Kompartıman 3

Konu: Geri: Kompartıman 3 Çarş. Eyl. 02, 2009 11:51 am

Sandığımı bıraktığımdan dolayı üstümdeki rahatlık sayesinde yaylanarak binebilmiştim vagona. Chuck yanımda değildi, günler öncesinde Mick tarafından okuldan alınmıştı, ailevi nedenlerden ötürü İngiltere'den ayrılacaklardı. Ne olduğunu bilmesemde umursamıyordum bunu.

Vagonda etrafıma dahi bakmadan omzumdaki sırt çantasını elime alıp ilerledim ve perdeleri açık olan bir kompartmanın boş olduğunu fark edip hemen sürgüsüne yüklendim. Biraz zorladıktan sonra kanatlardan birisi geri çekilince hemen içeriye girdim ve çantamı koltuğa fırlatıp sertçe kanadı ittirdim. Cam kenarına geçip sırt çantamı açtım ve içinden mugglelara icat ettikleri için şükrettiğim müzik çalarımı çıkarttım. Kulaklığı kulağıma geçirip oturduğum yere yığıldım ve kollarımı gövdemde birleştirip rahatıma bakarcasına olduğum yerden dışarıyı izledim. Bu sırada vagona binenlerin seslerini duyuyordum, kompartmanıma birisinin gelmemesini umuyordum. Yalnız kalmaktan memnun kalabilirdim, aslında bu bir problem de olmazdı.

Konu: Geri: Kompartıman 3 Cuma Eyl. 04, 2009 8:57 pm

Koca bir dönemin bitmesine mi sevineyim yoksa yeniden başlayan yoğun ve sıkıcı derslere mi? Okul kapandığından beri sadece düşünüyorum. Ailem yanımda olsaydı… Onlarla vakit geçirmek, ahh her neyse unut gitsin. Teyzem yeterde artar bile bana. Fazla yakın olmasam da onunla birlikte kendimi güvende hissediyorum ve her zaman onun yanına gidip, aklıma takılan ne varsa dertlerim, sıkıntılarım her şey. O, beni dinlemekten yorulmuyor. Eee, tabi bende anlatmaktan. Gözlerimi sıkıca kapadım. Kulağıma sadece etraftaki insanların garip sesleri geliyordu. Kendimi biran önce tren’e atıp, rahatlamaktan başka bir düşüncem yoktu aklımda. 3. Kompartımanın boş olduğunu görünce oraya girmek istedim. Koca yol boyunca kimseyi çekemezdim. Vagona binmeden önce sırt çantamdan en sevdiğim kitabımı kontrol ettim. “Yanımda.” Yüzümdeki koca gülümsemeyi hemen kestim. Daha fazla öyle dursaydım, rezil olabilirdim. Neden oyuncak görmüş bebek gibi sevindim ki? Her neyse belki de babamın en sevdiği yazar olduğu içindir. Gözlerim dolmuştu. İçimden ne zaman babamı düşünsem zaten hep böyle oluyor. Benim elimde olan bir şey olsaydı keşke.

Daha fazla orada dikilip, treni kaçırmak istemedim ve hızlıca vagona bindim. Kimin olup olmadığına bakmadan baş taraftaki koltuklardan birisine attım kendimi. Bu uzun yol beklide çekilmezdi kalın ve tozlu bir kitap ile ama başka yapacak bir şeyim yoktu. Belki bir arkadaş iyi gelirdi bana yanımda. Ama bu kompartımana birisinin geleceğini zannetmiyorum. Diğer kompartımanlar tıklım, tıklım dolu ve içeriden bağırışlar geliyordu. Nede güzel eğleniyorlardı. Bir iç çektim ve kafamı cama dayadım. Kitabımı hafifçe açtım ve kıvırdığım sayfayı elimde nazikçe düzelttim. İncecik yazıları okumakta zorluk çektiğim için gözlerimi biraz kısmam gerekse de, belki de yolculuğum için buna katlanabilirdim.

Konu: Geri: Kompartıman 3 Paz Eyl. 06, 2009 9:24 am

Koridora çıkıp şekerleme almak için vagonlarca aradığım teyzemi bulamadığımdan kompartımana gelen kişiden bihaber hızla sürgüyü çektim. Elimdeki dergiye bakınarak bir adım atarak içeriye geçtim ve hafif bir gülümsemeyle oturduğum yerin karşısında koltuğa yığılmış Victoria'ya baktım. Başını cama yaslamıştı ve dışarıyı izliyordu. Hafifçe yutkunarak eskiden oturduğum yere geçtim. Beni oturduğum yerdeki yaylardan birisi garip bir ses çıkarana kadar farketmediğini sanıyordum. Ona baktım ve hafif bir tebessüm ekledim. O sırada dışarıdan bir ses duydum ve arabasını iten teyzeyi görüp hayıflanarak homurdandım. Ayağa kalkıp -şimdi Victoria'nın beni farkettiğinden emindim- kapıya doğru yöneldim. Kanatlardan birisini hızla çekip başımı dışarıya çıkardım ve seslendim: "Afedersiniz!"

Konu: Geri: Kompartıman 3 Paz Eyl. 06, 2009 9:47 am

En sevdiğim kitap ilk defa bugün burada bana çok sıkıcı ve bir türlü sayfaların bitemediği kitap haline gelmişti. Bu beni rahatsız etsede, burada kitap okumaktan başka yapacak birşeyim yoktu. Ha, boş boş camdan izlemek dışında! Sonunda tek bir sayfayı bitirmiştim. Kitabın sayfasını çevirirken elime takıldı ve hafifçe elimin kesilmesine neden oldu sayfanın üstteki ucu. "Lanet olsun." Fazla kötü görünmüyordu. Sadece ufacık bir çizgiydi. Cebimden mendilimi çıkardım ve hafifçe sildim. Daha fazla kan akmadığı için yüzüme bir tebessüm yerleştirdim. Mendili ceketimin cebine koyup, kitabımı okumaya devam ettim. Birkaç saniye içinde arka taraftan bir ses duyulmuştu. Hemen yerimden doğruldum ve arkama baktım. Burada kimsenin olmayacağını düşünmüştüm oysa ki. Orada ki beth di. Yüzünde hafif bir tebessüm vardı. Arada mesafe olsa da, bunu anlamamak pek de güç değildi. Bende ona karşılık vermek için sırıttım.

Hızlı bir şekilde kafasını camdan dışarı uzattı ve birşeyler söyledi. Ne dediğini anlamamıştım. Kitabımı koltuğuma bıraktım ve ona yavaşça yaklaştım. Elimle omzuna bir iki kere dokundum. Kafasını içeri soktuğunda saçları darmadağınık bir hal almıştı. Ufak bir kahkaha attım ve elimle hafifçe düzenledim. "Beth, nasılsın? Bu ne tesadüf böyle. Seni gördüğüme oldukça sevindim." Gülüyordum. Sesimde titrek çıkmıştı. Beth'i oldukça özlemiştim. Hatta onun bana dik dik bakışlarını bile. Yem yeşil gözleriyle bana bakmasını bile. Birkaç saniye ara ile tekrar güldüm ve elimle oturduğum yeri işaret ederek, "İstersen birlikte oturabilirz." Sesim oldukça kibar çıkmıştı.

Konu: Geri: Kompartıman 3 Ptsi Eyl. 07, 2009 12:24 pm

Victoria'nın teklifinden sonra yerime oturup içten bir gülümsemeyle ona bakmıştım. "Rahatsız olma." diye cevap verip olduğum yerde doğruldum. Ellerimi kucağımda kenetleyip ona doğru baktım. Elindeki kitabı yanına koymuştu ve parmağını tutuyordu. Ne olduğunu anlamasamda yüzümü buruşturup biraz olsun endişelenmiştim. Sonra da "Tüm vagonlarda şekerleme alabilmek için gezindim. Yolculuğun yarısı böyle geçmiş olmalı, beni görmemene hiç şaşırmadım." diye hayıflanarak söylendim. Bir yandan da elimle yukarıya kompartımana ilk geldiğimde yerleştirdiğim(!) çantamı gösterdim ve tekrar başımı öne eğdim. Oldukça yorulmuştum, büyük sınıfların kompartmanlarından zorlanarak geçmekten bıkmıştım. Buraya gelir gelmezde satıcı teyzenin arabasıyla bu vagondan geçmesine çok şaşırmıştım. İçeri girer girmez koltuğa bıraktığım pakete bakındım ve elimi uzadım kağıdın hışırdayışıyla birlikte önüme aldım. Victoria'ya uzatıp alması için başımı salladım ve "Sadece bunlar içindi." diye söylendim. İçerideki ahşapla özdeşleşmiş toz kokusunu içime çektim ve biraz olsun yanan ciğerlerimdaki acıyı yutkunarak geçiştirdim.

Konu: Geri: Kompartıman 3 Çarş. Eyl. 09, 2009 11:07 am

Beth, teklifimi oldukça sıcak karşılayarak, yanıma oturdu. Ben her zamanki gibi cam kenarındaydım. Yol boyunca kafamı cam'a yaslayıp, etrafı izlemek oldukça hoşuma gidiyordu. Tatil boyunca Beth'i hiç görmemiş olmama rağmen, hiç değişmemişti. Eski sadece biraz boyu uzamıştı sanki. Bunu düşünmem saçmaydı. Bizler 1.sınıfı bitirmiş, 2.sınıfa geçmiş büyücülerin çoğu böyleydi. Olgun görülmek için, yapmadıkları şey yoktur. Beth'i inceledikten sonra gözlerinin kitabımda olduğunu fark edince kucağıma koyup, yüzüme şapşalca bir gülümseme yerleştirdim. "Tüm vagonlarda şekerleme alabilmek için gezindim. Yolculuğun yarısı böyle geçmiş olmalı, beni görmemene hiç şaşırmadım." Beth'in konuşmasından sonra, yüzüme bir tebessüm yerleştirdim sadece. Hiçbir şey söylemeden. Bilmiyordum. Belki de uzun süre Beth'i görmemem, konuşmamam beni ondan biraz uzaklaştırdı. Konuşacak konumuz yoktu. Bu beni oldukça geriyordu. Ama Beth, her zamanki haliyle çok rahat görünüyordu. Gözüm oradaki pakette değildi. Gözümün önündeydi ama hiç aklıma gelmemişti doğrusu. Beth, paketi kendisine çekti ve bana doğru uzattı. Ardından da, Beth'in kadifemsi sesini işittim. "Sadece bunlar içindi."

Şekerlemeler...
Hmm, işte bunlara dayanamazdım. En sinirli olduğum zamanlarda ya da, mutlu anlarımda yerken keyif alabildiğim tek şey bunlardı. Elimi pakete attım ve yumuşacık şekerlemelere dokunarak incelemeye başladım. Elimi uzun süre pakedin içinde tutmayı planlamıyordum. Görgüsüzlük yapmak istemezdim doğrusu. Elime birkaç tane gelmişti sonunda. Uzun ve rengarenktiler. Elim yapış yapıştı. Şekerlemeleri incelerken neredeyse üstlerindeki tüm toz şekerler ellerimdeydi. Elime baktım ve gülümsedim. Beth de gülümsüyordu. Ağzıma yeşil ve kırmızı rengindeki soluncan figürlü jelibonu attım ve yüzüme kocaman masumiyet yerleştirdim. "Şeyy, mendilin var mı acaba? Yol boyunca şekerli olmak istemiyorum da..."

Konu: Geri: Kompartıman 3 Çarş. Eyl. 09, 2009 11:42 am

Mendil? Yanımda bir paket olmalıydı, çantama yatakhaneden çıkmadan önce attığım bir paket. Hemen hareketlenip doğruldum ve elimi çantamı aşağıya doğru sarkan kopçasına takıp kucağıma düşmesini sağladım. Ağır olmasada büyük bir zorlukla ceplerini karıştırdım ve üstüne arma yapıştırılmış olan bir gözden kağıt mendillerin olduğu bir kutu buldum. Elime alıp Victoria'ya uzattım ve hafif bir gülümsemeyle almasını izledim. Sonrasında fermuarını kapatıp çantamı tekrar yukarıya fırlattım.Kopça yüzünden elimle oluşan çizgi halindeki izi ovuşturarak kompartımana baktım tekrar tekrar. Perdesi yan tarafa doğru ittirilmiş olan camdan koridoru süzdüm sonrada. King Cross'a gelmemize çok az kaldığını sanıyordum, çünkü kimse dışarıda gezinmiyordu. Geriye yaslanıp saatime baktım ve yaklaşık 1 saatimiz olduğunu fark ettim. Oldukça geniş bir zaman dilimiydi aslında, yanılıyor olabilirdim dışarıdaki sakinlik için.

Dudağımı ısırıp başımı geriye çekip gerindim ve hafifçe yutkunarak eski halimi aldım. Hogwarts'a gitmekten oldukça memnundum, tatil diğer yıllarımdan daha vasat geçmişti. Okulu özlemiş olmalıydım ama gene de bilemiyordum. Ellerimi gövdemin hizasında birleştirerek kütlettim ve bu yüzden kulağıma gelen oldukça garip sesler yüzünden yüzümdeki gülümseme biraz daha genişledi. Ellerimi yanlarıma koyup Victoria'ya baktım ve "Tatilin nasıl geçti?" diye olağan bir soru yönelttim ona. Daha sonraki saniyelerde ise bunu sorduğum için hayıflanıyor ve farkında olmadan damağımı kemiriyordum.

Konu: Geri: Kompartıman 3 Cuma Eyl. 11, 2009 7:40 am

Ahh Beth...
Yine her zaman olduğu gibi, imdadıma yetişmişti. Çantasından saniyeler içinde mendili çıkardı ve bana doğru uzattı. Gülümsedim. Onu seviyordum. Bütün ihtiyaçlarını yanında taşımasından çok hoşlanıyordum. Elime bir tane mendil aldım ve ilk ağzımı sonrada, ellerimi silmeye başladım. O arada, Beth'in dalıp gittiğini fark ettim. "Teşekkür ederim (!)" Dışarıyı izliyordu. Bir an için keşke cam tarafına onu oturtsaymışım diye düşündüm. Ama artık biraz geç olmuştu. Hogwarts'a varmamıza yaklaşık 1 saat kadar bir zaman kalmıştı. Ardından, Beth'in bana doğru gülümseyerek, baktığını gördüm. Niye gülümsediğimi bilmiyordum ama bende yüzümden tebessümümü hiç düşürmeden ona bakmıştım.

"Tatilin nasıl geçti?" Ahh tanrım! Beth'in sorusundan sonra, hemen gözlerimi ondan devirdim ve pantalonumun cebinden fışkıran, iplikle oynamaya başladım. Tatilim, hiç bu kadar berbat geçemezdi. Sadece Bunu Beth'e söylemeyi o kadar çok isterdim ki... Saniyelerce oynadığım ipliği sonunda koparmıştım. Artık oyalanabileceğim hiç birşey yoktu. Bende pes ettim ve Beth'e döndüm. "Tatilim... Aslında berbattı diyebilirim (!)" Biraz duraksadım. Yüzündeki gülümseme biraz eksilmişti çünkü. Yüzüme tekrar bir tebessüm yerleştirip, konuşmama devam ettim. "Bütün tatil boyunca, teyzem ve dayımlaydım. Bazen eğlendik falan. Ama en çok vaktimi evde geçirdim. Yinede, berbat dememeliydim. Çünkü onlar harika insanlar. Her neyse, Beth sen anlatsana biraz da..."

Konu: Geri: Kompartıman 3 Cuma Eyl. 11, 2009 10:00 am

"Bütün tatil boyunca, teyzem ve dayımlaydım. Bazen eğlendik falan. Ama en çok vaktimi evde geçirdim. Yinede, berbat dememeliydim. Çünkü onlar harika insanlar. Her neyse, Beth sen anlatsana biraz da..." dedi biraz dudak bükercesine. Bu yüzden bende olduğum yerde hafif homurdanmayla hareketlendim. Burnuma gelen acı toz kokusuna aldırmadan derin bir nefes aldım ve "Londra'da kaldım bende, teyzemlerle. Sonrasında da Godric's Hollow'a döndüm, tek yaptığım vaktimi geçirmeye çalışmaktı." diye söylendim. Oldukça rahatsız edici bir yaz geçirmiştim. Geçen sene buraya gelirken geldiğim kişiler şimdi yoklardı, birisini asla göremeyecektim diğeriyse gitmek zorunda kalmıştı. Bunları umursamamaya çalışarak hafif bir gülümseme yerleştirdim suratıma ve Victoria'ya doğru baktım. "Bu dönem umarım iyi geçer." diye kendim için hayıflanmalarla dolu bir cümleyi belirttim. Sonrasında ise dudağımı ısırarak garip bir tepkiyle geri çekildim, onun ne diyeceğini bilmiyordum ama. Şimdi Hogwarts'a gitmekten oldukça memnundum, orası kendimi iyi hissettiğim tek yerdi. Bu yıl daha iyi geçecek gibiydi, gene de bilemiyordum.

Karmakarışık, saçmasapan düşüncelerimde gezinirken ne yapmaya çalıştığımı anlamlandıramadım. Bir yandan da kulaklarımda oluşan uğultuyu geçiştirmek için yutkundum. O sırada bir şey daha fark ettim. Ayağımdaki ayakkabıları uyumsuz bir ritimle yere vuruyordum. Bunu çabucak kesip gözlerimi devirdim ve sonrasında boynumu birazcık yukarıya kaldırarak koltuktaki küçük yastığa yaslandım. Birkere daha Victoria'ya bakarak ne yaptığına baktım. Mimiklerine şapşallığımdan dolayı henüz bir anlam verememiştim.

» Kompartıman 5
» Kompartıman 1
» Kompartıman 2
» Kompartıman 4