Tanışma

Sean teklifini yaptıktan sonra Mariee

"Ne halin varsa gör Swieta.Evede geliyim deme.Sözlerinide unutma.Ve bana karşı çıkma bunları ödiyeceksin Swieta.Benide pastayla yatıştırmaya çalışmayın.Evet pasta beni yatıştırır."

Dedi ve dediği gibi de pastayı Miranda'nın kafasına geçirdi.Sonra

"Bu burda bitmez Swieta Miranda Andié.Parasız,kirli,başka kıyafetsiz,kalıcak yerin olmadan yaşa bakalım.Duva et ki Mellysa ile bunları yaşamadın.Yoksa daha beter olurdu."

Dedi ve oradan uzaklaştı.Sean elini Miranda'nın kafasına götürüp bir parça aldıktan sonra ağzına götürdü.Sonra

"Imm buranın pastaları güzelmiş."

dedi.Asasını çıkartıp "Aklapakla" dedikten sonra Miranda'nın kafasındaki bütün pasta yok oldu.Asasını kot pantolonunun cebine koyduktan sonra

"Merak etme.Ben sana yardım ederim.Ona bakma sen 2 güne siniri geçer.Bir kaç gün bizde kal ben sana eşya bulurum."


dedi ve Miranda'ya bakarak ona göz kırptı.

Sean isteğinin üzerine Miranda

"Sağol ama biz onla idaaya girdik.İşaret diliyle ve bana dayanamıyıcağımı söyledi.Bu yüzden uzun bir süre sizde kalmak zorundayım.Tabi sorun olmazsa."

dedi ve ekledi

"Pastayı yiyelim ve kalkalım.Zaten insanda pasta yeme zevki bırakmadı."

dedi.Sean onun o halini izlemeye koyuldu.Çok tatlıydı.Çok şeker ve ciciydi.O yerken sanki kendiside yemiş gibiydi.Ağzı doluyken konuşmaya çalıştı

"Gerçekten güzelmiş."

dedi.Sesi çok tatlı çıkmıştı.Pastasını bitirince Sean garsonu çağırıp

"Borcum ne kadar?"

Dedi.Garson fiyatı söyledi ödedi ve çıktılar
(Ayrılıyoruz)

.Hemen merkezde ailesinin yanına gitti.Eve gelmişlerdi.Asansöre bindiler.Hava geç değildi ama eve gitmek güzeldi.Sean asansörde Miranda'ya dönüp

"Miranda bak sana birşey söylemem gerekiyor.Şey aslına bakarsan ben senden çok hoşlandım.Biliyorum daha erken ama ne yapayım.Seni ilk gördüğüm anda zaten çarpılmıştım.Seni seviyorum..!"

Dedi ama çok feci utanıp kızarmıştı.Sürekli ona bakıyordu.Kafasını eyip saçlarının arkasını karıştırdı.Cevap bekledi..

Swieta çok şaşırdı.Ve ne diyeceğini bilemeden konuştu.

-Seni kırmak istemiyorum ama daha 1 gün bile olmadı Sean en azından biraz daha arkadaş kalmak istiyorum.Çok uzun bir süre değil en azın bir ay.

Dedi.Ve Sean'a bakıyordu


-Sean söylediklerimi unut.Madem çok istiyorsun deniyelim.

Dedi.

Sean kızarmıştı.Miranda çok şaşırmış görünüyordu.Birden konuştu

"Seni kırmak istemiyorum ama daha 1 gün bile olmadı Sean en azından biraz daha arkadaş kalmak istiyorum.Çok uzun bir süre değil en azın bir ay."

dedi.Sean yıkılmıştı.Sanki ayaklarındaki bütün derman gitmişti.Ayakta duramıyordu.Sonra Miranda birdaha konuştu

"Sean söylediklerimi unut.Madem çok istiyorsun deniyelim.

dedi.Sean bu haberi duyunca sevincinden ağlayacaktı neredeyse.Hemen Miranda'ya sarıldı.Ama hemen bıraktı.Daha yeni çıkmaya başlamışlardı.Bu Miranda'yı rahatsız edebilirdi..Sean ona dönerek


"Göreceksin Miranda seni çok mutlu edicem.Ben diğerleri gibi değilim.Seviyorsam seviyorumdur."

dedi..

Sean mutlulukta uçuyordu sanki.Miranda Sean'a dönüp

"Sanırım geldik.Benim duş almam lazım pastalı biriyle çıkmak istemezsin herhalde.Neyse hadi gidelim."

dedi.Sean

"Tamam canım.Zaten geldik hadi girelim.Duş sağdan girince soldan 2. kapıda."

dedi ve oda salona geçip televizyonu açtı.Gerçekten çok mutluydu onun gibi biriyle çıkmak çok güzel bir duyguydu.Bir süre sonra içeriden bir su sesi geldi.

Sean oda da televizyon izlerken birden

"Aaaaaa! Böyle şeylerde beni bulur."

Diyen Miranda'nın sesini duydu.Hemen koşarak banyonun önüne geldi.Kapıya vuruyordu

"Miranda iyimisin.Miranda Ses ver iyimisin.Ne oldu?"

kapıyı yumrukluyordu.Su sesi daha da çoğaldı.Sean artık iyice endişelenmişti.Kapıyı yumrukluyordu.

"Mirandaaa..İyimisin.Miranda."

dedi.Ama en sonunda su sesi kesilmişti.

"İçeri gelebilirsin."

Dedi.Havlu aramay devam ediyordu.


"Bunların hepsi uyuz ablamın başının altından çıktı.Gelip bozmuştur kesin musluğu."


Dedi.Ve kapının kilidini açtı.

Kapıyı yumruklamayı vazgeçmişti.Miranda

"İçeri gelebilirsin."

dedi.Sean kapının kilidini açmayı denedi ama açılmıyordu.Seslendi

"Kapının kilidini açarsan sevinirim."

dedi.Miranda ona

""Bunların hepsi uyuz ablamın başının altından çıktı.Gelip bozmuştur kesin musluğu."

dedi.Dedikten sonra kapıdan Kilidin açıldığına dair ses geldi.Sean gözleri kapalı şekilde içeri girdi.

"Üzerinde havlu varmı?"

ded.Gözleri hala kapalıydı.Cevap bekliyordu.

-Üstümde kıyafetim var.İşin kötü yanı bu sırılsıklam oldular.Ne giyinicem?

Dedi.Aklına ablasının kazandığı geliyordu.Ama bu idaayı kazanmak zorundaydı.

İçeriye girince Miranda

"Üstümde kıyafetim var.İşin kötü yanı bu sırılsıklam oldular.Ne giyinicem?"

dedi.Sean gözlerini açtı.O hali gözünün önüne gelince gülmek istedi.Ancak gülmedi saklı tutuyordu.Ona bakarak

"Niye kıyafetlerinle açarsın ki musluğu.Neyse canım senden kıymetlimi.Alırım ben sana bişeyler şimdi.Sen bekle biraz tamam mı ?"

dedi ve banyodan çıktı.Dış kapıya yönelip evden ayrıldı.

(Out:Rp'den ayrılmadım.Sadece evden çıkıyorum.)

Swieta Jack'in dolabından giyebileceği bir şey buldu ve giyindi.Aynaya bakınca biraz büyük duruyordu ama başka çaresi yoktu.Kıyafetlerini kuruması için bıraktı.Ve salondaki koltuğa oturdu.Kendi kendine konuşuyordu.

-Bol bir pijama.Sanırım komik gözüküyorum dedi.

Ve canı patlamış mısır çekti.Ne yaptı etti patlamış mısırı buldu.Salonu hazırladı.Sean ile birlikte birşeyler izlerler diye düşündü.

Sean kıyafetleri almış ve gelmişti.Asansörden indi ve anahtarını çıkarıp kapıyı açtı.Miranda ortalıkta yoktu.Seslendi

"Miranda nerdesin.Miranda.Heyy geldim."

dedi.Salona geçti.Miranda oradaydı.Üzerinde Sean'ın pijaması yanında patlamış mısır ve elinde kumadasıyla oturuyordu.Sean ona

"Hadi kalk şunları dene bakalım.Ölçülerini bilmediğim için iki çeşit aldım.Bi "S" birde "M".İnşallah beğenirsin."

dedi.Üzerindekilerle çok tatlı görünüyordu.Aslında komikti.Pijamanın paçaları upuzundu.Kolları görünmüyordu.Ona dönüp

"Heyy.Çok iyi görünüyorsun.Ama bunlarla daha iyiy görüneceğine eminim.Hadi dene."

dedi ve bekledi.

Swieta Sean'nın geldğini duymamıştı yarıışmaya dalmıştı.Sonrada ona seslendiğini duyunca kıyafetleri alıp denemeye gitti.Giyindi ve salona geldi.

-İkiside oldu ama ben bu pijamayı çok sevdim.Sağol.

Dedi ve ona sarıldı.


-Patlamış mısır yer misin?Ama ben nerdeyse bitirmişim.

Dedi.Ve gülümsedi.

-Televizyon izliyelim mi? Bu arda haberin olmadan pijamanı aldığım için özür dilerim.

Dedi.Ve kafasını Sean'nın omzuna yasladı.

Sean ile Miranda oturmuş televizyon izliyorlardı.Miranda kafasını Sean'ın omuzuna koymuştu.Uyumuştu galiba ama tam belli değildi.Nazikçe kafasını kaldırıp kafasının altına yastığı koydu ve kapıya doğru yöneldi.Kapının önüne gelince

"Kim o ?"

dedi.Kapının ardından gelen ses tanıdıktı.Evet bu kuzeni George'du.Hemen kapıyı açıp

"Hoşgeldin kuzen.Valla özlemişim.Zaten senden yardım isteyecektim iyiki geldin."

dedi.O arada galiba miranda uyanmıştı.Sean George'ye dönüp

"Şey George.Senden birşey istiyorum.Miranda ve beni malikanenin yanına buharlaştırırmısın.Cisimlenmede olabilir.Lütfen Sadece senden bunu istiyorum."


dedi ve cevap bekledi.

George onların bu isteğini kabul etmişti.Sean'a Miranda'nın kolundan tutup beklemesini istedi.Sonra George onlara bakıp "Evapsie"dedi.Bir sıkışma hissinden sonra malikanenin on metre ilerisindeydiler.Sean Miranda'yı kucakladığı gibi Malikane'nin önüne geldi.Kapıyı çaldı.Kapıyı açan evin hizmetkar cin'idi.O karga sesi ile

"Buyrun Mr.Jake.Kucağınızdaki kız arkadaşınızmı ?"


diye sordu Sean ona bakarak

"Bu seni hiç ilgilendirmez Ranki."

dedkten sonra Kendi odasının yolunu tuttu.



(Out:Rp Taşınmıştır.Devamı Miller Malikanesinde Devam edicektir!!)

"Bu gerçekten böyle olmamalıydı." diye hayıflanarak yerine oturdu Beth. Kuzeni Cathie okul ihtiyaçlarını almak için Diagon Yolu'na geçmişti. İkisinin de anne-babaları İrlanda'ya gitmişlerdi. Neler olduğunu bilmiyordu. Canı sıkıldı ve bir Kaymak Birası alıp aldığı kitaplardan birini okumaya başladı. Hava serin olduğundan diz kapakları titriyordu. Yazdaydılar ama Londra'nın etkileri Çatlak Kazan'ı da etkiliyordu. Dakikalardır okuyupta bir kelime dahi anlamadığı kitabını kaldırdı ve etrafı izlemeye koyuldu. Çeşitli renklerde pelerinler girmiş büyücüler oturmuş konuşuyorlardı. Hepsinin garip melon şapkaları vardı. Pelerinleriyle aynı renkteydiler ama içlerinde bir şey varmış gibi dalgalanıyorlardı. Onları izlemek onu biraz olsun keyiflendirdi. Eşyalarını alıp ayaklandı ve dışarıya Muggle olan teyzesinin yanına çıktı. "J bizimle kalamayacak mı?" diye sordu. Yavru hipogrifini asla bırakmak istemiyordu. "Ona Londra'da nasıl bakabiliriz Beth. Baban gelince ilgilenecektir." dedi ve Betty'yi beklemeye başladırlar.