Güzel Bir Gece...

Konu: Güzel Bir Gece... Paz Tem. 26, 2009 9:29 pm

Uzun ve yorucu bir gündü benim için. İşlerimi yeni bitirmiş, kararmış havada kaldırımda yürüyorum. Pelerinimin başlığı yine kafamdaydı, kapkara gözüküyordum parıldayan mavi gözlerim hariç. Yüzümdeki en ilginç şeydi onlar. Genelin sahip olduğu kahverengi ve dalgalı saçlarım vardı ancak halimden memnundum. Çok güzel olmak ne işe yarardı ki? İnsanın hayatta amaçları olmalıydı, gerekirse uğrunda ölebileceği amaçları...

Yanımdan Mugglelar akıp geçiyordu, bakmıyordum ama. Kaldırım taşlarını izleyerek yürüyordum. Etraftan gülüşme sesleri geliyordu, mutlu insanlar var demekti bu da. Başımı kaldırıp aya baktım. Yolumu aydınlatmak istercesine ışıl ışıldı bu gece, kocaman bir daire. Gülümsedim, geceyi seviyordum çünkü. Güneş fazla sıcak ve fazla bunaltıcıydı, iflah olmaz neşeye sahip insanlar gibi. Gece huzur bulmamı sağlıyordu, gerçekten her adımda hafifliyordum. Geceleri yürümeyi seviyordum, Cisimlenemediğimden değil...

Sonunda Çatlak Kazan'a varmıştım. Burası Üç Süpürge gibi kalabalık, Domuz Kafası gibi pis değildi. Hem Tom vardı burada, Hancı Tom. Bir dükkan sahibinin davranabileceği kadar sevecen ve ilgili davranıyordu size. Diagon Yolu'na gitmek için buradan geçerken hep oturup onunla iki çift laf ederim. Bana iyi davranırdı, yine öyle olacaktı. Kapıyı ittim, zil sesi kulaklarımı doldurdu. İçeride çok az kişi vardı, bir kaç büyücü ve bir cadı. Sessiz ve huzurluydu, bu yüzden seviyordum burayı. Yukarıdan bir adam indi, elinde bavulu vardı. Gidiyordu herhalde. Tom yanına koşturdu ve gülümseyerek onu yolcu etti.

"Sizi görmek ne güzel Bayan Ramanicol." dedi içtenlikle söylediğinden emin olduğum bir şekilde. Sevecenlikle gülümsedim. "Sizi görmek de öyle..." dedim. Çok konuşan biri değildim normalde de. Hep böyleydi bu, çok konuşmayı sevmezdim. Bana kapıdan uzakta, sessizliğin hakim olduğu bir masa gösterdi. Oturdum ve başlığımı çıkardım. Tom "Ne istersiniz?" diye sordu ilgiyle. "Ateşviskisi?" diye sordu. Onaylarcasına kafamı salladım, yanımdaki pencereden Muggle caddesine baktım. Saat ilerlemişti, pek fazla kişi yoktu sokakta. Bir köpek bir kediyi kovalıyordu, bir grup insan sallana sallana yürüyorlardı. Sarhoş olmalıydılar. Bazen bu kadar umursamaz olmaya özeniyordum.

Penceredeki yansımamı gördüm. Kavisli küçük burnum soğuk havanın etkisiyle kızarmıştı, yanaklarım da öyle. Gözlerim masmavi birer boncuk gibi parlıyor, bütün dikkatleri üzerime çekmeme neden oluyordu. Saçlarım yarım bukleler halinde düzensizce omuzlarıma dökülmüştü. Güzel biri değildim ama sevimli bir suratım olduğuna emindim. Ben kendimi ve sokağı incelerken Hancı Tom geldi ve Ateşviskisi'ni masaya bıraktı. "Afiyet olsun..." dedi gülümseyerek ben teşekkür ederken. Bir yudum aldım, gırtlağımı yaktı ama bütün vücudumu ısıtmıştı. Memnuniyetle gülümsedim, burayı seviyordum...

Konu: Geri: Güzel Bir Gece... Paz Tem. 26, 2009 10:06 pm

"Sana son bir şans! Anladın mı son!!"

Diagon yolunun kuytulaşan kısımlarında herhangi bir ara sokakta herhangi bir cinayet bedenleniyordu. Yaşamayı hakemetmeyen insan sayısı her geçen gün artıyordu.Tehtitkar bakışlarını dayaktan suratı adamakıllı bir şekilde dağılmış olan orta yaşlı büyücüye yöneltmişti Ansem. Burnun tam ortasına son kez kurbanın kanıyla kirlenmiş yumruğunu çarptığında Bıyıklı adam yere serilivermişti. Çok uzaktan duyulabilecek tiz kırılma sesi adamın defalarca haykırmasına neden oluyordu. Ciddi bir su sızıntısı gibi burnundan oluk oluk akan kan, kıyafetinin yaka kısmını kıpkırmızı etmişti. Bu aynı yerden kısa süre önce defalarca yumruk aldığını gösteriyordu. Oysaki yumrukların sahibinin yüzünde hala anlaşılamaz, şeytani bir tebessüm mevcuttu.

"O çocuğu yarın bana getirmezsen...."

uzun iki parmağını yavaşca boynuna değdirerek boylu boyunca sürdü ardından arkadaki iki maskeli adamına bağırdı:

"Getirin!!!"

Dar sokaktaki tek tahta kapı yavaşca aralandı ardından sağ tarafta olan maskeli adam kadına sert bir tekme savurdu:

"Hayır Hayır! Onu bırak herşeyi yapacağım ona zarar verme!"

Yüzündeki tebessüm gittikçe artmış ve kahkahaya dnüşmüştü. O kadar çok gülmüştü ki karşısında duran ölüm eşiğindeki adam bile şaşırmıştı. :

"Hayır Martin, hayır dostum. Bu sürtüğün kanı yalnızca gecikişinin bedeli"

Adamın korkulu gözleri ardında kadar açıldığında kabzasından çektiği hançeri kadının boğazına düsünmeden saplayıvermişti. Atar damarı vahşice delen bıçak uzun süre kanın etrafa pompalanmasına neden olmuştu.Ağzından kan gelen kadın,kocasının kucağına devrilmişti. Karısının kanıyla ıslayan suratını temizlemeye çalışan adam haykırarak ağlıyordu:

"Neyin doğru olduğunu iyi biliyorsun Martin. Yarın o çocuğu getir bende canını kurtarayım"

Onu şikayet etmenin cezasının büyük olduğunu gayet iyi bilmesi gerekirdi. Beyaz gömleğindeki kana yöneltti gözlerini sakin bir şekilde. Ardından Yüzünü ve ellerini asası ile yıkayarak oradan uzaklaştı. Geride yalnızca adamın haykırışları kalmıştı. Karanlığın içerisinde yalnız başına zifire meydan okuyan dolunay kısa bir süre sonra yıldızların yardımını almıştı. O sırada vernikli yüzeye çarpan ay ışığından gözlerini almayı başardıktan sonra tahtaya yavaşca güç uyguladı ve çatlakkazanı gözler önüne serdi. İçerisi hayli kalabalık olsa da yanına oturulması gereken tek bir kişi vardı. İnsanların pek olmadığı bir yere yönrldiğinde pencereden süzülen rüzgar az da olsa uzun ve karışık saçlarını dalgalandırıyordu. Kanlı gömleğinden içeri süzülürken Kadının oturduğu masaya hiç sormadan oturdu. erli yersizz kan lekeleri onu korkutmuş olmalıydı:

"Neden buradasın. Yapacak hiçbir işin yok mu"

Korkutucu ve sönük bakışlarını kontrol edemiyordu yine de içerde bir yerde çırpınan korun ani kıvılcımları gözüküyordu. Onu hiç tanımasa da "İsmin ne" "Nasılsın" gibi soruları tercih etmemişti.

Konu: Geri: Güzel Bir Gece... Paz Tem. 26, 2009 10:52 pm

Etrafa bakınırken biri paldır küldür içeriye girdi. Üstü başı kan içindeydi, bir an için onun için endişelenmiştim, tabi bu hasta görünümlü adam masama doğru gelene kadar. Gözlerim korkuyla büyüdü, bir deli olması gayet makuldu. Ya da bir psikopattı veya sadece saldırıya uğramış zavallı bir adamdı. Bilemiyordum, bu kadar sessiz ve kuytuda bir yere oturduğum için kendime küfürler savururken, adam iyice yaklaşmıştı. Karşımdaki sandalyeyi çekti ve hiç sormadan oturdu. Yüzü manyakça bir sırıtışla kaplanmıştı, az önce incelediğim sokakta birni öldürüp öldürmediğini merak ettim. Korkmama gerek yoktu, bir deliydi sadece ve gerekirse diye asamı cüppemin içinde kavramıştım.

"Neden buradasın. Yapacak hiçbir işin yok mu?" dedi kabaca. Kaşlarımı kaldırdım. Meraklıydı herhalde... "Yapmam gerekenleri yapmamış olsam burada olamazdım zaten." dedim soğuk soğuk. "Ama sen yapman gerekeni-" dedim tereddütle üstüne başına bakarak "Yapmış gibi görünüyorsun..." diye bitirdim yavaşça. Kimle konuştuğunu bilmiyor olmalıydı. Mevkimle övünmekten nefret ederim ama yanlış kişiye bulaşmıştı. "Az önce birini falan öldürdüysen başın belada çünkü ben Sihi-" Elini kaldırıp sus işareti yaptı ve garsonlardan birini çağırdı.

Tom'un gelmesini diliyordum, belki beni kurtarabilirdi. Ya da hayır. Şikayet edilmekten hoşlamazdı herhalde. Korkuyla bakmaya devam ettim. Üzeri leş gibiydi, alkol kokuyordu. Gözlerimi kısıp daha dikkatli baktım. Evet, kesinlikle bir deliydi. Gece gece ne işim vardı ki? Evimde otursaydım bunların hiçbirini yaşamıyor olacaktım. Aslında kalkıp gidebilirdim, ya da öylece de kalabilirdim. Adam beni inceliyordu sanki. Başlığımın yine kafamda olmasını dilerdim...

Konu: Geri: Güzel Bir Gece... Ptsi Tem. 27, 2009 9:41 am

"Yapmam gerekenleri yapmamış olsam burada olmazdım herhalde"

Dedi kadın gözlerini kısa kısa. Korkmuştu ama konumuna güveniyordu. Yıllardır karşısındaki adam tarafından izlendiğini ve kendisi hakkında istisnasız herşeyi bildiğininin farkında değildi muhakkak. Korkmuş, anlam verememiş çocuksu bakışları Pürüzsüz cildi ilginç geçmişi Yıllardır Demyx'in ilgisini çekmişti. Bulgaristandan dönüşünde onunda son senesiydi.Başarılı bir Ravenclaw olduğunu duyduğundan beri dışarda onu her gün gözlemliyordu. Üzüntülerini mutluluklarını herşeyi izlemişti. Asistan olduğu gün istemsizce yaptı aşırı yoğunn bir mutluluk gösterisi Hayatında tek içten tebessümünün belirmesine sebep olmuştu. Haya dolu bir kızdı ve yaşamayı sonuna kadar hakediyordu. Saçlarını sağa sola salladığında kıza uzun uzun bakmaktan vazgeçti ve dinlemeye koyuldu.:

"Ama sen yapman gerekeni çoktan yapmış gibi gözüküyorsun "

yüzünde yine dalga geçercesine çarpık bir gülümseme oluşmuştu. Ardından son derece sert ve ciddi bir mimikle renkli gözlerinin onun gözlerine dikti. Bunu genelde düşmanlarına göz dağı vermek için yapardı ama sanki bir karşı saldırı varmış gibi tüm kaslarının gevşemesine ve öfkesinin dinmesine neden olmuştu. Lanet olası kadın üzerinde bir tılsım vardı belki de.

"Az önce birini falan öldürdüysen başın belada çünkü ben Sihi-"

İşaret parmaklarını dudaklarına koyarak susmasın istedi Demyx. Ardından elini kaldırarak garsonu çağırdı.Her zamanki gibi kibar bir ses tonuyla eğilerek konuştu Garson :

Ne alırdınız efendim?"

Gözlerini önce garsona sonra kadına yöneltti:

"Her zamankinden öyle değil mi Amelia. 2 ateşviskisi evlat"

Konu: Geri: Güzel Bir Gece... Ptsi Tem. 27, 2009 12:43 pm

"Ne alırdınız efendim?" diye bir ses geldi ayak sesleriyle birlikte. Hevesle başımı kaldırdım ama gelen Tom değildi. Ağzımı açmamaya karar verdim. Asamı daha sıkı kavramıştım ve garson bozuntusunun bu adamdan rahatsız olmaması beni iyice germişti. Adam garsona baktı. Sonra kafasını bana döndürdü. Ne olduğunu anlamamış bir ifade takındım, korktuğumu farketmesini istemiyordum aslında.

"Her zamankinden öyle değil mi Amelia. 2 Ateşviskisi evlat." dedi gözleri üzerimdeyken. Bir an için dondum. Oldukça kibar br şekilde söylemişti bunları, eğer adımı bilmesi konusnda bu kadar şaşırmış olmasaydım onu bu üstün performansı için tebrik ederdim. Am şimdi daha önemli bir konu vardı. Adımı nereden biliyordu? Bu pespaye adam gazete okuyor olamazdı, gündemden haberi yok gibiydi. Ateşviski'sini de şu anda sıkı sıkı tuttuğum bardaktan anlamış olabileceği fikrini beynime kabul ettirmeye çalışıyordum. Bu hasta ruhlu adamın benim hakkımda bir şeyler biliyor olması tüylerimi diken diken etmişti. Belki de bir sapıktı.

Yüzüme bakıyordu, sanırım vereceğim tepkiyi görmeye çalışıyordu. Sakin olmaya çalıştım, Sihir Bakanı'nın asistanıydım, beni tanıması çok normaldi. Ateşviski'si de tesadüftü belki de, suratıma ifadesiz bir görünüm yerleştirdim. Beni anlıyor gibiydi. "Sakin ol..." diye geçirdim içimden. "Birşey bildiği yok, sadece biliyormuş gibi davranıyor." Malesef içimdeki o ukala ama doğrucu ses hiç de öyle demiyordu...

"Hakkımda hiç bir şey bilmiyorsun." dedim öfkeyle. "Beni kandıramazsın..." diye ekledim düşünceli bir sesle. Yoksa kandırır mıydı?

Konu: Geri: Güzel Bir Gece... Ptsi Tem. 27, 2009 3:40 pm

Hala sakinliğini koruyordu. Ateş viskisini kadehini zarifce kavrayarak dudaklarına götürdü ve büyük bir yudum aldı. Tekrar yerine bırakarak derin bir nefes aldı

"Belkide...."

Uzun süren sessizliğin ardından Ellerini yavaşca onun yüzüne uzattı sinirden olsa gerek ateş gibi olmuş cildine temas eden parmaklarını rahatsız olduğunu farkettiği anda geri çekti ve ekledi:

"Gözlerin babana çekmiş Burnunu ise annenden almışsın. O ihtiyar çok burnu dik bir adamda ailesini korumak uğruna can verdi! Yardım edememek ne kötü öyle değil mi"

Pencereden dışarı dalıp giden bakışlarına kadehi tekrar kavrayana kadar zihninin kontrolünü emanet etti. Ardından ani bir gülümseyeyle ekledi:

"Şu sıralar bakanlıkta kurabiye kurabiye yemek dışında pek birşey yapmıyorsun anlaşılan. Senin gibi başarılı bir Ravenclaw'a yakıştıramıyorum Nerissa"

Konu: Geri: Güzel Bir Gece... Ptsi Tem. 27, 2009 3:56 pm

"Belki de...." dedi tekinsiz görünen adam. Bu kadından ne istiyordu, amacı neydi? "Niye ben?" diye düşündü. Derken karşısındaki adam oldukça uzun parmaklarını onun yüzüne doğru uzattı. Dehşetle irkilen Amelia hareketsiz kaldı. Adamın parmakları yüzüne ulaşmıştı, ateş gibi tenine değen parmaklarını hemen çekti. Gittikçe öfkelenen Amelia kendini kontrol etmek için bütün gücünü harcıyordu. Cüppesinin içindeki eli kontrolsüzce titriyordu.

"Gözlerin babana çekmiş Burnunu ise annenden almışsın. O ihtiyar çok burnu dik bir adam da ailesini korumak uğruna can verdi! Yardım edememek ne kötü öyle değil mi?"
Bunları nereden biliyordu? "Demiştim..." dedi içindeki küçük ve doğrucu ses. Suratındaki kayıtsızlık yerini şok ifadesine bırakmıştı. Kaşlarını çattı ve mantıklı bir açıklama aradı. Bulduğu tek cevapsa adamın onu gözlediğiydi. Ya da hayır, ailesi hakkında bilgi sahibiydi. Çok zayıf bir ihtimal.

Adam dışarıyı seyretmeye başladı. Derken döndü ve "Şu sıralar bakanlıkta kurabiye yemek dışında pek birşey yapmıyorsun anlaşılan. Senin gibi başarılı bir Ravenclaw'a yakıştıramıyorum Nerissa." dedi çarpık bir şekilde gülümseyerek. Kadının suratı şekilden şekile girdi. Bu her şeyi açıklıyordu, bu adam onu takip ediyordu çünkü tamamen haklıydı. "Oldukça etkilendim..." dedi suratı alev alev yanarken. Sonra gözlerini kısarak adama baktı ve "Benden ne istiyorsun?" diye sordu.

Konu: Geri: Güzel Bir Gece... Ptsi Tem. 27, 2009 4:03 pm

"Hıh"

Elini cübbesinin cebine atarak bir kart destesi çıkarttı ve kadına uzattı:

"Bir kart seç"

Kadın korkak ellerle bir kar çekip çıkardı ve incelemye koyuldu. O sırada Demyx çoktan yokolmuştu Hesabı masanın üzerinde bırakarak...Kartın üzerinde ise hareket eden iki gözden başka birşey yoktu

Konu: Geri: Güzel Bir Gece... Ptsi Tem. 27, 2009 4:26 pm

İyice meraklanmıştı, adam cevap vermek yerine bir deste kart çıkarıp aralarından bir tanesini çekmesini istemişti. Titreyen ellerle bir tanesini çekti ve inceledi. O karta bakarken adam masadan kaybolmuştu. Kadın yavaşça kafasını kaldırdı, adam yoktu. Elindeki kartta iki tane hareket eden biçimli göz vardı. Olanları anlayamıyordu.

Bu adamın kim olduğunu bilmiyordu, ancak uzak durması gerekliydi. Bu olayın burada kapanmadığını biliyordu, ama bundan sonra daha dikkatli olacaktı. Hızla kalktı ve Tom'a selam bile vermeden Çatlak Kazan'ın kapısını itip karanlıkta yok oldu.

» Gece Kovalamacası
» Müzik Eşliğinde Uzun Gece
» Güzel Bir Gün...
» En Güzel Ünlü? (xD)
» En Güzel Ünlü} Anket ~~