O
gün de diğer günler gibi güzel bir şekilde başlamıştı Horace için ama
daha sonra başına gelecekleri ne o; ne de bir başkası bilmiyordu.Her
sabah yaptığı gibi yatağından kalktı bir süre pencere kenarında oturup
o günün planını gözden geçirdi.Etrafa bakınıp diğer insanların nasıl
oradan oraya koşuşturup durduğunu keyifli bir şekilde izledi.Bazen
insanları yukarıdan izlemek onlar hakkında yorumlar yapıp onlarla dalga
geçmeyi seviyordu..
“Nasıl da zavallı gözüküyorlar!!..Bir oraya bir buraya gidip geliyorlar!!.Konuşacak bir arkadaşları bile yok!!..Zavallılar!!”
dedi bir yandan da
gülerek..Pencere kenarından kalkıp odasının içinde dolandı bir süre,
ardından dolabını açıp en sevdiği tişört ve pantolonunu çıkardı.
“Bugün benim günüm olacak!!..”
dedi içinden.Üstünü göz açıp
kapayıncaya kadar değiştirmiş yüzünde sinsi bir gülümseme ile kendini
süzüyordu.Bazen böyle kendini beğenmiş ve ukala olabiliyordu.Banyoya
gidip saçlarını taradı, dişlerini fırçalayıp odasından çıkıp doğruca
Büyük Salon’a doğru ilerliyordu.Yanından geçen küçük sınıfları gözdağı
veren bakışlarla baştan aşağı süzerek korkudan koşarak kaçmalarını
izliyordu..
“Amma da korkaklarmış bu
senekiler!!..Bir de Gryffindor olacaklar.Bunlardan hiçbirşey
olmaz..Gryffindorlar böyle ise Hufflepufflar’ı düşünemiyorum bile!!”
Küçük sınıfları korkutmak en sevdiklerinden biriydi..Her fırsatta diğer Slytherinliler ile onlarla dalga geçer, alay ederlerdi..
Büyük Salon’un -o dillere destan devasa büyüklükte ve ahşap oymalı-
kapıları ardına kadar açıktı.İçerisi tıka basa doluydu.Öğrenciler
masalarında oturmuş yemek yiyorlardı..Rawenclawlar ders çalışıyor
Gryffindorlar bugünün gazetesi hakkında gürültülü bir şekilde birşeyler
tartışıyorlardı..Arkadaşları ise dışarıda olup bitenleri duydukları
olayları –ki genellikle karanlık taraf ile ilgili olur bunlar-
anlatıyorlardı..
“Herkese günaydın!!..”
dedi sakin bir
şekilde.Arkadaşları da ona *Günaydın* diyerek karşılık verdi. Horace
daha sonra masanın üstünde duran Gelecek Postası’nı önüne doğru çekip
manşete bir göz attı.Gazetenin başında büyük harflerle *Hapisten Kaçan
Suçlu Londra’da Görüldü!..* yazıyordu..Bir yandan da bardağına meyve
suyu doldurup haberin devamına göz attı.Gazetede şöyle yazıyordu:
“3 yıl önce Gringotts
Bankası’na düzenlediği saldırıda çok sayıda büyücüyü yaralıyan ve
bankaya zarar veren azılı suçlu William Soddenburgh; dün gece hapisten
kaçtı.Yetkililerin yaptığı açıklamalara göre Soddenburgh geçen haftadan
beri arkadaşlarına buradan kaçıp kurtulacağını anlatıp durmuş.”
“Anlaşılan yine eğlence var bize..Biri daha kaçmayı başarmış Azkaban’dan.”
dedi sayfayı çevirirken.O sırada yanında oturan uzun kızıl saçlı bir kız:
“Bu hafta kaçan ikinci adam bu..Karanlık Lord gene iş başında.”
“Umarım öyledir..Birinin şu soyu bozuklara gününü göstermesi lazım artık..”
dedi bir başkası.Sonra masa
yine birbirine girdi *Aslında neler oluyor??* , *Kimler karanlık
tarafta??* , *İlerde neler olacak???* herkes birbirine bu soruları
sorup duruyordu.Ama cevaplayan kimse yoktu.Son yıllarda öğrenciler
arasında birer mit haline gelmişti bu sorular..Kahvaltısını bitirip
biraz hava almak için dışarı çıkmak istiyordu ama olup biten bu
hararetli tartışmayı da kaçırmak istemiyordu.Tam o anda Cassandra
yanına gelip
“Dışarı çıkmak istermisin??Canım sıkıldı da!!..Hem konuşuruz anlatıcaklarım var sana.”
dedi.Cassandra ile okul
açıldığı zaman tanışmışlardı.Ve 2 ay önce çıkmaya
başlamışlardı.Önceleri çok iyi anlaşıyorlardı herkes onlara ideal çift
gözüyle bakıyordu.Ta ki geçen hafta gerçekleşen Hogsmeade gezisine
kadar.O gün Horace bir alt sınıftan çocukluk arkadaşı bir kız ile Domuz
Kafası’nda oturup konuşmuştu.Kız Horace’ın sınıfından birine aşık olmuş
ve ondan yardım istemeye gelmişti.Cassandra’da hiçbir şeyden habersiz
bir şekilde bunu görmüş ve aralarında küçük çaplı da bir tartışma
çıkmıştı.Ardından Horace ona aslında neler olup bittiğini anlatmıştı
fakat yine de o günden beri konuşmamış hatta birbirlerine bakmamışlardı
bile.Cassandra’nın bu sözleri belki de herşeyin biteceğinin bir
habercisiydi.Belki de Cassandra hatasını anlamıştır ve barışmak
istiyordur.Ama hangisinin olacağını bilmiyordu.Ancak Cassandra ile
birlikte giderse ne olcağını bilebilirdi..
“Tamam hadi çıkalım!!..”
dedi Horace.Bir yandan da Cassandra’nın elini tutmaya çalışırken.Tam elini tutacakken birden elini çekti.
“Bu kesinlikle iyiye işaret değil.Hem de hiç değil..”
dedi içinden.Suratını astı
birden.Cassandra’yı çok seviyordu ve böyle saçma sapan bir şey için onu
kaybetmeye razı olamazdı.Bahçeye çıkan uzun ve sessiz koridor
aralarındaki mesafeyi daha da arttırıyor gibiydi.Sonunda çıkmışlardı
bahçeye.Taş binadaki serinlik yerini dışarının kavurucu sıcağına
bırakmıştı.Öğrencilerin neredeyse hepsi sıcaktan kaçmak için ağaç
altlarına ya da gölgelik yerlere kaçmıştı.Bu yüzden oturacak sakin bir
yer bulmakta zorlanacağa benziyorlardı.Ancak uzun bir süre geçmeden
sakin ve sessiz bir yer bulmuşlardı.Cassandra hemen konuya geçti:
“Seni buraya geçen hafta olan
olay için çağırdım.Az çok tahmin etmişsindir herhalde!..Bir süredir
zaten bunu düşünüyordum ancak bu olay artık her şeyin bittiğini bana
gösterdi.”
Sesi düz ve sakindi.Ne ufak bir titreme ne bir korku ifadesi suratında gayet ciddiydi.
“Ama..ama Cassandra sen beni
yanlış anladın.Ben sana aslında neler olup bittiğini
anlatmıştım..Hiçbir şey sandığın gibi değil.O kız ba..”
“Yeter Horace!!.Yeter.Tek bir
kelime daha duymak istemiyorum.O kız hakkında da o gün hakkında da konu
kapanmıştır benim için.Bunların olmasını ben de istemezdim ama yapmak
zorundayım.İstersen arkadaş kalabiliriz ama daha ilerisi mümkün
değil.Üzgünüm..”
diyerek sözümü kesip bütün
olayı anlatıp içini dökmüş adeta kan kusmuştu..Günün çok güzel
geçeceğine inanan Horace’ın bütün hayalleri yerle bir olmuş, morali ise
sıfırın altında dolanıyordu.
“Ölmek istiyorum..Keşke ölsem de gitsem herkes rahatlar ben gidince..”
dedi içinden.Cassandra’ya
baktı, o da gayet üzgün görünüyordu.Olaylar onun dahilinde
gerçekleşiyordu büyük ihtimalle çünkü sözleri de bunu
doğruluyordu..Artık sıra ondaydı o da içindekileri dökecekti ondan
sonra iki tarafta üzgün bir şekilde yollarına iki arkadaş olarak devam
edecekti..
“Peki Cassandra sen
bilirsin..Sen nasıl istiyorsan öyle olsun.Senin için bittiyse benim
için de bitmiştir..Tamam arkadaş olarak kalalım düşman olmaktan
iyidir.Ama içinde bir yerler de bütün bunları senin de istemeyerek
yaptığını biliyorum.Saklayamazsın bunu yüzünden açıkça belli oluyor..”
dedi sanki biraz fazla ileri
gitmişti.Kızın yüzü gittikçe asılıyordu..Bir süre birbirlerine
bakıştılar ardından Cassandra buruk bir şekilde
“Çok üzgünüm Horace.Herşey için hoşçakal!!..”
dedi ve hıçkıra hıçkıra
ağlayarak oradan uzaklaştı..Cassandra’nın ağlayarak uzaklaşması üzerine
bütün gözler birden Horace’ın üzerinde odaklanmıştı.Bu en nefret ettiği
şeylerden biriydi: -Herkesin ona bakması- Bu utanç verici duyguya
dayanamayarak o da koşarak şatoya geri döndü.Son hızla merdivenlerden
çıkarak yatakhaneye gitti..Herşey bitmişti artık en sevdiği en değer
verdiği varlığı sevgilisinden ayrılmıştı.Bütün dünyası başına
yıkılmıştı..Üstündekileri bir çırpıda çıkardı dolabının kapağını
çarparak açıp pijamalarını giydi..Herşeyden nefret eder hale
gelmişti.Sabah kendine neşe ile bakarken şimdi ise iğrenerek
bakıyordu.Kendini hemen yatağına atıp bütün bu olanların bir rüya
olduğuna inanmaya çalıştı ama hiçbir şey olmuyordu..Bir oraya bir
buraya döndü sonunda yavaş yavaş gözleri kapanmaya başlamıştı.Kendini
yavaşça bırakıp yarın herşeyi unutmuş bir şekilde kalkmaya şartlayarak
uykuya daldı..
Konu: Edward Warlic 
Çarş. Ağus. 26, 2009 11:20 am