Sonunda beklenen an gelmişti.. Ricardinho için yada herkes için.. Babası ve amcası karşı karşıyaydı..Ricardinho babasının bu noktasan sonra durmayacağını biliyordu.. Zaten durmamalıydı da.. Cezasını fazlasıyla ve avıyla ödemeliydi.. Şimdi sadece amcasının gözlerine bakıyordu ama gülümseyerek , o en iyi dostu Robert'ı Ricardinho'dan almıştı .. Babası da onun ruhunu bedeninden ayıracaktı.. Birde ölüm yiyenlere adaletsiz derlerdi , herşey eşitti.. Hatta amcasının asası bile vardı..Tabi bir zamanlar.. Eee bu alem güçlülerin alemiydi.. Güçsüzlere yer yoktu.. Bütün dimdik durma çabalarına rağmen içinde dışarı taşmak için bekleyen göz yaşları vardı..Ama sebebi amcasına acıması değildi , aksine onun bu hali Ricardinho'yu rahatlatıyor , içindeki ateşi söndürüyordu..Bu yaşların sebebi Robett'tı..Robert ölmüştü , veya kim bilir ne haldeydi? Ama yinede ağlamayacaktı , asla ama asla...Hiç beklemediği anda belki bir kurtuluş belki de bir başlangıç sesi çıktı babasının dudaklarından..
-"AVADA KEDAVRA!!''
Yeşil bir ışık çıktı ve amcasının bedenini sardı.. Bu ışık onun sonu olacaktı peki neden hala mutsuzdu! Çünkü hiç acı bile çektirmemişti bu lanet , Ricardinho'nun içinde kalan son alevi söndüreceğini sandığı sözcükler onun içindeki yangını söndürememişti.. Çünkü o acı çekmemişti , fırsatı olmadan ölmüştü.. Bu lanet tamamiyle zırvalıktı.. Daha düzgün bir lanet keşfedilmeliydi..
Evan babasının yakasına yapıştığında Ricardinho cansız bedene doğru ilerledi ve dizlerinin üzerine oturup amcasının donuk gözlerine baktı.. Hiçbir tepki vermeyen yüzü birden küçük bir gülüşle aydınlandı.. Sanki ruhununun bedeninden daha rahat çıkmasını sağlamak için araladığı dudaklarından birkaç sözcük dökülecekti.. Ama bu mümkün değildi , çünkü gözleri o kadar donuk ve acizdi ki.. Biraz önce abisine zarar veren , kahkahalar atan adam bu değil miydi?Yavaşça amcasının kulağına yaklaştı.. Herşeye rağmen mutlu bir ses tonuyla bunları fısıldadı ;
-"O kadar şanslısın ki.. Arkanda öldüğünde bile bir acı bırakıyorsun.. Acı içinde ölemediğin için ne kadar mutsuz olduğumu , içimde hala bir kin taşıdığımı bilsen.. On kere ölürdün değil mi? .."
Ve başını biraz geri çekip amcasının yüzüne baktı.. Emindi ki Robert şunada olanları bilse çok mutlu olurdu.. Gülümseyerek ayağa kalktı.. Yüzündeki gülümsemede ne mutluluk nede başka bir duygu vardı.. O bir ölüydü ve ölüler daha az zararlıydı.. Ablasının ağlama seslerini ve çığlıklarını izlemedi..Ve hiç dönüp bakmadı.. Şimdi amcasıyla vedalaşma zamanıydı... Son kez o aciz gözlere dikkatle bakıp pencere kenarına yaklaştı.. Sanki gökyüzünde Robert vardı.. Sanki şuanda ensesinde , yanında heryerde o vardı.. Ve o şuan herne haldeyse çok mutluydu.. Gökyüzüne son bir kez daha bakıp gülümseyerek babasına ve Evan'a döndü..
-"Yapma Evan.. Robert'a olanlar karşısında olanlar karşısında hiçbirşey olmuyor.. Ama soyumuzdaki kirli kan temizlenince kıyamet kopuyor.. "
Bakışlarındaki mutluluk biraz yumuşadı ama içindeki duygular hiç değişmedi.. İçi huzurla dolmuştu sanki..Ama aynı zamanda da hala Robert'ın acısı vardı.. Ricardinho tabiki bu acıyı yaşayacaktı , ama odasında tek başına.. Ricardinho birden ellerini ay ışığında parlayan saçlarına götürdü.. Simsiyahtı.. Demekki gerçekten huzurluydu ve olması gereken buydu..Başını sertçe kaldırdı ve babasını tepeden tırnağa süzdü ve bakışlarını Evan'ının üzerine dikti..
-"Robert.. ÖLDÜ! .. Evan .. Sana hiçbirşey ifade etmiyor değil mi? Hemde eskiden en çok sevdiğim insan tarafından.. Babamız evde yokken bize sahip çıkan kişi tarafından.. Amcamız tarafından.. "
Sonra babasına ve Evan'a keskin bakışlar attı ve hiçbirşey olmamış gibi sırıtmaya devam etti.. Bu ailede kimse Robert'ı takmıyordu zaten..Ricardinho olmasaydı onun kaybolduğubu kimse bilemezdi.. Eninde sonunda sevse de sevmese de onun en iyi arkadaşıydı.. Arkadaşının katiline şeker ikram edemezdi.. Hemde amcası bu aralar Voldemort ailesinin şanını ve kanını bozacak şeyler yapmaya başlamıştı.. Ama bunlar artık önemli değildi.. Önemli olan bu andı..;
-"Benden üzüntü yada gözyaşı beklemeyim.. Hatta bana duygusuz da demeyim.. Mükemmel bir duygu yaşıyorum ve ÇOK MUTLUYUM! "
Konu: Ricardinho William 
Paz Ağus. 09, 2009 12:38 pm
