Nefret Duygusu...

Konu: Nefret Duygusu... C.tesi Tem. 11, 2009 7:57 am

Göl sakindi. İçinde yaşayan canlıları görmek mümkündü. Melody bu küçüklü büyüklü canlılara gözü takılmıştı. Bir tanesinin çok yakında olduğunu görünce ona dokunmak istedi. Parmaklarını göle doğru yaklaştırarak gölün çok soğuk olduğunu anladı. Melody soğuktan gerek bir an titredi... Parmağını dokundurduğu yerden etrafa doğru yayılan sudan halkaları izledi. Hepsi bir şerit halinde ilerliyordu. Melody bunları düşünürken gözleri gölün derinliklerine daldı.

Herkesi kafasından atmak istiyordu. Herkesi hemde... Ama bir kişi haricti. O, can dostu bina arkadaşı " Anette Sophia Miller' di. " Onu çok özlemişti. Ne zamandan beri onunla görüşmüyordu. Acaba bir işimi vardı ya da Melody'le konuşmakmı istemiyordu. Melody bu varsayımları düşünürken kendisine acıdı. Çünkü en yakın arkadaşına zaman ayırmamıştı. Kendisinden nefret ediyordu.

Melody bunları kafasından atmak için yanında her zaman bulundurduğu kitabı yüzüne kadar çekerek okumaya başladı. Dikkatini kitaba vermek için çabalıyordu ama arkadaşını düşünmeden edemiyordu. Kitabı yüzünden çekerek yolda Sophia'nin gelmesini bekledi...

Konu: Geri: Nefret Duygusu... C.tesi Tem. 11, 2009 7:09 pm

Sisli Göl gerçekten de sisliydi bugün. Evet, buraya birkaç kez gelmişti. O zaman geldiğinde bu yoğun sis yoktu. Gölün çevresinde bir tur atacak ve daha sonra kendine bir yer bulup oturacaktı. Ama o da neydi? Bir kız Jack'den önce gölün önünde bir yer bulup oturmuştu.

Kızın yanına geldiğinde "Hey, merhaba senin adın ne güzel kız?" dedi.

Aniden böyle söylemek Jack'i biraz utandırmıştı. Yanakları kızarmıştı. Fakat kızın güzelliği onu etkilemişti. Onun böyle bir şey söylemesini hiçbir şey etkileyemezdi.

Konu: Geri: Nefret Duygusu... C.tesi Tem. 11, 2009 7:32 pm

Gözü yola takılmışken birisinin yaklaştığını fark ediyordu. Bu kişi uzunca boyluydu ve ona doğru adım alıyordu. Melody kimin olduğunu fark etmek için kitabı bir kenara kadırdı. Bu kişinin kim olduğunu anlamaya çalışırken birden çevresinin gölgelendiğini fark etti ve bunun o gelen çocuk olduğunu anlamıştı. Çocuğun ona seslendiğini fark edince yüzü kızarmıştı ve çocuğa yavaşça başını kaldırmıştı. Karşısındaki kişi ona;

"Hey, merhaba senin adın ne güzel kız?" diye sormuştu. Melody bu son kelimeleri duyunca dahada kızardığını fark etti ve kendisine kızdı. Neden hemen utanırdı ki. Çocuğun cevabını beklediği kesindi. Melody'de hemen cevap vermek için " Hmm... Merhaba! Benim adım Melody, Melody Dorés. Belkide duymuşsundur bana hep Mel! diye hitap ederler. " Bunları söyledikten sonra çocuğun yüzüne bakmaya çalıştı. Çünkü ne tepki vereceğini merak ediyoru. Ama bakınca daha da kızaracağını anladığı için hemen gözlerini başka yöne doğru çevirdi.

" Ahh! Olamaz... Oturabilirsin diye bir şey demedim. Ne kadar aptalsın. " Melody hemen çocuğun başka bir soru sormasına izin vermeden " Şey Pardon ben sana oturabilirsin diye bir şey sormadım. Şaşkınlık işte... Oturmak istermisin? " diye geçirdi. Çocuğun yüzünde bir tebessüm oluştuğunu fark etti ve " Memnuniyetle " diyerek ona eşlik etti.

Çocuğun ismini öğrenmek için ona " Bende senin ismini öğrenebilir miyim? " diye ağzında geveledi.

Konu: Geri: Nefret Duygusu... C.tesi Tem. 11, 2009 7:48 pm

Oturduğu yerde kıza bakmyordu. Ancak göle baktığında gözünün ucuyla kızın da nereye baktığını anlayabiliyordu. Kız da göle bakıyordu. Ardından biraz irkilen Jack kızdan duyduğu sözlerle onun adını öğrenmiş oldu.

"Hmm... Merhaba! Benim adım Melody, Melody Dorés. Belkide duymuşsundur bana hep Mel! diye hitap ederler."

Şimdi gözünün ucundaki kız ona doğru baktı. Galiba bir anlık rüya olmalıydı. Çünkü ona baktığında kız tam tersine diğer yöne bakıyordu.

"Şey Pardon ben sana oturabilirsin diye bir şey sormadım. Şaşkınlık işte... Oturmak ister misin?"

Şaşkındı Jack. 'Oturabilirsin diye bir şey sormadım'; bu ne oluyordu? Kız gerçekten heyecanlıydı galiba. Normalde insanlar karşısındaki insanların heyecanlı olup olmadığını yüzüne bakarak anlayabilirdi. Ancak Mel'in yüzü ona dönük değildi. Heyecanlı olup olmadığını ancak söylediklerinden anlayabilirdi.

"Memnuniyetle." Zaten oturmuştu ancak bir de Mel sorduktan sonra bunu demesi gerekirdi. Saygı gereği...

Bir süre konuşmadılar ve Jack'İn heyecanı dindi. Kıza bakmaya çalıştı ve baktı. Kız ona bakmıyordu, bakamıyordu. Keşke baksaydı diye düşündü Jack.

Bunları düşünürken Mel birden Jack'in ismini öğrenmek için soru sordu. Jack de kendi ismini söyleyerek ona karşılık verdi. Şimdi tekrar göle doğru bakıyordu. Göldeki canlıları görebiliyordu. Bu canlılar onun dikkatini dağıtmasına yetiyordu...

Konu: Geri: Nefret Duygusu... Paz Tem. 12, 2009 7:48 am

Evet çocuk ismini Melody'e söylemişti. Jack'ti. Bu ismi unutmamak için aklının bir köşesine not etti. Melody artık gözlerini gölden kaçırarak çocuğun yüzüne bakarak konuşmaya başladı.

" Hmm... Tanıştığıma memnun oldum Jack " dedi. Çocuk da " Bende " diye karşılık verince Melody başka bir soru sormak için yerinden doğruldu ve çocuğa baktı.

" Buraya niye geldiğini sorabilir miyim? " diye geçirdi. Çocuk hala bir cevap vermemişti. Galiba aklında söyleyeceği cümleleri tasarlıyordu. Zaten azda olsa bu sorunun cevabını biliyordu. Herkes buraya can sıkıntısından ve içerdeki atmosferin dargınlığından kaçıp gelirdi. Ama yinede sormada bir yarar vardı. Melody bunları düşünürken bir yandan da vereceği cevabı bekliyordu...

Konu: Geri: Nefret Duygusu... Paz Tem. 12, 2009 8:25 am

"Buraya niye geldiğini sorabilir miyim?" Mel bunları sorarken Jack'in gözü yine göldeki canlılara kaymıştı. Ne var ki bu sorunun cevabını bilmesine rağmen biraz geç cevap vermişti.

"Bir ahbabının seni küçümsemesi ve sen konuştuğunda yüzüne iğriltiyle bakması, senin de kalbini kırıp buraya getirebilir."

Bu sözleri sanki cevabını vermeden önce beklediği zaman içerisinde tasarlayıp da şimdi ortaya sunmuş gibiydi. Daha doğrusu Mel öyle sanacaktı, bunu biliyordu.

"Peki sen?" dedikten sonra Jack, Mel'in sorusunun bayağı önce olduğunu hatırlayarak devam ettirdi. "Peki sen, yani sen buraya niçin geldin?"

Konu: Geri: Nefret Duygusu... Paz Tem. 12, 2009 8:44 am

"Buraya niye geldiğini sorabilir miyim?" demesi üzerine oğlanın yüzünün değiştiğini fark etti. Demek ki kötü bir şey olması üzerine buraya gelmişti. Ama Melody kendi cümleleriyle bu olayı kapatmak istemiyordu. Buraya neden geldiğini merak ediyordu. Çocuğun ağzından düşen cümlelere dikkat kesildi. Buraya gelmesinin nedeni :

"Bir ahbabının seni küçümsemesi ve sen konuştuğunda yüzüne iğriltiyle bakması, senin de kalbini kırıp buraya getirebilir." demesi üzerine Melody oğlana üzüldü. Demek ki birisi kalbini kırmıştı. " Kalbini kim kırdıysa benle yüzleşecek! " diye Melody aklından geçirdi. Çocuğa sormak için hamle yaparak " Kim bu seni küçümseyen ve kalbini kıran? " diye sordu. Bu soruyu çok üzülmüş bir şekilde ağzından çıkmasını umut ediyordu. Gerçektende üzülmüştü." Kim böyle bir şeyi arkadaşına yapardı ki. "

Melody bunları düşünürken oğlanın "Peki sen, yani sen buraya niçin geldin?" demesiyle " Benim buraya gelmemin amacı herkeste olduğu gibi can sıkıntısından. Can sıkıntısı beni buralara getirdi. Ama senle konuşmak iyi geldi. Bunun yanında bir arkadaşımı bekliyordum ama hala gelemedi. " diye söyledi...

Konu: Geri: Nefret Duygusu... Paz Tem. 12, 2009 9:12 am

"Kim bu seni küçümseyen ve kalbini kıran?"

Jack söylemek istemiyordu. Zaten onun adını aklından silmişti bile. Mel'in bilmesi gereken tek şey; Jack'in bu ismi kafasından çıkardığı ve tamamen unuttuğuydu. O yüzden ona da böyle dedi.

"İnan ki Mel, bu ismi kafamdan çıkardım. O yüzden bir şey diyemeyeceğim. Biraz dolaşabilir miyiz?"

Kızın cevabı başını üste ve alta sallamasıyla belli oluyordu. Birlikte yerlerinden kalktılar ve Jack'in buraya gelmeden önce amaçladığı şeyi yapacaktı.

"Sevgilin var mı?"

Böyle konulara aniden girmek pek tarzı değildi Jack'in, ancak bu sefer dayanamayıp sormuştu işte. Mel'in vereceği cevabı büyük bir merakla bekliyordu.

Konu: Geri: Nefret Duygusu... Paz Tem. 12, 2009 9:32 am

Jack böyle ani sorması Melody'i utandırmıştı ve böyle birşey beklemiyordu. Ama sorusuna " Hayır " cevabını vermesiyle Jack'in yüzündeki mutluluğu görebiliyordu. Hemen bu düşüncelerden kendini alarak yol almaya devam ettiler. Melody Jack'e " Burada tanıdığın en iyi arkadaşların kim? " diye sordu. Aslında çok saçma bir soruydu ama Melody sessizliği bozmak istiyordu.

Jack'in cevap vermesine gerek kalmadan sanki ayakları yerden kesilmiş ve başka bir yere gelmişlerdi. Melody bu durumdan birşey anlamamıştı. " Zaten birşey olsaydı Jack derdi değil mi? " diye düşündü. Yol alırlarken karanlığın bastığını fark ettiler. Şiddetli bir rüzgarın arasında ilerlerken Melody "Geri dönsek daha iyi olur. Eğer dönmessek yağmur da yağacaktır. Islanmak istemeyiz değilmi? " Jack bu soruya " Evet " cevabı vermişti. Geri dönmek için ilerlediklerinde başka bir yerde olduklarını anlamışlardı. Etrafta çok karanlık olduğu için Jack " Lumos " diyerek etrafı birazda olsa aydınlatmaya çalıştı. Jack hemen ona dönerek " Mel buradan kurtulmamız gerek. Geri dönemezsek çok kötü şeyler olabilir. Ama sen sakın korkma ben şuan senin yanındayım ve birşey olmayacak... " diye teselli etmeye çalıştı. Birazda olsa Melody'nin korkusu dinmişti. Şimdi birşeyler düşünmeleri lazımdı. Hemen Jack'e dönerek " Beraber bir araya gelip birşeyler yapmamız lazım. " dedi. Jack hemen " Mel şimdi sakin olmamız lazım. Işık bir süre bizi aydınlatabilir. Bizde bu sırada önümüze gelen engelleri ortadan kaldırabiliriz. Şimdiden önümüze çıkacak bütün şeylere hazır olmamız lazım. Ben saldıracam sen arkamda kalacaksın... Tamam mı? Anlaştık mı? " diye sordu. Jack'in böyle demesinin nedeni galiba o da biliyordu Mel'in ne kadar öne atladığını. Ama şimdilik bu düşünceleri aklından atıp oldukları yerden sağlam bir şekilde kurtulmaları lazımdı.

Yol almaya yavaşca devam ederlerken birisinin konuştuğunu fark ettiler. Belkide geç kaldıkları için onları kurtarmaya gelmişlerdi. Sesin geldiği yöne doğru ilerleyerek kimin olduğunu anlamaya çalıştılar...

Konu: Geri: Nefret Duygusu... Paz Tem. 12, 2009 10:16 am

Sese daha da yaklaşmalı ve o sesin kimden geldiğini öğrenmek zorundaydılar.

"Mel benim duyduğum sesi sen de duyuyor musun?" Bu sorunun ardında "Evet" cevabı gizliydi. Mel de bu cevabı verdi. O ses duyulacak kadar yüksek çıkmıştı. "Oraya biraz daha yaklaşmalı ve her ne olursa olsun kimden geldiğini öğrenmeliyiz. Önce ben gideceğim, sen kendine bir yer bul ve sakın oradan kıpırdama. Ben geldiğimde ve sen beni gördüğünde hemen ortaya çıkmanı istiyorum." Bu plan iyiydi. Mel için kolaydı. Ancak Jack için çok zordu. Ya o sese giderken bir şey olursa... Bunları düşünmemeye çalışarak yavaş adımlarla sessizce o sesin geldiği çalılıklara doğru yürüdü. Evet bir süredir o ses gelmiyordu fakat yine gelmeye başlamıştı şimdi. İçinden bir ses korkmasını, diğer bir ses korkmamasını söylüyordu. "Kim var orada? Çabuk kim olduğunu söylesin!" Bunları Jack diyordu. Oraya doğru yürüyordu ancak göründüğünden de uzak bir yerdi. Bakalım bunun sonunda ne çıkacaktı?

Konu: Geri: Nefret Duygusu... C.tesi Tem. 25, 2009 11:41 am

Gerekli işlemler yapılamadığından dondurulmuştur.

» Yalnızlık Duygusu
» Pc Başındayken Odaya Birinin Girmesinden Nefret Edenler Klübü