Rosepery (2)

Konu: Rosepery (2) Cuma Ağus. 07, 2009 11:35 am

Gecenin karanlığında yere düşen göz yaşlarımı görerek, onun hala yanımda olduğunu hissedebiliyorum. Her ne kadar yıllar önce beni bırakıp, bu dünyadan gitmiş olsa da her aynaya baktığımda onu görüyor, boynumdaki nefesini içime çekiyorum. Şimdi yatağımda dışarıyı izleyip ağlıyorum belki ama dolaşmış saçlarımdan fırlayan ruhum, bedenimi bırakıp ona gidiyordu. Düşünüyorum da yıllar önce verdiğim sözü unutup, ruhumu takip etmeli miydim? Bir daha mezarının önünde onun bedenime dolanmasını hissetmeli miydim? Evet. Belki de gitmeliydim. Son bir kez olsa da onun için gülmeli, gülerek ağlamalıydım. Düşüncelerimden çıkıp yatağımda doğruldum. Hızlı bir şekilde kalktığım yataktan sonra, üstüme başıma bakmadan evden ayrıldım. Boş sokaklara, evin kenarlarındaki kaldırımla baktım bir anda. Hepsi de benim gibi bomboştu. Hayattan soğumuşlar gibiydi. Sanki onlarda sevdiklerini kaybettikleri için ağlaşıyorlardı. Düşüncelerden sıyrıldım. Şimdi ise akan göz yaşlarıma aldırmayıp, verdiğim sözü unutmuş bir şekilde ona doğru koşuyordum.

Ağrımaya başlayan bacaklarım galiba bedenimi daha fazla ayakta tutamayacaktı. Ama dayanmalıydım. O öldüğünde birbirimize verdiğimiz sözü tutmamıştım ama bu sefer tutmalıydım. Daima dayanıklı olmalıydım ve asla yıkılmamalıydım. Evet. Damarlarımda dolaşan gücü artık hissedebiliyordum. Durduğum yerden gülümsedim ve gözlerimi kapatıp tekrar koşmaya başladım. Koştum. Gözlerimin önüne gelen saçlarıma aldırmayıp, durmaksızın ona doğru ilerledim. Etrafımdaki ağaçlara ve bazı mezarlara bakılırsa çoktan gelmiştim. Ama bu kadar çabuk mu? Ahh... Tabi ya beni kendisine çektiğini nasıl unuttum ki? Yutkundum ve içimdeki derin nefesi dışarıya püskürttüm. Onun mezarına gitme vakti artık gelmişti, zaten geri de dönemezdim. İlerledim. Her ne kadar ayaklarım beni geri götürmeye çalışsa da onun çekmesi daima galip geliyordu. Ölmüş olsa bile… Bir an için irkildim ve gözüme takılan mezarına derin derin baktım. Dolan gözlerimdeki göz yaşlarını düşürmek için göz kapaklarımı aşağıya doğru çektim ve akan yaşları ellerimle sildim. Gözüme takılan mezara doğru ilerledim. Bedenimin titremesi ve soğuması iyiye işaret değildi aslında ama şu an için düşünmemem lazımdı. Çünkü ona söyleyecek çok fazla sözüm vardı. Mezara iyice yaklaştım. Eğilerek mezar taşına başımı yasladım. Ağlayarak konuşmaya başladım.

''Biliyorum Mike. Hatalıyım. Mezarına gelip bir daha buraya gelmemeye yemin etmiştim. Ve yıllardır da gelmedim. Özür dilerim aşkım. Daha fazla yokluğuna dayanamıyorum. Her gece ağlamaktan, sensizlikten bıktım. Ruhum bile artık beni terk ediyor. Dayanamıyorum aşkım. Dayanamıyorum. Merak etme artık bende yanına geliyorum''

Belki hıçkırıklarımı duymamazdan geliyordum ama kararlıydım onun yanına gitmeye. Burayı onsuz yaşamaktansa orda onunla yaşabilirdim. Ruhum bile onu isterken bedenime söz geçer miydi? Hayır. O zaman ne duruyordum? Neyi bekliyordum? Bir an önce gitmeliydim. Hem hissedebiliyordum. Yıllar önce ki gibi elleri bedenime yine dolanmıştı ve kulağıma beni istediğini fısıldıyordu. Durdum ellerimi yanaklarıma götürdüm. İyice soğuduğumu ve titremeye başladığımı fark ettim. Yavaş yavaş donuyordum. Ruhum çoktan bedenimden ayrılıp onun ruhuyla buluşmuştu. Şimdi ise sıra bedenime geliyordu. Sonunda bedenimde göz kapaklarımın kapanmasıyla hayatla bağını kopardı. Yukarıya doğru uçarken son bir kez kendime baktım. Eskisi gibi güzel olmadığımı, yanaklarımın içeriye doğru çekildiğini gördüm. Halim komikti ama gülecek bir tarafım da yoktu. Hem ben artık ona gidiyordum. Dünyadaki değil bulunduğum yerdeki halimi ve aşkımızı düşünmeliydim. Bir ruh ne kadar gülümseyebilirse o kadar gülümsedim. Her ne kadar kanatlarım olmasa da hissettiğim kanatları açarak ona doğru uçamaya başladım. Bu yaşamda da aşkımız tekrar başlayacak ve devam edecekti. Sonsuza dek...

Konu: Geri: Rosepery (2) Cuma Ağus. 07, 2009 2:52 pm

Betimleme:10/30
Çevre betimlemesine hiç yer vermemişsin. Ya da kişi betimlemesine.. Varsa da çok az vardı. Görüntü kafamda tam olarak canlanamadı yani. 10 puan bile fazla olabilir belki betimlemeye.

Uzunluk:11/15

Uzunluk bu kurguya göre çok kısa değildi. Ama biraz daha uzun olsa hiç fena olmazdı.

Renk Düzeni:15/15

Renk düzenin hoş. Göz yormuyor ve uyumlu.

İmla Düzeni:19/20

Tek bir yerde hatanı gördüm. "Bende" yazmışsın. O "Ben de" olacaktı.

Yazım:20/20
Anlatımın gerçekten hoştu. Duygularını hissettim. Akıcıydı da. Devamını okuyasım geldi. Benzetmeler iyice beni yazının içine çekti. Tebrikler.

Sonuç: 75 Rp Akademisine katılmana gerek yok. Ama betimlemeler için katılsan hiç fena olmaz.

» Rosepery
» Rosepery 3^^