakları çok yumuşak ve çok güzeldi biranda bıraktı ve ayağa kalktı şelale'nin suyuna doğru yaklaştı ve balıklama olara su'ya daldı. Su berrak'tı masmavi mükemmel'di dibi gözüküyordu Muhteşem bi duyguydu soğuk olması işe dahada heyecan katıyordu ''Anette, gelmek ister misin'' dedi kahgaha atarak. ''Su Mükemmel, mutlaka gelmelisin!'' dedi Jacop. Şelalenin yukarıya çıkan bölümüne gitti asasını kaldırdı ve ''Aquamenti!'' diye fısıldadı şimdi su Anette'ye doğru ilerliyordu.

» Hufflepuff Antrenman Alanı
» Slytherin Antrenman Alanı
» Ravenclaw Antrenman Alanı
» Gryffindor Antrenman Alanı
» Eğitim ve Çalışma Alanı