Blaise Riddle

Konu: Blaise Riddle Paz Tem. 05, 2009 5:59 pm

Ad: Blaise

Soyad: Riddle

Kişilik Özellikleri: Fazlasıyla sinirli biridir , kin tutar. Nefret ettiği insanları üzmek , onlara acı çektirmek için elinden gelen her şeyi yapar. Nefreti onu güçlendiren en büyük etkendir. Ezilmeye tahammülü yoktur.

Aile Geçmişi: Tüm ailesi safkandır. Hiç muggle akrabası yoktur. Bundan gurur duyar , annesi ve babası ölüm yiyendir.

Burç: Akrep.

Sevdiği Renkler: Yeşil , gri ve siyah.

5 Satırlık bir Rp: Başka bir sitedeki Rp'm...

Tom bu okul fikrini çok sevmişti. Evdekilerden ve olan her şeyden uzakta olacaktı. Sabah erkenden uyandığında engel olamadığı belli belirsiz bir heyecan duyuyordu. Kalkıp yüzünü yıkadı , saçlarını taradı. Odasında işi bitince de bir kaç gün öncesinden hazırlattığı sandığını sürükleyerek merdivenlere doğru yürüdü , sandığını orada bırakarak aşağıya baktı. Annesi ve babası kahvaltı ediyorlardı. Tom merdivenin başında görününce ikisi de kafasını kaldırıp gülümsedi.

Annesi "Günaydın tatlım" diyerek öldü ölecek gibi görünen cine döndü ; "Kreacher Tom'un kahvaltısını getir." dedi. Cin itaatkar bir şekilde eğilip selam vererek tekrar mutfağa döndü. Bir kaç dakika sonra elinde bir tepsiyle geri geldi. Tepsiyi Tom'un önüne bırakarak yine selam verdi ve ayak altından çekildi. Tom kahvaltısını ettikten sonra Kreacher'ın kapının önüne getirdiği sandığın yanına gitti. Babası acele etmemesi gerektiğini söyleyip duruyordu ama bu sadece Tom’un sinirlenmesine sebep oluyordu. Yaklaşık on dakika sonra evden çıktılar. Yarım saat sonrada istasyondaydılar.

Babası sandığını Tom'a vererek bilet almaya gitti. Annesi de fırsattan istifade ona nasihat edip duruyordu. Tom içinden küfürler savurarak hepsini ağzını açmadan dinledi. Babasının yaklaştığını görüp rahatlayarak biletini almak için elini uzattı ama babası onu şaşırtarak sıkıca oğluna sarıldı. Annesi onları gülümseyerek izliyordu ama Tom kızarmaya başlamıştı. Bu kadarı fazla gelmişti. Onların ilgisini istemiyorduki ! Neyseki bu saçma sapan sarılış fazla uzun sürmedi ve Tom ikisine de "Artık gitmeliyim , hoşçakalın" diyerek hızla duvara doğru koştu.

Duvarın arkası onun kurtuluşu gibiydi. Bir an önce trene binmek istiyordu. Hızla trene yürüdü ve içeri girdi. Kendine boş bir kompartıman aramaya başladı. Bayağı aramak zorunda kaldı çünkü tren bir hayli kalabalıktı. En sonunda yalnız başına oturan bir kız gördü. Bulduğu en boş yer burasıydı ve artık yorulmuştu , oturmak istiyordu. Mecburen bu kızla aynı yerde yolculuk edecekti. Kıza oturup oturamayacağını sormadan içeri daldı ve oturdu. Kız kafasını kaldırıp "Burada ne işin var" dercesine ona bakınca Tom sinirlendiğini hissetti. Kıza gülerek "Ne var?" diye sordu. Söyleyiş biçimi yüzünden sorudan çok küfür gibiydi ama kız aldırmadan "Hiç bir şey yok. Sadece biraz kibar biri olmayı denesen diyordum..." dedi. Tom bir kahkaha attıktan sonra tekrar kıza bakarak "Kes sesini" dedi. Kız cevap vermedi. Tom'da bir daha ağzını açmadı. Onunla konuşmaya ihtiyacı yoktu zaten. Saatler sonra biri içeri kafasını sokarak "Cüppelerinizi giyin" dedi ve gitti. Tom omuz silkerek cüppesini aldı , giyindi ve sıkılarak beklemeye başladı. En sonunda tren durdu , herkes aşağıya indi.

Birisi "Birinci sınıflar buraya" diye bağırıp duruyordu. Tom kimin bağırdığını göremiyordu ama sesin geldiği tarafa doğru yürümeye başladı. Ses ufak tefek bir kadından geliyordu. Kadın "Beni takip edin" deyince Tom "Bu sesi neresinden çıkartıyor" diye düşünmeden edemedi. Kadının arkasından yürümeye başladı. Şatonun önüne gelene kadar hep çevresindekilere bakmış , önüne hiç bakmamıştı. Önlerindeki kadın durunca o da durdu ve kafasını kaldırdı. Şatonun büyüklüğü yüzünden şaşkına dönmüştü. Bu kadar mükemmel bir yer beklemiyordu. Hayal edebileceğinden de öte bir yere gelmişti. İstemsizce “Vay canına” diye fısıldayınca yanındaki kız kıkırdadı. Kadın hızlıca bir şeyler anlatıyordu Tom birilerini itekleyip öne geçince onun ne yapmaları gerektiğini anlattığını duydu. Dinlemesine gerek yoktu çünkü anne ve babası her şeyi – gerekli , gereksiz her şeyi – anlatmışlardı. Bu yüzden kalabalıktan ayrılarak meşe ön kapıya ilerledi. İçeri girmedi , diğerlerini beklemeye başladı ve kalabalık yaklaşınca onların arasına katıldıı.

Hepsi birlikte hareket ederek Büyük Salon’a girdiler. Tom etrafına bakıyor gözleri hayranlıktan kocaman açılarak her yeri inceliyordu. Birden hepsi durdu. Tom da onları oraya kadar getirmiş olan küçük kadın boğazını temizleyerek bir parşömeni eline alışını izledi. Eski püskü , yer yer yamalı ve ortasında büyük bir yarık bulunan şapkayı işaret ederek ; “Hepiniz tabureye oturacak ve bu şapkayı kafanıza koyacaksınız. Şapka sizi yeteneklerinize göre binalara ayırcak. Bu binalar ; Gryffindor , Slytherin , Ravenclaw ve Hufflepuff. Adını okuduğum öne çıksın ve buraya otursun” eliyle de tabureyi işaret ediyordu. “ Avery , John ” çocuk titreyerek öne çıktı ve oturup şapkayı kafasına taktı. Şapkadaki yarık açılarak ; “ Cesursun , zekisin ama biraz korkuyorsun da… Hmm nereye koysak ki seni ? Evet en iyisi Gryffindor ! ” çocuk yine titreyerek Gryffindor masasına doğru yürüdü. Masadakiler de çılgınca alkışlıyorlardı. Tom hepsini dinledi herkesi inceledi ve en sonunda kadın “ Elevated , Tom ” dedi. Tom çenesini hafifçe yukarı kaldırarak kendinden emin adımlarla , gülümseyerek tabureye yürüdü. Oturdu ve şapkadaki yarık tekrar açıldı : “ Ah düşünmeme gerek yok sanırım. Gösteriş meraklısı , kurnaz çocuk ! Nereye gitmen gerektiğini biliyorsun ! Slytherin ! ” Tom istediğini almıştı. Onu alkışlayan öğrencilerin olduğu masaya doğru yürüdü. Oturduğunda kalbi küt küt atıyordu…

Konu: Geri: Blaise Riddle Paz Tem. 05, 2009 6:00 pm

Ah! Şu yeni nesil

SLYTHERİN!!!

» # Blaise Riddle'ın Odası #