1. Sınıfların İlk Dersi

Uçuş Dersi’nden beri kulağından ayrılmayan uğultu sonunda geçmişti. Beth hemen Ortak Salon’da Chuck ile buluşup üçüncü kata indi. Onlarca merdivenden sonra biraz nefesi kesildi ve dersliğe girmeden önce birkaç saniye soluklandı. Sınıfın kapısı açıktı ve sakince içeriye girdi. Profesör masasındaydı ve onlardan önce gelen öğrenciler neredeyse sınıfın yarısını oluşturuyorlardı. Beth ve Chuck diğer Gryffindorlar’ın yanına geçtiler ve sınıfın tamamlanmasını beklediler. Beth bu sırada malzemelerini masaya koydu ve ders kitabının kapağını süzmeye başladı. Aslında kitap kapağı bomboştu. Cildin tamamı gibi da gümüşi bir beyazdı ve en altta dersin adı işlenmişti. Beth bunun nasıl bir anlam taşıdığını düşünürken sınıf tamamen dolmuştu ve derslikte oluşan uğultu profesörün dikkatini çekmişti. Bunun üzerine profesör sandalyesinden kalkıp sakince arkasına dönmüş ve kapıyı kapatmıştı. Sınıftakiler bir anda gevezeliklerini bitirip pür dikkat profesörü dinlemeye koyulmuşlardı. “Öncelikle ilk Tılsım dersinize hoş geldiniz.” dedi profesör. Sınıftakiler bu sırada profesörün cazibesine kapılmışlardı, gerçekten çok güzel bir bayandı profesör. Giyimi de bunu tamamlıyordu ve gerçekten çok hoş görünüyordu. Profesör düşünmeleri için onlara birkaç saniye tanıyıp "Merhaba. Ben Jenny Megan Laurens. Bu yıl boyunca Tılsım dersinize benimle beraber gireceksiniz." diye kendini tanıttı. Beth profesörün ismini yeni öğrenmişti ve arada bir de onu Büyük Salon’da görüyordu. Profesör Laurens’in bu güzelliği burnu havada olan birkaç öğrenciyi rahatsız etmesinin aksine Beth’i hoşnut etmişti. Profesörün tavırları da onun hoşuna gitmişti, onun cana yakın gülümsemesi Beth’i rahatlatıyordu. Birkaç saniye sonra "Şu an kimse kendini özel hissetmemeli. Eğer benim gözümde daha iyi bir konuma gelmek istiyorsanız kendinizi belli edin yeter." diye onlara bir taktik verdi Profesör Laurens ve Beth bu ders için çalışması gerektiğini daha da anladı. Burada temel büyüleri öğreneceklerdi ve bu gerçekten onlar için çok önemliydi. "Dersimde başarılı olan bir öğrenci diğerlerinden çok daha iyi konumdadır benim için." Beth bu konuşmayı dinlerken neler yapabileceğini düşünüyordu, diğer derslerde olan endişesi bu derste yoktu. Gerçekten bu dersi başarabileceğini düşünüyordu.

Sınıf profesörün her kelimesinden sonra fısıldamaları artırıyordu ve diğer cümleye kadar da uğultu azalıyordu. Ama gene de bu çok rahatsız ediciydi Beth için ve o da profesörü rahatsız ettiklerini düşündü. Dersleri aksatmak onun için iyi değildi, burada zamanını boşa harcamaktansa dersi dinler ve daha az tekrar yapardı. Aslında sadece bir kere uygulamayı görmesi ona yetiyordu. Profesör birkaç tehditkâr bakıştan sonra öğrencilerin hepsini susturdu ve kendinden emin birkaç adımla orta tarafa yaklaştı. "Müsaadenizle derse geçmek istiyorum. Ve bu dersin öğretmeni ben olduğuma göre..."dedi. Sınıfın yarısı homurdanırken kimileride bundan çok memnunlardı. Profesör bir yanda ellerini gövdesinin hizasına getirerek "Lütfen herkes asasını çıkarsın. Yanında ise bir tane tüy kalem." dedi ve Beth bu istekle elini masasının üstünde duran asasına attı. Asasını biraz süzdü ve daha sonra sıkıca kavradı. Gözlerini masasının ortasında duran tüy kaleminin üzerinde gezdirdi ve tekrar bakışlarını profesöre çevirdi. Profesör kendi asasını çıkarıp onlara yöneldi ve "İlk öğreneceğiniz büyü; Wingardium Leviosa. Ne işe mi yarar? Nesneleri havalandırır. Şimdi büyüyü size gösterirken lütfen gözlerinizi benden ayırmayın" dedi. Beth bunu denemek için can atıyordu ve ço da merak ediyordu. Sınıftaki tüm dikkat Profesör Laurens’e çevrildi ve asasını masasının üstüne doğrultan profesör hafif bir el hareketiyle büyülü sözleri söyledi: "Wingardium Leviosa". Profesörün asasını doğrulttuğu masanın üzerinden bir kitap profesörün asasının hizasında yükseldi ve birkaç süzülüşten sonra tekrar eski yerine indi. Profesör asasını indirip "Başlayabilirsiniz. Hiç birinizden ilk denemede başarılı olmasını beklemiyorum. Sabırla tekrar, tekrar ve tekrar deneyin." dedi sakince ve onları biraz süzdükten sonra masasına yaklaşıp sandalyesine oturdu. Profesörün yerine oturmasıyla birlikte Beth önündeki tüy kaleme odaklandı ve biraz gerinip asasını ona doğrulttu. İlk denemede başaracağını düşünmüyordu ve başaramadı da. Daha sonra biraz daha yoğunlaştı ve hafif bilek hareketiyle sessizce mırıldandı: "Wingardium Leviosa". Beth’e asasının elinden fırlamak istediğini hissedip daha sıkı kavradı ve tüy kaleme odaklandı. Tüy kalemin üzerindeki beyaz kıllar yer çekimine karşı gelerek havalanıyorlardı ve daha sonra hepsi birlikte havalandılar. Beth biraz daha kendini zorladı ve tüy yaklaşık bir buçuk metre kadar havalandı. Onu biraz daha yükseltmek istedi ancak arkasındaki öğrencinin homurdanışı dikkatini dağıttı ve oda tüyü geri indirmek zorunda kaldı. Başardığı için mutluydu ve uygulama devam etme istemiyordu. Yanındaki arkadaşlarını gözetledi ve dakikalarca nasıl yapabildiğini düşündü. Sonra tekrar tüy kaleme odaklandı ve diğerinden daha rahat bir şekilde onun yükselmesini seyretti. Bunu yaklaşık 5 kere daha tekrar etti ve sıraların arasında gezinen profesörün orta tarafa geçmesiyle uygulamasını sonlandırdı. Profesör onlara gülümseyip sınıfı biraz daha gözden geçirdi ve "Evet, gerçekten eğlenceli bir dersti. Yapamayanlar oldu ama en kısa zamanda başaracaklarını umuyorum." diye onları kutladı ve biraz olsun umutlandırdı. Sınıftakiler sessizce profesörün bir şeyler daha söylemesini beklerken Profesör Laurens "Ödeviniz yok." diye onları rahatlattı. Herkesin yüzünde beliren gülümsemeden sonra. "Ama bu çalışmamanız gerektiğini göstermiyor. Gelecek ders karşımda tüy kalemlerini rahatça uçurabilen öğrenciler görmek istiyorum." diye devam etti. Beth bu çalışmadan daha memnundu çünkü gerçekten bunu başarabilmişti. Sınıfın geri kalanı da onun gibi bundan hoşnuttular ve birden sınıftaki sessizlik çalan zil ile bölündü. Profesör onlar hareketlenmeden önce "Hepiniz mükemmeldiniz. Gelecek ders görüşmek üzere. Çıkabilirsiniz." dedi. Beth ağırkanlılıkla malzemelerini topladı ve kapıya yöneldi. Bu dersten çok hoşlanmıştı ve herhangi bir endişesi yoktu. Merdivenlere yöneldiğinde tek düşündüğü Büyük Salon’a çabucak inmek ve karnını tıka basa doyurmaktı.

İlk Olarak Gerçekten Güzel Bir Rp Olduğunu Söylemek İstiyorum. Renklendirmen Çok Hoş. Birkaç Hata Dışında Neredeyse Kusursuz. Betimlemelerini Fazlalaştırırsan Çok Daha Güzel Olabilir.

Puanın 23
Jenny

Yeni bir gün daha,hogwarts'taki altıncı gün.Dünkü büyüleyici karanlıktan eser kalmamıştı,hayıflanmaktaydı.Yaz sıcağında,yatağında yüzükoyun yatmış,bunalmaktaydı.Perdeyi şöyle bir araladı,ağaçlar;Ahenkle dans ediyor,yapraklarını döküyordu.Yapraklar,hafif rüzgarın onları attığı yere yönelirken,güneş;Tamamiyle Mich'i kör etmek ister gibiydi.Gözleri kısık,kehribar rengi eşyalar,üstündeki kıyafet ve duvarlar ışığı soğuruyor,sıcaklıkta Mich'i sıkıyordu.Yüzüne çarptığı bir avuç su,yüzünde kuruyor,sıcaklığı yenemiyor ve yerini tere bırakıyordu.Dışarıdan gelen tiz kahkahaları dinledikçe,arkadaşının olmaması konusunda üzüntü yaşıyor,Melanie 'yi düşünüyordu.Bu sıcakta çalışmalarının istenmesi,üstüne ödev,Mich'e ve Victoria'ya özel sınıf başkanlığı yükü vardı,üzerinde.Tüm derslere girmenin aptallık -büyük bir içler acısı- olduğunu bu noktada anlamıştı.Elindeki parşömene bir baktı,hiç bitmeyecek gibi görünsede bitirebilmişti.''Hiç bir şey imkansız değildir.'' babasından kalan bir nasihatı daha hatırlamış,ders programına şöyle bir göz attı.''Tılsım/Muska 9'30 '' saatine bir baktı,yirmi dakika daha.Elindeki parşömeni yelpaze niyetine sallarken,arada yaka silkiyor,cübbesiyle terini siliyordu.Kavanozundaki balyumruk şekerleri,sıcaktan erimiş,bozulmuştu adeta.Ağzına attığında alamadığı tattan büyük bir zevk almış gibi bir surat ifadesi takınmaya çalışsada,hayıflanmanın doruklarındaydı.Eline aldığı parşömen,kitap,tüy kalem ve cübbesinde her daim mevcut olan asası haricinde yalnızdı.Ortalıkta ses,seda yoktu,dahada terlemesini yol açarken,elleri dolu olduğu için teri,suratından süzülüp cübbesini ıslatıyordu.Aniden bir soğukluk hissetti,Gri Lady'nin koca cüssesinden geçmişti.Her zamankinden diri(!) görünüyordu.Ne kadar yön değiştirmeye çalışsada,o koca cüsseden geçmek kaçınılmazdı,ama kalıcı bir soğukluk yaratmasından hoşnut sayılırdı.Bahçe kapısında,üstleri kirlenmiş biçimde içeri giren,erkeklerden oluşan Gryffindor grubunu gördü,birbirlerine dalaşan çocukları ayırdı.''Hey ses çıkarmadan beni takip edin,derse geç kalıcaksınız.Ders araç gereçleriniz yanınızda değilse,çabuk alın bekliyorum.'' tam politikacı gibi konuşmuştu.Göğsü istemdışı kabarmış,bir süre çocukları bekledikten sonra,Victoria'nın rehberlik ettiği kız grubu göründü.Gümüşi merdivenlerden çıktılar,üçüncü katta koridorun sonuna doğru yürüdü.Çift kanatlı bir kapı,üzerinde bulunan üçgenlerle oluşturulmuş simetrik yapı,bir kupayı andırıyordu.Elleri dolu,göğsü ile kapıyı iterken rozeti,canını yakıyordu.İçeride sadece,rawenclaw'lı bir kaç çocuk ve en önemlisi ipini koparmış bir grup Slytherin'li -serseri kılıklı- öğrenciler vardı.''Biliyorum bunlar içleracısı.Kendinizi tutun,benimde içimden onları hırpalamak geliyor,ama sorun çıkartan olursa hesabını bana verir.'' öfkeli bir tavırla konuşmanın ardından,arkalarından konuşan Slytherin'lere dudak kıvırarak,yerlerine geçtiler.Profesörü yeni farketmişti,hogwarts'ın çoğu profesörü gibi tarışın,beyaz tenli,zayıf doğal bir güzelliğe sahipti.Profesör,sonunda sesden bıkmış olaya dahil olmuş,söze başlarken,Mich kendi grubundakilerin ismini yırtık bir parşömen kağıdına yazmıştı,yanlarınada davranışları içeren küçük notlar.Açık pencere ve çift kanatlı o kocaman kapı sayesinde meydana gelen ceryan kapının kapanmasıyla sona ermişti.Profesör kendini tanıtmıştı,yüzündeki tebessümün saçtığı sıcaklık,yaz sıcaklığı ile birleşince,üstüne gereksiz hareket ve dırdır içindeki Slytherin'lileri bunaltmış gibiydi.İsmi ''Jenny Megan Laurens'' idi.Mich,gryffindor grubunun en arka sırasında otururken,çocukların ses çıkarmamasına özen gösteriyordu.Slytherinli havasından geçilmiyordu ortalık,derken profesör'ün gözleri onlarda,bir kaç iğneleyici söz ile sınıfı hakimiyetine alabilmişti,ortalığa profesörle beraber hakim bir sessizliktir almıştı ortalığı.Ama uzun sürmedi tabiki.Mich duygu göstermek istemiyordu,yüzünde oluşmaya can atan tebessümü bastırmaya çalıştığı belli idi.Dudağı kıpırdıyordu,profesörün hükmü altına aldığı slytherinlilere kahkaha atmamak için,bir uğraştır,elini saçında dolaştırmakta.Yüzündeki tebessümde suratını elegeçirmişti,sonunda.Elindeki parşömen parçalarını simetrik bir hizaya sokup,meraklı gözlerle profesöre bakmaktaydı.Asalarını ve tüy kalemlerini çıkarmaları istenince,pek okadar merak etmediler,olacaklardan haberdar,heyecan içindeki çocuklar söylenenleri hızlıca yaparken,Mich asasını okşamaktaydı."Wingardium Leviosa." sesiyle kitap havalanmıştı,o güzel sesin profesöre ait olduğu belliydi.Çocuklar hep bir ağızdan ''WooooW'' şeklinde bağırıyordu.Profesör,tebessümüyle sınıfı iyice terletirken ''Başlayabilirsiniz'' demişti.Mich yapabileceği bir büyü olduğundan emindi,kolay görünüyordu.Asasını nazik bir şekilde kavradıktan sonra onunla kaynaşıyor gibiydi.Önünde yatay duran tüy kaleme konsantre olmuş,sözleri telaffuz edemeyen diğerlerine bakıyordu,''Wingandirium Levionsa ... Wingardiam Laviossa'' .Michael kalemine konsantre olmuş,tereddütten uzak ''Wingardium Leviosa.'' nazikçe haykırdı.Tüy kalemi avuçlarının arasındaymış gibi hissediyordu,sanki bir bebek kalbi gibi atıyordu.Tüy havada,Mich'in yönlendirdiği doğrultuda hareket ederken,bir çoğuda büyüyü başarmıştı.Tabi bazıları dışında,profesörün onları teselli etmesi o kadar hoşuna gitmiştiki,Mich'in."Ödeviniz yok."sesiyle bağırışlar sevinç çığlıkları başlasada,Mich okadarda sevinmemişti,zil çalmaktaydı.Profesörün sözü yarıda kalmasına rağmen,tebessümünü hala sürdürmesi,güzeldi.''Çıkabilirsiniz." sesiyle çocukluğun armağanı olan,neşe ve o tiz kahkahalar hakim olmuştu sınıfa.Bir sürü misali kapıya yüklenen öğrencileri izlerken pek memnun görünüyordu,profesör.Aynen Michael gibi...

Betimlemelerin Gayet Güzel. Renklendirmende İyi Sayılır. Benim Konuşmalarımdan Çok Kendi Düşüncelerine Yer Vermişsin. Bu Güzel. PEk Hatan Yok.

Puanın 23
Jenny

Gözlerini açtığında, penceresinden içeri doğru süzülen güneş, onu günün başında rahatlatmıştı. Uzun zamandır hiç böylesine huzurlu ve keyifli bir şekilde uyanmamıştı Victoria. Artık, sabahları çalar saate ihtiyaç duymuyordu. Her sabah aynı saate kalkmak artık onun için bir alışkanlık olmuştu. Bazen sabahları kalktığında saat ondan 1 dakika sonra çaldığı bile olurdu. Bu yüzden çalar saatini çantasına bir daha çıkarmamak üzere kaldırdı. “Zaten sesi sabahları ödümü koparıyordu.” Dedi ve yatağından yavaşça doğrulanıp lavaboya ufak adımlarla lavaboya yöneldi. Dişlerini uzun sürede fırçaladığı için bembeyazdı inci gibi. Victoria, kendisine şöyle bir baktı aynada. Yüzüne büyük bir sırıtma kondurarak, dişlerine baktı. Gözleri saçlarına kaymıştı. Önünde duran fırça ile hafifçe üzerinden geçti. İki tane tel tokayla yanlarını tutturdu. Son kez kendisine baktı. “İşte tamam. Hazırım!” Dedi ve oyalanmadan lavabodan süratli bir şekilde çıktı. Hemen cübbesini ve ayakkabılarını giydi. Victoria, kitaplığından eline birkaç parşömen, tüy kalem ve kitap sıkıştırdı. Kitabın kapağına bir baktı, yanlış kitap almak istemezdi doğrusu. Üzerinde büyük harflerle “Tılsım” Yazdığını gördü ve gerisine dikkat etmeden hızlıca yatakhaneden ayrıldı. Dersliğe gitmeden önce kolunu sağa sola sallayarak saatinin bileğine gelmesini sağladı. Genç kalmıyordu. Dersin başlamasına 10 dakika vardı. Bu yüzden sınıfa fazla erken gidip, sıkılmaktansa burada biraz oyalanarak giderdi. Victoria, dersliğe doğru giderken bir kızın merdivenlerden inemediğini gördü. Merdivenler bir sağa bir sola kayıyordu. Kız, düşmek üzereydi. Victoria, koşup kolundan tuttu. “İyi misin? Merdivenlere daha alışamadın galiba. Çok dikkatli olmalısın.” Dedi ve kolundan tutarak aşağıya inmeye çalıştı. Kız yorulmuş gibiydi. Saçları ıslaktı, elinin tersi ile terini sildi. “Şey, evet. Çok garip şeyler bunlar. Bir türlü inemiyorum.” Kız tedirgin görünüyordu. Victoria hafifçe gülümseyerek, “Tutun bana birlikte inelim.” Dedi ve birkaç dakika içinde merdivenlerden inebildiler. Kız, rahatlamış gözüküyordu. “Teşekkür ederim. Sende olmasaydın derse geç kalacaktım.” Dedi ve koşarak sınıfına doğru gitti. Victoria, arkasından gülümsüyordu. Birden yüzü gerildi ve saatine baktı. Dersin başlamasına 2 dakika vardı. “Lanet olsun! Bu olamaz!!” Diye çığlık atmıştı. Victoria, koşabildiği kadar hızlı koşamaya çalışıyordu. Dersliğe vardığında kapı açıktı. Son bir kez saatine baktı. 3 dakika geç varmıştı. Muhtemelen bütün sınıf Victoria’yı bekliyordu. Victoria, yüzüne bir sırıtma vererek, “Üzgünüm, Profesör yolda bir kıza yardım etmek zorundaydım. Geç kaldım.” Dedi Victoria üzgün bir şekilde. Profesör, kafasını hafifçe eğerek, geçmesini rica etmişti. Victoria yardım ettiğini söylediğine sevinmişti. Belki de ilk günden Profesörün gözüne girerim diye düşünüp, boş bulduğu bir yere geçti

Biraz dinlendikten sonra, herkesin yaptığı gibi Victoria da Profesörü incelemeye başladı. Sapsarı saçları, içeriden gelen güneş ışınlarıyla daha bir parlıyor ve etraftaki herkesi etkiliyordu. Profesör, çok hoş bir bayandı. Bunu bütün sınıftakiler fark etmişti. Her şeyi dört dörtlüktü. Hiçbir kusuru yoktu. Profesör, sandalyesinden kalkıp, sınıfın kapısını yavaşça kapattı. Sınıfa dönüp konuşmaya başladı. "Öncelikle ilk Tılsım dersinize hoş geldiniz." Dedi. Sesi, kendi zarafetine göre uyumluydu. İnce ve kadife bir ses, sanki bütün sınıfı büyülemişti. Herkes, hiç ses çıkarmadan Profesörü izliyordu. Profesör, hiç vakit kaybetmeden herkesin yaptığı gibi kendisini tanıttı. Uzun süredir der başlarken aynı şeyi duydukları için sınıfın çoğu tepkisiz bir şekilde, Profesör Laurens’i izliyordu. Profesör, süratli bir şekilde konuşmasına kaydığı yerden devam etti. "Şu an kimse kendini özel hissetmemeli. Eğer benim gözümde daha iyi bir konuma gelmek istiyorsanız kendinizi belli edin yeter." Dedi emin bir tavırla. Profesör Laurens, diğer Profesörlerin yaptığı gibi dersin başından kendisinden söz edip, kısaca onu tanımalarını sağlamıştı. Profesörün emri üzerine, sınıftaki herkes asasını ve tüy kalemini çıkardıktan sonra, kendisi de asasını yanına aldı ve derse başlamak için konuşmaya başladı. İlk yapacakları büyüyü açıkladıktan sonra ne işe yaradığını ve nasıl yapılması gerektiği hakkında bilgi verdi. Yapacakları büyü, “Wingardium Leviosa” Victoria’nın en çok merak ettiği büyü buydu. Duymuştu. Ama nasıl uygulandığını bilmiyordu. Victoria dahil olmak üzere bütün sınıftaki büyücüler, Profesörü dört gözle takip etmeye başladılar. Profesör Laurens, asasını kitaba doğru tutarak, kadife sesiyle fazla bağırmadan büyülü sözcükleri söyledi. “Wingardium Leviosa” Kitap, Profesör’ün asasının doğrultusunda havalanırken herkes merakla onu izliyordu. Profesör, sınıftaki herkese bir moral cümlesi kurarak, başlamalarını rica etmişti. Ardından kendisini sandalyesine attı. Profesör, herkesin performanslarını izliyordu. Birkaç dakika sonra sıra Victoria’ya gelmişti. Victoria derin bir nefes aldı. Asasını kitaba doğru tutup, büyülü sözcükleri söyledi. “Wingardium Leviosa” Victoria, sesini kontrol edememiş gibiydi. Ama becerebilmişti. Kitap, asanın yönüne doğru havada yer değiştiriyordu. Victoria, sevinmişti. Bu büyüyü öğrenmeyi çok istiyordu. Ve ilk denemede başarmıştı. Çoğu kişi büyülerini yaptıktan sonra sınıftaki uğultu gitti ve herkes Profesöre odaklanmıştı. "Evet, gerçekten eğlenceli bir dersti. Yapamayanlar oldu ama en kısa zamanda başaracaklarını umuyorum." Dedi yüzünde kocaman bir gülümseme vardı. Profesör ödevin olmadığını söyleyince sınıftakilerden kimisi üzülmüş, kimisi de sevinç çığlıkları atıyordu. Birkaç dakika sonra Profesörün “Çıkabilirsiniz.” Sesini duyan herkes kapıya doğru koştu. Victoria, kalabalıkta ezilmemek için herkes den sonra çıkmayı bekledi.

Orta Düzey Bir Rp. Renklendirmenden Hoşlandım,Fakat Neredeyse Hiç Betimleme Yok. Puan Kırdığım Tek Şey Buydu.

Puanın 20
Laurens

Nerissa Tılsım dersi için merdivenlerden yukarı çıkmaya başladı.Tılsım dersini daha önce duymuştı.Günlük hayatta kullanılabilecek birkaç büyü öğretilen bir dersti sadece.Bunları ablasından biliyordu.Her yıl sonu evdeki bütün eşyaları kaldırıp indiriyor,ışıklarla oynuyordu.Nerissa profesör'ün yine genç olacağına dair yemin edebilirdi.Şuan'a kadar okul müdüründen başka yaşlı bir profesör görmemişti.Sınıf'a girdiğinde ilk olarak profesör'e baktı ardından her zaman oturduğu gibi en arkaya oturdu.Ksks profesörü gibi Tılsım profesörü de güzellik yarışmasından geliyor gibiydi.Giydiği kırmızı bluz ve kot kapri üzerinde oldukça güzel duruyordu.Sarı ve bukleli saçları yüzünü daha iyi gösteriyordu.Ksks profesörüyle aralarındaki tek fark bu profesörün biraz daha tertipli oluşuydu.Profesör son öğrencinin ardından yerinden kalkıp kapıyı kapattı.Ardından öğrencilerine doğru geldi ve biraz duraksadı.Erkek öğrencilerin hayran hayran bakışlarından bu profesörün veela olabileceğini düşündü.Çünkü Ksks profesörüne bile bu kadar çok erkek öğrenci ağzını açıp bakmamıştı.Ardından her zaman yaptığı gibi başını salladı ve düşüncelerinden arındı.Kulağına gelen ince ve tiz sesin akışına verdi kendini.

"Lütfen herkes asasını çıkarsın. Yanında ise bir tane tüy kalem."

Nerissa sessizce profesörün istediklerini sırasının üzerine çıkardı ve koydu.Diğerleri de yavaş bir şekilde koyuyordu.Herkesin aklında tek bir soru vardı.Bu malzemelerle ne yapılacaktı.Tüy kalemi başka birşeye değiştirecek olsalar Biçim değiştirme dersinde değillerdi.Nerissa profesörün söylediklerini kaçırmamak için gözlerini dört açmış profesörü izliyordu.

"İlk öğreneceğiniz büyü; Wingardium Leviosa.Nesneleri havalandırır. Şimdi büyüyü size gösterirken lütfen gözlerinizi benden ayırmayın"

Nerissa profesörün söylediğini uygulayarak dikkatle onu izledi.Sihirli kelimeli fısıldadığında tüy kalemi asasının doğrultusunda hareket ediyordu.Bu büyü günlük hayatında oldukça iyi olabilirdi.Gereken şeyleri gördüğü için gözlerini tüy kalemine dikti.Siyah tüylerin arasında mavi ve kızıl ince çizgiler katılmıştı.Bu kalemi ablası vermişti. 12 yaşına girdiğinde doğum günü hediyesiydı.Nerissa gözlerini kaldırdığında profesörün başlayın dediğini duymadığını farketti.Bunu anlamasına yardımcı olan ise havada duran ve kalkmaya çalışan tüy kalemleriydi.Nerissa da kalemi elinden bırakarak asasını kavradı ve tek bir hareketle sihirli kelimeleri söyledi.

Wingardium Leviosa

Büyüyü kolaylıkla yerine getirmiş ve profesörün onaylayan bakışlarından bir süre sonra kalemi tekrar yerine koymuştu.Bu büyü ile yapabileceklerini düşünüyordu.Eğlenceli olabilirdi.Profesör diğer yapamayan öğrencilerle ilgilenirken tekrar düşüncelerine daldı.Duyduğu tiz ve ince ses onu gerçek hayata döndürmüştü.

"Hepiniz mükemmeldiniz. Gelecek ders görüşmek üzere. Çıkabilirsiniz."

Nerissa asasını alarak cüppesinin altına yerleştirdi.Ardından tüy kalemini de yanına koyarak yerinden kalktı ve kapıya doğru ilerledi.Profesör ise toplanmış onların çıkmasını bekliyordu.Nerissa hiçbir şey söylemeden sessizce kapıdan çıktı.



Sade Bir Rpg Gibi Gözüksede Akıcı ve Betimlemeleri Ortalama Düzeyde Olan Bir Rpg. Şimdiye Kadar Okuduklarımın En İyisi Diyebilirim

Puanın 24

Majarotte

Jasper Sabah Kurulmuş Saat Gibi Kalktı.Bu Konuda Üstüne Yoktu.Kalkıp Bir Esnedi.Bugün Tılsım Dersi Vardı.Onun İçin Erken Kalkmıştı Zaten.Ama Diğer Günlerde Kalkıyordu Ama Kalkıp Hufflepuff Ortak Salonuna İnmedi.Zaten Kuzenleriyle Buluşacaktı Bu Gün Boş Sınfta.Ayrıca Açta Değildi.Jasper hoplaya zıplaya boş koridorlarda ilerliyordu. Bunu yapmakta hiçbir gayesi yoktu ama sabahın çok erken saati olduğundan Tılsım dersi için dışarıdaki soğukta beklemek istemiyordu.
Hala gece sayılırdı uyuyanlar için,gökyüzü aydınlanmamıştı bile.Ama her zaman günü geldiğinde yaptığı gibi baykuşhaneye uğramış,olmayan mektuplarını kontrol etmiş ve can sıkıntısından okulu turlamaya başlamıştı.
Bir profesör onu hopleyeazıplaya okul koridorlarında turlarken görse ayvayı yerdi ama nöbetiçi profesörün bile uyuduğundan şüphesi yoktu Jasper'ın.

3 kat merdivenlerinde öylece durup gitmeyi düşündü.
"Yasak Bölge"demişlerdi orası için..Jasper her yasağın sebebini öğrenmek için araştırırdı,bunun en iyi yolu da yasağın merkezine ulaşmaktı!

Ama o an uygun bir an değildi.Hayır,başka bir zaman sırf bunun için bir gününü ayıracaktı!

Sonunda sabah olduğunda sabırsızca bahçeye gitti.Tılsım Dersine Bayılıyordu.Artık Vakit Gelmişti.Tılsım Dersliğine Girdi.Güneşin Gözüne Vurmadığı Bir Yerde Oturdu.Ve Öğretmeni Bekledi.Öğretmen Geldi.Konuşmalarını Bitirdi.Jasper Onu İyi Dinlemişti.Ve Artık Birşeyler Yapmanın Zamanı Gelmişti.Öğretmende Bunun Farkında Olmalıydı."Lütfen herkes asasını çıkarsın. Yanında ise bir tane tüy kalem." Jasper Profeösrün İstediklerini Yavaşça Ve Sakinçe Çıkarıp Ne Yapacağımızı Öğrenmek İstiyordu.Öğretmen Devam Etti İlk öğreneceğiniz büyü; Wingardium Leviosa.Nesneleri havalandırır. Şimdi büyüyü size gösterirken lütfen gözlerinizi benden ayırmayın"Öğetmenin Tüy Kalemi Asanın Doğrultusunda Hareket Ediyordu Güzel Bir Hamleydi Bu.Bunu Yapmak Kolaydı.Tüy Kalemi Kaldırdı.Asayı Kavradı Ve Sihirli Sözler'i Söyledi

Wingardium Leviosa

Büyüyü Hemen Yapmıştı Jasper Diğer Öğrenciler Gibi.Tılsım Çok GÜzel Bir Dersti.Bundan Bu Dersten Sonra Daha İyi Analmıştı.Jasper Bu Hayallardeyken Öğretmen Araya Girdi"Hepiniz mükemmeldiniz. Gelecek ders görüşmek üzere. Çıkabilirsiniz." Jasper Eşyalarını Çantasına Koydu Ve Koridora Yürümeye Başladı.


Çok Sade Bir Rp Olmuş. Betimlemeler Yetersiz,Anlatım Kötü. Ayrıca Bİr yeri Hızla geçmişsin. Olayları Anlayamadım.

Puanın 15

Majarotte

Tom sabah kurumuş böcek gibi kalktı. Yatağından kalkamıyordu. Çok yorgundu. Uçuş ve Quidditch dersi onu fazla yormuştu. Odasında yanan şömine odayı ısıttı ve Tom'un uykusunu biraz açtı. Tom zorlukla yatağından kalktı. Pek hali yoktu kendini çok iyi hissetmiyordu. Altın saçını taramaya başladı. Tılsım-Muska kitabını eline alıyorken bayılacak gibi oldu. Yatağa yığıldı. Tom gözünü açtığında kendini iyi hissediyordu. Bişeyi olmadığına sevindi dolabını açtı. Cüppesini giyip hazırlandı.
Önce kütüphaneye gitmesi gerekiyordu, önceden aldığı kitapları oraya bırakacaktı. Malzemelerini hazırladı. eline kitabını alarak merdivenlere yöneldi. merdivenlerden hızla indi kütüphaneye girdi. Bir görevliye:
- Alın efendim.
-Sağol canım.
Tom kütüphaneden çıktı. ikinci kattaki sınıfa girdi. Ooo sınıf fazla doluydu. Tembelliğinden biraz geç kalmıştı. Şansına profesör Tom'u derse almıştı. Tom profesörün yanından hızla sıyrılıp boş bir yana gitti. Profesör bazı kitapları inceliyordu. Bu süre içinde tom arkadaşlarıyla merhabalaştı. Bir süre sonra çocuklar profesöre:
"Günaydın Profesör Laurens." profesör elindeki kitapları hızla bıraktı bütün çocuklara gülümseyerek kuşkuyla:
"Ah,şey Günaydın." Diye açıkladı. Çocuklara bir dakika diye işaret vererek saatine baktı. Geç kaldığını sanıyor gibiydi, ama geç kalmamıştı. Peki o çocuk neden kapının önünde profesöre bakıyordu. Kapıda duran öğrenci profesör ona baktığında hızla içeri girerek profesöre:
"Ben size ödevimi teslim etmek istedim. İkinci sınıfların ödevi... Hatırladınız mı? Profesör:
"Evet çok iyi hatırlıyorum." Dedi katık bir sesle öğrenci biraz utanmıştı. Ödevini profesörün masasına bıraktı. İyi dersler dileyerek kapıdan çıktı. Profesör çocuklara:
"Merhaba. Ben Jenny Megan Laurens. Bu yıl boyunca Tılsım dersinize benimle beraber gireceksiniz." diye açıkladı.. güzel bir bayandı nazik, sempatik bir sesi vardı. Öğrencilerin çoğu özenle profesörü dinliyordu bir kaçıda sıkılmış gözüküyordu. Ellerindeki yelpazeyi kendilerine savurarak öflüyordu bu profesörü sinirlendiriyordu. Profesör:
"Şu an kimse kendini özel hissetmemeli. Eğer benim gözümde daha iyi bir konuma gelmek istiyorsanız kendinizi belli edin yeter." dedi emir verermiş gibi.
. "Dersimde başarılı olan bir öğrenci diğerlerinden çok daha iyi konumdadır benim için."Diyerek sözünü tamamladı."Müsadenizle derse geçmek istiyorum. Ve bu dersin öğretmeni ben olduğuma göre... Bütün çocuklar profesörün cesur davranışına hayran kaldı. Dersin çabuk başlamasını istiyorlardı. Profesör fazla gecikmeden dersi başlattı. Profesör:
"Lütfen herkes asasını çıkarsın. Yanında ise bir tane tüy kalem." Öğrenciler dersin başlamasından rahatladı. sevinçli şekilde bir kollarına asa bir kollarına tüy kalem çıkardılar.Meraklılardı. Profesör:
"İlk öğreneceğiniz büyü; Wingardium Leviosa. Ne işe mi yarar? Nesneleri havalandırır. Şimdi büyüyü size gösterirken lütfen gözlerinizi benden ayırmayın" Zaten bütün öğrenciler gözünü ondan ayıramıyordu. Hepsi büyüyü denemek için sabırsızlanıyorlardı. Profesör Tom'un elindeki kitaba: Wingardium Leviosa.
Kitap birden havalandı bütün çocuklar sabırsızca kitaba bakıyordu.Profesör bütün çocukların denemesine izin verdi. Profesör kitabı Tom'a indirirken Tom'un başı dönmeye başladı. Tom kitabı aldı profesör kimlerin denemek istediğini sordu. Bütün çocuklar içten içe parmağını kaldırıp Beeen diye bağırdı. Parmakların arasında tom gözükmedi. Tom bayılmıştı. Ve bunu kimse göremedi. Durmayan Wingardium Leviosa sesleri profesörün hoşuna gitti. Tom uyandı son bir Wingardium Leviosa. kelimesini işitti. Tüy kalem uçuşuyordu. biraz zaman sonra yere düştü. Tom hiçbir şey yapamamıştı. Ve bu farkedilmedi bile. Profesör:
"Evet, gerçekten eğlenceli bir dersti. Yapamayanlar oldu ama en kısa zamanda başaracaklarını umuyorum."Dedi gülümsemeyle. Tüm sınıf dikkatini ona vermiş gibi gözüküyordu.
"Ödeviniz yok." dedi. "Hepiniz mükemmeldiniz. Gelecek ders görüşmek üzere. Çıkabilirsiniz." Bütün sınıf çok sevinmişti. Oldukça güzel bir ders olmuştu bu. Ama Tom epey yorulmuştu. O da tüm arkadaşlarıyla birlikte profesöre iyi günler dileyerek dışarı çıktı.


İlk Bölümün Seninle Alakası Yoktu. O benim Yatak Odamda Geçen Bir Bölümdü. Çok Karmaşık Olmuş.


Puanın 15

Majarotte

Gözlerini açamamıştı sabaha..
Çünkü açıktı,dünden beri uyuyamamıştı.Birçok düşünce vardı beyninin içinde ve her biri huzursuz ediyordu onu.Bunları bir kenarıya bırakıp,sıcacık yatağından kalktı.Yatakhane yatağı kadar sıcak değildi,bedeni birden titremeye başladı.
Kıyafetlerini hızlıca giydi.Asasını cübbesinin cebinin en derinine soktu.Bugün tılsım dersliğine gidecekti ve düşününce heyecanlandı.Dders hakkında pek bir bilgisi olmamasına rağmen seveceğine ve başarabileceğine inanıyordu.
Kapıdan dışarı çıktı ve hızlı adımlarla yürüdü.Bir kaç öğrenciye takıldı gözleri sürekli aynı dersliğe girmiş olmalarına rağmen konuşmamışlardı.
"Sonunda.." diye fısıldadı kapıyı açarken.. Profesör çoktan gelmişti sınıfa ve birçok öğrencide.Geç kalmayı sevmiyordu ama yine de geç kalıyordu.Profesöre özür dilercesine sırıttı ve yerine doğruldu.Oturduğu gibi profesörün sesi duyuldu ; "Merhaba. Ben Jenny Megan Laurens. Bu yıl boyunca Tılsım dersinize benimle beraber gireceksiniz." sözünü bitirdikten sonra yüzünde sempatik bir gülücük yayıldı.Ve daha sonra devam etti Şu an kimse kendini özel hissetmemeli. Eğer benim gözümde daha iyi bir konuma gelmek istiyorsanız kendinizi belli edin yeter." sesindeki ciddiyet fazlasıyla belli oluyordu.
"Dersimde başarılı olan bir öğrenci diğerlerinden çok daha iyi konumdadır benim için." dedi ve aniden sustu.Ardından devam etti.
"Müsadenizle derse geçmek istiyorum. Ve bu dersin öğretmeni ben olduğuma göre..." Konuşması biraz iğneleyici gibi gelmişti Mia'ya.Ama aldırış etmeden Profesörü dinlemeye devam etti.Lütfen herkes asasını çıkarsın. Yanında ise bir tane tüy kalem." Mia buz kesilmiş ellerini cübbesinin içine soktu ve asayı kavrayıp çıkarttı.Profesör sınıfta göz gezdirip herkesin asasını çıkarttığını görünce kendinden emin bir tavırla devam etti ; "İlk öğreneceğiniz büyü; Wingardium Leviosa. Ne işe mi yarar? Nesneleri havalandırır. Şimdi büyüyü size gösterirken lütfen gözlerinizi benden ayırmayın" Profesör asasıyla bu sözleri söyleyip masasındaki kitabı kaldırmıştı.Mia'da bu büyüyü denemek için sabırsızlanıyordu."Başlayabilirsiniz. Hiç birinizden ilk denemede başarılı olmasını beklemiyorum. Sabırla tekrar, tekrar ve tekrar deneyin"
Claire heyecanlanmıştı önünde duran tüy kaleme baktı daha sonra da asasına sonra gözlerini kıstı asasını kaldırdı hafifçe oynattı kendinden emin olduğu anda ; Wingardium Leviosa! başarmıştı tüy havada süzülüyordu asasının ucunla hareket ettirip durdu,bu büyüden hoşlanmıştı."Ödeviniz yok."
bu ses profesörün sesiydi.Herkes sevinmiş olmalıydı diye düşündü içinden.. Profesör tam yeni bir konuşmaya başlayacaktı ki zil çalmıştı.
"Hepiniz mükemmeldiniz. Gelecek ders görüşmek üzere. Çıkabilirsiniz."
Mia profesöre gülümseyip,hızlıca kapıdan dışarı çıktı,bu dersi sevmişti


Puanın 19


Majarotte

"Lanet olsun, yine mi Pazartesi?"
Ravenclaw ortak salonunda sıkkınca volta atarken bir kızın "Bir haftanın daha başına geldik." demesiyle birlikte ağzımdan çıkan ilk söz bu olmuştu. Öğrenmek gayet güzel bir histi, özellikle böyle bir şatoda kendini evinde hissedip dersleri iple çekmek işten bile değildi, ama ardından gelen can sıkıcı ödevler birçok öğrencinin derslere angarya gözüyle bakmasına sebep olmuştu; buna ben de dahildim. Neyse ki ilk ders Tılsım'dı, Sihir Tarihi gibi salt bilgi ezberlemeye yönelik bir ders değil. İnsanların şaşkın bakışlarına aldırmadan hızlı adımlarla ortak salondan çıkıp doğruca Tılsım Dersliği'ne yönelmiştim.

Sınıfa girip yerime yerleştiğimde dikkatimi ilk çeken şey, moda dergilerinden fırlamışa benzeyen profesör olmuştu. Üstündeki kırmızı bluz ve kot kapri gerçekten çok zarif duruyordu, fakat dikkatimi çeken tek şey bu değildi. Bu kadında insanın özellikle dikkatini çeken bir yan vardı, her ne kadar oldukça güzel profesörler görmüş olsam da; Profesör Andié kadar etkilenmiştim ondan. Bakışlarımı kendisinden alabilmek için insan üstü bir çaba sarf ediyordum, bir yandan da Veela olup olmadığını düşünüyordum. Nihayet düşüncelerimi bir kenara bırakıp derse odaklandığımda profesörün istediklerini yapıp asamı ve tüy kalemimi çıkardım.

Öğreneceğimiz büyü, nesneleri havalandırmaya yarayan Wingardium Leviosa büyüsüydü. Tüy kalemi de büyüyü not etmek için kullanmayacaktık herhalde, büyüyü yapacağımız nesneydi bu. "Tüy gibi uçmak diye buna derler herhalde..." diye mırıldandım ve dudaklarımın keyifli bir gülümsemeyle kıvrıldığını hissettim. Profesör büyüyü gösterirken dikkatle onu ve tüy kalemin kendisi kadar zarif bir şekilde havalanışını seyrettim.

Büyüyü deneyecektik, ama ne yazık ki gözlerimi profesörün zarafetinden alamıyordum. Tanrı'm, neden Veela'ları profesör yaparlardı ki! Gözlerimi ondan alamayarak asamı kaleme doğrulttum ve...
"Wingg-arzum"
Ah, büyülü sözleri aklımda tutmayı bile becerememiştim. Beynimin içindeki bir ses beni azarlıyordu. "Senin aklın nerede Vladimir?" Derin bir nefes aldım ve başkalarının sesinden büyünün "Wingardium Leviosa" olduğunu çıkarmayı başardım. Tekrar denemek üzere asamı kaldırıp "Wingardium Leviosa" dediğimde tüy kalem havada süzülmeye başlarken, ben de "Sınır tanımayan bir zeka, en büyük hediyedir insana." diye mırıldanarak gülümsüyor, bir yandan da profesörü baştan aşağıya süzüyordum. Nihayet profesörün hepimizi tebrik edip çıkabileceğimizi söylemesiyle gerçek dünyaya dönmüştüm.

Asamı alıp her ihtimale karşı cüppemin cebine yerleştirdim. Tüy kalemin siyah kıllarının arasındaki mor pırıltıya bakıp gözlerimi kırpıştırdım ve onu da çantama attım. Profesöre sinsice bir bakış attıktan sonra sınıftan sessiz ama kendimden emin adımlarla ayrıldım.


Puanın 20


Majarotte

Bugün haftanın ilk günü diyerek uyandı Milan. Ve bugün Tılsım dersi vardı. Bu dersede ilk defa girecekti. Onun için şimdiden heyacanlanmıştı. Cüppesini giydi. Çantasını kontrol etti, her şeyi tamdı. Tılsım dersliğine doğru yola çıktı. Dersliğe doğru giderken en yakın arkadaşlarından Riddle'ı gördü. Dersliğe onunla gideceklerdi. Dersliğe geldiğinde öğrencilerden bazıları sohbet ediyor,bazılarıda Tom gibi bir şeylerini unuttuklarını farkediyordu.Profesör'de gelmişti.
Profesör:
"Ah,şey Günaydın."
Milan bu profesör'ü ilk defa görüyordu günaydın dedi.Biraz utanarak.
Profesör:Ben size ödevimi teslim etmek istedim. İkinci sınıfların ödevi... Hatırladınız mı?
"Evet çok iyi hatırlıyorum."
Ve devam etti:"Merhaba. Ben Jenny Megan Laurens. Bu yıl boyunca Tılsım dersinize benimle beraber gireceksiniz."
Milan böyle güzel bir profesörü tanıdığı için çok mutlu oldu.

Profesör:"Şu an kimse kendini özel hissetmemeli. Eğer benim gözümde daha iyi bir konuma gelmek istiyorsanız kendinizi belli edin yeter."
Milan içinden profesörün gözüne girmek için neler yapacağını düşündü. Ama konsantrasyonunu bozmamalıydı. Profesörü dinlemeye devam etti.
Profesör:

Dersimde başarılı olan bir öğrenci diğerlerinden çok daha iyi konumdadır benim için."
Profesör devam etti:"Müsadenizle derse geçmek istiyorum. Ve bu dersin öğretmeni ben olduğuma göre..."
Profesör konuşmasını aralıksız sürdürüyordu. Milan Tılsım dersini çok seveceğini düşünüyordu. Profesör konuşmaya devam etti:"Lütfen herkes asasını çıkarsın. Yanında ise bir tane tüy kalem."
Milan asasını ve tüy kalemini çıkardı. Tom tüy kalemini evde unuttuğu için onada bir tane verdi.
Profesör:"İlk öğreneceğiniz büyü; Wingardium Leviosa. Ne işe mi yarar? Nesneleri havalandırır. Şimdi büyüyü size gösterirken lütfen gözlerinizi benden ayırmayın"
Milan hayatında hiç bu kadar heyacanlanmamıştı.(Gryffindor'a seçildiği zaman hariç)Milan Profesörü dikkatle izledi.
Profesör devam etti:"Wingardium Leviosa."

Öğrenciler çok heyecanlandı. Ufak bağrışmalar ortaya çıktı. Öğrencilerden bazıları bağrışanları uyardı. Bu büyüyle nesne havalanmıştı aniden.
Profesör devam etti:"Başlayabilirsiniz. Hiç birinizden ilk denemede başarılı olmasını beklemiyorum. Sabırla tekrar, tekrar ve tekrar deneyin."
Milan denedi offf olmuyordu ne zor bir dersti bu ama zor olmasına karşın çok eğlenceliydi.
Profesör:"Evet, başaracaksın."
Evet oluyordu Milan bu büyüyü öğrenmişti sonunda.
Profesör:"Evet, gerçekten eğlenceli bir dersti. Yapamayanlar oldu ama en kısa zamanda başaracaklarını umuyorum." dedi.
"Ödeviniz yok." diyerek devam etti. Bu Milan'ı çok sevindirmişti.
"Hepiniz mükemmeldiniz. Gelecek ders görüşmek üzere. Çıkabilirsiniz."
Milan bu dersten oldukça memnundu. Daha iyi olacağını umuyordu. Bu düşüncelerle Ortak Salona doğru yola çıktı.

Puanın 10


Majarotte

Her zamanki gibi Beth ile Ortak Salon’da buluştu. Bundan memnundu ve birlikte Sihir Tarihi dersliğinin olduğu kata indiler. Dersliğin açık kapısından içeriye girip diğer Gryffindorlular’ın yanına geçtiler. Chuck ders kitabını açıp bugün öğreneceklerini düşündüğü büyüyü incelemeye başladı. Yükseltme büyüsü gibi bir şeydi, Chuck gene de tam olarak anlayamadığından bunu uygulamayı denememişti. İlk dersi beklemek daha mantıklıydı.

Geçen dakikalar içinde tüm sınıf doldu ve profesör masasından kalkıp sınıftaki uğultuyu kesti. Dersliğin ortasına gelip hafif bir gülümseme var etti yüzünde. Gerçekten çok güzel bir bayandı profesör, diğer erkekler gibi Chuck’ta ondan çok hoşlanmıştı. Ama tutarlı davranarak bunu kesmiş ve düşüncelerinden arınmıştı çabucak. Profesör onlara kendini tanıtıp asalarını çıkartmalarını istemişti. Chuck’ın asası her zamanki gibi sağ cebindeydi ve hemen ona uzanıp iyice kavradı. Profesör Majorette’nin de istediği gibi tüy kalemini hazırladı ve kulak kesildi. "İlk öğreneceğiniz büyü; Wingardium Leviosa…” Evet, Chuck’ın tahmini doğruydu. Saatlerdir incelediği sayfa hakkında bir şeyler bilmesi de olağandı tabii ki ve bu büyüyü kolayca yapabileceğini düşünüyordu. O kendi kendine sevinirken profesör zarifçe asasıyla masasının üzerindeki kitaplardan birini havalandırdı ve Chuck dikkatini profesöre yönelttiğinde büyüsü sona ermişti.

Profesör "Başlayabilirsiniz. Hiç birinizden ilk denemede başarılı olmasını beklemiyorum. Sabırla tekrar, tekrar ve tekrar deneyin." diye isteğini belirtince hemen odaklanmaya başladı Chuck. Öncelikle büyülü sözleri aklından geçirdi ve telaffuzunu düzenledi. Daha sonrada asasını hafifçe gevşetip hamlesini düşündü. Biraz daha tüy kaleme odaklanıp sıkıca asayı kavradı ve mırıldandı: “Wingardium Leviosa!” Şimdi tüy kalemi yavaş yavaş yükseliyordu. Her milimetrede göz bebekleri daha da büyüyordu Chuck’ın. Kendini hiç zorlamaması şaşırtıcıydı ve bundan çok memnundu Chuck. Derin bir nefes alıp hafifçe süzülen tüy kalemini odaklanarak tekrar masalarına indirdi. Bu sırada Beth de uygulamasını bitirmişti ve Chuck’a dönüp gülümsüyordu.


İlerleyen dakikalarda Chuck çalışmasına devam etti ve profesör dersin bitmesine az kaldığını fark ederek masasından ayağa kalktı. Tekerrür edercesine dersliğin orta tarafına geldi ve ellerini birleştirip canayakın bir gülümsemeyle "Evet, gerçekten eğlenceli bir dersti. Yapamayanlar oldu ama en kısa zamanda başaracaklarını umuyorum." Dedi ve Chuck hemen malzemelerini toplamaya başladı. Sınıftaki uğultudan ödev verilmediğini anlayabiliyordu. Sonunda düzenlediği sırt çantasını omzuna atıp Beth ile derslikten dışarıya çıktı. Beth gibi o da sadece akşam yemeğini düşünüyordu şimdi.


Tılsım Dersindesin. Sihir Tarihi Değil.


Majarotte

Sonunda sınıfın bulunduğu kata geldi Betty ve geniş adımlarla dersliğe ilerledi. Herkes neredeyse gelmişti ve en arka sıraya geçmek zorunda kaldı. Arka sıralara yerleşip erken gelmediğinden dolayı hayıflanarak geçen dakikalarda sınıfın dolmasını bekledi. Sonunda gelen bir Slytherin’den sonra öğrenciler tamamlandı ve Profesör Majorette ayağa kalkıp kendini tanıttı. Gerçekten güzel bir bayandı ve herkes gibi Betty’de onu çok beğenmişti. Profesör derse geçmek istediğini belirterek asalarını çıkartmalarını istedi ve Betty cebindeki asasını sıkıca kavrayıp elini masasının üzerine koydu. Tüy kalemini de hazırladı ve profesörün isteklerini dinledi. "İlk öğreneceğiniz büyü; Wingardium Leviosa. Ne işe mi yarar? Nesneleri havalandırır. Şimdi büyüyü size gösterirken lütfen gözlerinizi benden ayırmayın.” dedi ve Betty gözlerini profesörün zarifçe doğrultmasını izledi. Büyülü sözleri mırıldandı ve masanın üzerindeki kitap yavaşça havalanmaya başladı. Sınıftan nidalar yükseliyordu, Betty ise merakla izlemeye devam ediyordu. Birkaç saniye içerisinde profesör kitabı eski yerine indirip onlara doğru döndü ve çalışmaya başlamalarını istedi, tabii Betty ne yapacağını tam olarak bilmiyordu.

Büyülü sözleri düşündü ve asasını kavrayıp tüy kalemine doğrulttu. Büyülü sözleri söyleyince hiçbir şey olmadı ama. Bunu dakikalarca denedi ve sonunda oldu. Bilek hareketi yanlış yapmasıydı nedeni, çünkü sol elini kullanıyordu ve bu onun zıt olmasına neden oluyordu.

Profesör onların çalışmalarının bittiğini görünce sınıfın ortalarına gelip hafifçe yutkundu. “Evet, gerçekten eğlenceli bir dersti. Yapamayanlar oldu ama en kısa zamanda başaracaklarını umuyorum." dedi ve ödevleri olmadığını belirterek çıkabileceklerini söyledi. Betty hemen asasını kaldırıp çantasını sırtına attı. Geniş adımlarla sınıftan çıktı ve Ortak Salon’un yolunu aldı.

Puanın 20


Majarotte