Masa 1 (Öğrencilere Ait)

...

Kapıdaki kişiye davetiyesini gösterdi ve adam onu onayladı. Beth ona gülümseyip teşekkür etti. Bir iki adım sonra tanıdığı kişiler olduğunu gördü. Hogsmeade ve Diagon Yolu'ndan hatırladığı iki-üç öğrenci vardı. İnsanları izlemeye devam ederken bir yandan da ilerliyor ve öğrencilerin masasını arıyordu. Arka bahçeye geçti ve etrafı rengarenk ışıklarla süslenmiş havuzu gördü. Havuzun diğer tarafındaki masaları gördü ve o tarafa ilerledi. Öğrencilerin kullanacakları masayı nasıl bulacağını düşünüp kapıdaki görevliye sormadığı için hayıflandı. Ama birkaç saniye sonra boşuna hayıflandığını anladı. Yuvarlak ve elips masalar ardındaki dikdörtgen masayı gördü. Masa paralel olarak bölünmüş ve bina renklerine göre süslenmişti. 20 yada 30 sandalye orantılı olarak bölünmüştü. Hemen Gryffindorlar için süslenmiş Kızıl - Altın Sarısı tarafa geçi ve yerine oturdu. Birkaç kişi daha vardı masa da. Galiba Beth erken gelmişti.

Melanie mutluydu. Çünkü abisi evlenmişti. Artık herşey çok daha güzel olacaktı. Yanlarından ayrıldıktan sonra etrafı incelemeye başladı. Çok güzel görünüyordu her yer. Yapım aşamasında burada değidi. Çünkü abisi herşeyin çok güzel olması için Melanie'yi buradan uzak tutuyordu. Ne olurne olmaz diye. Sonra kendi yaşıtı olduğunu düşündüğü birkaç kişinin bulunduğu masaya doğru ilerledi. Önce masada oturanları inceledi. Tanıdık birileri olabilir belki diye. Kardeşinin de masada olduğunu farkedince gülümsedi ve boş bir yere oturdu. Gülümseyere ona bakan kişilere baktı. Bir an çok garip hissetti.Çünkü ona nefretle bakanlar da vardı. Başını öne eğip elbisesiyle oynamaya başladı. Her ne kadar sinir bozucu bir durum olsa da bu gün moralini hiçbir şey bozamazdı. Çünkü bu gün onların en mutlu günüydü. Ailenin uzun zamandır beklediği gündü bu gün. Herşeyin çok daha güzel olacağının ilk işareti. Belki de geçmişte yaşanan o bütün acıları zamanla iyileştirecek belki de unutturacak bir gün. Abisinin mutluluğu Melanie'yi de mutlu ediyordu. Ve böylece herşey daha da düzene giriyordu.Gülümseyerek ve gururla etrafını incelemeye devam etti.

Melanie oturduğu yerden kalktı. Çünkü canı sıkılmıştı biraz. Etrafına göz attı ve Oliver'ı gördü.Kardeşine gülümseyerek yanına gitti ve
Selam Oliver.
Dedi. Yanında birileri olduğunu farketmemişti. Onlara da başıyla selam verdikten sonra yanına oturdu.
Umarım rahatsız etmiyorumdur.
Dedi. Aslında biraz da rahatsız etmek istedi. Çünkü bu güne kadar tek dostu ve sırdaşı kardeşiydi. Onun başkalarıyla dost olması Melanie'yi biraz mutsuz etti. Aslında kıskanç biri değildi Melanie. Sadece tek sırdaşını da kaybetmek istemiyordu. Zaten her ne kadar mutlu olsa da abisini kaybettiğini düşndüğü için biraz üzgündü. En azından diğer kardeşini de kaybetmek istemedi. Aslında onu böyle sınırlandırmayı sevmiyordu. Ona haksızlık ettiğinin farkındaydı. Hem belki kendisi de dost bulabilirdi. Ama bu çocukların davranışları Melanie'nin hiç hoşuna gitmedi. Çok bencil ve tutarsız gibiydiler. Ama Melanie kendine güveniyordu. Kendisiyle uğraşanlarla o da uğraşırdı. Gülümseyerek kardeşine baktı.

Johnny, Oliver'ı bir kez daha süzer ve biraz gülümseyerek ''Merhaba'' der.Ardından masaya oturmuş olan bayana döner ve ''Merhaba hanımefendi...'' diyip elini öper.

Johnny Oliver ile tanıştıktan sonra içindeki ön yargıdan azda olsa kurtulmuştur.En azından kardeşinin dostu olduğu için...

Lia En yakın arkadaşı Swetlana ile Düğüne gidicekti.Ama kıyafet konusunda kararsız kaldığı için Swieta ile önden gitmeye karar verdiler.Öğrencilerin masasına oturdular.

"Swieta geldim.Bunlarda Kim?"

Dedi.Etrafa bakınıyordu.Kim var? Kim yok diye.Bakınırken tanıdık kimseyi göremedi.Tanışmaya karar verdi.

"Merhaba ben Sonia"

Dedi.Gülümsüyordu.Swetlana'yı bekliyordu.Çok sıkılmıştı.Bu işin hemen bitmesini istiyordu.Burda sadece onları sevdiği için duruyordu.Bugün o kadar çok yorulmuştu.Masanın üstüne kafasını koyar koymaz uyuyabilirdi.Ama açılmak için bir atşe viskisi istedi.

"Buraya bir Ateş Viskisiiii!"

Diye bağırdı.Garson ateş viskisini getirdi.Lia ateş viskisinden bir yudum aldı ve bardağıyla oynamaya başladı.