Ölümü Solurken

Konu: Geri: Ölümü Solurken Salı Eyl. 15, 2009 8:35 pm

Yüz hatları çocuksu haline dönerken, beyni Emilio'nun ağzından çıkan en ufak düşünceye odaklanmıştı. Neyse ki, yaklaşık bir 10 dakika önce olduğu gibi uzun bir sessizlik olmuyordu artık. Emilio bir şeyler söylemişti bile. Değişik bir soruydu ve Stevie Rae'nin cevaplayamayacağı bir şeydi. İlk yılıydı, en azından profesörlük konusunda. Nasıl bir ortam olduğunu neredeyse unutacaktı. Bu mümkün değildi ya, neyse... Düşünürken gözleri otomatik olarak gökyüzüne dönmüştü. Bunun sebepleri; 1- Bulutlara bakmak onun zihnini açıyordu, 2- Emilio'ya bakarken düşünmek oldukça zordu. Şu durumda ikinci neden daha ön plandaydı tabii ki. Vereceği cevabı az buçuk kafasında toparlamayı başardığında gözlerini tekrar Emilio'nun gözlerine dikti. "Profesör olarak ilk yılım, profesör gözünden bir şey söyleyemem. Ama öğrenci olarak... Dünyanın en iyi ikinci yeri orası olmalı." İkinci mi? İlki neydi ki? Bilmediği şeylerin biranda ağzından çıkması ne kadar berbattı. Hem, ona göre daima orası ilk olmuştu. İkinci ne alakaydı? Bu 'farkında olmadan konuşma' olayını çaktırmamak için devam etti sözlerine. "Birinci sınıflar için yeni bir yuva. Üst sınıflar için -en azından benim için böyleydi- dalga geçecek yeni küçükler anlamını taşıyor. Bundan harika bir şey olabilir mi?" Elinde olmadan gülmüştü. Kendi esprisine gülmek, komedyen tipler için rezalet bir durumdu. Ama Stevie Rae hiç bir zaman tam bir komedyen olamamıştı ki...

Gülmesini bastırdıktan sonra iç çekip çevreye bakındı biraz. Gözlerini tekrar Emilio'ya çevirdiğinde biranda konuşmaya başlamıştı. "Peki senin gibi ısırılıp değişim geçirmiş diğer insanlar.. Onların yanında olmak nasıl bir durum?" 'Kurtadamlar' dememişti. Bu çok vahşi ve küçümseyici gibi geliyordu şuan Stevie Rae'nin kulağına. Kurt sayılmazlardı sonuçta, hâlâ insanlardı onlar. Bunu eskiden bilmiyordu; ama şuanda anlayabiliyordu bunu. Karşısında bunun en canlı kanıtı vardı. Kim onun bir insandan farklı olduğunu söyleyebilirdi ki? Yüz hatları biraz vahşi olabilirdi -ki bu onu daha seksi gösteriyordu. Tamam.. İğrencim.- Ama kişiliği... Gördüğü herkesden daha insandı.

Konu: Geri: Ölümü Solurken C.tesi Eyl. 19, 2009 12:54 pm

Şöminenin yaydığı sıcak hava dalgasının ikisini de ısıttığını hissediyordu. Vücut sıcaklığı Emilio için öyle büyük bir dert değildi; nasıl olsa her şartta sabit kalıyordu. Hava, onun için önemsiz bir mefhumdu her zaman, sıcağa da soğuğa da eşit mesafedeydi; ne de olsa sıcaklık kaç derece olursa olsun ruhunun bir daha ısınmayacağına adı gibi emindi. "Geleceğin dalgalarından daha büyük konuşma." dediğini hatırlıyordu kendi türdeşlerinden biri olan Miguél'in, o zamanlar bu sözüyle alay etse de; şimdi doğru bir duruma parmak bastığının farkına henüz varıyordu. Ruhunun üstündeki buzlar tuhaf bir şekilde çözülüyordu ve bunun basının sıkça sözünü ettiği "küresel ısınma" ile pek az alakası vardı.

Dünyanın en iyi ikinci yeri? İlki ne olabilirdi acaba, sormaya kararlıydı. Böylece ilk ziyaretini nereye yapacağı da az çok belli olacaktı. Sinsice sırıtarak düşüncelerini zihninin gerisine itti, dalga geçecek küçükleri düşünerek keyifle sırıttı. Gerçekten de Yasak Orman'a yaptığı bir gezide bunlardan birkaçını görmüş ve birden nasıl bir kavram olduğunu dahi unuttuğu gençliğine dönmüştü, artık içinde ölmüş olduğunu düşündüğü gençliğe. Stevie Rae'nin yine güldüğünü hissediyordu, melodik bir ıslıkla kıza eşlik etti bir süre. Ardından gelen soruyu ise her kelimesini tartarcasına yanıtladı: "Benim açımdan, gayet normal. Bilmem farkında mısın, çoğunluğu oluşturan kimseler arasında birlik daha az görülür. Ama azınlıktaysan, mutlaka birleşmen gerekir; çoğunluk kendi gibi olmayanlara tahammül edemez çünkü." Yüzünde bir tiksinti ifadesi oluşmuştu bile, çoğunluğun ezici gücü; kendisinin ve birçok türdeşinin bu kasvetli yerlerden dışarı çıkamamasının sebebiydi. "Hogsmeade" dedikleri kasabayı bile görememiştim henüz, suçum neydi? Dolunayın tesiri. Düşüncelerimi bir kenara bırakarak Stevie'ye döndüm ve devam ettim: "Senin açından bakacak olursak, biraz daha şüpheli olabilir bu. Gerçi dolunay olmadığı sürece saldırıya uğraman düşük bir ihtimal, ama birçok türdeşim yerinde olmak için can atacaktır, dolayısıyla pek iyi gözle bakılmayabileceğini söylemem gerek." Fazla mı açık sözlüydü acaba? Paketlenmiş centilmenlerden farkı buydu aslında; hiçbir zaman insanlara duymak isteyeceklerini söyleyip onları boş kaşıkla besleyen biri olmamıştı, bunun sonucu terk edilmek dahi olsa. Gözlerini kırpıştırdı ve Stevie Rae'nin tepkisine odaklandı sadece.