Tesadüf

Melanie bu sabah erken kalkmıştı. Zaten gece uyuyamamıştı. Sadece buraya alışma sürecindeydi. Ancak henüz alışamamıştı. Ailesini özlüyordu. Buraya geldiğinde dostlarıyla olacağı için mutluydu. Ama dostlarının çoğu başka binalardaydı ve artık onların da farklı dotları vardı. Yani Melanie yalnız kalmıştı. Derslere yalnız gidiyor kütüphane de yalnız başına ders çalışıyordu. Dostlarını özlüyordu. Derslerinden birinin boş olduğunu öğrenince göl kenarına gitmeye karar verdi. Havanın kapalı olması da onu çok sevindirdi. Çünkü böyle havaları severdi. Hüzünle gölü seyretmeye başladı. Uzun bir süre yalnızdı. Ancak sonra tanıdık bir ses duydu.
-Melnie n'aber?
Bu Daniel'di. Küçük bir tebessümle ona baktı.
-İyiyim teşekkürler sen nasılsın?
Diye sordu Melanie. En azından onu tanıyordu. Şimdilik yalnız değildi.

Melanie hüzünle höle balmaya devam etti. Etraf birden sessizleşmişti. Ve bu sessizliği Daniel bozdu.
-İyiyim sağol. Biliyor musun Melanie?Seni hep yalnız görüyorum.Derslerde arka sıralara geçiyorsun,ortak salonda karanlık bir köşeye çekiliyorsun...Aslına bakarsan benim durumum da farklı değil...Ben de arkadaşlarla ne zamandır konuşamıyorum.Biliyor musun sohbetini çok özledim.
Melanie buruk bir gülümsemeyle Daniel'a baktı. Haklıydı. Bu aralar eski neşesi gitmişti ve Melanie içine kapanmıştı. Daniel'in omzunu sıvazlayarak
Bende dostluğunu özledim.
Dedi ve aynı şekilde gülümsedi.
Ve evet haklısın bu aralar biraz depresifleşmiş olabilirim. Sadece dostlarımı özlüyorum.
Dedi ve hüzünle göle bakmaya devam etti.Aslında artık pek yalnız sayılmazdı. Yanında eski dostlarından biri duruyordu. Ve uzun zamandır ilk kez bunu düşünerek yüzünde gerçek bir gülümseme oluştu. Ve Daniel'a baktı.

-Ama artık yalnız değilsin.İstediğin zaman ortak salonda yanıma gelebilirsin ya da derslerde.Hatta seninle saat kulesinde buluşabiliriz.Orası sohbet etmek için çok iyi bir yer.Manzarası da güzel...
Melanie gülümseyerek Daniel'a baktı. Tam o anda güneş bulutların arasından kendini göstermeye başlamıştı. Melanie artık kendisi için güneşli günlerin başlayacağını anlamıştı. Artık mutluydu. Gülümseyerek dostuna baktı .
Eee...Bizimkileri hiç gördün mü?
Diye sordu. Kastettiği kişiler Sean ve Michael'dı. Ama en merak ettiği de Mich'ti. Onu uzun zamandır görmemişti. Özlüyordu. En son karşılaşmalarında saçmalayarak onu üzdüğünü hatırladı. Gülümsemesi yie soldu. Çünkü okul kocamandı ve o da artık Gryffindor'a seçilmişti. Orada bir sürü güzel ve zeki kız vardı. Belki de Melanie'yi unutmuştu. Zaten ona karşı hissettiklerinin karşılıklı olduğundan bile emin değildi. Hüzünle ve merakla Daniel'in cevabını bekledi.

Melanie gölü izlemeye devam ederken Daniel konuşmaya başladı.
-Hogwarts oldukça büyük...Sean'ı hiç görmedim.Michael'ı da sadece Sihirli Yaratıkların Bakımı dersinde görmüştüm.

Ve birden çan sesi duyuldu.Daniel
-Neyse...Öğle yemeğini yiyip sıradaki derse hazırlnmam lazım sonra görüşürüz
Dedi ve Melanie'nin sırtını sıvazlayıp oradan ayrıldı. Melanie aç değildi. O yüzden biraz daha burada durmaya karar verdi. Yere bağdaş kurarak oturdu ve yanındaki küçük taşları tek tek göle atmaya başladı. Yine yalnız kalmıştı. Oflayarak bir taşı sertçe fırlattı. Ve taş atmayı kesip etrafı izlemeye devam etti.

Rp Out:Daniel ile olan bitti isteyen gelebilir xDxD

Melanie Daniel'ın arkasından biraz daha burada kalmaya karar vermişti. Etrafını incelerken birden tanıdık bir sima gördü. Bu James'ti. Melanie'ye yaklaşıp;
"Selam Melanie,Victoria'ya Yı Gördün Mü?"
Melanie gülümseyerek;
"Selam James. Hayır göremedim. En son seninle görmüştüm. Ne oldu ki?"
Diye sordu. Merakla James'e bakıyordu. Aslında Melanie her ne kadar yalnızığından yakınsa da etrafında James , Victoria ve Daniel gibi dostları vardı. Ve bunun farkına varınca gülümsemesi yüzünde büyüdü. Ve yeri gösterip;
"Otursana." dedi.

Melanie mutluydu. Çünkü bu gün birşeyi farketmişti. Onun da gerçek dostları vardı. Bu güzel birşeydi. En azından buraya alışma sürecini hızlandırıyordu. James;
"Onu Uzun Bir Zamandan Beri Göremiyorum Melanie,Onu Gerçekten Özledim.Kimseyi Bu Kadar Özlediğimi Hatırlamıyorum.Bana Ne Oluyor Böyle?"
Melanie gülümsedi. Sorusunun cevabı zaten belliydi. James Melanie'nin dediğini yapıp yere oturdu ve "Sağol" dedi. James viskisinden bir yudum alırken Melanie derin bir nefes aldı. Burada olmayı seviyordu. Herşey sakindi burada. Cennet gibiydi. Dümdüz bir göl ve hafif esen bir rüzgar..
James Melanie'ye viski teklif etti. Melanie buna asla hayır diyemezdi. Elinden yavaşça aldı. Ve bir yudum alıp James'e geri verdi.
"Senin sorunun ne biliyor musun James?! Sen aşıksın. Hemde sırılsıklam. Bu yüzden onu bu kadar özlüyorsun."
Dedi ve iç çekti. O da Michael'ı özlüyordu. Ama James şanslıydı. En azından Victoria da onu seviyordu. Ama Michael'ın Melanie'yi sevip sevmediği daha bilinmiyordu. Belki de Melanie'yi sadece bir dostu olarak görüyordu. Melanie bunu düşününce suratını astı ve James'in elindeki viskiyi alıp biraz daha içti. Hüzünlenmişti. Belki de bu yüzden biraz sertçe almıştı viskiyi. James'in şaşkın yüz ifadesiyle karşılaşacağından emindi. Ama şu anda önemli değildi. Şişeyi geri verdi ve hüzünle gölü izlemeye devam etti.

Melanie bu günkü hüznüne yeniden kavuşmuş gibiydi. Suratı asılmış , gülümsemesi yüzünden silinmişti. Michael'ı hatırlamıştı yine. Onu seviyordu ama söyleyemiyordu. Çünkü onun sevgisinden emin değildi. Olamıyordu. Boş gözlerle etrafına bakmaya devam etti.
"Melanie Noldu Sana?İyi Misin?Biliyorsun Benimle Paylaşabilirsin."
Melanie bunu biliyordu. Ama paylaşamazdı. Çünkü güçlü biriydi o. Asla zayıf yönlerini göseremezdi karşısındakine. Ama içi yanıyordu. Çok üzülüyordu. Ağlamak istiyordu. Ama yapamazdı. Şimdi olmazdı.
"Birşeyim yok. İyiyim merak etme."
Dedi. Ama sesindeki titreme ve dokunsan ağlayacak görüntüsü söylediğinin tersi bir durum olduğunu ispatlıyordu. Ama James'in yanında bir an kendini rahat hissetti. Ona anlatabileceğini biliyordu. Ve birden ağlamaya başladı. Hiçbirşey yoktu. Ama ağlıyordu. Çünkü onu özlemişti. Gözyaşları hızlanıyordu ve hıçkırıkları gittikçe artıyordu.
Ağlamaklı sesiyle;
"Bbirşeyim .. Yyok..Ssaddece o..onu özzlüyorum.."
Hıçkırarak ağladığı için düzgün konuşamıyordu. Ama derdini anlatabilmişti. Gözyaşlarını silmeye çalıştı. Ama bir kere başlamıştı. Durduramıyordu.

Yere Uzanmıştı,Bulutlara Bakıyordu Ve Onların Neye Benzediğini Bulmaya Çalışıyordu Ve Bulamayınca Oyunu Bırakıyordu,Tam Kafasını Çevirdiğinde 3. Sınıfların Ders İçin İndiğini Gördü,İçlerinden Biri Resmen Çok Güzeldi.Ağzı Açık Kalmıştı,Daha Sonra Göle Doğru Bakmak İçin Oturdu Ve Göle Doğru Bakmaya Başladı.Biraz Sonra Melania'nın Sesini Duydu "Birşeyim yok. İyiyim merak etme." James,Melanie'nin Sesindeki Yumuşaklıkltan Bir Şey Olduğunu Sezinlemişti Ama Belli Etmemeye Çalışıyordu,James Onun Gözlerinden Yaşlar Süzüldüğünü Gördü Hemen Doğruldu,Melanie'nin Hıçkırıklı Sesini Duydu "Bbirşeyim .. Yyok..Ssaddece o..onu özzlüyorum.." James Kollarını Onun Boyuna Doladı Ve Yere Doğru Çekti,Hafif Bir Sesle "Şşş,Tamam Melanie,Ağlamana Gerek Yok" James'in Yüzü,Sinirli Bir Tavır Almıştı,James Ayağa Kalktı Ve Melani'ye Dönüp "Onunla Konuşmalıyım Melanie,Seni Böyle Üzemez,Kuzenim Gibisin,Böyle Üzülmeni İstemem,Şimdi Gidip Onunla Konuşacağım." James İlk Adımını Attığında Melanie'nin Sesini Duydu Ve Arkasına Dönüp Onun Sözlerini Dinlemeye Başladı.

Melanie'nin gözyaşları hızla artarken boynunda bir sıcaklık hissetti. James boynuna kollarını dolamıştı. Melanie uzun zamandan beri ilk kez güven hissetti. Dostluğu. Ama yine de ağlıyordu. Şu anda düşündüğü şey dostluk değil aşktı. Michael'dı.
"Şşş,Tamam Melanie,Ağlamana Gerek Yok"
Melanie onu dinlemiyordu. Kendini durduramıyordu. Uzun zamandır içine attıkları en sonunda patlamıştı. Artık duramıyordu. Sevdiği adamla olmak isterken hiçbir şey yapamamanın verdiği acı.. Kalbi ağrıyordu. Dayanılacak gibi bir acı değildi bu.Melanie James'in hareket ettiğini hissetti.
"Onunla Konuşmalıyım Melanie,Seni Böyle Üzemez,Kuzenim Gibisin,Böyle Üzülmeni İstemem,Şimdi Gidip Onunla Konuşacağım."
Dedi James sinirle. Hayır,hayır..Bunu yapamazdı.
James ayağa kalkıp tam ilerlerken Melanie;
"Hayır James lütfen. Eğer bunu yaparsan herşey çok daha zorlaşır. Daha da kötüleşir."
Dedi. Haklıydı. Çünkü eğer Micheal kendisi gibi duygular beslemiyorsa bu dostluklarının bile sonlanmasına sebep olabilirdi. Melanie onsuz hiçbir şey yapamazdı. Bu yüzden James'e engel olmaya çalışıyordu.
"Olsun. Sen benim böyle göründüğüme bakma. Yakında atlatırım. Hem biliyorsun eğer beni sevmiyorsa onu kendimden uzaklaştırmış olurum. Ve buna dayanamam."
Dedi . Halen ağlıyordu. Çünkü bunun böyle devam edeceğini biliyordu. Michael'sız. Ne kadar bu duruma isyan etse de onu en son okul açılmadan 2-3 hafta önce görmüştü. Zaten Melanie'yi biraz olsun sevseydi onunla görüşürdü. Ama halen onu görememişti. Sadece derslerde görüyordu. İlk zamanlarda ders çıkışlarında arkasından seslenir ona yetişmeye çalışırdı. Ama Michael onu duymazdı. Belki de duymazdan gelirdi.Bir süre sonra Melanie Michael'ı rahatsız ettiğini düşünüp bunları yapmayan son vermişti. Ama onu deli gibi özlüyordu. Başını umutsuzca öne eğdi ve gözlerini sımsıkı kapatarak gözyaşlarına engel olmaya çalıştı. Buna bir dur demesi gerekiyordu. Çünkü ne zaman Michael'ı düşünse ağlaması şiddetleniyordu. Bir gün bir derste Michael'ı çaktırmadan izlerken , bir kıza birşeyler söyleyip güldüğünü gördü. Hayatından mutlu gibi görünüyordu. En azından Melanie gibi acı çekmiyordu. Bunu görünce Melanie gözyaşlarına hakim olamamıştı. Derste sessizce kimseye belli etmeden sırasına sinip ağlamıştı.
Ağlamaya devam ederken James'e baktı. Gitmesini istemiyordu. Vereceği kararı merakla bekliyordu.

İlerken Melanie'nin Sesiyle Durdu "Hayır James lütfen. Eğer bunu yaparsan herşey çok daha zorlaşır. Daha da kötüleşir." James Biraz Daha Sakinleşmişti Ama Hala Öfkesi Geçmemişti,Melanie'yi Kardeşi Gibi Seviyordu.Onun Üzülmesine Engel Olmak İstiyordu Ama Onun İstemediği Bir şeyler Yapmak İstemiyordu,Arkasına Döndü Ve Melanie'ye "Hadi Ama Melanie,Ne Yapmam Gerek,Çocuğu Dövecek Sebebim De Var.Seni Böyle Üzerken Öylece Oturamam Melanie Anla Bunu" James Hala Sinirliydi,Bu Sinir Onu Delirtmeye Yetiyor ve Artıyordu Daha Melanie'nin Sesini Duydu "Olsun. Sen benim
böyle göründüğüme bakma. Yakında atlatırım. Hem biliyorsun eğer beni
sevmiyorsa onu kendimden uzaklaştırmış olurum. Ve buna dayanamam." James Sinir Harbine Giriyor Gibiydi,Gerçekten Onu Dövmek İstiyordu Ve Gerçekten Tepesi Attığında Konuşmaya Başladı "Daha Nereye Kadar Bekleyeceğiz Melanie,Seni Üzüntüden Öldürene Kadar Mı,Ha! Ama Sadece Senin Hatrın İçin Birşey Demiyorum Ve Gözlerimi Bu Olaya Kapıyorum,Sırf Sen İstediğin İçin Yoksa Gidip Sataşmıştım." James Bu Sözlerden Sonra,Melanie'nin Yanına Yattı Ve Gözlerini Havaya Doğru Dikti Ve Melanie'nin Sözlerine Odaklanmaya Çalıştı.

Melanie James'e bakrken az önce söylediklerini düşündü.
"Hadi Ama Melanie,Ne Yapmam Gerek,Çocuğu Dövecek Sebebim De Var.Seni Böyle Üzerken Öylece Oturamam Melanie Anla Bunu"
Buna asla izin veremezdi. Sevdiği insanların birbirlerine zarar vermeleri..
Hayır bu olamazdı. Sonra James;
"Daha Nereye Kadar Bekleyeceğiz Melanie,Seni Üzüntüden Öldürene Kadar Mı,Ha! Ama Sadece Senin Hatrın İçin Birşey Demiyorum Ve Gözlerimi Bu Olaya Kapıyorum,Sırf Sen İstediğin İçin Yoksa Gidip Sataşmıştım."
Deyip Melanie'nin yanına geldi ve yere uzandı. Melanie bu sözlerin üzerine biraz düşündü. En sonunda evet belki bu da olabilirdi. Üzüntüden ölmek.. O sırada birden başı ağrımaya başlamıştı. Belki de bu duygu yoğunluğu ona acı çektiriyordu. Derin nefesler alıp rahatlamaya çalıştı. Ama bunu yapamadı. James'e dönüp;
"Benim biraz yalnız kalmam gerekiyor. Hem bir duşun beni sakinleştireceğinden eminim. Neyse sonra görüşürüz. Ve James biliyorsun ki sen benim için çok değerlisin. Bu yüzden sana güvenebileceğimi düşünüyorum. Lütfen Michael'a bulaşmayın. Ona bir zarar gelirse dayanamam. Lütfen."
Dedi yalvarır gibi. Sonra ayağa kalktı. Ancak biraz hızlı kalktığından olsa gerek biraz sendeledi. Dengesini sağlayana kadar sarhoş gibi yürüdü. Başı zaten çatlıyordu. Sonra başkanlar banyosuna doğru ilerlemeye başladı.

Bugün tek dersi vardı Beth'in ve o dersi de akşam yemeğinden önceydi. Kahvaltıdan sonra bahçeye çıkıp Quidditch alanında biraz çalışmış ve daha sonrada bahçede gezinmişti. Şimdi Kara Göl'ün etrafında gezinmek istiyordu ve biraz olsun dinlenmek. Derslerin yoğunluğunun yorgunluğu beyninde toplanmıştı, her düşüncesi karmakarışıktı. Büyük kayaların arasından geçerek Kara Göl'e ulaştı. Göl kenarında birisi oturuyordu, Beth birkaç adımdan sonra onu tanıdı. James etrafına bakınıyor ve elinin altındaki taşları suya atıyordu. Bir Black olmasına rağmen Beth onunla iyi anlaşıyordu.

Biraz daha ilerledikten sonra yerdeki bir taşa tekme ettı ve taş birkaç metre öteye gitti. Yuvarlanan taşında sesini duyan james arkasını döndü ve gülerek Beth'e baktı. Beth kafasını öne doğru eğip onu onayladı ve rahat duyabilmesi için yüksek bir sesle "Merhaba!" diye bağırdı. Sonra onun yanına gidip yere oturdu. James ile konuşmak iyi olabilirdi.

Havaya Bakan Gözlerini,Bir Anda Melanie'ye Doğru Çevirdi.Gidiyordu,James Boş Gözlerle Ona Doğru Baktı Ama Fazla Umursamdan Kendini Yukarı Doğru İtti,Otuyordu Ve Gözleri Göldeydi.James Elinin Altında Bulduğu Taşları Göle Doğru Fırlatıyordu,Eline Bir Tane Daha Taş Almıştı Ve *Gulp!* Sekmeden Direk Derenin İçine İnmişti.James,Gözleriyle Victoria'yı Arıyordu.Onu Tek Kendisinin Çağırması Biraz Değişik Olu Diye,Görebildiği Bir Arkadaşını Yanına Çağırmak İstiyordu,Arkasından Bir Ses Duydu Arkasına Dönüp Baktığında
Bunun Beth Olduğunu Görmüştü Ve Sesini İşitti "Merhaba!" James,Hemen Doğruldu Ve Ayağa Kalktı,Beth'e Otur İşareti Yaptı "Görüşmeyeli Nasılsın Beth." James Cübbesinin Ceb Bölümünden Parşömeni Çıkardı Ve Victoria'ya Kara Gölde Olduğunu Bilderen Ve İsterse Onun Da Gelebileceğini İçeren Bir yazı Yazdı Ve Hemen Baykuş'a Verdi.Beth'in Yanına Geçti Ve Oraya Uzandı...

Out:Bu Dakikadan Sonra James'in Dili Tutuldu.Siz Laflayın [Victoria,İstediğin Komutu Verdirebilirsin James'e]

-Edit-

Bu son uyarım James. Out yok. Derdinizi Pm ile halledin..!

Beth arkadan gelen ayak seslerini duydu ve hemen arkasını döndü. Gelen Victoria'ydı ve James'in suratındaki geniş gülümsemeden mektubun ona gittiği anlaşılıyordu. Beth ayağa kalkıp üstünü temizledi ve o sırada James'le Victoria birbirlerine sarılıp özlem(!) giderdiler. Daha sonra Victoria ona doğru dönüp "Beth, yatakhaneden kayboldun. Ben de salonda Kuzeninle lafladım biraz." dedi ve Beth suratına bir gülümseme yerleştirdi. Chuck'ın Victoria'yı sıkmadığını umarak boynunu gerdi.

Birkaç saniye sonra James'in alışkanlığı olan şişeyi gördü Victoria ve ikisine dönüp "İçki mi içtiniz siz?" diye onlara sordu. Beth'in içinden bir kahkaha geldi ama dışarı vurmadı, sonra başıyla onu reddeterek "Bunu yaptığım doğru ama Hogwarts'ta yapmam. Pis kokan bir alkolik olmak istemiyorum." dedi ve omuzlarını silkip James'i süzdü. Victoria gözlerini devirip gülümsedi.