Bu bir tesadüf..

Konu: Bu bir tesadüf.. Ptsi Tem. 20, 2009 12:22 pm

*Etrafa bak resmen göz gözü görmüyor.
Neithan bir kaç adımdan sonra sisin ortasındaki en görünmeyen yere oturmuştu. Göl sis altında olması onun güzelliğine bir perde çekiyordu. Neithan bunu önemsemiyordu zaten. Aklındaki soruları,sorunları düşünüyordu. Asası cebindeydi. Sanki etrafta bir tehlike olacakmışcasına asasını sıkıca tutuyordu. Ama sisten hiç bir şey göremiyordu. Kasvetli havanın oksijenini soluyordu. Kafasında tek bir soru vardı? *Aşık mı oldum?* Bu soru onun aklındaki tüm sinir bölgelerini kapatıyordu. Sadece hayal ediyordu. Aklındaki görüntüyü hep görmek istiyordu. Ona ulaşmak istiyordu ama kasvetli bir toz bulutu gibi ortadan kayboluyordu. Bu Neithan'nın geröekten çok zoruna gidiyordu. Burada yanlız olmak,kararsızlığın içinde öylece oturmak onun içindeki hiç sönmeyen alevi tetikliyordu. Büyük öfke vücuduna yayılıyordu. Etraftaki gecenin soğuğu üstüne giydiği rüzgarla Neithan'a saldırmak istesede bunu başamıyordu. Etrafın kasveti gitgide arttarken Neithan orada öylece oturuyordu. Sadec onu düşünüyordu. Kararsızlığını düşünüyordu. İçindeki o kararsızlığın savaşının sonucunu düşünüyordu. Sisin içindeki boğucu oksijeni içine çekmeye başladığında boğazını yakan bir hava vardı. Ama Neithan onu önemsemiyordu. Aksine boğazının dahada yanmasını istiyordu. Acı içinde yanmasını.. Bu ona aklındaki o hissizliği yok etmeye yeteceğine inanıyordu. Ama öyle olmamıştı. Acı hissini gitgide hissetmemeye başlamıştı. Vücuduna çarpan o soğuk havayıda hissetmiyordu. Vücudundaki her bir sinir hücresi tek bir şeye odaklanmış gibiydi. Aklındaki tek kişi ve soruya.

Neithan içindeki olan savaşı izliyordu. Şu anda kadar berabere giden çarpışmada şuanda bir bölüm kazanıyordu. Vücundaki kazanan bölüm zafer nidaları atıyordu. *Sen ona aşıksın Neit.* Haykırışlar Neithan'nın kulaklarında çınlıyordu. Neithan bu sesi bir çocuk gibi destekliyordu. Artık oda savaşa girmişti. Oda *ona aşık değilsin* diyen sese karşı savaşıyordu,zafer kazanmak istiyordu. Çünkü onu seviyordu. Loranne'yi seviyordu. Bunu hep devam ettirmek istiyordu. Şu anda tek isteği onun burada olmasıydı. Ona onu sevdiğini haykırmak istiyordu. Tek isteği buydu. Ama etrafın kasvetli sessizliği arasında oturuyordu. Hiç kimsenin göremeyeceği bir şekilde sisin içinde Loranne'yi düşünüyordu.

*Ona aşığım. İşte bu savaşı kazanmama yeterde artar bile..

Konu: Geri: Bu bir tesadüf.. Ptsi Tem. 20, 2009 7:21 pm

Sadece kendini sessizliğe adamış biri hissedebilirdi bu yankılanmayı. İşte bu büyücülüğün en gizemli ve çekici yanıydı. Ahh..hiç geçmeyen bir nem bulutuyla kaplı Sisli Göl. Uzun zamandır uğramadığı yerler arasındaydı ama şu an burada olma sebebi ne bu eşsiz manzarayı seyretmek, ne de eski anılarını yâd etmekti. Aslında geçirdiği tempolu günün ardından eve dönüp rahatça yatağına atabilirdi kendini ama kuşku hiçbir zaman rahat vermezdi ki insana. Kuşku, diye düşünüp gülümsedi daha bulunduğu yere yeni buharlaşmış, sadece karanlık silueti seçilen genç büyücü. Havanın o bunaltıcı rutubeti nefes almayı zor kılıyordu. Fakat bu yerin kötü yanları olduğu kadar övülecek tarafları da vardı. Dolunay yansımasının usul usul süzüldüğü gölün suları, rüzgarın da yardımıyla kıyıya gelgit yaparak ayrı bir hava katıyordu bu gizli güzelliğe. Aslında havanın durumu insanın tatlı tatlı uykusunu getirecek cinstendi ama bu kadar dirençsiz olamazdı. Kıyıdan ilerleyerek etrafına göz gezdirmeye başladı. Neithan'ın buraya geldiğine emindi. En azından büyücülük bilgileri o kadarını tespit edebilecek düzeydeydi. Ama kahretsin ki burada işe yaramıyorlardı. Rüzgar estikçe sis bulutlarını dağıtıp, oyun yapar gibi tekrar bir araya getiriyordu. Gözlerini kısıp daha dikkatli baktı karşısındaki karanlık ağaçların arasına. Seyrek ağaçlar, yalnız kalmak veya bulunmamak için iyi bir tercih olmasa gerekti. Sis bulutunun içine girerek bulunduğu yere doğru ilerledi. Geldiğini farketmemiş gibiydi, ama gördüğü kadarıyla bugün hiç birşeyin farkında olduğu da yoktu. Az önce biten sıkıcı toplantıdan beri hiç yüz vermemişti. Tuhaftı,çünkü neredeyse yıllardır tanıdığı Neithan bu değildi. Arkasından yaklaşıp usulca kulağına eğildi. Fısıltısı rüzgarın içinde uçup gidiyordu ama duyulmayacak gibi değildi. Böyle bir yerde yalnız kalmak isteyecek kadar içine kapanık olduğunu bilmiyordum Neithan.

Doğrulurken bu genç adamın şaşırmış bir şekilde kendine dönüşünü izledi. İrkilmişti ama istediği de buydu zaten. Uzun çayırların arasına oturduğunda gerçekten de ne kadar yorulduğunu farketti Loranne. Sıkıntıyla bacaklarını bağdaş kurup, hala şaşkınlıktan kurtulamayan Neithan'a bakmak yerine gölün siyahlığını izlemeyi tercih etti. Ona baksa bile kendisinin neden buraya geldiğini çözemeyen bakışlarıyla karşılaşacağından kesinlikle emindi. Ve olacağını bildiği birşeyi, ısrar edip te yapmak saçmaydı. Az önceki fısıltısından daha yüksek çıkmayan ses tonunu koruyarak devam etti. Bu halsizlikle zaten bağıracak hali yoktu ya. Nedense senden bugün hiç yüz bulamadım.Benimle olan derdin nedir? Kuşku ve tereddüt. Bu ikisi sadece şimdilik hissettiği iki bağımsız duygu. Daha uzun bir süre kurtulamayacağını düşündüğü şaşkınlıktan çıkıp kendisini bugün toplantıdaki garip tavırları hakında aydınlatmasını bekledi. Elbetteki onun her zaman iyi bir nedeni vardı.

Konu: Geri: Bu bir tesadüf.. Salı Tem. 21, 2009 3:40 pm

Havanın o kasvetli kokusu Neithan'nın burun deliklerinden ciğerlerine doğru süzülüyordu. Akşam olmuştu. Aydınlık gökyüzündeki savaşını kaybetmişti. Morumsu ve siyah tonlar gökyüzüne hakim oluyordu. Etraftaki ışık soluk ama yinede aydınlığın en güçlü silahlarından olan ayın ışığıydı. Etraftaki soluk ışığı yüzünde hissedebiliyordu Neithan. Ama bir süre sonra tekrar aynı bir şekilde hissizleşiyordu. Bunun tek bir sebebi vardı. Aklındaki kişi ve soru işaretleri. İçindeki olağan dışı bir savaşın kazanmasına sevinir gibi bir hali vardı.

Ayın solgun merhamet ışığı sisin arasından siyah göle doğru yansımasına bakıyordu. Solgun ışık inatla karanlığın arasında duruyor bir yere gitmiyordu. Etraftaki hışırdamalar ve garip çıtırdamalar oluşsada Neithan onları önemsemedi. Şu anda tek bir şeye odaklanmıştı. Loranne'yi sevdiğini sanki tüm organlarına bildirir gibiydi. Zavallı ağaç hışırtıları arasından tanıdık bir ses Neithan'ı ürküttü. Yüzü şaşkınlıktan bembeyaz kesilmişti. Sesin geldiği yöne doğru baktığında Loranne'yi gördü. Adeta dili tutulmuştu. Yeni uyumuş bir fare kadar sessizdi. Yeni pusuya yatmış yılan kadar soğukkanlı değildi.

-"Böyle bir yerde yanlız kalmak isteyecek kadar içine kapanık olduğunu bilmiyordum Neithan."

Neithan vücudunun her bir hücresinde şaşkınlık sıfatını almış duyguyu hissediyordu. O duygu içine yayılmaya başlamıştı. Loranne tam karşısındaydı. Aşık olduğu kadın tam karşısındaydı. Ama her zaman konuşkan olan dil ise sanki yerine mıhlanmış gibiydi. Etrafı dolduran kasvetli sessizliği yine onun narin sesi bozmuştu.

-"Nedense senden bugün hiç yüz bulamadım. Benimle olan derdin nedir?"
-"Dert mi?"

Neithan bu kelimeleri bir fısıltı gibi söylemişti. Artık dili çözülmeye başlamış gibiydi. Çünkü o bu durumdan kaçmak yerine kalıp konuşmayı tercih etti. Yüzündeki şaşkınlık ifadesi yerini anlamsız bir ifadeye bırakıncaya kadar onun gözlerinin içine baktı. Sonra solgun merhamet saçan ay ışığına doğru bakmayı sürdürdü. İçindeki anlamsız savaş bir kez daha başlamıştı. Ama Neithan burada tarafsız olmayı yeğledi. Çünkü her iki durumdada kazanmış olmuyordu. İçindeki garip ses bir kez daha konuşmaya başladı. Ya da kendi kendine konuşuyordu.
*Söylemeliyim. Çünkü artık saklamaktan bıktım.
Savaşı kazanmış bir komutan gibi yüzünde garip bir ifade vardı. Ağzını araladığında sözcükleri seçmekte zorlandı.
-"Seninle asla bir-bir derdim olmaz.Çünkü-çünkü.."

Yüzünü öfkeyle buruşturdu. Ona seni seviyorum demek istiyordu ama diyemiyordu. Sözcükler ağzına tıkanmış gibiydi. Öfke alevi içinde korla dağlanmaya başladı. O alvden yararlanmak istedi. Bir kez daha o iki sözcüğü düşündü. Sonra bir kez daha ona baktı.

-" - çünkü seni seviyorum. "

Neithan içinden oh çeksede şimdi olacakları bir kedi gibi merak ediyordu. Merak sıfatını üstüne giymiş olan duygu vücuduna yayılmaya başlamıştı. Onu takip eden ve ilk kez ortaya çıkan korku sıfatını üstüne giymiş duyguyu hissetti. Onun kendi hakkındaki düşüncelerinin olumsuz olmasından korkuyordu..

Konu: Geri: Bu bir tesadüf.. Perş. Tem. 23, 2009 9:38 pm

Sessizlik miydi şu an kalınması gereken? Neden her konuda ki tecrübe şimdi kendini belli edemiyordu ki? Bu kadar zor olamazdı elbette. Konuşmadığı her dakikanın ne kadar mantıksız geldiğinin farkına vararak,kafasında yineledi söylediklerini Neithan'ın. " - çünkü seni seviyorum. " Ahh..evet gerçekten de zordu karşılık verebilmek. Niye kolayca "Bende." diyemiyordu ki. Beynin de bir duvar gibi çekilmiş engelleri yıkmayı denedi.Ardındakileri merak ediyordu. Onları öğrenebilse öylece kalakaldığı tutulmuşluktan kurtulup Neithan'ın boynuna atılabilirdi belkide. Çelişkiler bu kadar sinir bozucuyken ne söylediğinin bile farkında değildi aslında. Belki de uzun süredir hiç konuşmadan bakıyordu yüzüne.Bu fazlasıyla aptalcaydı. Birşeyler yapabilmiş olmak için neden burada olduğunu düşünmeye başladı. Vücuduna yavaş yavaş yayılan heyecanın zaferi beynini de ele geçiriyordu. Sanki o engel yavaş yavaş ortadan kalkıp ve ardındakiler belirginleşmeye başlamıştı. Çok yavaş seyrinde ilerliyordu herşey. Belki de öylece olacağına bırakmalıydı kendini. Anılar denizi, geçmişin serin suları..Herşeyi bir film perdesinden yansır gibi görebiliyordu.Net. Sadece ikisinin olduğu anılar. Çok güzeldi. Film yavaş yavaş sonlara yaklaşırken hafızasının kendisine sunduğu görüntüler karardı. Nerden geldiğini kavrayamadığı güven duygusu cesaretini tetikliyordu. Bu yanlış değildi ki. Gülümsedi sadece. Davranışlarının Neithan'a ne kadar garip ve aptalca göründüğü beyninde dolaşıyordu şimdide. Ne kadar çok şeye taklımıştı böyle. Neyin kararsızlığını yaşıyordu ki? Belki şimdiye kadar cevap alamaması onu hayal kırıklığına uğratmıştı.Ya da belki umursamazca "Unut gitsin" diyerek arkasına bakmadamn gidecekti. Kaybetmek çok kötüydü. Ne yaptığının farkında bile değildi, sadece vücudunu terkeden sıkıntının yenilgisini hissetti. Kaybetmek kötüdür Loranne. Yavaş bir hamleyle öne atıldı. Dudaklarının arasından çıkan kelimeleri kontrol edemiyordu. Aslında ne söylediğinin farkında bile değildi . Kollarında Neithan'ın temasını hissetti. Bu inanılmazdı. Gerçekten seviyordu. Cesaretinin doruklarına ulaşarak kollarını boynuna doladı.Başını sanki saklamak ister gibi ceketinin yakalarına gömmüştü. Güçlükle fısıldayabildi. Demek ki sadece bu zamanı beklemeliydi. Ne kadar kolaydı. Öylece..

" Ben de seni seviyorum. Hem de şu anki herşeyden fazla.."

» Tesadüf
» Farkedilmemiş Tesadüf