Haylazlık Vakti

Konu: Haylazlık Vakti Ptsi Ağus. 10, 2009 2:42 pm

Yer: Gözlem Kulesi
Zaman: Sıradan bir Pazar akşamı.
Kişiler: Daniel Dumbledore, Vladimir Stepan Riddle, Chuck Tonks

Issız Ravenclaw ortak salonunda etrafa boş boş bakmaktan sıkılmış bir halde kollarımı kavuşturmuştum. Öyle ki, bezginlik artık beni hareket ettirmiyor; bilakis iyice uyuşturuyordu. Yerimden sessizce kalkarken, vücudum bunu kas ağrılarıyla protesto ediyordu; ama bunu umursamamalıydım, çünkü Gözlem Kulesi'ne gidip gelecek Astronomi dersi için hazırlanmam gerekiyordu. Yerimden kalkarak ağır adımlarla salondan çıktım, başta hafifçe topallasam da birkaç dakika sonra vücudum isyanının yersiz olduğunu anlamış gibiydi, ağrılarım sona ermeye yüz tutmuştu.

Kuleye çıktığımda yıldızların parıltısı, bana huzurlu bir sonsuzluk hissi veriyordu. Buradan her şey maksimum görüntü kalitesinde gözlenebiliyordu. Fakat o havada bile yanıma yaklaşan bir melezin -bir başka deyişle Muggle kanı taşıyan birinin- kokusunu hemen alabilecek kadar hislerim gelişmişti. Gözümü lacivertle siyahın homojen karışımı olan gökyüzünden ayırdım ve gözlerimi kısarak oradaki bücüre baktım. "Vay canına, ne zamandan beri uzaya ışınlanma hayalleri kuruyorsun?" diye lafa girdim, tabii en alaycı ses tonumu kullanarak.

Konu: Geri: Haylazlık Vakti Ptsi Ağus. 10, 2009 2:54 pm

Astronomi'ye çalışmak için muhteşem bir akşamdı.Yıldızlı bir gökyüzü vardı.Eğer biraz şansım varsa Mars'ı görebilirdim.Gözlem kulesinde yalnız başıma oturuyordum ki yalnızlığım gitti.

"Vay canına, ne zamandan beri uzaya ışınlanma hayalleri kuruyorsun?"

Bu Vladimir'di.Onunla bir keresinde Büyük Salon'da karşılaşmıştık.Ona adını sorduğumda Riddle olduğunu söyleyince hemen yanından uzaklaşmıştım.O gün gerçekten çok şaşırmıştım.Bir Riddle nasıl Ravenclaw'da olabilirdi ki.

"Senin benden uzun zamandır kurduğun kesin."

Her zamanki gibi dalga geçmeye çalıştım.Karşımda Karanlık Lord'un akrabası duruyordu.Ama korkmuyordum.Çünkü onun karşısında da Riddle'ların en korktuğu ailenin varisi duruyordu...

Konu: Geri: Haylazlık Vakti Ptsi Ağus. 10, 2009 3:10 pm

Tuhaf bir şekilde ellerim sinirden titriyordu; halbuki duygularımı kontrol etmekle her zaman övünmüştüm. Bir melez için şu güzelim manzarayı seyre dalmayı yarıda bırakmak, zaten yeterince sıkıcı bir işti. Üstelik bu kişi bir de Hufflepuff'lı oldu mu, buna değip değmediği konusunda bir kez daha düşünmek gerekiyordu.

Büyük Salon'daki tanışmamızda da bu çocuktan pek de olumlu bir elektrik aldığım söylenemezdi. Ezik olmayı övünülecek bir şey sanan tipler her zaman nefretimi kazanırdı zaten. Eh, bu nefreti de burada dışarı salmak da rahatlatıcıydı, ayrıca bolca eğleneceğimiz de su götürmez bir gerçekti. Çocuğun sesini duyar duymaz bıyık altından gülüşümü saklama gereği bile duymamıştım:
"Senin benden uzun zamandır kurduğun kesin."
Kısılmış gözlerim, çocuğunkileri buldu ve kıs kıs gülüşüm, kolayca duyulabilecek türden alaycı bir kahkahaya dönüştü. Gülmek alay etme maksadıyla bile olsa insanı rahatlatıyordu, paslanmış vücudum için gençlik iksiri etkisi yapıyordu. Kahkahamı yatıştırmayı başardığımda; çocuğu baştan aşağı süzerek cevap verdim:
"Baksana, senin gibileri niye buraya alırlar ki? Nasılsa Mars'ı görecek olsan bile Quaffle sanarsın sen bu zekayla."
Ani bir gülme krizi, kasıklarımdan girerek tüm vücudumu sarmıştı.

Konu: Geri: Haylazlık Vakti Ptsi Ağus. 10, 2009 3:30 pm

Hafif bir sırıtış vardı yüzünde.Gerçekten garipti yüzü.Solgun sarı saçları ve aynı sarılıktaki yüzü.

"Baksana, senin gibileri niye buraya alırlar ki? Nasılsa Mars'ı görecek olsan bile Quaffle sanarsın sen bu zekayla."

Bu cümle biraz zoruma gitmişti.Ancak beni tanıyan arkadaşlarım hazırcevaplıkta bir numara olduğumu da bilirdi.

"Doğru ya sen çok zekisin.Ravenclaw çocuğu...Tanrı bilir gerçek bir Riddle bile değilsin Slytherin'e düşmediğine göre..."

Bu sefer kahkaha sırası bendeydi.Atabileceğim en gerçekçi kahkahadan attım.Tabi bu kahkahanın altında kendi gerçek gülüşüm gizliydi...

Konu: Geri: Haylazlık Vakti Ptsi Ağus. 10, 2009 4:02 pm

Sabahtan beri dışarıda geziniyordum, ilk başta Uçuş Alanına gidip biraz çalışmış sonrada kütüphaneye gidip kitap okumuştum. Ortak Salon'a gitmek yerine de Gözlem Kulesi'ne gidip akşam yemeğinden önce biraz rahatlamaktı. Demir ve geniş boşluklu merdivenlerden tırmanarak kuleye çıkmış ve yukarıdan gelen atışmaları dinlemiştim. Daniel ve Vladimir'di bunlar, iki tarafın ayrı koruyucuları(!)... Daniel'ın tarafını destekliyordum ancak fazla böbürlendiğinden fazla hoşnut değildim, Vladimir'e gelince de zeki olduğunu sanan burnu havada bir Riddle'dı. Blacklar'den sonra burayı sahiplenen ikinci Lord hayranları. Onlardan nefret ediyordum, ailem onlar tarafından öldürülmüşlerdi. Karşılıklık bir savaştan sonra zorda olsa kurtulanlar vardı ailemde, sadece Mick. Ama karanlık taraf kişilerin çokluğundan ne mağlup gelmişti ne de galip. Zaten savaş hala devam ediyordu, bir zehir gibi ağzımdaydı tadı.

Vladimir'in Daniel'a burada Mars'ı bir Quaffle sanacağını söylediğini duymuştum, eğer büyük bir tartışma olacaksa aralarına girip onları ayıracaktım. İnsanları bu kadar önemsememeliydim ama Vladimir de Daniel da şu an önemliydiler. İkisinin atışmaları öncelikle hakaret ve daha sonra da gür kahkahalarla devam ediyordu. Bunun bitmesini istiyordum çünkü iyice absürtleşmeye başlamıştı. Birkaç basamağı tek adımla atlayıp bunu defalarca tekrar ettirdim ve şimdi gövdem onların bacaklarıyla aynı hizadaydı. Daha sessizce basamakları teker teker çıktım ve onlarla aynı seviyeye çıktım. Hala tartışmaları devam ediyordu.

Konu: Geri: Haylazlık Vakti Ptsi Ağus. 10, 2009 4:07 pm

Karşımdaki melezi süzdüm bir süre. Şişman bir yüz, iri bir burun, aptalca bakan kahverengi gözler... Tipik bir Hufflepuff yüzü. Seçmen Şapka'nın böylelerine ancak bu binayı uygun görmesi bundan olmalıydı zaten. Yine de çocuğun boyuna bakmadan sarf ettiği sözler Seçmen Şapka'nın yaşlandığını gösteriyor gibiydi, gelecekte muhtemelen oldukça tehlikeli bir Karanlık Büyücü olacak genç bir büyücüye bunları söylemek ancak bir Gryffindor'lu aptalın işi olabilirdi, hele de bu büyücü Kara Büyü dalında oldukça tanınmış bir ailenin son varislerindense. Nitekim, söylediği son söz de bel altına vurmaktan başka bir şey değildi.
"Doğru ya sen çok zekisin.Ravenclaw çocuğu...Tanrı bilir gerçek bir Riddle bile değilsin Slytherin'e düşmediğine göre..."

Şimdi yüzümün dalga dalga kızardığını hissediyordum işte. Bu çocuk kendini ne sanıyordu da benim gibi asil bir büyücüyle ciddi bir laf dalaşına girebiliyordu? Gerçi Ravenclaw'a seçilmem, bütün bu karanlık hırslarımın yanında şair bir ruh taşımamla alakalıydı muhtemelen, ama bu çocuğun zekası şair ruhtan anlamaya değil, ancak bu şekilde ezikçe bir laf dalaşına girmeye yettiğinden bu konuya girecek değildim elbette. Zaten son cümlesi tüm vücudumun öfkeden titremesine yol açmıştı.

Çocuğun üzerine doğru öfkemi dışa vurmamaya çalışarak yürüyordum. Gerçi duygularımı çoğunlukla kontrol edebilirdim, ama en son ani bir sinir boşalması yaşadığımda da malikanenin ev cinlerinden birini üzerinde tepine tepine öldürmüştüm. Nihayet çocuğu köşeye kıstırdığıma emin olduğum anda, gözlerimi kısarak iki ince tırmık haline getirdim ve kelimeleri tane tane söyleyerek en tehditkar ses tonumla konuşmaya başladım:
"Eğer şu anda son gördüğün şey bir yeşil ışık değilse, bunu sana acıdığım için değil; senin gibi pis bir melez yüzünden okuldan atılmaya değmeyeceği için yapmıyorum. Bunu anlamaya kapasiten yetiyorsa, eminim bundan sonra laf dalaşına gireceğin kişileri daha dikkatli seçersin."
Gözlerimi çocuktan gökteki yıldızlara doğru çevirdim. Nasılsa bu çocuk da bir gün yola gelecekti, ya da Seherbaz olup Karargah'ta öldürülecekti. Tabii ben ilkinden yanaydım, ama bu velet ikincisinde ısrarlı gibi duruyordu.

Konu: Geri: Haylazlık Vakti Ptsi Ağus. 10, 2009 4:16 pm

Daniel'ın saçmalıklarından sonra Vladimir'in cevabı gerçekten haklıydı, bir kötü olmasına rağmen, böbürlenmesine rağmen onu desteklemiştim. Ama şimdi Daniel'dan aptallık edip hamle yapmasını bekliyordum, o yüzden birbirlerinden ayrılmalıydılar. Sertçe bir adım atıp ayakkabımın altıyla demir tabana vurdumm ve bir gürültü oluştu. Vladimir kafasını çevirip bana baktı ve Daniel'dan bir adımla uzaklaştı. Daniel ise kafasını Vladimir'in dayadığı yerden çekip doğruldu. "Şimdi olmaz." diye kükredim ve ikisi de hiçbir tepki vermedi. "Dakikalardır tartışıyorsunuz. Saçmalamanız da elde değil, yeter!" diye söylendim sertçe ve arkama dönüp dışarıya baktım. İkisinin de asasını kavramalarından korkuyordum, bana bir şey olmasa bile birbirlerine yapabileceklerinden korkuyordum. Umursuzca dönüp onlara baktım ve ikisinin de yüzlerini süzdüm.

Konu: Geri: Haylazlık Vakti Ptsi Ağus. 10, 2009 4:48 pm

Bütün bu olan şeyler çok garip gelmişti bana.Sanki daha önceden hatırlıyordum.Evet hatırladım.Dün rüyamda görmüştüm ve gördüklerime çok uyan şeyler yaşamıştım şimdi.

"Eğer şu anda son gördüğün şey bir yeşil ışık değilse, bunu sana acıdığım için değil; senin gibi pis bir melez yüzünden okuldan atılmaya değmeyeceği için yapmıyorum. Bunu anlamaya kapasiten yetiyorsa, eminim bundan sonra laf dalaşına gireceğin kişileri daha dikkatli seçersin."

Bu laf sinirlerimi iki katına çıkarmıştı.Bana pis melez demişti.Sinirimden ellerim titremeye başlamıştı.İşte bunu dememeliydi.

"Senin soy ismin Muggle'lardan geliyor.Bir de bana melez diyor.En azından benim soyum safkan bir aile..."

Bu lafları rahatlıkla söylüyordum çünkü benim kızdığım gibi kızmasını istiyordum.Kesinlikle elimi asama atmayacaktım.Bu kendini cesurmuş gibi gösteren bir insandı o kadar...

"Şimdi olmaz.Dakikalardır tartışıyorsunuz. Saçmalamanız da elde değil, yeter!"

Chuck gelmişti.Aslında bu iyi bir şeydi.Ancak Chuck'ın ne olursa olsun taraf tutmayacağını biliyordum.Ama o da karanlık taraftan birini gördüğüm zaman kendimi tutamadıpımı biliyordu.Sanki hiçbir şey olmamışçasına konuştum.

"Selam,Chuck."

Bunları söylememin tek nedeni ortamı yumuşatmak istememdi.Çünkü eğer profesörlerin biri bizi görürse üç binadan da puanlar düşecek,bu da Slytherin'e yarayacaktı...

Konu: Geri: Haylazlık Vakti Ptsi Ağus. 10, 2009 6:16 pm

Daniel ortamın gerginliğine hiç uymayan bir biçimde saçmalamıştı. Bazen ağzında gevelediği kelimeler artardı, bu zamanlardan birindeydik. Vladimir ise hala gerilmişçesine kinle onu süzüyordu. Ben ise gözlerimi devirip omuz silktim ve ellerimi başıma götürüp saçlarımı karıştırdım. "Birbirinizi parçalayıp akşam yemeği olarak servis etseniz bile umrumda değil, ancak şimdi olmaz." diye söylendim. Sonra başımı eğip gerinere doğruldum ve gür bir kahkaha atarak arkamı döndüm. Merdivenin korkuluklarına tekme atıp merdivenlere yöneldim. Bane neydi ki? Akşam yemeğine gidip karnımı tıka basa doyuracaktım daha sonraysa Ortak Salon'da dinlenecektim. İki tane gerzeğin tartışmasını dinlemeye değmezdi bu güzel pazar akşamı.

Saniyeler sonra onları unutmuş ve artık çifter çifter indiğim merdivenleri izliyordum. Umrumda değildi, ilk defa umursamıyordum... Evet, bu çok kolaydı...

Konu: Geri: Haylazlık Vakti Çarş. Ağus. 12, 2009 5:13 pm

Out:Vladimir bir günden fazla girmediği için rp bitirilmiştir....

Konu: Geri: Haylazlık Vakti Çarş. Ağus. 19, 2009 1:29 pm

İçimden ağza alınmayacak küfürleri saydırırken bir Chuck'a, bir Daniel'a bakıyordum. Sonunda çocuğu bıraktığımda aptalca bir şey yapacağını tahmin ettiğim için, gözlerimi onun üzerinden ayırmamıştım. Anlaşılan Chuck için hava hoştu, tabii niye olmasındı ki? Aynı düşünceleri paylaşmamamıza rağmen bana hak verdiğini hissedebiliyordum. Gözlerimi kırpıştırarak Daniel'a döndüm.
"Eh, seni umursamakla bir hata yaptığım söylenebilir ve bunu tekrarlayacak da değilim. Kendine iyi bak."
Tiksintimi belirten son bir bakış attıktan sonra kulenin merdivenlerinden başka hiçbir söz söylemeden hızlı adımlarla indim.

Rp Dışı: Erkekler tuvaletinde devam edecektir.

» Şafak Vakti
» Uykusuzluk Vakti!...